သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၂)

“ခဲအုိ”

သူမတုိ႔ ညီအစ္မ သံုးေယာက္ရွိသည္။ မိဘဆံုးသြားေတာ့ ညီအစ္မသံုးေယာက္ အတူတူေနၾကသည္။ ပထမ အလတ္တေယာက္ျဖစ္သူ ခင္မူ အိမ္ေထာင္က်သည္။ အိမ္ဝုိင္းက နည္းနည္းက်ယ္သျဖင့္ ထုိအိမ္ဝုိင္းထဲတြင္ပင္ အိမ္တလံုးေဆာက္သည္။ ေနာက္ အႀကီးဆံုး ခင္ဦးအိမ္ေထာင္ဆက္က်သည္။ သူမက အိမ္ခြဲမည္လုပ္ေသာ္လည္း ခင္စီကုိ စိတ္မခ်ေသးသျဖင့္ အိမ္မခြဲေသး။ အစ္မတုိ႔ႏွင့္ သူမက ကုိးႏွစ္ကြာသျဖင့္ ခင္စီက ခုမွ ကုိးတန္းေက်ာင္းတက္ေနဆဲ ျဖစ္ရာ တေယာက္တည္း က်န္ခဲ့၍ မျဖစ္ႏုိင္သျဖင့္ ခင္ဦးေယာက်္ားကုိ အိမ္ေပၚ ေခၚတင္ထားသည္။ ခင္ဦးေယာက်ာ္းက ဖုိးဆုိးဟုေခၚၿပီး ခင္မူေယာက်္ားက သန္းႏိုင္ဟုေခၚသည္။ အားလံုး ေတာင္ယာလုပ္ၾကသူ ျဖစ္သျဖင့္ အၿမဲျခံသြားေလ့ရွိၾကသည္။ ေယာက်္ားမ်ားက မနက္ခင္းေစာေစာ ထဆင္းၿပီး မိန္းမမ်ားက ေန႔လည္ပုိင္း ဆက္ဆင္းသည္။ ညေနပုိင္းတြင္ မိန္းမျပန္လာေတာ့ ေယာက်္ားက ယာထဲသြားသည္။ အလုပ္ၾကမ္းကုိ ေနေအးခ်ိန္လုပ္ၿပီး သိမ္းဆည္းသည့္ အလုပ္ကုိ မိန္းကေလးမ်ားက လုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခင္စီေက်ာင္းပိတ္သည့္ရက္ဆုိလွ်င္ ေန႔ခင္းဘက္ ခင္စီႏွင့္ ခင္ဦးေယာက်္ား ဖုိးဆုိးတုိ႔သာ အိမ္ထဲ က်န္က်န္ရစ္သည္။ တေန႔ သူမစာက်က္ေနခ်ိန္ ဖုိးဆုိးက ေအာ္သည္။
“ခင္စီ အခန္းထဲ ဘာေတြ လုပ္ထားတာလဲ လာသိမ္းစမ္း”
ဆုိသျဖင့္ သူမအိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေနေသာ ဖုိးဆုိးက ေအာ္ရာ သူမလည္း တက္ေျပးတက္ခဲ့သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ႐ႈပ္ပြေနတာ ဘာမွ မရွိ။ ဖုိးဆုိသာ ေထာင့္ကေန ေပၚထြက္လာသည္။ လည္မ်ိဳကို ဓားျဖင့္ ေထာက္သည္။
“မေအာ္နဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ တခါတည္း မသာျဖစ္သြားမယ္”
မီးဖုိေခ်ာင္မွ ၾကက္သြန္လီးက နည္းနည္းစုိက္ဝင္လာသည္။
“အိပ္”
ဓားက ေထာက္ထားၿမဲ ေထာက္ထားသျဖင့္ သူမက ခုိင္းသလုိ လုပ္ရသည္။
“အမနဲ႔ တုိင္မယ္”
“စကားမဟနဲ႔၊ တုိင္ရဲတုိင္ၾကည့္ေလ၊ နင့္အမပါ တေလာင္းျဖစ္သြားမယ္”
ဖုိးဆုိး႐ုပ္က ခက္ထန္ေနသည္။ သူမေၾကာက္သျဖင့္ ဘာမွ ထပ္မေျပာရဲ။ သူမအိပ္ခ်လုိက္သည့္အခါ သူမေပါင္ရင္းကုိ စမ္းသည္။
“မလုပ္ပါနဲ႔”
“တိတ္စမ္း”
ဆုိကာ ဓားက နည္းနည္းအသားထဲ စုိက္လာသျဖင့္ ခင္စီ ထပ္တိတ္ရျပန္သည္။ ဖုိးဆုိးက သူမထမီကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ သူမအလုိက္သင့္ ဖင္ၾကြေပးရသည္။ အတြင္းခံကုိ ပြတ္ေသးသည္။ ေနာက္ အေပၚသုိ႔တက္ကာ သူမႏုိ႔ကုိ အက်ႌေပၚကေန ပြတ္သည္။ တဖက္တည္းျဖင့္ သူမအက်ႌကုိ ခၽြတ္တက္သည္။ သူမ ေဘာ္လီအက်ႌပဲ က်န္သည္။
“ခၽြတ္လုိက္”
ဆုိသျဖင့္ သူမလက္ကုိ ေနာက္ထဲထည့္ကာ ေဘာ္လီကုိ ခၽြတ္ေပးရသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမေဘာ္လီကုိ ယူ၍ နမ္းသည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမ၏ ဖူးသစ္စႏုိ႔ေလးကုိ ငံု႔စုိ႔သည္။ ဓားက ေထာက္ထားသျဖင့္ သူမမွာ ေၾကာက္ေနသည္။ ႏုိ႔ကုိ တလံုးၿပီး တလံုးစုိ႔သည္။ ၿပီးေတာ့လည္း ႏုိ႔သီးေခါင္းကုိ ကုိက္စုပ္လုိက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဓားျဖင့္ သူမအတြင္းခံႀကိဳးကုိ ျဖတ္လုိက္သည္။ အတြင္းခံကုိလည္း နမ္းသည္။ သူမအဖုတ္ကုိ လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ပြတ္ကစားသည္။ ခင္စီ၏ ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာသည္။ သူမ ႐ိႈက္ငုိသည္။
“အက်ယ္ႀကီး မငုိနဲ႔”
ဖုိးဆုိးက ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ဓားေလးတင္ရင္း ေျပာသည္။ ေနာက္ ပါးကုိ နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမကုိ ခြသည္။ ပုဆုိးကုိ ခၽြတ္သည္။ ေဖာင္းေနေသာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကုိ တဝက္ခၽြတ္လုိက္သည္။ ေထာင္ေနေသာ လီးက သူမ၏ အဖုတ္ေပၚ လာေတ့သည္။ နည္းနည္းပါးပါး ထုိးစမ္းၾကည့္သည္။ သူမလည္မ်ိဳကုိ ဓားအေထာက္လုိက္ပင္ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲကုိ လီးေခါင္းသိပ္ထည့္သည္။ နာက်င္လြန္းသျဖင့္ သူမလႈပ္ခ်င္ေသာ္လည္း ဓားက ေထာက္ထားသျဖင့္ မလႈပ္ရဲ။ မေအာ္ရဲ။ အံ့ႀကိတ္ကာ ခံသည္။ လီးေခါင္းက ေစာက္ေခါင္းထဲ ျပည့္သိပ္ေနသည္။ ပူက်စ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက ျပန္ထုတ္ကာ ထပ္ထည့္သည္။ နည္းနည္းထုိးထည့္သည္။
“ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္”
ၾကပ္လြန္းသျဖင့္ သူမေစာက္ဖုတ္အတြင္း တဆင့္ခ်င္းစီတုိးဝင္သည့္ အသံျဖစ္သည္။ သူမေအာ္ခ်င္သည္။ ေအာ္ငိုပစ္ခ်င္သည္။ ဖုိးဆုိးက လီးျပန္ထုတ္ကာ ျပန္ထည့္သည္။ ဖင္ေကာက္ၿပီး ထပ္၍ သိပ္ထည့္ေတာ့ လီးက ပုိဝင္လာသည္။ ဖုိးဆုိးက နည္းနည္းစီထည့္၍ ဆက္လုိးသည္။ နာက်င္လြန္းေသာ္လည္း ခင္စီမွာ ေအာ္ဖုိ႔ေနေနသာသာ လႈပ္ပင္ မလႈပ္ရဲသျဖင့္ ၿငိမ္ေပးေနရသည္။ ထုိအခါ သူမကုိယ္မွာ ေတာင့္ထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ေတာင့္ေနရာ ဖုိးဆုိးအတြက္ ပုိၾကပ္ေလသည္။ ဖုိးဆုိးကလည္း အမကုိ လုိးလုိ႔ ဝလာသျဖင့္ ညီမကုိ စမ္းၾကည့္ျခင္းျဖစ္ရာ ထင္ထားသည္ထက္ ပုိေကာင္းေနသျဖင့္ ေက်နပ္သည္။ အသက္ ၁၄ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ ကေလးမေလးက ႏုိ႔ဆုိလည္း ခုမွ ထြက္ေပၚကာစျဖစ္ရာ စူတူတူေလးသာ ျဖစ္သည္။ လုိးရင္း အားရေက်နပ္သျဖင့္ ခပ္နာနာေလးေဆာင့္သည္။ ခင္စီမွာ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းေစ့ ပိတ္ထားသည္။ မ်က္ရည္ကလည္း က်သည္။ ႏွာရည္ေတြလည္း ထြက္သည္။ ပိတ္ထားေသာ ပါးစပ္မွလည္း တံေတြးေတြ ၿမိဳမခ်ရဲသျဖင့္ တံေတြးေတြ ထြက္က်ေနသည္။ ဖုိးဆုိးၿပီးခါနီးေတာ့ ခင္စီထမီကုိ ယူကာ ဗုိက္ေပၚခင္းၿပီး လရည္ကုိလႊတ္ခ်သည္။ လရည္က ေတာ္ေတာ္မ်ားသျဖင့္ ထမီတထည္လံုးေဖြးသြားသည္။ ဓားကုိ အသာေဘးခ်လုိက္သျဖင့္ ခင္စီ႐ိႈက္ငုိသည္။ ဖုိးဆုိးက ခင္စီပါးကုိ ပုတ္ကာ
“သြား နင့္အမအခန္းထဲက ေဆးလိပ္နဲ႔ မီးျခစ္သြားယူခဲ့”
ခင္စီမွာ ေၾကာက္သျဖင့္ ေပါင္ၾကားထဲ ခုိးလုိးခုလု ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကြတကြတျဖင့္ အစ္မအခန္းထဲ ဝင္ကာ ေဆးလိပ္ဗူးနဲ႔ မီးျခစ္ယူခဲ့သည္။ ကြတ ကြတေလးျဖစ္ေနေသာ ခင္စီကုိ ၾကည့္ရင္း ဖုိးဆုိးက ၿပံဳးသည္။ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေဆးလိပ္ကုိ ထုတ္ခုိင္းသည္။ သူမေဆးလိပ္ တလိပ္ထုတ္ေပးသည္။ ဖုိးဆုိးက ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့ေစသျဖင့္ ခင္စီမွာ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ တပ္ေပးသည္။ မ်က္ရိပ္ျဖင့္ မီးျခစ္ျခစ္ေပးရန္ ျပသျဖင့္ သူမ မီးျခစ္ ျခစ္ေပးသည္။ သူမလက္တုန္ေနသျဖင့္ မီးျခစ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေတာက္။ ေတာက္ျပန္ေတာ့လည္း မီးညႇိတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မကူးသလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း သူမကုိ ေဘးနားသုိ႔ ဖက္လုိက္သည္။ ခင္စီသည္ ဖုိးဆုိးရင္ခြင္ထဲ မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမေမးေစ့ကုိင္၍ မ်က္ႏွာ ဆြဲေမာ့ရင္း မ်က္ႏွာတည့္တည့္ ေဆးလိပ္မႈတ္ထည့္သည္။ ပါးေတြလည္း နမ္းသည္။ ေက်ာမွေန၍ ဖက္ထားသျဖင့္ ခင္စီ မ႐ုန္းႏိုင္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕ကုိ မႈတ္ထည့္လုိက္ နမ္းလုိက္လုပ္ေတာ့ ေဆးလိပ္ ကုန္သြားသည္။ သူမ၏ လီးရည္ေပေနေသာ ထမီကုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခင္းေစသည္။ ထုိလီးရည္ျဖင့္ စုိေနေသာ ထမီေပၚ သူမကုိ အိပ္ေစသည္။
“နင့္အမ ေျပာရဲ ေျပာၾကည့္ေပါ့၊ ဘာျဖစ္သြားမလဲ သိခ်င္ရင္”
ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးေနာက္ သူမကုိ ေနာက္တခ်ီျပန္လုိးသည္။ သည္တခါေတာ့ ဓားနဲ႔ မေထာက္ထားေတာ့။ ၿပီးေတာ့ လရည္ကုိ သူမဗုိက္ေပၚ လြတ္ခ်သည္။ ထုိ႔ေနာက္ လက္ရည္ကုိ လက္ညိဳးျဖင့္ တုိ႔၍ သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ လာသုတ္သည္။ သူမေၾကာက္သျဖင့္ ၿငိမ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမပါးကုိ ပုတ္ရင္း သြားသြား ေစာက္ဖုတ္ ေရေဆးလုိက္ဟုေျပာၿပီး အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္လွ်က္ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ သူမေရခ်ိဳးလုိက္သည္။ ညေနခင္း အစ္မျပန္လာေတာ့ ဖုိးဆုိးက အလုပ္ထြက္သြားသည္။ ညေနမုိးခ်ဳပ္ေတာ့ ဖုိးဆုိးက သူမမ်က္ႏွာ သူမအမမ်က္ႏွာေတြကုိ အကဲခတ္သည္။ အေျခအေနေကာင္းပံုရေတာ့ အမကြယ္ရာတြင္ သူမအုိးကုိ ခုိးခုိးကုိင္သည္။ ေနာက္တေန႔ တနဂၤေႏြကုိ သူမေၾကာက္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေရာက္လာပါသည္။ အစ္မေန႔လည္ဘက္ အလုပ္သြားသည္ႏွင့္ မမပင္ လမ္းေပၚ မေပ်ာက္ေသး။
“ခင္စီ မေန႔က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ မလား”
သူမအနီးေရာက္လာသည္။ သူမ ဘာမွ ျပန္ေျပာဘဲ။ စာကုိ ငံု႕ၾကည့္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမလက္ကုိ ယူ၍ သူ႔ပုဆုိးထဲထည့္ကာ လီးကုိ ကုိင္ခုိင္းသည္။ သူမ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ကုိင္ေပးသည္။ ဖုိးဆုိးက ပုဆုိးကုိ ပင့္ခၽြတ္လုိက္သည္။ ခင္စီေခါင္းငံု႔ထားသည္။ ဖိုးဆုိးအက်ႌေတြခၽြတ္ေနသည္။ သူမလက္ကုိ ျပန္႐ုတ္ကာ အသာဖြက္ထားသည္။ သူမက စာၾကည့္စားပြဲ ကုလားထုိင္တြင္ ထုိင္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက ေဘးမွ ရပ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမေခါင္းကုိ ဆြဲ၍ ေပါင္ရင္းထဲ ကပ္သည္။ လီးကုိ သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့သည္။ သူမေခါင္းခါသည္။ ဖုိးဆုိးက “ဟြန္း” ဟု ခပ္မာမာေဟာက္သည္။ သူမေခါင္းကုိလည္း ခ်ဳပ္ထားသည္။ လီးက သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ လာထုိးသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ တင္းတင္းေစ့ထားသည္။ ဖုိးဆုိးကလည္း သူမေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္လွ်က္ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ လီးနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ထုိးေနသည္။ ဖုိးဆုိးက မရမခ်င္း ဆက္ထုိးေနမည့္ ပံုရွိသျဖင့္ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ မပြင့္တပြင့္ ဟေပးသည္။ ဖုိးဆုိး၏ လီးထိပ္ၿပဲၿပဲႀကီးက သူမႏႈတ္ခမ္းၾကား ထုိးထည့္ကာ သူမသြားေတြကုိ လာထုိးသည္။ သူမ ပါးစပ္ဟထားလုိက္ေတာ့ ဖုိးဆိုးလီးက တဝက္ေလာက္ ဝင္လာကာ ပါးစပ္ထဲ အထုတ္အသြင္းလုပ္သည္။ ၾကာေတာ့ ဖုိးဆုိးအထြန္႔တက္လာသည္။
“နင့္လ်ာ အၿငိမ္မထားနဲ႔ေလ”
ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနေသာ လီးထိပ္ကုိ သူမလ်ာျဖင့္ ကစားေပးသည္။
“ႀကိဳက္တယ္ကြာ”
ဖုိးဆုိးးက သူမအက်ႌထဲသုိ႔ လက္လ်ိဳကာ သူမႏုိ႔ကုိ ကစားသည္။ မေန႔ကတည္းက ဘာျဖစ္မွန္းမသိေသာ ခင္စီသည္ ကေန႔လည္း ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိ။ စိတ္ေတြလည္း ကေယာင္ေျခာက္ခ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက လီးကို အျပင္ထုတ္သည္။
“ထိပ္ကုိ လ်ာနဲ႔ လွ်က္”
ရြံသျဖင့္ လီးစုပ္ခ်ိန္ကတည္းက တံေတြးလံုးဝ မၿမိဳခ်သျဖင့္ သူမေမးေစ့ေတြ တံေတြးမ်ား ရႊဲလွ်က္ ရွိေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမလက္ကုိ ဆြဲယူ၍ လီးကုိင္ခုိင္းရင္း ေျပာသည္။ လီးႀကီးက သူမလက္တဆုပ္ မမီတမီျဖစ္ေလာက္ေအာင္ႀကီးသည္။ ၿပီးလွ်င္ ရွစ္လက္မေလာက္ ရွည္သည္။ မေန႔က သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ဘယ္ေလာက္ထိ ဝင္သြားသည္ မေျပာတတ္။ ထိပ္ကုိ ငံုစုပ္ေပးသည္။ လွ်ာနဲ႔လည္း လ်က္ေပးသည္။ လွ်ာေပၚတင္ကာ ပြတ္ေပးသည္။ လီးထိပ္ႀကီးက ခၽြန္တက္ေနသည္။ သူမငံုလုိက္တုိင္း ပါးစပ္ဟေပးရသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္လုနီးပါး ႀကီးသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမေခါင္းကုိေတာ့ အပီခ်ဳပ္ထားၿပီး တဖက္ျဖင့္ သူမႏုိ႔ကုိ ကုိင္သည္။ တခါခါ ဖုိးဆုိးက ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ ေစာက္ဖုတ္လုိးသလုိ လုိးသည္။ မၾကာမီဖုိးဆုိးသည္ ခင္စီေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္ကာ လီးကုိထုိးထည့္သည္။ ခင္စီပါးစပ္ထဲ က်ိခၽြဲခၽြဲအရည္ေတြ ပန္းထြက္သည္။ ခင္စီမွာ မ်ိဳမခ်မိရန္ ေအာင့္ထားသည္။ လရည္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ပန္းသည္။ အာေခါင္ေတြပင္ ထိသည္။ ဖုိးဆုိးလီးဆြဲထုတ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သူမလည္း ေထြးထုတ္သည္။ ခုနကတည္းက လ်ာရည္ေတြ တံေတြးေတြက ရင္ဘတ္ေပၚ စီးက်ေနၿပီးသားမုိ႔ သူမ ေထြးထုတ္စရာ ေနရာမရွိသျဖင့္ ပါးစပ္ထဲ မဝင္လွ်င္ၿပီးေရာ ေထြးထုတ္ရာ အခ်ိဳ႕ေစးျပစ္ျပစ္လရည္ေတြက ေမးေတြ ကပ္က်န္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမေမးတြင္ ကပ္က်န္ေနေသာ လရည္ကုိ သူမလက္ကုိယူ၍ သူမလက္ျဖင့္ပင္ သုတ္ေစသည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမလက္ကုိ ၾကည့္ေစသည္။
“စားေလ”
သူမ ဝမ္းနည္း၍ ငုိသည္။ မိန္းမသား တဦးတည္းရွိသျဖင့္ ႀကိဳက္သလုိ အႏုိင္က်င့္လွသည္။ ဖုိးဆုိးသည္ သူမအက်ႌကုိ ခၽြတ္သည္။ လရည္ကုိလည္း သုတ္ေပးသည္။ ေနာက္ သူမထမီကုိ ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံကုိ ခၽြတ္သည္။ ဒူးေထာက္ခ်ကာ သူမေပါင္ကုိ ဆြဲကားသည္။ ဖုိးဆုိးသူမေပါင္ၾကားထဲ ငံု႔ထည့္ကာ သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္သည္။ အေတြ႕ထူးသျဖင့္ သူမလည္း ႐ူးမလုိလုိ ျဖစ္ရသည္။ ဖုိးဆုိးက လက္ေခ်ာင္းျဖင့္လည္း ကစားသည္။ အထက္ပုိင္းေလးကုိ လ်က္သည္။ ေအာက္ပုိင္းကုိ ဆြဲစုပ္သည္။ ထုိအခါ သူမလည္း ထြန္႔ထြန္႔လူးေကာ့ေပးရသည္။ သူမနည္းနည္း ညည္းရဲလာသည္။ အသံေတြလည္း နည္းနည္းက်ယ္လာသည္။ ဖုိးဆုိးကလည္း ေကာင္းေကာင္းေလး လ်က္ေပးသည္။
“လာကုတင္ေပၚ တက္”
ဆုိကာ သူမကုိ ကုတင္ေပၚတက္ေစၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ဆြဲေထာင္ကာ ကားလုိက္ၿပီးေနာက္ စုိက္ခ်ကာ လုိးပါေတာ့သည္။ ၿပီးသည့္အခါ သူမႏႈတ္ခမ္းေပၚ လရည္လႊတ္ခ်ျပန္သည္။ တနဂၤေႏြၿပီး တနလၤာ အဂၤါ စသျဖင့္ ဆက္သြားေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရင္း ခဲအုိလီးႀကီးကုိ ခဏခဏ ျမင္ေယာင္ေနသျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ရသည္။ ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ အစ္မလစ္တုိင္း ခဲအုိက သူ႔လီးႀကီး ကုိင္ကုိင္ခုိင္းရာ ခင္စီမွာ ပုိေနရခက္သည္။
“နင္ခံခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား”
အစ္မလစ္တုန္း ခုိးေမးသည္။ သူမ ထြက္ေျပးကာ အစ္မနား ကပ္ေနသည္။ သုိ႔ႏွင့္ စေနက ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ အစ္မ ျခံဆင္းသည္ႏွင့္ သူမကုိ ခၽြတ္ကာ သူမႏုိ႔ကုိ ဖမ္းစုိ႔သည္။ ခဏစုိ႔ၿပီး သူမကုိ ကုတင္ေပၚတင္ကာ သူက ေအာက္မွေန၍ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္သည္။ လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းကုိ ခေလာက္ေပးသည္။ ဖုိးဆုိးသည္ သူမေပါင္တဖက္ကုိ ထမ္းထားေပးကာ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းသြင္း၍ ၾကဴေပးသည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ထုိးရင္း ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လွ်ာျဖင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္လ်က္သည္။
“အား ရွိ အား အားရွီး ရွီး အားရွီး”
သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ အေပၚတဖက္ ေအာက္တဖက္ပင့္ဆြဲကာ စုပ္ေပးသျဖင့္ သူမမွာ တြန္႔လိမ္ေခြေခါက္ေနသည္။ နဂုိကတည္းက ခံခ်င္ေနေသာ သူမမွာ ေစာက္ရည္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထြက္ပါေတာ့သည္။ ဖုိးဆုိးက သူ႔လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းတြင္ ေပေနေသာ ေစာက္ရည္ကုိ သူမအား လ်က္ေစသျဖင့္ သူမလည္း ဖီးလ္လာေနရာ လ်က္ဖုိ႔ ဝန္မေလးေတာ့ဘဲ လ်က္ေပးမိသည္။ ဖုိးဆုိးကုတင္ေပၚ တက္အိပ္ေတာ့ သူမက ကုတင္ေအာက္မွေနကာ ဖုိးဆုိးလီးကုိ ပင့္ကုိင္ လ်က္ေပးသည္။ ေနာက္ ပါးစပ္ထဲထည့္လ်က္ အဆံုးထိ ငံုေပးသည္။ ဖုိးဆုိးကလည္း အားရသျဖင့္ သူမေခါင္းကုိ ႏုိက္ထားသည္။ ဖြာလန္ႀကဲသြားေသာ သူမဆံပင္ကုိ စုရင္း လီးကုိ မျပတ္တမ္း စုပ္ေစသည္။ တခါခါလည္း သူမအာေခါင္ထိေအာင္ ထုိးသည္။ ေမာလာလွ်င္ လက္ျဖင့္ ကြင္းထုသည္။ ဖုိးဆုိး မေနႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ သူမကုိ ကုတင္ေပၚ ဆြဲတင္ကာ ေပါင္ဆြဲကားၿပီး စုိက္ထည့္လုိက္သည္။ ခင္စီလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခံေပးလုိက္ေတာ့သည္။ ဖုိးဆုိးက ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်သည္။ နည္းနည္းပါးပါး နားကာ ဆက္လုိးသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ဖုိးဆုိးက သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ လီးလာေတ့သည္။ သူမငံုေပးလုိက္သည္။ ဖုိးဆုိး လီးကုိ နည္းနည္းကြင္းထုေတာ့ လရည္ေတြ သူမပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ သူမမရြံေတာ့။ သူမၿမိဳခ်လုိက္သည္။ လီးေတာ္ေတာ္ညိဳးက်သြားသည္အထိ သူမစုပ္ေပးလုိက္သည္။ ဖုိးဆုိးက ကုတင္ေပၚ သူမကုိ ဖက္ရင္း သူမကုိ ခ်စ္စကားႀကိဳက္စကား ေျပာသည္။
“အရင္ပတ္က ကုိႀကီးကုိ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆုိးမယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ညီမေလး”
“ဆုိးတာေပါ့ လူဆုိးႀကီး”
“ခုေကာ”
“ဆုိးမွာပဲ”
“ေဟာဗ်ာ ဘာျဖစ္လုိ႔”
“ေနာက္တခါ မလုိးေပးမခ်င္း”
“ဒါဆုိ စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ”
“ဟင္ တကယ္”
“ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခါ လုိးဦးမွာမုိ႔ေလ”
“သြားလူဆုိး”
သုိ႔ႏွင့္ ခဲအုိႀကီးသည္ ခယ္မကုိ စေနတနဂၤေႏြတုိင္း အျပတ္ၾကမ္းပါေတာ့သည္။ တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္၊ သံုးပတ္၊ ေလးပတ္၊ တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊ သံုးလတုိင္ခဲ့သည္။ ဘယ္သူမွ မသိသည့္ ခဲအုိနဲ႔ ခယ္မဇာတ္လမ္းသည္ သိပ္မၾကာခင္ ေနာက္တေယာက္ သိသြားပါေတာ့သည္။
“ဖုိးဆုိး ဖုိးဆုိး ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလွခ်ည္လားလုိ႔ ထင္ေနတာ လက္စသတ္ေတာ့...”
“ေအာ္ သန္းႏုိင္ပါလား”
ဖုိးဆုိးက ေအးေဆးျဖစ္ေသာ္လည္း လူမိသြားေသာ ခင္စီမွာ တုန္သြားသည္။ အနီးရွိ ေစာင္ေလးျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ဆြဲဖုံးမိသည္။ ဖုိးဆုိးက တက္ေလဆုိသည့္ အေနအထားျဖင့္ မ်က္ရိပ္ျပသည္။ခုမွ လုိးထားၿပီးကာစ ဖုိးဆုိးက ေအးေဆးပင္။ သန္းႏုိင္ကုတင္ေပၚတက္ကာ ပုဆုိးေတြခၽြတ္ပါေတာ့သည္။ သန္းႏုိင္လီးက ေငါက္ခနဲ တန္းေနသည္။ ခင္စီက မရဲတရဲၾကည့္သည္။ သန္းႏုိင္က သူမေစာင္ကုိ ဆြဲခြါသည္။ သူမေပါင္ကုိ ဆြဲကားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမေပၚ အထည့္လုိက္ ေမွာက္ခ်သည္။
“အု”
အစိမ္းလုိက္ ျဖစ္သျဖင့္ ခင္စီမွာလည္း နာရွာသည္။ သန္းႏုိင္က ႏုိ႔ေတြစုိ႔လ်က္ လုိးသည္။ နည္းနည္းအရွိန္ရလာေတာ့ သန္းႏုိင္က ေမးသည္။
“မင္းဘယ္လုိၿပီးတုန္း”
“သူ႔ကုိ ေမးၾကည့္ေလ”
သန္းႏုိင္က ခင္စီကုိ လုိးရင္း ကပ္ေမးသည္။
“ၿပီးရင္ ဘယ္ထဲထည့္ေပးတုန္း”
ခင္စီက ရွက္သျဖင့္ မေျပာဘဲေနသည္။
“ေျပာလုိက္ေလ”
ဖုိးဆုိးက ေျပာသည္။ ခင္စီက ပါးစပ္ဟျပကာ ပါးစပ္ထဲ လက္ညိဳးထုိးျပသည္။
“မုိက္တယ္ကြာ၊ နင့္အမေတာင္ င့ါလရည္ အရသာ မသိဘူး”
ဆုိကာ ၿပီးသည့္အခါ သူမပါးစပ္ထဲ ထည့္ပါေတာ့သည္။ သူမ ရွက္သျဖင့္ ငိုမိသည္။
“ေဟာဗ်ာ”
ဖုိးဆုိးေရာ သန္းႏုိင္တုိ႔၏ အာေမဋိတ္ျဖစ္သည္။
“ဘာျဖစ္တာလဲ”
ဖုိးဆုိးက ေမးသည္။
“အကုိတုိ႔က ညီမေလးကုိ အဲလုိဝုိင္း ဝုိင္းလုပ္ေတာ့ ရွက္တာေပ့ါ”
“အဓိက နင့္အမေတြ မရိပ္မိဖုိ႔ပါပဲကြာ”
သန္းႏုိင္နဲ႔ေတြ႕မွ အေရးထဲ သီတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္က ေရာက္လာသည္။ မၾကာမတင္ ခရစၥမတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္လည္း ေရာက္လာျပန္သည္။ ခဲအုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ညညဆုိ အစ္မေတြကုိ လုိးၿပီး ေန႔ဘက္ဆုိ ညီမေလးကုိ ဝုိင္းလုိးၾကသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ သူမ ကုိးတန္းေအာင္သည္။ ဆယ္တန္းကုိ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေျပာင္းထားသျဖင့္ သူမလြမ္းေသာ္ျငား နည္းနည္းသက္သာသည္။ တကၠသုိလ္ေရာက္ေတာ့ သူမေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ ေနသည္။ ခဲအုိတုိ႔က မၾကာမၾကာ ၿမိဳ႕တက္ကုန္ေရာင္းၿပီး သူမကုိ တည္းခုိခန္းေခၚ၍ အမုန္းလုိးၿပီးမွ အိမ္ျပန္ၾကသည္။ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႔ အိမ္တြင္ ႏွစ္လေနရသည့္အခ်ိန္ဆုိလွ်င္ေတာ့ ခဲအုိတုိ႔ သမသျဖင့္ တခါခါ သူမမွာ ဖ်ားလုနီးနီးျဖစ္ရသည္။ ခုေတာ့လည္း သူမေက်ာင္းၿပီးေခ်ၿပီ။ သူမေက်ာင္းၿပီးသည္ႏွင့္အတူ သူမမွာ တူမေလးေတြ ရွိလာသည္။ ထုိအခါ ခဲအုိတုိ႔လည္း သားသမီးခ်င္း ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္လာသလား ထင္ရသည္။
“နင္လည္း လင္ေကာင္း သားေကာင္း ရွာေပါ့”
ဟုဆုိကာ ေဝးေဝးမွတခါ သူမက ေတာင္းေတာ့မွ သူမကုိ ေပးၾကေတာ့သည္။