သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၇)

ေအးကုိ

သူငယ္ခ်င္းေအးစိန္ ေျပာသလုိ ေအးကုိက ေတာ္ေတာ္ေပြသည္။ ေပြတတ္ေအာင္လည္း သူ ငယ္ငယ္ကတည္းက တတ္သည္။ သူကုိတန္းတက္ေတာ့ ေဘးအိမ္က ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူေလးနဲ႔ ရည္းစားျဖစ္သည္။ သူမနာမည္က စုစုျဖစ္သည္။ အေတာ္လွသျဖင့္ ရည္းစားစာေပးလုိက္ေတာ့ စာျပန္ရတာႏွင့္ ေက်ာင္းမွာ ရည္းစားျဖစ္ၾကသည္။ စာျပသလုိလုိနဲ႔ သူမအိမ္နဲ႔ ဝင္ထြက္လုပ္သည္။ စုစုက ေတာမွ တက္လာသူျဖစ္သည္။ အေဒၚအိမ္တြင္ေနသည္။ အေဒၚကလည္း အေဒၚအပ်ိဳႀကီးျဖစ္ၿပီး ေန႔တုိင္း ေစ်းထြက္သည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူျဖစ္သျဖင့္ အေဒၚျဖစ္သူ စုိးစုိးက သတိမထားမိဘဲ လႊတ္ထားသည္။ စုိးစုိး ထင္သည္က သူမတုိ႔ ငယ္စဥ္ကလုိေပ့ါ။ ႐ုိး႐ုိးေလးပဲ ထင္သည္။ အေဒၚလစ္သည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ရည္းစားတုိ႔ လုပ္ထံုးေတြ လုပ္ၾကသည္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဖက္ထားၾကသည္။ ပါးေတြ နမ္းၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြပါ စုပ္တတ္လာသည္။
“ဟိဟိ”
နည္းနည္းတတ္လာေတာ့ ရယ္ၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ေအးကုိတေယာက္ ကာမသွ်တၱရက်မ္းေတြကုိ ေလ့လာဖတ္မွတ္သည္။ နားသယ္ကုိ နမ္းလွ်င္ မိန္းခေလးမ်ား မေနႏုိင္ေၾကာင္းေတြ နည္းနည္းပါးပါး သိလာသည္။ ေအးကုိက စုစုနားသယ္ေတြကုိ နမ္းေတာ့ စုစုက ေမာလာသည္။ အသက္႐ႈမဝဟု ေျပာလာသည္။ ေအးကုိလည္း ကာမသွ်တၱရကုိ တုိးေလ့လာသည္။ လီးႀကီးေစသည့္နည္းေတြပါ ေလ့လာသည္။ စုစုကုိ နမ္းတုိင္း သူ႔လီးေတြ အဆမတန္ ေတာင္ေတာင္တတ္လာသည္။ ဒါကုိ စုစုကလည္း သတိထားမိသည္။ နမ္းၾကၿပီဆုိလွ်င္ ေပါင္ရင္းခ်င္းခ်င္းကပ္ထားတတ္လာသည္။ အစက ေအးကုိ ေက်ာကုိ ဖက္ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း အုိးေလး ဘာေလး ပြတ္ေပးသည္။ ေနာက္ေန႔မ်ား၌ ေအးကုိက အတြင္းခံ မဝတ္ဘဲသြားသည္။ နမ္းၾကတိုင္း ပုဆုိးထဲမွ ေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးျဖင့္ စုစုေပါင္ရင္းကုိ ေထာက္သည္။ စုစုက အစပုိင္း ေရွာင္ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း မသိသလုိ ေနသည္။ ေအးကုိနဲ႔ စုစုမွာ စာၾကည့္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ စာအုပ္ကုိပင္ မလွန္ဖူး။ ေတြ႕ၿပီဆုိသည္ႏွင့္ ပါးတခ်က္ ႏွစ္ခ်က္နမ္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္ၾကသည္။ ေအးကုိက မသိမသာ စုစုလက္ကုိ ဆြဲ၍ လီးကုိ ကုိင္ခုိင္းၾကည့္သည္။ စုစုက အတင္း႐ုန္းဖယ္ေသာ္လည္း ေယာက်္ားအားနဲ႔ မိန္းမအားမုိ႔လား စုစုကုိယ္က ကုိင္ၾကည့္ခ်င္ေနၿပီလား မသိ။ ေအးကုိက အိမ္တြင္ေနလွ်င္ ပုဆုိးဝတ္ေလ့ရွိေသာ္လည္း စုစုက စကဒ္တုိတုိေလး ဝတ္တတ္သည္။ ေအးကုိက စုစုအုိးကုိ ကစားေပးရင္း စကဒ္ကုိ ပင့္ကာ စုစုကုိင္ေပးထားေသာ လီးနဲ႔ ေပါင္ရင္းကုိ လွမ္းေတ့သည္။ စုစုက ခါးေလးကုန္းကာ ဆုတ္သည္။ ေအးကုိလည္း မရမက လုိက္ေတ့သည္။
“ဒီလုိေလး နည္းနည္းလုပ္ေပး”
ေအးကုိက စုစုကုိ ကြင္းတုိက္နည္းသင္ေပးသည္။ စုစုကလည္း ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ စုစုစကဒ္က တုိတုိေလးမုိ႔ နည္းနည္းပင့္ကာ အတြင္းခံကုိ ထုိးသည္။ စုစုလည္း မျငင္းေတာ့။ ပုဆုိးနဲ႔ နည္းနည္းေထာက္က်င့္ရေသာအခါ ေအးကုိက ပုဆုိးပင့္၍ လီးအလံုးအထည္အတုိင္း ကုိင္ခုိင္းသည္။ စုစုက မ်က္ႏွာေလး မဲ့ကာ မကုိင္ရဲ ကုိင္ရဲ ကုိင္ေပးသည္။ ယခုအခါ ေအးကုိသည္ စုစုအတြင္းခံတည့္တည့္ကုိ လီးႀကီးျဖင့္ ေထာက္ႏုိင္ေနသည့္ အေနအထားသုိ႔ ေရာက္လာသည္။ စုစုအုိးကုိလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး စိတ္ႀကိဳက္ကစားေနႏိုင္ၿပီ ျဖစ္သည္။
“အုိ ေမာင္ကလည္း ႀကီးကုန္မွာေပါ့”
စုစုက သူ႔ကုိ ေမာင္ဟု ေခၚသည္။ သူကေတာ့ ခ်စ္ေလးဟု ေခၚသည္။ ေအးကုိက စုစုႏုိ႔ကုိ ဆုပ္ကစားေတာ့ စုစုက ျငင္းသည္။ တရက္ႏွစ္ရက္ေတာ့ စုစုျငင္းေသးေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ေတြ႕သည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား မတ္တပ္ရပ္ဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းၾကသည္။ ေအးကုိက အုိးကုိတဖက္ ႏုိ႔ကုိတဖက္ကုိင္ကာ ကစားသည္။ စုစုက ေအးကုိေက်ာကုိ တဖက္ လီးကုိကြင္းတုိက္လွ်က္တဖက္ ကုိင္ကာ ဖက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေအးကုိ အရည္ထြက္သည္အထိ နမ္းၾက ကုိင္က ေတ့ၾကသည္။
“အျပင္ကေနပဲ ကုိင္ေလ”
ေအးကုိက စုစုႏုိ႔ကုိ ေသးေသးေလးရွိမည္ဟု ထင္ထားသည္။ စုစုကလည္း တကယ္ပိန္သေယာင္ေယာင္ကုိယ္လံုးရွိသည္။ အုိးကေတာ့ ေသးေသးေလးမုိ႔ ႏုိ႔ကုိလည္း ေသးေသးေလးဟု ထင္စရာရွိေသာ္လည္း အျပင္ကေန ေအးကုိ လက္တဆုပ္မကုိင္မိေအာင္ျဖစ္ေနရာ ၾကာေတာ့ အက်ႌထဲလက္လွ်ိဳကာ အတြင္းထဲထိ ႏိႈက္ေတာ့ စုစုက ျငင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကာေတာ့ စုစုမျငင္းပါ။
“ေအာင္ ခ်စ္အက်ႌကုိ ခၽြတ္ေပးေလ”
စုစုက ပခံုးေပၚ လက္သန္းေလာက္ရွိသည့္ ခ်ိတ္ေလးနဲ႔ အက်ႌကုိဝတ္ထားရာ ေအးကုိက ထုိခ်ိတ္ေလးကုိ ေဘးသုိ႔ အသာျဖဳတ္ခ်လုိက္သည္။ အက်ႌက ခါးတြင္ ခ်ိတ္ေနရာ ေအးကုိက ဒူးေထာက္ထုိင္လ်က္ စကဒ္ကုိပါ တပါတည္း ခၽြတ္သည္။ စုစုက ခါးေလးကုန္း၍ ေရွာင္ေသာ္လည္း ဒူးေထာက္ထားသူ ေအးကုိအတြက္ လုိက္ဆြဲခၽြတ္လုိက္႐ံုေလးသာ ျဖစ္ေနသည္။ ေအးကုိက ေပါင္ႏွစ္လံုးကို ဖက္လ်က္ အျဖဴေရာင္ ဇာစေလးျဖင့္ ခ်ဳပ္ထားေသာ အတြင္းခံေလးကုိ စုပ္နမ္းလုိက္သည္။
“အုိ အာ အင္”
စုစုက မ႐ုန္းခ်င္ ႐ုန္းခ်င္ ႐ုန္းသည္။ ဟန္ေဆာင္႐ုန္းျခင္းမုိ႔ ေအးကုိကလည္း မလြတ္တမ္းဖက္ကာ အတြင္းခံကုိ ေစာက္ဖုတ္ထဲေရာက္ေအာင္ ဖိစုပ္ေပးသည္။
“ခၽြတ္ေပးမယ္ေနာ္ ခ်စ္”
စုစုက တိတ္ေနသည္။ ေအးကုိက အတြင္းခံေလးကုိ ဆြဲခၽြတ္လုိက္သည္။ စုစုက လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ထားသည္။ နည္းနည္းေလး ကုန္းထားသည္။ ေအးကုိက စုစုလက္ကုိ ဆြဲ၍ လက္ေခ်ာင္းေလးကုိ စုပ္ေပးသည္။
“ဟင္ ဆုိးတယ္ကြာ”
စုစုက ကုိယ္ေလး ခါယမ္းလ်က္ မူသည္။ ဆီးခံုကေန ေစာက္ဖုတ္တဝုိက္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိနမ္းေပးသည္။ စုစုမွာလည္း ယားလာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေပါင္ေလး ခပ္ဟဟကားေပးမိသည္။ ေအးကုိကလည္း ငယ္သာငယ္သည္။ ဒါမ်ိဳးဆုိတာက အလုိအေလ်ာက္သိေသာ တတ္ေသာ ပညာရပ္ပုိင္းလည္း ျဖစ္ျပန္သျဖင့္ စုစုေတာ္ေတာ္ယားေနၿပီ ဆုိတာ သိသည္။ ေစာက္အံုႀကီးကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖြဖြေလး ေလးငါးခ်က္ ထိနမ္းေပးသည္။ စုစု၏ အသက္႐ႈသံ အရွည္ႀကီးေတြ ၾကားရသည္။ စုစု တုန္လည္း တုန္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ စုစုေစာက္ဖုတ္ထဲက အရည္ၾကည္ေတြ ပန္းထြက္လာသည္။ ေအးကုိလည္း ထင္မထားေသာေၾကာင့္ စုစု အဖုတ္ကုိ အစုပ္ေပးလုိက္ ျဖစ္ေနရာ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြက ပါးစပ္ထဲ ဝင္ကုန္သည္။
“အုိ ဟာ”
စုစုက ရွက္လြန္းသျဖင့္ ထြက္ေျပးသြားသည္။ ေအးကုိကလည္း စုစုေနာက္ လုိက္သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အိမ္ေလးတြင္ ကုိယ္လံုးတီးေျပးေနေသာ ေကာင္မေလးေနာက္ ပုဆုိးေတြ ခၽြတ္ရင္း လုိက္ေျပးေနေသာ ေကာင္ေလး ေျခသံတုိ႔သာ ၾကားရသည္။ စုစုက သူမအိပ္ခန္းထဲ ဝင္ေျပးသည္။ ေအးကုိကလည္း လုိက္ေျပးဝင္သည္။ တံခါးက ဒုန္းခနဲ ပိတ္သြားသည္။ ခဏအၾကာတြင္ စုစု၏ နာနာက်င္က်င္ေအာ္သံကုိ အျပင္ကေန ၾကားရသည္။ တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔ နမ္းေနသံ လုိးေနသံ ညည္းေနသံေတြက အခန္းျပင္အထိ ဆူညံေနသည္။ ထုိအျခင္းအရာကုိ ေတာက္ေလွ်ာက္ျမင္ေနသူ တေယာက္ရွိသည္။ ထုိသူက စုစု၏ အန္တီငွါးထားေသာ ထမင္းခ်က္ အဝတ္ေလွ်ာ္ ကုလားမေလးတေယာက္ျဖစ္သည္။ ကုလားမေလးဆုိေသာ္လည္း အသက္အားျဖင့္ အစိတ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္ခန္႔ ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ ကုလားနာမည္ ရွိေသာ္လည္း စုိးစုိးက ေခၚရခက္သျဖင့္ စီစီဟုသာ ေခၚသည္။ စီစီမွာ အပ်ိဳလည္း မဟုတ္ေပ။ အိမ္ေထာင္ရွိသည္။ အစပုိင္းတြင္ သူတို႔က ေက်ာက္ပြဲစားတေယာက္ ေက်ာက္ေအာင္သျဖင့္ အမိဖမ္းကာ ေပးစားၾကသည္။ ေက်ာက္ကလည္း တခါသာ ေအာင္လုိက္သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ေတာ့ စီစီမွာ ေယာက်္ားရလုိက္သည္သာ အဖတ္တင္သည္။ မိဘ႐ုိးရာ အလုပ္ျဖစ္သည့္ တအိမ္တက္ဆင္း အဝတ္ေလွ်ာ္သည့္ အလုပ္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္သည့္ အလုပ္ကုိသာ ျပန္လုပ္ေနရျပန္သည္။


စီစီ

စီစီသည္ ေလးဘက္ေထာက္၍ ေက်ာ္အုပ္ေပါင္ၾကားသုိ႔ ဝင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္အုပ္၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကုိ သြားျဖင့္ ကုိက္ျဖဳတ္သည္။ အစပုိင္းတုန္းကေတာ့ စီစီခမ်ာ ေယာက်္ားရွာထားသည္မ်ား ကုန္ေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမည္မွန္း မသိျဖစ္ေနရာ အေမျဖစ္သူက “အရင္ ငါတုိ႔ လုပ္တတ္တဲ့ အလုပ္ပဲ ျပန္လုပ္ၾကတာေပါ့” ဆုိသျဖင့္ သူမ တအိမ္တက္ဆင္း အဝတ္ေတြ ေလွ်ာ္ေပးေတာ့သည္။ ဤတြင္ ဇာတ္လမ္းက စလာပါေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူ႔မိန္းမ မရွိခုိက္ စီစီကုိ ထိကပါး ရိကပါး လုပ္လာသည္။ ကုိယ္ကလည္း သူမ်ားအိမ္မွာမုိ႔ ၿငိမ္ခံရသည္။
“စီစီ နင္ဒီေလာက္လွတာဟာ ဒီလုိ အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ေနရတာ မၾကည့္ရက္ပါဘူး၊ ဟုိေလ ငါ့ပစၥည္းကုိ နင့္ဟာထဲ ထည့္ေလွ်ာ္ေပးပါလား ၁ သိန္းေပးမယ္ေလ”
“အံမာ”
စီစီ ရွက္သြားသည္။ ေလွ်ာ္လက္စ အဝတ္ေတြခ်ကာ ထရပ္သည္။ အေရးထဲ ကုိယ့္ထမီ ကုိယ္နင္းမိသလုိ ျဖစ္ကာ ေခ်ာ္လဲေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္က အသာေလးဖက္ကာ ပါးကုိ နမ္းသည္။
“နင္ ဒီလုိ လိမၼာမယ္ဆုိတာ ငါသိပါတယ္ဟာ”
စီစီ ႐ုန္းသည္။
“မဟုတ္ဘူး ငါဒီလုိ မဟုတ္ဘူး”
ေက်ာ္အုပ္ကေတာ့ သူမကုိ ဖက္ကာ အိပ္ခန္းထဲ ဆြဲေခၚသည္။ သူမက ႐ုန္းေသာ္လည္း အားမမွ်။
“ရွက္စရာ မလုိပါဘူးဟာ ဘယ္သူမွ မသိဘူးေနာ္ သိလား ငါလည္း ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဘူး၊ လာပါကြာေနာ္”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္သြားသည္။ သူမကုိ ကုတင္ေပၚ တြန္းတင္သည္။ စီစီ ေမာက္လ်က္လဲက်သည္။
“ၾကည့္စမ္းပါဦး အုိးႀကီးကလည္း ဟီးေနတာပဲ၊ အိမ္က ဟာမနဲ႔ တျခားစီ၊ ၾကည့္စမ္း ခါးေလးေတြလည္း က်ဥ္က်ဥ္ေလး၊ ဒီေလာက္ အခ်ိဳးအေပါက္လွတာ နင္မုိ႔ ဒီလုိ လုပ္စားသဟာ”
ေက်ာ္အုပ္က စီစီအုိးေပၚ လက္ညိဳးေလးျဖင့္ အထက္ေအာက္ ဖိဆြဲရင္း ေျပာသည္။ စီစီက ငုိသည္။
“ဘာလဲ ေငြမရမွာ စုိးလုိ႔လား”
ေက်ာ္အုပ္က အံဆြဲဖြင့္ကာ သူမကုိ တေထာင္တန္ တအုပ္ေပးသည္။ အရင္တုန္းက ေထာင္တန္အုပ္ မေျပာနဲ႔ ငါးေထာင္တန္အုပ္ဆုိလွ်င္ေတာင္ သိပ္မကုိင္ခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း ခုအခါတြင္ေတာ့ ေထာင္တန္ အႏြမ္း ငါးရာတန္အႏြမ္းေလးေတြသာ ကုိင္ေနရသမုိ႔ ေထာင္တန္အုပ္လက္ထဲ ေရာက္လာေတာ့လည္း စီစီတေယာက္ စိတ္က ေျပာင္းခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာသည္။ သူမ ေထာင္တန္အုပ္ကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူမကုိယ္ကုိ ပက္လက္ေလး ဆြဲလွည့္သည္။ သူမပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္စကုိ သုတ္ေပးကာ နမ္းသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမကုိ ခြသည္။ ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္သည္။ စီစီသည္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ မ်က္စိကုိ တင္းတင္းစိမွိတ္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္ခၽြတ္ၿပီးသည္ထင့္။ သူမထမီကုိ ပင့္သည္။ သူမ အလုိက္သင့္ေနေပးလုိက္သည္။ အတြင္းခံကုိ ေပါင္ထိ ခၽြတ္သည္။
“လွတယ္ကြာ”
သူမအဖုတ္ကုိ လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ ပြတ္ကစားရင္း ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။ ေႏြးခနဲ လီးထိပ္လာေထာက္သည္။ အိခနဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးႀကီး ဝင္လာသည္။
“အ”
ေက်ာ္အုပ္ကုိယ္လံုး သူမေပၚ ပိက်လာသည္။ သူမလက္ေတြကုိပါ သိမ္းႀကံဳးဖက္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္က တဖုတ္ဖုတ္နဲ႔ ခါးေလးေကာ့ကာ ေဆာင့္ရင္း သူမကုိ ပါးေတြ နမ္းသည္။ အစပုိင္း သူမေက်ာက္႐ုပ္လုိ ၿငိမ္ေနေသးေသာ္လည္း ေယာက်ားျဖစ္သူ စီးပြားေရး မေကာင္းရာမွ ဖားကန္႔သုိ႔ တက္သြားသျဖင့္ ဆာေနေသာ စီစီ နည္းနည္းလႈပ္လာသည္။ ညည္းလည္း ညည္းမိသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္တင္ကာ ေငြတေထာင္အုပ္ကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားမိေသာ္လည္း ခဏေနေတာ့ ေငြထုတ္ကုိ တဖက္ကုိင္လ်က္ ေက်ာ္အုပ္ကုိ ဖက္ထားမိသည္။ ေက်ာ္အုပ္ကုိ မရဲတရဲ ခုိးၾကည့္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က သူမကုိ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ႏွင့္ဆံုသျဖင့္ ရွက္ကာ မ်က္စိျပန္မွိတ္လုိက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေက်ာ္အုပ္လီးမွ လရည္ေတြ သူမသားအိမ္ကုိ ပန္းထည့္သည္။ ေက်ာ္အုပ္ ခဏေမွာက္ၿပီး ဖယ္ေပးေတာ့ သူမ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ထမီေတြ ျပန္ျပင္ဝတ္ကာ အျပင္ထြက္သည္။
“မနက္ျဖန္ ျပန္လာခဲ့ေနာ္”
ေနာက္ေန႔တြင္ စီစီမွာ ေငြေၾကာင့္လား ကာမအရသာေၾကာင့္လား မသိ။ ေက်ာ္အုပ္အိမ္သုိ႔ ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ ျပန္ဝင္မိသည္။ ေလွ်ာ္စရာေတြကုိ ေက်ာ္အုပ္က အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ျဖင့္ ေလွ်ာ္ျပသည္။ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ျဖင့္ ေလွ်ာ္ျပရင္း သူမကုိ နမ္းလုိက္ ကုိင္လုိက္ ပြတ္သပ္လုိက္ မျပတ္တမ္းလုပ္ေနသည္။
“ပုိက္ဆံ ေပးမွာလား”
“ေပးမွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ငါးေသာင္းပဲ ေပးမယ္”
“ဘာလုိ႔လဲ”
“တသိန္းရခ်င္လား”
“အင္း”
“တသိန္းရခ်င္ရင္ ငါ့ကုိ အကုန္လံုးခၽြတ္ျပ”
“အာ လုပ္ပါဘူး”
“မလုပ္ရင္ မရဘူးေပါ့”
“ရွက္တယ္”
“လုပ္စမ္းပါ၊ ငါ့ကုိ တလႊာခ်င္း ခၽြတ္ျပ”
စီစီသည္ ေက်ာ္အုပ္ေရွ႕တြင္ ရပ္လုိက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ဆက္တီခံုတြင္ သူမကုိ စုိက္ၾကည့္ေနသည္။ သူမက အက်ႌခၽြတ္လုိက္သည္။ ေဘာ္လီေတြက်န္ေတာ့ စြင့္ကားေနေသာ သူမႏုိ႔အစံုကုိ ေက်ာ္အုပ္က ျပဴးၾကည့္သည္။ လက္ေနာက္ျပန္၍ ေဘာ္လီကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ ေယာက်္ားကလည္း ကုိင္ထား နဂုိကလည္း ႏုိ႔ၾကီးသူမုိ႔ ႏုိ႔က ခပ္ေယာင္ေယာင္ေလး တြဲက်ေနသည္။
“နည္းနည္းခါျပၾကည့္ပါကြာ”
“ရွက္တယ္”
“လုပ္ပါကြာ”
နည္းနည္းေလး ယမ္းသြား႐ံု သူမလုပ္ျပသည္။
“နည္းနည္း ထပ္ခါပါဦးကြာ”
စီစီလည္း မထူးေတာ့သည္မုိ႔ ထပ္ခါျပသည္။ ႏုိ႔က ႀကီးသမုိ႔ တခါ ခါလုိက္သည္ႏွင့္ တုန္က်န္ေနသည္။
“ငါ့လီးေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတာင္လာၿပီ”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာလည္းေျပာ ေဘာင္းဘီလည္း ခၽြတ္ျပသျဖင့္ စီစီက ရွက္စြာ မ်က္ႏွာလႊဲသည္။
“ဟား ဟား ဟား မရွက္ပါနဲ႔ကြာ မင္းကုိ လုိးမွာပဲဟာ”
ေျပာခါမွ ပုိဆုိးကုန္သည္။ စီစီက အက်ႌျပန္ေကာက္လုိက္ၿပီး လွည့္ထြက္သည္။
“ေတာ္ၿပီ က်မ မလုပ္ေတာ့ဘူး”
ေက်ာ္အုပ္က အျမန္ထကာ သူမကုိ ဖက္ရင္း နမ္းရင္း ေျပာသည္။ လီးကလည္း သူမကုိ ေထာက္ထားသည္။
“ဆက္ခၽြတ္ျပပါကြာေနာ္”
“ေတာ္ၿပီ မျပဘူး”
“လုပ္ပါကြာ ေနာ္”
“ဒါပဲေနာ္ ဟိုစကားေတြ မေျပာရဘူး”
သေဘာတူညီမႈ ရယူၿပီး ေက်ာ္အုပ္က ျပန္ထုိင္သည္။ စီစီက အက်ႌေတြခ်ၿပီး ေနာက္ဘက္လွည့္ကာ ထမီကုိ ခၽြတ္သည္။ အစပုိင္း အုိးကုိ ျပသည္။
“ဟာကြာ ငါ့အသည္းေတြ ယားေနၿပီ”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူမအုိးကုိ တခ်က္႐ုိက္လုိက္ေသးသည္။ စီစီအုိးကလည္း တခ်က္႐ုိက္လုိက္သည္ႏွင့္ လက္ဝါးရာေလး က်န္ကာ တုန္က်န္ရစ္သည္။ စီစီက ထမီကုိ လႊတ္ခ်လုိက္သည္။ ကုိယ္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွည့္ျပသည္။ ေက်ာ္အုပ္က လီးကုိ ကြင္းထုရင္း ၾကည့္ေနသည္။ စီစီက ေက်ာ္အုပ္လီးကုိ မရဲတရဲ ခုိးၾကည့္မိသည္။ လီးက တလက္မခြဲပုိက္လံုးေလာက္ရွိၿပီး ရွစ္လက္မေလာက္ ရွည္သည္။ ထိပ္ကလည္း ရဲတြတ္ေနသည္။
“ငါ့အဖုတ္ကုိ လုိးမယ့္လီးေပါ့”
ဟုေတြးရင္း စီစီ ၾကက္သီးထမိသည္။ မသိမသာ ခုိးၾကည့္ရင္း တဖက္လွည့္ကာ အတြင္းခံကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ အတြင္းခံခၽြတ္ေတာ့ ဖင္နည္းနည္းကုန္း ရသမုိ႔ ထုိအခ်ိန္ကတည္းက စီစီဖင္ကုိ ျမင္လုိက္ရေသာ ေက်ာ္အုပ္က တေန႔တြင္ ဖင္ကုိလည္း လုိးမည္ဟု သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားေၾကာင္း ေနာက္တြင္ သိရသည္။ စပင္ဒါ ခၽြတ္ၿပီး သူမျပန္လွည့္သည္။
“လွလုိက္တဲ့ အဖုတ္ကြာ”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။
“ငါ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီမွာအိပ္ေတာ့”
စီစီက ဆက္တီခံုတြင္ လက္ကုိင္ကုိ မီွအိပ္လုိက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေပါင္တဖက္ကုိ ေအာက္ခ်၍ ေပါင္တဖက္ကုိ နည္းနည္းမတင္လုိက္ၿပီး သူမေပါင္ၾကားထဲ ေနရာယူသည္။
“တစ္ = ေနရာယူ
ႏွစ္ = အသင့္ျပင္
သံုး = လုိး”
ေျပာလည္းေျပာ ေက်ာ္အုပ္သည္ ေတ့ၿပီးသည္ႏွင့္ ထုိးထည့္ပါေတာ့သည္။ လီးျမင္ကတည္းက ယားေနေသာ စီစီမွာ အရည္လည္း စုိေနၿပီမုိ႔သာ အဆင္ေျပေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္သည္ ထုိအေနအထားအတုိင္း မနားတမ္း သူမကုိ လုိးပါေတာ့သည္။ သူမ သားအိမ္ထဲ လရည္ပူေတြ ပန္းထည့္ၿပီးမွသာ နားေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္၏ လုိးခ်င္ေဇာနဲ႔ ေဆာင့္လုိးမႈေၾကာင့္ သူမမၿပီးေသာ္လည္း ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘဲ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ေငြတသိန္းယူကာ ျပန္ခဲ့သည္။
“အေမြး ရိတ္လုိက္မယ္ေနာ္”
ေနာက္ေန႔တြင္ သူမခၽြတ္ျပသည့္အခါ ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။
“ဟင့္အင္း”
“လုပ္ပါကြာ ဒီေန႔လည္း တသိန္းပဲ ေပးမယ္”
“ရိတ္ေပးမွာလား”
“အင္းေပါ့”
“မၾကည့္ရဘူးေနာ္”
“ၾကည့္ၿပီးမွ ရိတ္ေပးရမွာေလ၊ ၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္အျဖစ္ နည္းနည္းၿဖဲၾကည့္မယ္ေနာ္”
“အုိ မရဘူး”
“နည္းနည္းေလး ၿဖဲမယ္ေလ”
“အုိ မရပါဘူးဆုိ”
သူမကုိ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေခၚကာ အေမြးရိတ္ေပးပါေတာ့သည္။ သူမ သိၿပီးသားပင္။ အေမြးရိတ္ရင္း သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ လွေၾကာင္း ခဏခဏ ခ်ီးက်ဴးကာ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းအတုိင္း လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခဏခဏ ပြတ္ဆြဲသည္။ ဖုန္း ဓာတ္မီးျဖင့္ ထြန္းၾကည့္ကာ မသိမသာ ၿဖဲသည္။ စီစီမွာလည္း ေစာက္ဖုတ္ကုိ ၾကာၾကာ ကစားေပး ခံထားရသည္မုိ႔ မျငင္းေတာ့။ ေက်ာ္အုပ္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ ၿဖဲ႐ံုမက ေစာက္ေစ့ကုိ ဘယ္ညာဆြဲေတာက္သည္။ စီစီမွာ ဘယ္လုိမွ မေနႏုိင္ေတာ့။
“က်မတုိ႔ လုပ္ၾကရေအာင္ေလ”
“က်မကုိ လုိးေပးပါေတာ့လုိ႔ ေျပာ”
“အ အာ က် က်မကုိ လ လုိးေပးပါေတာ့ရွင္ အာ ရွက္တယ္ ဒါေပမယ့္ လုိးေပးပါေနာ္”
ေက်ာ္အုပ္က မတ္တပ္ထၿပီးေနာက္ ေတာင္ေနေသာ လီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ေတ့လုိက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ အထက္ေအာက္စီးေၾကာင္းအတုိင္း လီးထိပ္ကို ဆြဲပြတ္သည္။ စီစီမွာ မေနႏုိင္ေတာ့ပဲ ေက်ာ္အုပ္ကုိ ဖက္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္ေအာင္သာ ေရွ႕တုိးလုိက္ေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္က မသိမသာေလး ေနာက္ဆုတ္သည္။
“ထည့္ေပးပါေတာ့ကြာ”
ေက်ာ္အုပ္လည္း မေနႏုိင္ေတာ့ၿပီမို႔ စီစီကုိ နမ္းကာ ေဆာင့္ထည့္ပါေတာ့သည္။ စီစီမွာ နည္းနည္းေတာ့ ေျမာက္တက္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မညည္း။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ အရပ္လုိက္ လုိးျဖစ္ၾကသည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေရကန္ေဘာင္ကုိင္ကာ ေဆာင့္ထည့္သည္။ စီစီက ေက်ာ္အုပ္ခါးကုိ ဖက္ကာ ေကာ့ေပးသည္။ ေက်ာ္အုပ္လရည္ပူေတြ သားအိမ္ထဲ ပန္းထည့္သည့္အထိ လုိးၾကသည္။ နည္းနည္းေပ်ာ့သြားေတာ့မွ ေက်ာ္အုပ္က လီးကုိ ဆြဲထုတ္သည္။ ဒီေန႔ သူမလည္း ၿပီးသည္မုိ႔ ေက်နပ္သည္။
“ဒီေန႔ေတာ့ ႏွစ္ေသာင္းနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေနာ္”
ေက်ာ္အုပ္လီးအရသာကုိ လုိခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ စီစီက ေနာက္ေန႔တြင္ ႏွစ္ေသာင္းျဖင့္ ေက်ာ္အုပ္နဲ႔ အိပ္သည္။ ငါးရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က အဆန္းထြင္ျပန္သည္။
“စီစီ”
“ရွင္”
“ဒီေန႔ တသိန္းေပးခ်င္တယ္”
“ဘာအဆန္းထြင္ဦးမလုိ႔လဲ၊ သူ႔ေၾကာင့္ သူမ်ား ေပါင္ကားေပးရ ေပါင္ေထာင္ေပးရ ရပ္ေပးရနဲ႔ နည္းေတြေတာင္ စံုေနၿပီ”
“လုိခ်င္လား မလုိခ်င္ဘူးလား”
“ေပးမယ္ဆုိ လုိခ်င္တာေပါ့”
“လာ ကုိလုိးခ်င္တဲ့ေနရာေလးကို ခ်စ္လက္နဲ႔ အရင္စမ္းၾကည့္လုိက္”
ေက်ာ္အုပ္က စီစီလက္ေခ်ာင္းေလးကုိ ကုိင္ကာ စီစီဖင္ေပါက္ကုိ ထိေစသည္။ စီစီကလည္း လန္႔သြားသည္။
“ေနာက္ေပါက္ကုိလား”
“ဖင္လုိးမွာလားလုိ႔ ေမးစမ္းပါ”
“အဲလုိ မေျပာရဲဘူးကြာ”
“ျပန္ေမးပါ၊ ဖင္လုိးမွာလားလုိ႔”
“သူေမးတဲ့အတုိင္းပဲ”
“ေမးပါကြာ”
စီစီက တခ်က္ေတာ့ မူေသးသည္။ နည္းနည္းေတာ့လည္း ေၾကာက္သည္။ ဖင္ကုိ လုိးမည္ဆုိေတာ့ ျဖစ္ပါ့မလားလည္း ေတြးသည္။
“ဖင္က လုိးစရာမွ မဟုတ္တာ”
“နင္ အရင္ခံၾကည့္လုိက္စမ္းပါ”
ကုလားမေလး စီစီမွာ ေငြတသိန္းနဲ႔ ဖင္ခံရမလုိလုိ မခံရဘူးလုိလုိ စဥ္းစားရခက္သည္။
“ျဖည္းျဖည္းလုိးေနာ္”
စီစီက အဝတ္ေတြခၽြတ္လွ်က္ ကုတင္ေပၚ တက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္ကလည္း ခၽြတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။
“ေလးဖက္ေထာက္ကြာ”
ေက်ာ္အုပ္က အိပ္ေနေသာ သူမကုိ ထူကာ ေျပာသည္။
“ေၾကာက္တယ္”
စီစီက ေၾကာက္တယ္သာ ေျပာသည္။ ေလးဖက္ေထာက္ဖုိ႔ လုပ္လုိက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က စီစီအုိးကုိ ပြတ္သပ္သည္။
“ဒီအခ်ိန္ထိ တင္းေနတာပဲကြာ”
ေျပာရင္း စီစီေနာက္ ဒူးေထာက္ကာ စီစီဖင့္ေညာင့္႐ုိးေပၚ လီးတင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းပြတ္သည္။ အုိးေတြကုိလည္း လီးနဲ႔ ထိုးသည္။ ၿပီးမွ ျပန္ခြာကာ ဖင္ေပါက္ထဲ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ တံေတြး ေလးခါေလာက္ေထြးခ်သည္။ ၿပီးေတာ့ ဖင္စုိေအာင္ သုတ္ေပးသည္။ ေနာက္ လက္ဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ တံေတြး သိပ္မထြက္ေတာ့သျဖင့္ စီစီပါးစပ္ေရွ႕လက္ျဖန္႔သည္။
“တံေတြး နည္းနည္းေလာက္”
“ထြီ”
“ေထြးဦး မ်ားမ်ားေလး”
“ထြီ ထြီ ထြီ”
ေက်ာ္အုပ္က တံေတြးျဖင့္ သူ႔လီးကုိ ျပန္ပြတ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဖင္ေပါက္တည့္တည့္ လီးထိပ္ကုိ ေတ့လုိက္သည္။ စီစီမွာ ေၾကာက္သျဖင့္ မ်က္စိမွတ္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္က အထက္ေခ်ာ္ထုိးလုိက္ ေအာက္ေခ်ာ္ထုိးလုိက္ လုပ္သည္။ ဖင္ခံရမည္သိျပန္ေတာ့လည္း ဖင္က ယားလာသည္။ ေက်ာ္အုပ္က ႏုိ႔ေတြကုိ လွမ္းဆြဲကာ ေတ့ထားသည့္လီးကုိျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထည့္သည္။ လီးက ႀကီးေသာေၾကာင့္လား သူမက ေၾကာက္သျဖင့္ ဖင္ကုိ က်ံဳ႕ထားေသာေၾကာင့္လား မသိ။ လီးက ေထာက္ေနသည္။
“စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္ စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာလည္းေျပာ ထည့္လည္းထည့္လုပ္သည္။ စီစီလည္း စိတ္ကုိ နည္းနည္းေလွ်ာ့သည္။ လီးေခါင္းႀကီးက ဖင္ထဲ မရမက ဝင္လာသည္။ စီစီက ႏႈတ္ခမ္းကုိ ကုိက္ထားသည္။ ဖင္ေတာ္ေတာ္နာသည္ကုိ ေအာင့္ထားသည္။ ေခၽြးေတြလည္း ထြက္သည္။ လီးေခါင္းျမဳပ္ၿပီးေနာက္ ဆက္ထုိးထည့္သျဖင့္ စီစီမွာ နာလြန္းေသာေၾကာင့္ ေရွ႕နည္းနည္းတုိးသည္။ ေက်ာ္အုပ္ကလည္း လုိက္တုိးကာ ဖင္ထဲ မရမက ဆက္ထည့္သည္။ စီစီက အိပ္ယာခင္းေတြကုိ ကုတ္ျခစ္မိသည္။ ဖင္ထဲ တဝက္ေလာက္ဝင္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က နည္းနည္းျပန္ထုတ္ကာ ေဆာင့္သည္။ အထုတ္အသြင္းလုပ္ကာ နည္းနည္းစီထည့္ရင္း လုိးသည္။ စီစီမွာ ေခၽြးေတြ ျပန္ေနရသည္။ တြဲက်ေနေသာ ႏုိ႔အစံုကုိ ေက်ာ္အုပ္က ဖမ္းဆုတ္ရင္း ညစ္သည္။ ဖင္ေတြ ပူက်စ္ေနသည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေဆာင့္လုိးေနသျဖင့္ စီစီက နာေသာ္လည္း ႀကိတ္ခံသည္။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ အရသာက ရွိလာသည္။ ေကာင္းလာသည္။ ကုိက္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းကို အသာေျဖေလ်ာ့ကာ ညည္းသည္။ ေက်ာ္အုပ္ကလည္း သူမေကာင္းၿပီမွန္းသိေတာ့ နည္းနည္းေဆာင့္သည္။ သြက္လာသည္။ စီစီမွာ လက္ေတြညႊတ္ကာ ဖင္ေထာင္ခံေပးသည္။ လီးကလည္း တေခ်ာင္းလံုး ဆံုးလုနီးပါး ဝင္လာသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဖင္ထဲ လရည္ပူေတြ ပန္းထည့္ခံရသည္။ သူမေမွာက္အိပ္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က လီးမထုတ္ေသးဘဲ သူမေပၚ ထပ္အိပ္သည္။ သူမနည္းနည္း႐ုန္းလုိက္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က ေဘးသုိ႔ တေစာင္းအိပ္ခ်သည္။ လီးကေတာ့ ထုတ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားသည္။ ဖင္ေပါက္ထဲ ေလေတြ ေအးခနဲ တုိးဝင္သည္။ ဖင္ကုိ နည္းနည္းစူပိုက္ေတာ့ လရည္ေတြ တစိစိထြက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က ဖင္ကုိ တရက္ျခား လုိးသည္။ ေနာက္မ်ားျဖင့္ ဖင္ေရာ အဖုတ္ပါ လုိးသည္။
“ဟင့္အင္း ရြံတယ္”
ေက်ာ္အုပ္က လီးစုပ္ေပးမလားဟု ေမးသည္။
“တသိန္းေပးမယ္”
“ဟင့္အင္း စုပ္ဘူး”
“တသိန္း တေသာင္း”
“မစုပ္ပါဘူး ဆုိ”
“စုပ္ပါကြာ တသိန္းခြဲေပးမယ္”
“သူမ်ားကုိ အရမ္း အႏုိင္က်င့္တာပဲ”
“အဲလုိမွေပါ့ကြာ”
စီစီသည္ ေလးဘက္ေထာက္၍ ေက်ာ္အုပ္ေပါင္ၾကားသုိ႔ ဝင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္အုပ္၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကုိ သြားျဖင့္ ကုိက္ျဖဳတ္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ႏွစ္သိန္းေပးမည္။ သူစုပ္ခုိင္းသည့္အတုိင္း စုပ္ေပးရမည္ ေျပာသည္။ မစုပ္ခင္ သူမကုိ အလွျပင္ခုိင္းေသးသည္။ သူမက မ်က္ေတာင္ေမႊးေတြကုိ ေကာ့ေနေအာင္ ဆြဲသည္။ သူမ၏ ႏွာတံစင္းစင္းေလးႏွင့္ ပါးျပင္ေဖြးအုအုေလးကုိ မိတ္ကပ္မုိ႔မုိ႔ေလး လိမ့္းသည္။ ထူျပစ္ျပစ္ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ အသားေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းနီေလး ဆုိးသည္။ ေဘာင္ဘီးၾကယ္သီးျပဳတ္ေတာ့မွ လက္ျဖင့္ ခၽြတ္ေပးလုိက္သည္။ လီးႀကီးက ေတာင္လုလုႀကီးေနသည္။ အေပၚဘက္သုိ႔ ကပ္ေနသည္။ လျပြတ္ႏွလံုးက ေဘးသုိ႔ ကားေနသည္။ စီစီက လဥႏွစ္လံုးၾကားကုိ လ်ာျဖင့္ လ်က္ေပးလုိက္သည္။ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ လ်က္ၿပီး ေဘးႏွစ္ဖက္တြင္ ရွိသည့္ လဥကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲစုပ္ေပးသည္။ လဥက ျပြတ္ခနဲ ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ နည္းနည္းစုပ္ေပးလုိက္သည္။ ေနာက္ လျပြတ္ႏွစ္ခုၾကားကုိ ျပန္လ်က္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လဥေနာက္တလံုးကုိ ထပ္မံဆြဲငံုေပးသည္။ စီစီသည္ လတံေပၚသုိ႔ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ထိလ်က္တက္ေပးသည္။ ဒစ္အဆက္နားေလးကုိ လ်ာျဖင့္ ခေလာက္ကာ ကစားေပးသည္။ လီးတံႀကီးက ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တုန္ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ လီးကုိ ဖြဖြေလး ကုိင္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ထိပ္ေလးကုိ ငံုလုိက္သည္။ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ထိပ္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ငံုခ်သည္။ လဥႏွစ္လံုးကုိလည္း ပင့္တင္ကာ လက္ျဖင့္ ကစားေပးသည္။ လဥကုိ ဆုပ္ေခ်ေပးသည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူမပါးျပင္ကုိ လက္ျပင္ျဖင့္ ပြတ္ေပးသည္။ သူမဆံထံုးကုိ ေက်ာေပၚ ေျဖခ်သည္။ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာႏွင့္ ျပည့္စံုလွေသာ သူမဆံႏြယ္မ်ားက သူမေက်ာျပင္ကို ဖံုးသြားသည္။ သူမခါးထိပင္ ေက်ာ္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေကာင္းလာလုိ႔လား မသိ။ နည္းနည္းထကာ သူမႏုိ႔ကုိ ပြတ္ကစားျပန္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဘယ္လုိစုပ္ စသျဖင့္ သူမကုိ ဆက္လက္သင္ၾကားေပးရာ သိပ္မၾကာမီ သူမလီးစုပ္ ေကာင္းေကာင္းကၽြမ္းသြားပါေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ သူမလီးစုပ္သည့္ အခန္းမွ စတင္ကာ လုိးခန္းကုိ ဖြင့္ၾကသည္။
“အဆစ္အေနနဲ႔ ႏုိ႔ႏွစ္လံုးႏွင့္ ညႇပ္ၿပီး ကြင္းထုေပးကြာ”
ေငြေလးငါးေသာင္းျဖင့္ လုိးေသာ္လည္း သူမကုိယ္တုိင္က ခံခ်င္ခ်င္မုိ႔ သေဘာတူေပးသည္။ လီးညိဳညိဳမည္းမည္းႀကီးကို သူမႏို႔ၾကားျဖင့္ ညႇပ္ကာ တံေတြးနည္းနည္း ေထြးထည့္ၿပီး ကြင္းထုေပးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေနာက္ ေလးငါးရက္မွ်သာ ေက်ာ္အုပ္နဲ႔ ေနရသည္။ ေက်ာ္အုပ္မယား သိသြားၿပီး သူမကုိ အိမ္ရိပ္မနင္းဖုိ႔ ေျပာကာ သူမလင္ကုိလည္း ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် အလုပ္ေခၚသြားေလသျဖင့္ စီစီတေယာက္ အခ်စ္ငတ္ခဲ့ရသည္။

သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၆)

“ပပဝင္း”

ပုရစ္ဖူးတည္းခုိခန္းတြင္ ျဖစ္သည္။ ပပဝင္းကေတာ့ တဖက္ခန္းတြင္ ေအးမိေရာက္ေနၿပီး ဖင္ခံကာ မိမိတုိ႔ကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္ကုိ လံုးဝမသိရွာပဲ ေအးကို၏ လီးႀကီးကို စိမ္ေျပနေျပ စုပ္ေပးေနသည္။ လီးႀကီးက သူမအႀကိဳက္ျဖစ္သည္။ လံုးပတ္ တလက္မခြဲနီးနီးရွိသည္။ အရွည္ကလည္း အသည္းခုိက္ေလာက္ေအာင္ စြဲမက္ဖုိ႔ေကာင္းသျဖင့္ ပပဝင္းက ေအးကုိနဲ႔ တြဲျဖစ္သည္။ ပပဝင္းမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အေတာ္ထန္ခဲ့သည့္ ဏွာဗူးမေလးျဖစ္ရာ ေအးကုိေလာက္ေတာ့ အေပ်ာ့ျဖစ္ေနသည္။ သူမသည္ အလြန္႔အလြန္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသည္ ဆုိသည့္ မိသားစုမွ ဆင္းသက္လာသူ ျဖစ္သည္။
“ေမာင္ေမာင္ လာစမ္း နင့္ကုိ ငါ့ပစၥည္းဆုိရင္ ဘာပစၥည္းမွ မထိနဲ႔လုိ႔ေျပာထားတယ္ မလား”
ေမာင္ေမာင္ဆုိသည္မွာ အိမ္က အဝတ္ေလွ်ာ္၏ သားျဖစ္သည္။ ထုိေဒၚႀကီးက အလုပ္လာလွ်င္ ေခၚလာတတ္သည္။ ညေန သူမေက်ာင္းမွ ျပန္လာေသာအခါ သူမေဘာလံုးကုိ ကန္ေနသည္ကုိ ေတြ႕သျဖင့္ သူမက ေခၚဆူျခင္းျဖစ္သည္။ ေမာင္ေမာင္က ေဘာလံုးေလး ေကာက္ကာ ေခါင္းငံု႔လွ်က္ လာေပးသည္။ ပပဝင္းက ဆံပင္ေဆာင့္ဆြဲသည္။ နားရြက္ဆြဲလိမ္သည္။ ေမာင္ေမာင္က ဒါမ်ိဳးခံရေနက်မုိ႔ မ်က္ႏွာမဲ့လွ်က္ ဘာမွ မေျပာဘဲ လုပ္သမွ် ငံု႔ခံသည္။
“လာပါ သမီးရယ္ အလကား သမီးလက္နာတယ္”
ပပဝင္း မိခင္ျဖစ္သူက ပပဝင္းဘယ္လုိလုပ္လုပ္ ၿငိမ္ၾကည့္ေနသည္။ ပပဝင္းက ေမာင္ေမာင္မ်က္ႏွာတည့္တည့္ ေဘာလံုးနဲ႔ တအားပစ္လုိက္သည္။ ေဘာလံုးေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ ေနာက္လွန္၍ ထုိင္လဲက်သည္။ ပပဝင္းသည္ လဲက်သြားေသာ ေမာင္ေမာင့္ရင္ဘတ္ကုိ ေျချဖင့္ တခ်က္နင္းလုိက္သည္။ စသျဖင့္ ပပဝင္းသည္ စိတ္တုိင္းက် ေမာင္ေမာင့္ကုိ အၿမဲတမ္းႏွိပ္စက္တတ္သည္။ ထုိင္ေနပါကလည္း
“ေမာင္ေမာင္ လာစမ္း”
“ဟုတ္ကဲ့”
“နင္ဘာလုိ႔ ထုိင္ေနတာလဲ၊ ဒီအိမ္ထဲ လာရင္ အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆုိတာ မသိဘူးလား”
“ဟုတ္”
“ငါ့ေရွ႕ကၽြမ္းထုိးျပစမ္း”
ေမာင္ေမာင္က ဘာမွ ေျပာခြင့္မရွိဘဲ ပပဝင္းခုိင္းသလုိ ကၽြမ္းထုိးျပရသည္။ ပပဝင္းက တခစ္ခစ္ ရယ္သည္။ ႏွိပ္စက္ရင္း ႏွိပ္စက္ရင္း ပပဝင္းခမ်ာ ေမာင္ေမာင့္ကုိ ဘယ္လုိ ႏွိပ္စက္ရမလဲဟု ေတြးရတာကလည္း အေမာျဖစ္လာသည္။
“ေမာင္ေမာင္ လာစမ္း ငါ့ေပါင္ၾကားထဲ ေလးဘက္ေထာက္ ဝင္စမ္း”
“ခင္ဗ်ာ”
“ငါေျပာေနတာ မၾကားဘူးလား”
ပပဝင္းက ေပါင္ေလး တဝက္တပ်က္ဖံုးထားေသာ စကဒ္ျဖင့္ ေပါင္ကားထားသည္။ ေမာင္ေမာင္က ေလးဘက္ေထာက္ကာ ေပါင္ၾကားထဲဝင္သည္။ တပတ္ၿပီး တပတ္ဝင္ခုိင္းသည္။ အဖုိနဲ႔အမမုိ႔ ပပဝင္းက စိတ္ေလး စႏုိးစေနာင့္ေလး စျဖစ္လာသည္။ အနီးရွိခံုတန္းေလးတြင္ ေမာင္ေမာင္ကုိ ေခၚလုိက္သည္။
“ေမာင္ေမာင္ ငါ့ေျခမကုိ စုပ္ေပး”
“ခင္ဗ်ာ”
“ငါႏွစ္ခါ မေျပာခ်င္ဘူးေနာ္”
ပပဝင္းက ေသခ်ာၾကည့္ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္သည္ ေခါင္းငံု႔ခ်ကာ သူမေျခမကုိ စုပ္သည္။ သူမက ေျခမကုိ စုကာေထာင္ထားေပးသည္။ ယားသလုိလုိ ရွိေသာ္လည္း နည္းနည္းရယ္ရင္း ေျခမကုိ ဆက္စုပ္ခုိင္းသည္။ သတိရသျဖင့္ ေျခတဖက္ျဖင့္ ေခါင္းကုိ နင္းကာ ေျခမတေခ်ာင္းကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။
“ႏြားေလး ေကာင္းလား”
”---------“
ေမာင္ေမာင္ ဘာမွ ျပန္မေျပာပါ။
“နင့္နာမည္ ႏြားေလးလုိ႔ ေျပာင္းေပးမယ္၊ ေရာ့ ဒီေျခမေျပာင္းစုပ္”
ပပဝင္းက ေျခမေျပာင္းေပးသည္။ ပပဝင္းသည္ ေျခမစုပ္ခုိင္းရင္း အေၾကာေတြ တင္းလာသည္။ ဘာလုိလုိ ညာလုိလုိ ခံစားရသည္။
“ငါ့ေျခေထာက္ကုိင္ၿပီး ငါ့ေျခဖဝါးေတြ နမ္းစမ္း ဟဲႏြားေလး”
ေမာင္ေမာင္သည္ ပပဝင္း ေျခေထာက္ကုိ မရဲတရဲကုိင္ကာ ေျခဖဝါးကုိ နမ္းသည္။
“အဲလုိ မဟုတ္ဘူး ႏြားေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ စုပ္နမ္းစမ္း”
ပပဝင္းသည္ ေမာင္ေမာင့္ပါးျပင္ကုိ ေျခဖဝါးျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးမိသည္။ ေစာက္ဖုတ္ေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္ယားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေျခေထာက္ကုိ နမ္းခုိင္းၿပီး အာသာေျဖရသည္။ ပပဝင္းအထင္ သူမအတြင္းခံစုိသြားသည္။ နည္းနည္းေတာ့ စုိးရိမ္သြားသည္။
“သြားစမ္း ငါနဲ႔ ေဝးေဝးသြားေန ႏြားေလး”
ေမာင္ေမာင္ နည္းနည္းေဝးသြားေတာ့ ကုိယ့္ဖင္ကုိယ္ျပန္စမ္းၾကည့္သည္။ စုိေနသည္။ စကဒ္ကုိ နည္းနည္း လွည့္ဝတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္လည္း ေျခမေတြ ေျခေခ်ာင္းေတြကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။ ေျခဖဝါးကုိ လ်က္ခုိင္းသည္။ ဖေနာင့္ကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။ သူမကေတာ့ ေမာင္ေမာင္ကုိ ႏြားေလး ႏြားေလး ေခၚကာ ပါးျပင္ကုိ ေျချဖင့္ ပြတ္သည္။ ေခါင္းကုိ နင္းသည္။ ေမာင္ေမာင့္ရင္ဘတ္ကုိ ေျချဖင့္ ထုိးသည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားလည္း ဆက္တုိက္ ေမာင္ေမာင့္ကုိ ကစားလာရာ ၾကာေတာ့ ပပဝင္းခမ်ား စိတ္ေတြ ႐ုိင္းလာသည္။ အသံုးမျပဳေတာ့ေသာ ဂုိေဒါင္ထဲ ေမာင္ေမာင္ကုိ ေခၚသည္။
“ငါ့ဖင္အုိးကုိ နမ္းေပးစမ္း”
ပပဝင္းက မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္က ေနာက္ကေန ဒူးေထာက္သည္။ အုိးေပၚလုလု စကဒ္တုိတုိပြပြေလးကုိ ေမာင္ေမာင္က ပင့္လုိက္သည္။ စစ္ေရာင္ အတြင္းခံေလးဝတ္ထားသည္။ ေမာင္ေမာင္က စုပ္နမ္းသည္။ ပပဝင္းမွာ တုန္လုိ႔ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ မသိ။ နမ္းဆုိ နမ္းေပး႐ံုသာ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ျဖဴဝင္းေသာ မိန္းကေလး ေပါင္တံကုိ ျမင္ေနရေသာ တင္းက်စ္ေသာ မိန္းကေလးအုိးကုိ နမ္းေပးေနရေသာ သူ႔ခမ်ာလည္း လီးေတာ့ ေတာင္ေပလိမ့္မည္ဟု ထင္သည္။ ပပဝင္းက ခံုေပၚ ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင့္ကို ပက္လက္အိပ္ခုိင္းက ေအာက္ပုိင္း ခၽြတ္ခုိင္းလုိက္သည္။
“အုိ”
ပပဝင္းသည္ ျမင္လည္း ျမင္ခ်င္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ျဖစ္ေနေသာ ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင့္လီးႀကီးကို တခါၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲမိေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္ၾကည့္သည္။ လီးႀကီးက ၂ေပ ဖန္ေခ်ာင္း လံုးပတ္ေလာက္ရွိသည္။ မည္းေတာ့ မည္းတူးေနသည္။ အေမြးေတြကေတာ့ ေပါက္ခါစ ရွိေသးသည္။ ပပဝင္းက ခံုကုိ အနီးသုိ႔ယူကာ ေမာင္ေမာင္ေပၚခ်ၿပီး ထုိင္ခံုေပၚ ထုိင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေျခမႏွင့္ ေျခညိဳးၾကားျဖင့္ လီးကုိညႇပ္ၾကည့္သည္။ ႀကီးသျဖင့္ ညႇပ္မမိႏုိင္။ အသာေလး ဖိနင္းကာ လီးကို အေပၚသုိ႔ ဖိကပ္လုိက္ၿပီး ေျချဖင့္ ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ ကြင္းတုိက္ေပးရင္း ပပဝင္းမွာ ေစာက္ရည္ေတြ ထြက္သည္။ ေစာက္ရည္ထြက္သျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္မွာ စုိလည္းစုိ ယားလည္းယားျဖစ္၍ မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္လွသည္။ ေမာင္ေမာင္ကလည္း တခါခါ ၾကည့္လာတတ္သျဖင့္ မၾကည့္နဲ႔ေအာ္ကာ ေမာင္ေမာင့္လီးကုိ ေျချဖင့္နင္းရင္း အဖုတ္ကုိ အသာေလး ျပန္ပြတ္ကစားေနမိသည္။ လီးနဲ႔ထိေနရလုိ႔လား မသိ။ ေစာက္ရည္က ထပ္ထြက္ျပန္သည္။ ေမာင့္ေမာင့္လီးေပၚ တက္ထုိင္ကာ ေဆာင့္ပစ္ခ်င္စိတ္ အတင္းေပါက္ေနသည္။ တက္ေဆာင့္ေတာ့မလုိ ခဏခဏ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း စိတ္က သိပ္မသတီသလုိ ခံစားရသည္။ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ ေစာက္ရည္ေတြ ထပ္ထြက္သည္။ ေစာက္ရည္က ေတာ္ေတာ္ထြက္သျဖင့္ ေအာက္က ခံုပင္စုိကုန္သည္။ သိပ္ဂ႐ုမစုိက္အားဘဲ ေမာင္ေမာင့္လီးကုိ ေျခေထာက္ျဖင့္ ကြင္းတုိက္ေပးေနမိသလုိ ကုိယ့္အဖုတ္ကုိယ္ကုိယ္လည္း ဆက္ပြတ္ေနမိသည္။ စိတ္ထဲ အာသာေတာ္ေတာ္ေျပမွ ရပ္လုိက္သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္လည္း ေမာင္ေမာင့္ကုိ အုိးေတြ နမ္းစုပ္ခုိင္း စိတ္ယားလာလွ်င္ ပက္လက္အိပ္ခုိင္းၿပီး လီးကုိ ေျချဖင့္ ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ ၾကာေတာ့ သူမ မေနႏုိင္ေတာ့ျပန္။
ေမာင္ေမာင္ကုိ လက္ျပန္ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး မ်က္လံုးကို အဝတ္စျဖင့္ ပိတ္လုိက္ၿပီး ေအာက္ပုိင္းခၽြတ္ခ်ၿပီး ေမာင္ေမာင့္အက်ႌကုိ ၾကယ္သီးျဖဳတ္လုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင့္ရင္ဘတ္ကုိ နမ္းသည္။ ဒူးေထာက္ကာ ေပါင္ျခံတဝုိက္ စုပ္ေပးသည္။ လီးကုိလည္း ဘယ္လုိမွ မေနႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး စုပ္ေပးလုိက္သည္။ စိတ္တုိင္းက် လ်က္ေပးလုိက္၊ စုပ္လုိက္၊ ကြင္းထုလုိက္ လုပ္သည္။ လီးလံုးႀကီးကုိ ကုိင္၍ ပါးျပင္တြင္အပ္ကာ ေမွးအိပ္မိသည္။ ပါးျပင္တြင္ လိမ့္ၾကည့္သည္။ လွ်ာတြင္တင္ကာ ပုတ္ကစားသည္။ ပါးစပ္ကုိ အကုန္ဟကာ ေမာင္ေမာင့္ေပါင္ကုိ ဖက္၍ အာေခါင္စုိက္ေအာင္ စုပ္မိသည္။
“ထြက္ေတာ့မယ္”
လရည္ထြက္ခါနီးလွ်င္ ေျပာပါ ဟုေျပာထားသျဖင့္ ေမာင္ေမာင္က ေျပာသည္။ ပပဝင္းက လီးကုိ ေသခ်ာၾကည့္ရင္း ကြင္းကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထုသည္။ ၂ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဗ်စ္ခနဲ လရည္က ပန္းထြက္သည္။ အရွိန္ျဖင့္ ျဖဴခနဲ ပန္းထြက္လာေသာေၾကာင့္ ပပဝင္း လန္႔ကာ ေနာက္ဆုတ္မိသည္။ လရည္က နဖူးလာကပ္သည္။ မ်က္ႏွာကုိ ကန္႔လန္႔ျဖတ္စီးသည္။ ေနာက္ဆက္တုိက္ ထြက္လာသည္ကုိ ၾကည့္သည္။ လရည္က ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ သူမမ်က္ခံုးေပၚတြင္လည္းေကာင္း သူမႏွာတံေပၚတြင္လည္းေကာင္း သူမပါးျပင္ေပၚတြင္လည္းေကာင္း သူမႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေပၚတြင္လည္းေကာင္း ပ်စ္ခဲေအာင္က်သည္။ မ်က္ႏွာတျပင္လံုးနီးပါ လရည္ရႊဲသြားသည္။
“ေမာင္ေမာင္ နင့္လက္ႀကိဳးေတြကုိ ငါေျဖေပးမယ္၊ ဒါေပမယ့္ နင္မ်က္စိအုပ္ထားတဲ့ဟာ မဖြင့္ရဘူး၊ နင္ ဘာလုပ္ရမလဲဆုိေတာ့...”
ပပဝင္းက ေျပာရင္း ႀကိဳးေျဖေပးကာ ႀကိဳးေျပသြားေတာ့ စကဒ္ပင့္ၿပီး အတြင္းခံကုိ ခၽြတ္လုိက္ရင္း ဆက္ေျပာသည္။
“နင္ ငါ့ဖင္ကုိလုိး”
“လီးျပန္ေတာင္ေအာင္ ေစာင့္ရင္း မမဖင္ကုိ လ်က္ေပးမယ္ေလ”
“ေအး ေကာင္းတယ္ ႏြားေလး ဒီတခါေတာ့ နင္ေတာ္သြားၿပီ”
ဆုိကာ ပပဝင္းသည္ တစ္သ်ဴးမ်ားယူရင္း မ်က္ႏွာတြင္ ေပေနေသာ လရည္ကုိ သုတ္ကာ ဖင္ကုိ ေမာင္ေမာင့္ထံကုန္းေပးသည္။ ေမာင္ေမာင္သည္ မ်က္စိ မျမင္ရေသာ္လည္း ဖင္နမ္းေပးေနက် ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပပဝင္း ဖင္အနံ႔ကုိ ခံကာ လွ်ာထုတ္၍ လ်က္ေပးေတာ့သည္။ လွ်ာက ခေရပြင့္တည့္တည့္တြင္ မထိ တထိနဲ႔ လိမ္ကာ လ်က္ေပးသျဖင့္ ပပဝင္းမွာ ဘယ္လုိမွ ေနမရျဖစ္ကာ ေမာင္ေမာင္ေခါင္းကုိ သူမဖင္ၾကားထဲ ဆြဲစိထားလုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင္ကလည္း ပပဝင္းအုိးႀကီးကုိ ဆုပ္ကုိင္ကာ ဖင္ဝကုိ ငံုလွ်က္ လွ်ာျဖင့္ ဖင္ေပါက္ကုိ ထုိးေမႊသည္။
“လုိးကြာ ႏြားေလး လုိး မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး လုိးကြာ”
ပပဝင္း ဘယ္လုိမွ မခံစားႏုိင္ေတာ့ေပ။ ေမာင္ေမာင္ကလည္း လီးေတာင္လာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ မ်က္လံုးပိတ္ထားေသာျငား ဒဲ့ကုန္းေပးမည္ဆုိကုိ သိသျဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ကာ ပပဝင္းခါးကုိ ကုိင္လွ်က္ေတ့လုိက္သည္။ ဖင္ေပါက္နဲ႔တည့္ေအာင္လီးကုိ ထားလုိက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြင္းထည့္လုိက္သည္။ ပပဝင္းသည္ ေရွ႕က သက္မဲ့တုိင္ကုိသာ ဖက္ထားေနမိသည္။ ေနာက္က ေမာင္ေမာင့္လုိးခ်က္ေၾကာင့္ တကုိယ္လံုး ရွိန္းဖိန္းကာ တုန္ရီေနသည္။ ကုိယ့္အဖုတ္ကုိယ္လည္း ျပန္ႏိႈက္မိသည္။ ေစာက္ဖုတ္ခံခ်င္ေသာ္လည္း ဒီလုိ ေအာက္တန္းစားကိုက်ေတာ့ မေပးခ်င္ျပန္။ ႏို႔ေတြကစားလုိက္ အဖုတ္ႏိႈက္လုိက္နဲ႔ ဖင္ေဆာင့္လုိးေနသည္ကုိ ၿငိမ္ခံစားရင္း ဖီးလ္အျပည့္ယူသည္။ ဖင္ေတြပူက်စ္လာသည္အထိ ေမာင္ေမာင္က လုိးေပးသည္။ ခဏေန ဖင္ထဲ ပူခနဲ တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ လရည္ေတြ ဝင္လာသည္။
“ဟား ေကာင္းလုိက္တာကြာ ေကာင္းလုိက္တာ”
ဖင္ထဲ လရည္ပူေတြ ဝင္လာေနသည္ကုိ ခံစားရင္း ပပဝင္းက ေျပာသည္။ လီးေပ်ာ့သြားေတာ့ ေမာင္ေမာင္က ဆြဲထုတ္သည္။ ပပဝင္းသည္ ဖင္ေတာ္ေတာ္ နာသြားသည္။ လရည္ေတြကုိ နည္းနည္းညစ္ထုတ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေခၽြးေတြရႊဲေနေသာ ေမာင္ေမာင္ကုိ ေပါင္ရင္းဆြဲကပ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကုိ အပ္လုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင္ကလည္း ေမာေမာနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္သည္။ ပပဝင္းတေယာက္ အေၾကာအခ်င္ေတြ တင္း၍ ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ယားေနသည္။
“ႏြားေလး ငါ့ေစာက္ေစ့ကုိ သြားေလးနဲ႔ ကုိက္ေပးစမ္းပါ”
ေမာင္ေမာင္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ နည္းနည္းျဖဲလုိက္ၿပီး စူထြက္ေနေသာ ေစာက္စိကုိ စပ္စပ္ စပ္စပ္ေလးကုိက္ေပးလုိက္သည္။ ပပဝင္းသည္ ေမာင္ေမာင္ ဆံပင္ကုိ ဆြဲရင္း ေကာ့တက္ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္က လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲ ထုိးေမႊသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေစာက္ဖုတ္ ေဘးႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိစုပ္ေပးသည္။ ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ အစံုကုိ စံုလုိက္ အုပ္ကာ စုပ္နမ္းေပးသည္။ ေမာင္ေမာင္က ခုနက လုိးခဲ့ေသာ ဖင္ကေန အေပၚကုိ လွ်ာျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဖိလ်က္တက္ေပးသည္။ ဤအခန္းကုိ ပပဝင္း ခဏတာ ျဖတ္ေက်ာ္လုိက္ရသည္။ ေနာက္ပုိင္း သူမ ဘယ္လုိမွ မေနႏုိင္ေတာ့ေပ။
“ႏြားေလး ပက္လက္အိပ္ေနစမ္း”
ခုထိေတာ့ ေမာင္ေမာင့္မ်က္လံုးေတြကုိ ပိတ္ထားပါေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင္က ဘယ္ေနရာ ဘာရွိသည္ကုိ တန္းသိေနၿပီ။ သူမကသာ ရွက္သလုိလုိ မ်က္ႏွာ မျပခ်င္ေပမင့္ လီးမစုပ္ေပးခင္ မ်က္ႏွာေလးေတာ့ တခ်က္နမ္းျဖစ္ကာ မ်က္လံုး စည္းျဖစ္သည္။ ေမာင္ေမာင္က ပက္လက္ေလး အိပ္သည္။ သူမအေပၚကေန ခြလုိက္သည္။ လီးေပၚ တံေတြးဆြတ္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အဖုတ္တည့္တည့္ လီးကုိေတ့လုိက္သည္။ အေပၚကေန အသာေလး ဖိခ်လုိက္သည္။ ေလာကႀကီးက သာယာလွပေနပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ပပဝင္းသည္ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ စိတ္တုိင္းက် ေနထုိင္ခဲ့သည္။ ခုထိလည္း ေမာင္ေမာင္ကုိ ကစားစရာ အျဖစ္ကစားက ခ်စ္တုန္း ျဖစ္သည္။
“ႏြားေလး သိလား ဒီေန႔ ငါရည္းစား အသစ္နဲ႔ တေနရာခ်ိန္းတယ္၊ ငါ အခြင့္အေရးေပးရက္သားနဲ႔ ငါ့ကုိေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မဖက္ရဲဘူးကြာ”
ပပဝင္းက ေမာင္ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲမွေန၍ အက်ႌကုိ ခၽြတ္ရင္းေျပာသည္။ ေမာင္ေမာင္က သူမအုိးကုိ ကစားေနသည္။ အက်ႌကၽြတ္သြားေတာ့ ေမာင္ေမာင္က သူမေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္သည္။ သူမပါးကုိ ေလးငါးခ်က္နမ္းၿပီး ႏုိ႔ကုိ စုပ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမကုိ ဆြဲလွည့္ကာ ထုိင္ခ်သည္။ သူမအုိးကုိ နမ္းသည္။ အုိးႏွစ္လံုးကုိ ၿဖဲကာ ဖင္ကုိ လွ်က္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လီးႀကီးနဲ႔ ေထာက္ကာ ပင့္ထည့္တက္သည္။
“အ”
ေမာင္ေမာင္က ပပဝင္းဗုိက္ကုိ ဖက္ထားသည္။ ပပဝင္းက နာသျဖင့္ ေျခဖ်ားေထာက္သည္။ ေမာင္ေမာင္က ပါးကုိ နမ္းရင္း ပခံုးကုိ ဖိခ်သည္။ ပပဝင္းက ဖင္ထဲလီးႀကီး ေထာက္ဝင္ေနတာ နာသျဖင့္ ေျခဖ်ားအစြမ္းကုန္ ေထာက္ေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင္က ဖိခ်ကာ ေဆာင့္တက္သျဖင့္ ဖင္ထဲ လီးႀကီး အေခ်ာင္းလုိက္ ဝင္ကာ ေဆာင့္ေပးသည္ကုိ ပါးအနမ္းခံရင္း ေက်ာင္းက ရည္းစားကုိ ျမင္ေယာင္ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္က ဗုိက္သားကုိ ပြတ္ေပးရာမွ အထက္ကုိ တက္လာကာ ႏုိ႔အစံုကုိ ပြတ္ေခ်သည္။ ေမာင္ေမာင္၏ အားနဲ႔ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ ေျမာက္တက္သြားေသာ္လည္း ပပဝင္းက ေက်နပ္သည္။
“ေစာက္ပတ္ လုိးေပးဦးကြာ”
ေမာင္ေမာင္က သူမဖင္ထဲကုိ ေလးငါးခ်က္ေဆာင့္ၿပီး လီးကုိ ျဖည္းျဖည္းထုတ္လုိက္သည္။ သူမလည္း ေမာင္ေမာင္ဘက္သုိ႔လွည့္ေပးသည္။ သူမက ေမာင္ေမာင့္မ်က္လံုးကုိ အုပ္ထားေသာ ပုိက္စကုိ ျဖဳတ္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေမာင္ေမာင့္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းသည္။ လ်ာေတြ ထုိးထည့္ေပးသည္။ ေမာင္ေမာင္က သူမလ်ာကုိ စုပ္ေပးသည္။ ေမာင္ေမာင္က နမ္းလည္းနမ္းရင္း ေအာက္ကေန သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးကုိထုိးထည့္သည္။ လီးအဖ်ားဝင္သြားေတာ့ ေမာင္ေမာင္က သူမအုိးကုိ ကုိင္ကာ ထည့္သည္။ လက္တဖက္က သူမေခါင္းကုိ ကုိင္ထားကာ အဆက္မျပတ္နမ္းသည္။ ပပဝင္းလည္း ေမာင္ေမာင့္ေက်ာျပင္ကုိ ကုတ္ျခစ္မိသည္။ ေမာင္ေမာင့္လက္ေမာင္းအုိးကုိ ဖက္ထားမိသည္။ ေမာင္ေမာင္က နမ္းလည္းနမ္း လုိးလည္းလုိးမုိ႔ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္သုိ႔ပင္ ေရာက္ေနသည္ ဆုိရေပမည္။ လုိးခ်က္ေတြ ၾကမ္းလာသျဖင့္ သူမ အနမ္းမခံႏုိင္ေတာ့ေပ။
“ေကာင္းလုိက္တာကြာ ေကာင္းလုိက္တာ ေဆာင့္ေပးစမ္းပါ အဲလုိ ဆက္ေဆာင့္စမ္းပါ”
ေမာင္ေမာင့္ေက်ာျပင္ကုိ ဖမ္းဆုပ္ရင္း ဖက္ထားကာ ပပဝင္း ညည္းသည္။
“ႏြားေလး”
“ဗ်ာ”
“ၿပီးခါနီးရင္ ငါ့ပါးစပ္ထဲထည့္ေပးေနာ္ ငါ လရည္ေသာက္ခ်င္တယ္”
ဤသုိ႔ျဖင့္ ဆက္လုိးလာရာ ၿပီးခါနီးေသာအခါ “ၿပီးေတာ့မယ္” ဟုေျပာသည္။ ထုိအခါ ပပဝင္းက ေခၽြးေတြ သံေတြနဲ႔ ထုိင္ခ်သည္။ ေမာင္ေမာင္က နဖူးတြင္ စုိေနေသာ ေခၽြးမ်ားႏွင့္ ဆံစကုိ သပ္တင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကုိ တခ်က္ငံု႔နမ္းသည္။ ေနာက္ လီးကုိ ပပဝင္းပါးစပ္ထဲထည့္သည္။ ပပဝင္းေခါင္းကုိကုိင္ကာ လီးကုိ တခ်က္ဆံုးေအာင္ ထည့္လုိက္ၿပီး ပါးစပ္ကုိ ေလးငါးခ်က္ေဆာင့္သည္။ ပပဝင္းက လီးလံုးႀကီးကုိ ပါးစပ္အကုန္ဟကာ ငံုထားရင္း အာေခါင္စုိက္သည္အထိ ကုိယ္တုိင္လည္း ဖိသြင္းသည္။ အာေခါင္စုိက္သည့္အခါ ေမာင္ေမာင္က သူမေခါင္းကုိ ဖိထားသည္။ ၿပီးလွ်င္ ဘယ္ညာ ဆြဲရမ္းသည္။ ပပဝင္းသည္ ႏွာေခါင္းျဖင့္ အသက္႐ႈရသျဖင့္ လေမြးေတြႏွာေခါင္းနဲ႔ကပ္ေနရာ လေမြးေတြ ႏွေခါင္းထဲဝင္သည္။ ေမာင္ေမာင္ဖင္တံုးႀကီးကုိ ကုတ္ဖဲ့ကာ လီးကုိ မလြတ္တမ္းငံုသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး အားရမွ ထုတ္သည္။ ေနာက္ လျပြတ္ကုိ ငံုေပးသည္။ ၿပီးမွ လထိပ္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ေတ့ကာ ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ လရည္ေတြ ပူခနဲ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ပန္းထြက္လာေတာ့ သူမပါးစပ္ကို ဟေပးလုိက္သည္။ လရည္ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲေတြကုိ ၿမိဳခ်ၿပီး ထိပ္တြင္ ကပ္က်န္ေနေသာ လရည္ကုိ ကုန္ေအာင္ စုပ္ေပးလုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင္မွာ တုန္ေနသည္။
“အရသာ ရွိတယ္ကြာ”
ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေပေနေသာ လရည္ကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သုတ္ကာ လ်ာျဖင့္ လ်က္ရင္း ေျပာသည္။
“မမ”
“ေျပာ ႏြားေလး”
“က်ေနာ္ ေသးေပါက္ခ်င္တယ္”
“လာ မမႏႈတ္ခမ္းေပၚ ပန္းခ်ကြာ”
ပပဝင္းက ဒူးေထာက္ထုိင္ကာ မ်က္ႏွာကုိ ေမာ့ထားသည္။ ေမာင္ေမာင္က မမေခါင္းကုိ တဖက္ကုိင္ကာ လီးကုိ တဖက္ကုိင္၍ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးတြင္ ေတ့လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေခ်ာ္တက္မသြားရန္ ေသခ်ာကုိင္ၿပီး ေသးေပါက္ခ်သည္။ ေသးက နည္းနည္းနီက်င္က်င္ေလး ျဖစ္သည္။ ေသးေၾကာင္းက ေတာ္ေတာ္သန္သျဖင့္ အခ်ိဳ႕ပါးစပ္ထဲ ဝင္သည္။ ပပဝင္းက ေထြးထုတ္သည္။ ေသးေတြက ပါးေပၚလည္း ေပကုန္သည္။ ကုိယ္ေပၚလည္း အတန္းလုိက္ စီးက်သျဖင့္ ေသးေတြရႊဲေနသည္။ ေသးေတြကုန္ေတာ့ ပပဝင္းက လီးႀကီးကုိ ငံုကာ ရယ္သည္။ ဤမွွ်လီးႀကိဳက္ေသာ ေကာင္မက ရည္းစားထားသည့္အခါ လုိးမည့္သူနဲ႔ ေလးငါးေယာက္ လႊဲၿပီးကာမွ ေအးကုိနဲ႔ေတြ႕သည္။ ေျမြေျမြခ်င္းမုိ႔ ေျချမင္သည္လား မသိ။
“ဟင့္အင္းကြာ”
အလဲ့။ သူမ ဟန္ေဆာင္တတ္သား။ ေအးကုိက ပါးေတြ နားေတြ နမ္းေတာ့ သူမက မူသည္။ အမွန္ေတာ့ ခံခ်င္လြန္းလုိ႔ ယားေနၿပီ။ ေအးကုိက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေတာ့ သူမ ျပန္နမ္းသည္။
“ဟင့္အင္းကြာ”
ေအးကုိက ႏုိ႔ေတြကို ကုိင္ေတာ့ ျငင္းျဖစ္သည္။ ဘာေျပာေျပာ ေအးကုိကလည္း သူမေနာက္ကုိ သြား၍ ေနာက္ကေန ႏုိ႔ကုိ ကုိင္သည္။ အက်ႌေတြပင့္သည္။ ခံခ်င္လြန္းလုိ႔ ယားေနသည့္ၾကား ေအးကုိက ႏုိ႔သီးကုိ ေဖာ္သည္။ ေအးကုိက ငုံ႕ကာ စုိ႔သည္။
“ဟင့္အင္းကြာ”
ေအးကုိက သူမစကဒ္တုိတုိေလးကုိ ပင့္သည္။ အေပၚကေန အဖုတ္ကုိ ပြတ္သည္။ ပပဝင္းမွာ ခံခ်င္လြန္းလုိ႔ တုန္လုိ႔ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ ျငင္းေသးသည္။ ေအးကုိက ေရွ႕မွေန၍ စကဒ္ေရာ အတြင္းခံပါ ခၽြတ္ကာ အဖုတ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း ကလိပါေတာ့သည္။ စသျဖင့္ ေအးကုိ အစေဖာ္သည္ကုိ ရွက္သလုိလုိ နည္းနည္းဟန္ေဆာင္ေသးသည္။ ေအးကုိကလည္း ကၽြမ္းသလား မေမးနဲ႔။ အဖုတ္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ဆုိေတာ့ သူမလည္း ဟန္မေဆာင္ေတာ့ပါ။

သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၅)

“မင္းေက်ာ္”


မင္းေက်ာ္က တကၠသုိလ္တက္ရေတာ့မည္ ဆုိသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အေပ်ာ္က သိပ္မခံ။ အေဆာင္ေတြ မေနရဘဲ အေဒၚအပ်ိဳႀကီး အိမ္မွာေနရမည္ဆုိသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားသည္။ ေဟာေတြ႕ေတာလည္း ခပ္တည္တည္ပင္။ စည္းကမ္းေတြကလည္း တပံုႀကီးထုတ္သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း တကၠသုိလ္တြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနမည္။ အိမ္တြင္ေနေတာ့ စာက်က္ခ်ိန္ရတာေပါ့ဟု ေျဖေတြးလုိက္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ အိမ္တြင္ ခပ္ကုတ္ကုတ္ေလးေနေနခဲ့သည္။ အခန္းထဲ ေနေနသည္မွာ ပ်င္းသည္ႏွင့္ အိမ္ထဲ ဟုိဒီေလွ်ာက္ၾကည့္မည္လုပ္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္တခုတြင္ မွန္ဘီလူး တခုျဖင့္ ေပါင္ၾကားျပန္ကုတ္ေနေသာ အန္တီကုိ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ေပါင္ၾကားကုိ ျပန္ကုတ္တာမွ ေပါင္ကုိ ကားၿပီး ကြတတေလးျဖစ္ေနသည္အထိပင္။ မွန္ေျပာင္းကလည္း တဖက္ကေန မခ်။ ထူးဆန္းသည့္ အျပဳအမူေၾကာင့္ သူအနီးသုိ႔ ကပ္သြားမိသည္။ အန္တီသည္ တဖက္သုိ႔သာ အာ႐ံုေရာက္ေနသျဖင့္ စိတ္ခ်လက္ခ် ျပတင္းေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၿပီး အဖုတ္ကုိ စိတ္ခ်လက္ခ်ျပန္ႏိႈက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူလည္း အသာေလးေျချခြကာ အတူ လုိက္ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ အုတ္တံတုိင္း အစပ္နားတြင္ ထမင္းခ်က္အေဒၚကို ဒ႐ုိင္ဘာႀကီးက ေနာက္ကေန ပင့္လုိးေနသည္။ ထမင္းခ်က္က အုတ္တံတုိင္းကုိ လက္ေထာက္ကာ ထမီပင့္ၿပီး ကုန္းထားေပးသည္။ ဒ႐ုိင္ဘာက ေနာက္ကေန ပုဆုိးခၽြတ္ကာ အားကုန္လုိးေနသည္။
“ဟင္ နင္ နင္”
လူရိပ္ေၾကာင့္ အန္တီ သတိထားမိသြားသည္။ သူ႔ကုိ တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ လက္ညိဳးထုိးကာ အံ့အားသင့္ေနသည္။
“က်ေနာ္ က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
“သြားစမ္း နင့္အခန္းထဲကုိ”
“က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
မင္းေက်ာ္သည္ သူ႔အခန္းထဲသုိ႔ ခပ္သြက္သြက္ေလး ဝင္ခဲ့မိသည္။ အခန္းတံခါးပိတ္မည္လုပ္ေတာ့ အန္တီျဖစ္သူ လီလီခင္က ရပ္ေနသျဖင့္ သူပိတ္ရမလုိ မပိတ္ရမလုိ ျဖစ္သြားသည္။ အန္တီလီလီခင္က သူ႔ရင္ဘတ္ကုိ တြန္း၍ အခန္းထဲ လုိက္ဝင္လာကာ တံခါးကုိ ပိတ္လုိက္သည္။ သူလည္း ဘာလုပ္ရမည္မွန္း မသိသျဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ လီလီခင္က သူ႔ကုိ သူ႔စာက်က္ဖုိ႔ ထုိင္သည့္ ထုိင္ခံုေပၚသုိ႔ တြန္းခ်သျဖင့္ သူအထုိင္လုိက္ ျဖစ္သြားသည္။ လီလီခင္က အနီးသုိ႔ လာပိတ္ရပ္သည္။
“ခုနက နင္ဘာေတြ႕လဲ”
“က်ေနာ္ က်ေနာ္ တကယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
လီလီခင္က သူ႔လက္ကုိ ဆြဲ၍ ေပါင္ၾကားထဲထည့္ကာ ညႇပ္လုိက္သည္။ သူမ႐ုန္းရဲ။ အန္တီကုိယ္လံုးက ေတာင့္သည္။ ဝသည္ဆုိေသာ္လည္း ကုိယ္လံုး ကုိယ္ဖန္ႀကီးသည့္ အခ်ိဳးအစားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာအလွနဲ႔ ကုိယ္လံုးကုိယ္ဖန္ အခ်ိဳးအစားက လုိက္ဖက္ပါသည္။ အပ်ိဳႀကီးဆုိသည့္အတုိင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ေခ်ာေမာလွပေနေသးသည္။
“နင္ ငါ့ကုိ ေၾကာက္သလား မေၾကာက္ဘူးလား”
“ေၾကာက္ ေၾကာက္ပါတယ္”
လီလီခင္က မင္းေက်ာ္ ေခါင္းကုိင္ကာ ဆံပင္ဆြဲ၍ ေမာ့ခိုင္းၿပီးေမးသည္။ ေနာက္ လက္တဖက္ကုိ ထပ္ဆြဲယူကာ သူမဆီးခံုကုိ ပြတ္ေစသည္။ မင္းေက်ာ္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ အဆီထစ္ေနေသာ ဆီးခံုကုိ ပြတ္ေပးသည္။ လီလီခင္သည္ ေအးေက်ာ္ဆီးခံုကုိ ပြတ္သည္ႏွင့္ ေပါင္ၾကားထဲ ညႇပ္ထားေသာ ေအးေက်ာ္လက္ကုိ ထုတ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ပြတ္ခုိင္းသည္။ ေအးေက်ာ္သည္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လီလီခင္ဆီးခံုနဲ႔ အဖုတ္ကုိ ပြတ္ေပးေနရသည္။ အဖုတ္က ေတာ္ေတာ္စုိေနၿပီ။ လီလီခင္သည္ စိတ္ခ်လက္ခ်ပင္ ထမီကုိ ခၽြတ္ခ်ပါေတာ့သည္။ ေဖာင္းအိေနေသာ ဆီးခံုႏွင့္ အနီစင္းၾကား အတြင္းခံေလးကလည္း ေဖာင္းအိ စုိရႊဲလွ်က္ ေပၚလာသည္။ အတြင္းခံအျပင္ဘက္ထိ ေစာက္ေမြးေတြကလည္း ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနသည္။ လီလီခင္က ပင္တီေလးကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အေမြးစုတ္စုတ္နဲ႔ ခုန္ထေတာ့မည့္ ဖားျပဳတ္ႀကီးလုိ ေဖာင္းေနသည္။
“ဘယ္လုိလဲ ငါ့အဖုတ္ လွလား”
“လွ လွပါတယ္”
“မလွဘူး မဟုတ္လား၊ ငါသိပါတယ္”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့”
“လွတာ မလွတာ မလုိခ်င္ဘူး လ်က္ေပးစမ္း ငါ့အဖုတ္ကုိ”
“ခင္ . . . ဗ်ာ . . .”
မင္းေက်ာ္ တံေတြးတခ်က္ၿမိဳခ်မိသည္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း ရွက္မိသည္။ အေဒၚ့ကုိလည္း ေၾကာက္သည္။ လ်ာထုတ္၍ ေအာက္ကေန အသာပင့္လ်က္တက္မိသည္။ ငံက်ိက်ိေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေတြ ႐ႈံ႕မိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဆက္၍ လ်က္ေပးေနရသည္။ လီလီခင္က သူ႔လက္ကုိ ဆြဲ၍ အုိးကုိ ကုိင္ခုိင္းသည္။ လီလီခင္အုိးက အယ္စတံုႀကီးျဖစ္သည္။ ဟီးထေနသည္။ လ်က္ရင္းတံေတြးေတြက လီလီခင္ ေစာက္ေမြးေတြတြင္ ကပ္ကပ္က်န္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္လည္း စုိလက္လာသည္။ လီလီခင္သည္ အက်ႌေတြ ျပန္ခၽြတ္၍ ႏုိ႔ကုိ ျပန္ပြတ္ေနသည္။ ႏႈတ္မွလည္း အီးအီးအင္းအင္း ညည္းသည္။ လီလီခင္သည္ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ကုိင္ရင္း အားမရေတာ့သျဖင့္ အုိးကုိ ပြတ္ေခ်ကစားေပးေနေသာ မင္းေက်ာ္လက္ကုိ ယူကာ ႏုိ႔ကုိ တဖန္ကုိင္ခုိင္းျပန္သည္။ မင္းေက်ာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္လ်က္ေပးရင္း တန္းလန္းျဖင့္ ႏုိ႔ကုိ လွမ္းပြတ္ေပးသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကုိလည္း မလ်က္၍ မရ။ နည္းနည္း မလ်က္လုိက္သည္ႏွင့္ လီလီခင္က သူ႔ေခါင္းကုိ ေပါင္ၾကားထဲဆြဲဖိသည္။ လီလီခင္သည္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ မင္းေက်ာ္လွ်ာေပၚ စေကာဝုိက္သည္။ အရည္ေတြ ျပန္ထြက္လာျပန္ေတာ့လည္း မင္းေက်ာ္ခမ်ာ ရြံဖုိ႔မစဥ္းစားႏုိင္ေတာ့။
“အကုန္လံုးခၽြတ္ ကုတင္ေပၚ တက္အိပ္စမ္း မင္းေက်ာ္”
မင္းေက်ာ္ ပက္လက္ကေလး အိပ္သည္။ ဖုိနဲ႔မ သဘာဝမုိ႔ မင္းေက်ာ္လည္း လီးေတာင္ေနသည္။ လီလီခင္က မင္းေက်ာ္လီးကုိ ကြင္းထုေပးရင္း ေက်နပ္ေနပံု ရသည္။
“မင္းလီးကေတာ့ ငါ့အႀကိဳက္ပဲ”
လီလီခင္သည္ လီးေပၚ တံေတြးေထြးခ်ၿပီး အေပၚကေန တက္ခြပါေတာ့သည္။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ကာ လီးကုိ သူမေစာက္ဖုတ္တြင္ ေတ့လုိက္ၿပီး အသာဖိထုိင္ခ်သည္။ မင္းေက်ာ္သည္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လီလီခင္ကုိ ၾကည့္ေနသည္။ လီလီခင္သည္ သူမဆံပင္ကုိ ေနာက္သုိ႔ စုၿပီးသကာလ အေပၚကေန ေဆာင့္ခ်ပါေတာ့သည္။ အုိးအယ္အယ္ႀကီးက မင္းေက်ာ္ေပါင္တြင္ အိခနဲ အိခနဲ လာထိသည္။ ႏုိ႔ႀကီးကလည္း အုန္းသီးလံုးေလာက္ ပမာဏရွိသည္။ အေပၚေအာက္ အိခနဲ အိခနဲ တုန္ေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ပူခနဲ ပူခနဲ အရည္ေတြ ထြက္လာသည္။ လီလီခင္ ၿပီးသြားပံုရသည္။ သူ႔အေပၚ ေမွာက္အိပ္ခ်လာသည္။ လီးကလည္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ အထည့္လုိက္ ျဖစ္ေနေသးသည္။
“မင္း မၿပီးေသးဘူး မလား”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့”
“လုပ္စမ္းပါ အေပၚကေန တက္ေဆာင့္ ေမာင္ေလး ၿပီးတဲ့အထိ မမခံေပးမယ္”
ခုေတာ့ ေမာင္ေလးေတြ မမေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ မင္းေက်ာ္ကလည္း တန္းလန္းမုိ႔ အပုိေျပာမေနဘဲ အေပၚလွဲ႕အိပ္ကာ အားကုန္ ေဆာင့္လုိးပါေတာ့သည္။ လီလီခင္က သူေဆာင့္လုိးေနသည္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ပံုရသည္။ ေအာက္မွေနၿပီး တစက္မညည္းဘဲ ၿပံဳးေနသည္။ သူလည္း အားကုန္ထည့္ကာ ေဆာင့္သည္။ ေၾကာက္ေန၍လားမသိ။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ၾကာသည္။ မိနစ္ ၂၀ နီးပါး ျဖစ္သြားသည္။ လရည္ေတြထြက္သြားေတာ့မွ သူလည္း လီလီခင္ေပၚ အိပ္ခ်သည္။ လီလီခင္က သူ႔ကုိ ဖက္ထားသည္။
“ဖယ္”
လီလီခင္က သူ႔အားတြန္းထုတ္ၿပီး အက်ႌေတြ ဘာေတြဝတ္သည္။ အတြင္းခံကုိ ဝတ္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ကာ ထမီကုိ ေကာက္ဝတ္သည္။ ထမီဝတ္တက္တာ ေပါင္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ မင္းေက်ာ္က ေပါင္ကုိ ဖက္ကာ လီလီခင္ အုိးႀကီးကုိ လ်က္ေပးသည္။ အုိးေတြကို ဖြဖြကုိက္သည္။ လီလီခင္က ျပန္လွည့္လာသည္။ အသက္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည့္ လီလီခင္ေစာက္ဖုတ္မွာ ေစာက္ေမြးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနသည့္အျပင္ နည္းနည္းလည္း ရိေနၿပီ။ မင္းေက်ာ္ကေတာ့ မသိရွာေပ။ သၾကားလံုးဆာေနေသာ ကေလးငယ္ သၾကားလံုးေကာက္ရသလုိ လ်က္ေနသည္။ လီးအစစ္အရသာ ခုမွ တကယ္ရဖူးေသာ လီလီခင္မွာလည္း ထမီျပန္မဝတ္ျဖစ္ေတာ့။ ကုတင္ေပၚတက္ကာ မင္းေက်ာ္ႏြဲသမွ် ေစာက္ဖုတ္ကုိ ၿဖဲၿဖဲၿပီး ေက်ေက်နပ္နပ္ေလး ခံေပးလုိက္သည္။
“လူဆုိးေလး ေတာ္ေတာ္ထန္ပါလား”
“အကင္းပဲ ရွိေသးတယ္”
“ဘယ္ႏွစ္ခ်ီရွိၿပီလဲ”
“ေျခာက္ခ်ီပဲ ရွိေသးတယ္ေလ”
“ထပ္ဆြဲဦးမလား ဒီမွာ ဒူးသိပ္မခုိင္ေတာ့ဘူးေနာ္”
“ဒူးမခုိင္ရင္လည္း မမအခန္း မျပန္နဲ႔ေပါ့ မမရဲ႕၊ ေမာင္ေလးဆီမွာ တညလံုးအိပ္၊ ေမာင္ေလး မမအလိုကုိ ေကာင္းေကာင္းျဖည့္ဆည္းေပးမယ္၊ ေဟာၾကည့္”
မင္းေက်ာ္က သူ႔လီးကုိ ျပလုိက္သည္။ လီးက စေတာင္လာၿပီ။
“မမစုပ္ၾကည့္မယ္ေနာ္”
“မမသေဘာေလ”
“ၿပီးရင္ ေျပာေနာ္ မမပါးစပ္ထဲ မၿပီးထည့္ရဘူး”
လီလီခင္သည္ မင္းေက်ာ္၏ ေပါင္ၾကားထဲဝင္ကာ လီးကုိ အရင္းမွ စကုိင္သည္။ နည္းနည္းခါလုိက္သည္။ လီးထိပ္က ဘယ္ညာ ယိမ္းသည္။ လီလီခင္သည္ လွ်ာထုတ္ၿပီး ထိပ္ကုိ လ်က္တက္သည္။ ေလးငါးခါလ်က္ၿပီးေနာက္ ထိပ္ေလးကုိ ငံုသည္။ ေအာက္ကေန ကြင္းဆက္ထုသည္။ ထိပ္ကုိ ငံုၿပီး ကြင္းကုိ အဆက္မျပတ္ထုေပးသည္။ နည္းနည္းေမာလာသလုိ ရွိလွ်င္ ထိပ္မငံုေတာ့ဘဲ ကြင္းဆက္ထုသည္။ ကြင္းထုခ်က္က ေတာ္ေတာ္ျမန္သည္။ အစပုိငး္ဆုိေတာ့လည္း ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိ စုပ္ခုိင္းလုိ႔ မျဖစ္ေသးဘူး မလား။ ေနာက္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေလး ကြင္းထုကာ လေရခြံအဆုတ္အခြာကုိ ၾကည့္သည္။ ထိပ္ကုိ ကြင္းထုခ်လုိက္သည့္အခါ ၿပဲသြားသည္ကုိ ရယ္သည္။ လေရခြံျဖင့္ စုၾကည့္သည္။ လေရခြံတြန္႔တြန္႔ကုိ စုပ္ၾကည့္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းထူထူၾကားထဲမွ လေရခြံပါးပါးက ေပ်ာ့ေပ်ာ့ဝင္သြားသည္။ မိနစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကြင္းထုသည္။ ၿပီးခါနီးသည့္အခါ သတိေပးလုိက္သည္။
“ၿပီး အ ၿပီးေတာ့မယ္ မမ”
လီလီခင္သည့္ သိေနေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လီးထိပ္ကုိ ေတ့ကာ ကြင္းကို ဆက္ထုေလသည္။ မင္းေက်ာ္လည္း ေအာင့္မထားႏိုင္သည့္အဆံုး ပါးစပ္ထဲ လႊတ္ထည့္လုိက္ေတာ့သည္။ လီလီခင္က လရည္ကုန္သည္အထိ ငံုထားသည္။ ေနာက္ သူ႔ဗုိက္သားေပၚတြင္ လရည္ကုိ ေထြးခ်သည္။
“သူမ်ား ဗုိက္ထဲကုိ ဒီဟာေတြ ထည့္ထည့္တာေပါ့ ဟုတ္လား”
လီလီခင္က မင္းေက်ာ္ဗုိက္သားေပၚ ငံုထားေသာ လရည္မ်ားကုိ ေထြးခ်ၿပီး လက္ေခ်ာင္းထိပ္ျဖင့္ ကစားကာ ေမးသည္။
“မမ”
“အြန္”
“အရမ္းခ်စ္တယ္”
“ယံုပါဘူး”
“မမယံုေအာင္ ထပ္လုိးေပးမယ္ေလ ဒါဆုိ”
“အံမယ္ သိပ္မလည္ရွာဘူးကုိး”
သုိ႔ႏွင့္ မင္းေက်ာ္သည္ လီလီခင္နဲ႔ စိတ္တုိင္းက် ႏွစ္ပါးသြားခန္းကုိ စိတ္ႀကိဳက္ဖြင့္သည္။ ၁၀ ရက္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာေတာ့ အတားအဆီးမရွိေတာ့။ ထင္တုိင္း ၾကဲၾကသည္။ ထုိစဥ္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ လီလီခင္၏ သူငယ္ခ်င္း သြယ္သြယ္ဟန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူမက အိမ္ေထာင္ရွိေသာ္လည္း သားသမီး မထြန္းကား။ ၿပီးေတာ့ နာမည္နဲ႔ လုိက္ေအာင္ သြယ္လွ်သည့္ ခႏၶာကုိယ္ ရွိသည္။ အရပ္ကလည္း ျမင့္သည္။ မင္းေက်ာ္အျမင္အရ ေျပာရလွ်င္ အုိးကလည္း တင္းေနသည္။ ၿမိဳ႕မွာေနတာဆုိေတာ့ အသက္ေလးဆယ္ဆုိေပမယ့္လည္း ႐ုပ္က ေခ်ာတုန္း ေမာတုန္း ရွိေသးသည္။ မ်က္ရစ္ကေလးနည္းနည္း လည္ရစ္ကေလးနည္းနည္းေပၚေနေတာ့ ပုိၿပီး ခန္႔ေနသလုိပင္ ရွိေသးသည္။ မမနဲ႔ ခ်စ္ပြဲႏြဲၿပီးျဖစ္၍ မင္းေက်ာ္က သူတုိ႔ကုိ လႊတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာေစဆုိၿပီး တေရးတေမာ အိပ္ေနသည္။ မမက ေတာ္ေတာ္ထန္သည္။ ဧည့္သည္ျပန္သြားလွ်င္ သူ႔အေပၚ တက္ခြမည္ဆုိတာ သိသျဖင့္ အားေမြးေနလုိက္သည္။ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
“ဒါေၾကာင့္ နင္က ငါ့ဆီမလာေတာ့တာကုိး”
ထုိအသံေၾကာင့္ မင္းေက်ာ္ ႏုိးလာသည္။ အဝတ္မဝတ္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ေစာင္ပါးပါးေလး ၿခံဳအိပ္ေနရာ သြယ္သြယ္ဟန္က ကုတင္ေစာင္းတြင္ထုိင္၍ ေစာင္ကုိ ဖယ္ကာ သူ႔လီးကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ တို႔ရင္း ေျပာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႐ုတ္တရက္ ေနာက္ဆုတ္မိသည္။ မမလီလီခင္က သူ႔ေခါင္းအံုးေဘးတြင္ ကုိယ္လံုးတီးျဖင့္ ထိုင္ေနရာ သူတုိးလုိက္သည္ႏွင့္ လီလီခင္က သူ႔ကုိ ဖက္ထားသည္။ သြယ္သြယ္ဟန္က ကုတင္ေပၚ တက္ထုိင္ရင္း သူ႔ေပါင္ကုိ ဆြဲကားသည္။ ၿပီးေတာ့ လီးကုိ ကုိင္သည္။ ေနာက္ ငံု႔လာသည္။ တခုခု သတိရသလုိျဖင့္ ျပန္ဆုတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ အက်ႌကုိခၽြတ္သည္။ ေဘာ္လီေအာက္တြင္ အယ္ထြတ္ေနေသာ ႏုိ႔အံုႀကီးက ေဖြးခနဲ ေပၚလာသည္။ ထမီကုိ ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံေလးျဖင့္ ျပန္ထုိင္သည္။ ေနာက္ ဆံထံုးကုိ ေျဖခ်သည္။ ဆံပင္က ေရွ႕သုိ႔ခ်လုိက္သည့္အခါ ေတာ္ေတာ္ရွည္သည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ အသားကလည္း ေဖြးအုအု၊ ဆံပင္ကလည္း ေရႊနီေရာင္ သန္းသန္းေလး ဆုိးထားသျဖင့္ မင္းေက်ာ္တေယာက္ လီးမွာ ဘယ္လုိမွ မၿငိမ္ေတာ့ဘဲ ေငါက္ခနဲ ထလာပါေတာ့သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္သည္ သူ႔လီးကုိ ကုိင္ကာ ေထာင္ထားၿပီး ပါးစပ္အကုန္ ဟလွ်က္ လီးကုိ မထိဘဲ ငံုခ်သည္။ လီးက အသစ္ေလး၏ ပါးစပ္ထဲတြင္ အာေငြ႕ရသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ပုိပုိ မာထန္လာသည္။ တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ လီးကို မထိဘဲ ငံုခ်ၿပီးမွ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ အသာဖိကာ စုပ္တက္သည္။
“ဒါေၾကာင့္ နင္က ငါမွာထားေပးတဲ့အတုကုိ လာမယူတာကုိး”
“အတုက ေအးစိစိႀကီး ေဟာဒါက ေႏြးေႏြးေထြးေထြး အရည္ေလးမ်ား ေစာက္ေခါင္းထဲ ပန္းထည့္လုိက္ရင္ေလ တကုိယ္လံုး ဖ်န္းခနဲ ဖ်န္းခနဲ ၾကက္သီးေတြထတာ အရသာကုိ ဘယ္လုိ ေျပာရမွန္း မသိဘူး”
“ငါ ေယာက်္ားရွိပါတယ္ဟယ္ အဲဒီအရသာကုိ နင့္အားနာလုိ႔ လွ်ိဳထားတာ”
“ဒါေပမယ့္ နင့္ေယာက်္ားက နင့္ကုိ တလေနလုိ႔ တခါလုိးလုိ႔လား”
“ေအးပါဟယ္ သူလ်က္တာ အရမ္းေကာင္းတယ္ဆုိ ငါ့ဟာ လ်က္ခုိင္းလုိက္ရေတာ့မလား”
“မင္းေက်ာ္ ေမာင္ေလး လုပ္ေပးလုိက္စမ္းဘာ”
မင္းေက်ာ္သည္ အိမ္ေထာင္ရွိေသာ္လည္း အာသာမေျပသည့္ မမႏွင့္ တကုိယ္တည္း အပ်ိဳႀကီး၏ စိတ္ဆႏၵကုိ ေက်ာင္းမတက္ဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ျဖည့္ေပးေနရပါေတာ့သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္ကလည္း အိမ္မျပန္။ ထုိအခါ သူ႔မွာ အဖုတ္ႏွစ္ခုကုိ လက္မလည္ေအာင္ လ်က္ေပးေနရပါေတာ့သည္။ ကုတင္ေပၚကေန ေအာက္ကုိ ဆင္းရသည္ မရွိဘဲ ၿဖဲေပးကာ အတင္းတုတ္လ်က္ အလ်က္ခံေသာ မမႏွစ္ေယာက္၏ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လက္ခလယ္ျမဳပ္ေအာင္ ထုိးရင္း လက္ပန္းက်ေအာင္ ကစားေပးလုိက္ စုပ္လ်က္ေပးလုိက္ ထလုိးေပးလုိက္ႏွင့္ မင္းေက်ာ္ခမ်ာ မအားႏုိင္ဘဲ ရွိေနေတာ့သည္။
“ေမာင္ေလး”
“ဗ်ာ”
“မမတုိ႔ကုိ ခ်စ္လား”
“ခ်စ္တာေပါ့”
“ခ်စ္ရင္ မမဖင္ကုိ လ်က္ေပးပါလား၊ ဖင္အရမ္းယားတာပဲ”
သြယ္သြယ္ဟန္ စကားေၾကာင့္ လီလီခင္ပင္ အံ့အားသင့္သည္။
“နင္ ဖင္ခံခ်င္တာလား”
“ေအးဟာ ဘယ္လုိ ေနမလဲလို႔”
“မမကုန္းလုိက္”
မင္းေက်ာ္က မျငင္းဘဲ လက္ခံသျဖင့္ သြယ္သြယ္ဟန္က ဖင္းဗူးေတာင္းေထာင္ ကုန္းလုိက္သည္။ မင္းေက်ာ္က ဖင္ေပါက္ မဲမဲက်ဳပ္က်ဳပ္ေလးကုိ လက္ညိဳးျဖင့္ အသာထုိးသည္။ အတြန္႔ေလးေတြကုိ ထိကာ ပြတ္ေပးသည္။ လီလီခင္က အေပၚကေန ဖင္ကုိ ၿဖဲေပးၿပီး တံေတြးေထြးခ်သည္။ မင္းေက်ာ္က ေအာက္ကေန တံေတြးကုိ ျပန္လ်က္တက္ေပးသည္။ ဖင္ကုိ လ်က္တက္ၿပီး လွ်ာကုိ မသြင္းဘဲ လီလီခင္ထံထုိးေပးသည္။ ဖင္လ်က္ထားေသာ မင္းေက်ာ္လွ်ာကို လီလီခင္က စုပ္သည္။ မင္းေက်ာ္က ဖင္လ်က္ၿပီး လွ်ာကုိ လီလီခင္ထံထုိးေပးသည္။ လီလီခင္က ကုိယ္တုိင္ ဖင္မလ်က္ေပးေသာ္လည္း သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္အရသာကုိ စမ္းမိသည္။ မင္းေက်ာ္နဲ႔ လီလီခင္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ခမ္းစုပ္နမ္းလုိက္ သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္လ်က္ေပးလုိက္ လုပ္ေနသည္။ နည္းနည္း အားရလာေတာ့ မင္းေက်ာ္က သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္ေညႇာင့္႐ုိးေပၚ လီးတင္လုိက္သည္။ လီလီခင္က သူ႔လီးကုိ လွ်ာေလးနဲ႔ သပ္ယူကာ စုပ္သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္ထဲ မထည့္ခင္ မင္းေက်ာ္က လီလီခင္ေခါင္းကုိ သြယ္သြယ္ဟန္ အုိးေပၚ ဖိကာ လုိးသည္။ ခပ္သြက္သြက္ေလး လုိးသျဖင့္ လီလီခင္က လ်ာရည္ေတြ မထိန္းႏုိင္ပဲ စီးက်ကာ သြယ္သြယ္ဟန္ဖင္ေပါက္ကုိ ပုိစုိေစသည္။ မင္းေက်ာ္မွာလည္း လီလီခင္တုိ႔ လီးသာ စုပ္ေပးသည္။ ခုလုိ ပါးစပ္ကုိ အားပါးတရ မလုိးဖူးသျဖင့္ စိတ္ရွိ လက္ရွိ ပါးစပ္ကုိ လုိးေပးသည္။ လီလီခင္ကလည္း ေကာင္းလြန္း၍လား မသိ။ သူမပါးစပ္ကုိ လုိးေနေသာ မင္းေက်ာ္အုိးကုိ ႐ုိက္သည္။ ကုတ္သည္။ ဖမ္းဆုပ္ကာ ညစ္သည္။ အရွိန္ကုိ မရပ္ဘဲ လီးကုိ ခပ္သြက္သြက္ထုတ္ၿပီး သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္ထဲကုိ တရစပ္ ပစ္ထည့္လုိက္သည္။
“အု”
“အုိ”
ပါးစပ္ထဲ လုိးေနတန္းလန္း လီးက မိမိဖင္ထဲ ဒုတ္ခနဲ ဝင္လာသျဖင့္ သြယ္သြယ္ဟန္မွာ မ်က္လံုးမ်က္ဆံျပဴးထြက္သြားသည္။ တကုိယ္လံုး က်ဥ္စက္နဲ႔ တုိ႔လုိက္သလုိ ျဖစ္သြားသည္။
“အ အ ေသပါၿပီေတာ့”
တခါမွ မခံစားဖူးေသာ ခံစားခ်က္က ဖင္ေၾကာမွတဆင့္ တကုိယ္လံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔တက္သြားသည္။ မင္းေက်ာ္က ဖင္ကေန ခ်က္ခ်င္းထုတ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ တခ်က္ ျပန္ေဆာင့္ထည့္ျပန္သည္။
“အေမေလ့”
အမေလးကုိေတာင္ ပီေအာင္ မေအာ္ႏုိင္။ ေဆာင့္ခ်က္ သိပ္မျပင္းေသာ္လည္း ထင္မထားသည့္ အကြက္ေၾကာင့္ သြယ္သြယ္ဟန္မွာ မ်က္လံုးမ်က္ဆံ ထပ္ျပဴးရျပန္သည္။ မင္းေက်ာ္က လီးထုတ္၍ ဖင္ထဲ ျပန္ေဆာင့္ထည့္ျပန္သည္။
“အအ မေလ့လေလ့”
သြယ္သြယ္ဟန္မွာ အသံေတြ မပီသႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ ဓာတ္ေတြ လုိက္သလုိ တကုိယ္လံုးလည္း တုန္တက္သြားသည္။ သြယ္သြယ္ဟန္၏ ေအာ္ခ်က္ေၾကာင့္ လီလီခင္မွာလည္း ဖင္ေတာ္ေတာ္ယားလာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုိယ္ဖင္ေပါက္ ကုိယ္ျပန္စမ္းမိသည္။ မင္းေက်ာ္က သူမေခါင္းကုိ ကုိင္၍ ပါးစပ္ထဲ လီးကိုထည့္ျပန္သည္။ ဖင္ထဲထည့္ၿပီးသား ေစာက္ပတ္ထဲ ထည့္ၿပီးသား လီးအရသာက ေျပာင္းလာသည္။ မင္းေက်ာ္က ပါးစပ္ထဲ တခ်က္သာ ထည့္သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္ထဲ ျပန္ထည့္သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္ နည္းနည္းခံႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ခုနက လီးေခါင္းမွ်သာ ဝင္သည္။ ခုလီးေခါင္းေလာက္ထည့္ၿပီး နည္းနည္းထုိးထည့္ခံရသည္။ ဖင္က က်ဥ္းသျဖင့္ လီးပင္ ေခါက္လုလုျဖစ္သြားသည္။ မင္းေက်ာ္က အရွိန္နည္းနည္းျပန္ေလွ်ာ့ကာ လီးမေခါက္ေအာင္ျပင္ၿပီး ထုိးထည့္သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္မွာ ဖင္ေပါက္တခုလံုး ပြင့္ထြက္သြားသလား မွတ္ရသည္။
“အိ အိ အ အ အု”
သြယ္သြယ္ဟန္သည္ ေခါင္းအံုးကုိ ကုတ္ဖဲ့ကာ တြန္႔လိမ္၍ ညည္းသည္။ နည္းနည္း ဖီးလ္လာသေလာက္ရွိေသာ္ မင္းေက်ာ္က ဆြဲထုတ္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထည့္သည္။ ဖင္တခုလံုး လီးဆာလွ်က္ က်န္သည္။ မင္းေက်ာ္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ ေဆာင့္ၿပီး ဖင္ထဲ ျပန္ထည့္သည္။ နည္းနည္းပုိဝင္လာသည္။ ၿပီးလွ်င္ လီလီခင္ပါးစပ္ကုိ တခ်က္လုိးသည္။ လီလီခင္လည္း သြယ္သြယ္ဟန္ညည္းသံကုိ ၾကားၿပီး ဖင္ပုိခံခ်င္လာသည္။ မင္းေက်ာ္က အလုိက္သိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လီလီခင္ဖင္ကုိ လွမ္းဆြဲကာ လက္ခလယ္ျဖင့္ လီလီခင္ဖင္ေပါက္ထဲႏိႈက္သည္။ တဖက္က သြယ္သြယ္ဟန္ခါးကုိ ဖက္ကာ ဖင္ကုိ ျဖည္းျဖည္းဆက္လုိးေပးသည္။ ေဝးေဝးတခ်က္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးထည့္ကာ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေဆာင့္သည္။ ေနာက္ ဖင္ကုိသာ ျပန္လုိးရင္း လီလီခင္ဖင္ကုိ ေကာင္းေကာင္းႏိႈက္ေပးသည္။ ဖင္ေညာင့္႐ုိးကုိ လက္မျဖင့္ဖိကာ လက္ခလယ္ႏွစ္ဆစ္ခန္႔ ဖင္ထဲႏိႈက္ကာ ကလိေပးသည္။ လီလီခင္မွာလည္း ေကာ့လန္တက္ေနသည္။ မင္းေက်ာ္က ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဆြဲကာ နမ္းလုိက္သည္။ လီလီခင္သည္ သြယ္သြယ္ဟန္ဖင္ကုိ ၿဖဲေပးရင္း မင္းေက်ာ္ႏွင့္နမ္းကာ ဖင္ကုိ အႏိႈက္ခံသည္။
“မမလည္း ဖင္ခံခ်င္ၿပီကြာ”
“ေဘးနားမွာ ကုန္းလုိက္မမ”
လီလီခင္က သြယ္သြယ္ဟန္ေဘးနား သြယ္သြယ္ဟန္လုိ ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္ကုန္းလုိက္သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္အုိးနဲ႔နီးေအာင္ မင္းေက်ာ္ဆြဲကပ္လုိက္သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္က ပိန္သည္။ သြယ္သည္။ အုိးကေတာ့ တင္းသည္။ ပိန္သျဖင့္လည္း အုိးက ရွိသင့္သေလာက္သာ ရွိသျဖင့္ ေသးသည္ဟု ဆုိရမည္။ လီလီခင္ကေတာ့ ဝသည္။ ေတာင့္သည္။ အုိးကလည္း ေကာ့တင္းကာ အယ္ထြက္ေနသည္။ မင္းေက်ာ္က ေခါင္းအံုး တေယာက္တလံုးျဖစ္ေနသျဖင့္ သြယ္သြယ္ဟန္ ေခါင္းအံုးကုိ ဆြဲဖယ္လုိက္ၿပီး ေခါင္းအံုးတလံုးတည္းေပၚ အံုးေစသည္။
“မမတုိ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေနၾကေလ၊ နမ္းၾက”
လီလီခင္နဲ႔ သြယ္သြယ္ဟန္သည္ မင္းေက်ာ္ေျပာသလုိ လုပ္ၾကသည္။ မင္းေက်ာ္က လီလီခင္အုိးကုိ မတ္တပ္ရပ္ခြလုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အေပၚကေန စုိက္ခ်လုိက္သည္။
“အေမ့ ပလု”
လီလီခင္က သိပ္မေအာ္ႏုိင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သြယ္သြယ္ဟန္က သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ နမ္းထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၄)

“ေက်ာင္းအုပ္”

ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနာမည္က ေဒၚႏုႏုရွိန္ျဖစ္သည္။ အားလံုးက သူမကုိ ေၾကာက္ၾကသည္။ ႐ုပ္က မာန္မာနအျပည့္ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူမအသက္မွာ ခုမွ ၃၀ သာရွိေသးသည္။ တကၠသုိလ္ဝင္တန္းေအာင္ေတာ့ ႐ုိး႐ုိးဘြဲ႕တစ္ခုရသည္။ အလုပ္မရသျဖင့္ ပညာေရးေကာလိပ္ေလွ်ာက္ရာ ရသျဖင့္ တက္လုိက္သည္။ ေနာက္ ေက်းရြာတစ္ခုသုိ႔ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ အပုိ႔ခံရသည္။ သူမက ရြာတြင္ သိပ္မေနခ်င္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မတတ္ႏုိင္။ အေရးထဲ ရြာနာမည္ကလည္း စိတ္ညစ္စရာ။ “မယားေၾကာက္ရြာ” တဲ့။ မယားက ေၾကာက္ရသလည္လား၊ မယားကုိ ေၾကာက္ရသည္လား မသိ။ မယားကုိ ေၾကာက္ရသည္ဆုိခဲ့ေသာ္ သူမက မိန္းမျဖစ္သျဖင့္ မယားျဖစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း လင္က မရွိသျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကုိ သြားေျခာက္ရမွန္း မသိ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခပ္တည္တည္ ခပ္တင္းတင္းပင္ ေနလုိက္သည္။  တျခားသူ ေၾကာက္မေၾကာက္ေတာ့မသိ။ သူမကုိ တပည့္ေတြနဲ႔အတူ လက္ေအာက္က ဆရာမငယ္မ်ား အကုန္လံုး ေၾကာက္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ သူမလည္း တကိုယ္တည္း အထီးက်န္လွသည္။ အထီးက်န္သည့္အခါတုိင္း တခါတုန္းက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူဘဝက ရည္းစားကုိ လြမ္းမိသည္။
တကၠသုိလ္ဆုိသည္ကလည္း မိန္းကေလးတုိင္းက ရည္းစားရွိမွ ဂုဏ္ရွိသည္ဟု ထင္ၾကသည့္ေနရာ ျဖစ္သည္။ ရည္းစားရွိဖုိ႔ဆုိတာကလည္း အေတာ္ခက္သည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ၾကည့္ေလ။ စာသင္ခန္း တစ္ခန္းထဲကုိပဲ ၾကည့္။ အၿမဲတမ္း မိန္းကေလးေတြက ၂၀ ေက်ာ္ သံုးဆယ္နီးပါးရွိၿပီး ေယာက္်ားက သံုးေလးေယာက္သာ အၿမဲရွိသည္။ အခန္းတုိင္းလည္း အဲလုိပဲ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေယာက်္ားေလးမ်ားက သိပ္လုိက္စရာမလုိဘဲ မိန္းကေလးမ်ားကသာ ၾကာပစ္ၾကသည္။ ဤအခ်က္ကုိ ေယာက်္ားေတြကလည္း အခြင့္ေကာင္းယူၾကသည္။ ကုိယ္ႀကိဳက္သည့္ မိန္းခေလးကုိ ေရြးတြဲ႐ံုျဖစ္သျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားမွာ အတြဲမရမွာ အတြဲပ်က္မွာ စိုးရိမ္ၾကသည္။ ထုိတြင္ သူမလည္း ငယ္ရြယ္သူမုိ႔ ေခတ္မီဖုိ႔ ေယာက်္ားဆုိလွ်င္ စိမ္းစိမ္းက်က္က်က္ တူးတူးခါးခါး နည္းနည္း ၾကာပစ္ လက္တည့္စမ္းရသည္။ ထုိအခါ သူမ ရည္းစား တေယာက္ရလာသည္။ သူ႔နာမည္ ေအးကုိ။ ေတာ္ေတာ္ေပြသည့္ဟု သူငယ္ခ်င္း ေအးစိန္က သတိေပးသည္။
“ဟုိ ပထဝီေမဂ်ာက အရပ္ျမင့္ျမင့္ သြယ္သြယ္နဲ႔ ပိန္ပိန္ပါးပါးေကာင္မေလးေလ သိလား”
“ဘယ္သူလဲ ငါဘယ္သိမလဲ ျပၾကည့္ေလ”
“ေအာ္ ငါ့ဖုန္းထဲမွာ သူ႔ပံုပါတယ္၊ ဒီမွာၾကည့္”
ေအးစိန္ျပသျဖင့္ သူမဖုန္းထဲက ဓာတ္ပံုကို ၾကည့္လုိက္သည္။ ဖိနပ္ျမင့္ျမင့္။ အနက္ေရာင္ထမီ။ အဝါေရာင္ လက္ျပတ္အက်ႌဝတ္ထားၿပီး ဆံပင္ကုိ ေနာက္သုိ႔ စု၍ ကုတ္ထားကာ ေဗဒါပန္းေလး ပန္ထားသည္။ အသားအေရက နည္းနည္းျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးျဖစ္သည္။
“သူ႔နာမည္က ပပဝင္းတဲ့၊ ငါငွါးေနတဲ့အေဆာင္နဲ႔ တေဆာင္ျခားမွာ၊ သိေတာ့ မသိဘူး။ မ်က္မွန္းတန္းမိတယ္။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေအးမိနဲ႔ေတာ့ သိတယ္”
“အဲဒါ ငါနဲ႔ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲ”
“နင္နဲ႔ မဆုိင္ေပမယ့္ ေအးကုိနဲ႔ ဆုိင္တယ္ေလ”
“သူတုိ႔ ျပတ္သြားၾကပါၿပီဟာ”
“ဘာလုိ႔ျပတ္သြားလဲ သိလား”
“တကၠသုိလ္မွာ ရည္းစားေတြ ဒီေလာက္ဆက္လုိက္ ျပတ္လုိက္ျဖစ္ေနတာ၊ ဆန္းမွတ္လုိ႔ နင္ကလဲ”
“ေအး အဲဒါပဲ နင္ ေအးကုိ သတိထားဖုိ႔ေျပာတာလဲ ဒါပဲ”
“ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ”
“ဘာျဖစ္ရမွာလဲ၊ ေအးကုိက ဖ်ားတယ္တဲ့။ ပပဝင္းက ရြာျပန္တယ္တဲ့။ သူတုိ႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သတင္းျဖန္႔ထားတာေလ။ ေအးမိသြားေတြ႕တာ”
“အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲဟယ္”
“သူတုိ႔က တကယ္ေတာ့ ပုရစ္ဖူးတည္းခုိခန္းကုိ ႏွစ္ေယာက္အတူသြားတာေဟ့ သိၿပီလား”
“ပုရစ္ဖူး”
“ေအး တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြအတြက္ အခန္းငွါးလုိ႔ရတဲ့ တည္းခုိခန္းေပါ့ဟာ၊ အဲဒီကုိ ေအးကုိကပပဝင္းကုိ ေခၚသြားၿပီး ဖုတ္တာ၊ ေအးကုိ ဘယ္ေလာက္ထိ သန္သလဲဆုိရင္ တရက္လံုးလံုးဖုတ္ပစ္လု႔ိ ပပဝင္းေတာင္ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားတာတဲ့”
“နင္က ဘယ္လုိလုပ္သိတာလဲ”
“ေအးမိေျပာျပတာေလ”
“ေအးမိက ဘယ္လုိလုပ္သိတာလဲ”
“နင္သိတဲ့အတုိင္းပဲ ေအးမိကလည္း ငေပြးမပဲဟာ”
“ေျပာၾကည့္ပါဦး ဘယ္လုိလဲလုိ႔”


“ေအးမိ”

ေအးမိသည္ သူမထမီထဲ လက္လ်ိဳကာ အဖုတ္ကုိ ႏိႈက္ေနေသာ ဖုိးျပည့္ကုိ အလုိျပည့္ေအာင္ ေပါင္ကားေပးထားသည္။ ဖုိးျပည့္နဲ႔ သူမ ရည္းစားျဖစ္တာ သိပ္မၾကာေသး။ ဖုိးျပည့္က လက္သြက္သည္။ မေန႔က ဖုန္းထဲကေန သူမက အေျဖေပးခဲ့သည္။ ယေန႔သူမကုိ ကင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနသည္။ ေအးမိက ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနကုိ တခ်က္ လမ္း႐ိႈးလုိက္သည္။ လမ္းနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေဝးသျဖင့္ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုေတာ့ လူမေရာက္ႏုိင္။ ဤေနရာမ်ိဳးကုိ ေခၚလာကတည္းက ဖုိးျပည့္အၾကံကုိ ေအးမိသိၿပီးသား။ ဖုိးျပည့္သည္ သူမကုိ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ တရစပ္ ဖက္နမ္းသည္။ သူမလည္း ျပန္နမ္းေပးသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္သံေတြက ေတာ္ေတာ္က်ယ္သည္။ ဖုိးျပည့္ကလည္း အေျခအေနေကာင္းမွန္းသိသျဖင့္ သူမႏုိ႔ကုိ ကစားသည္။ သူမလည္း နည္းနည္းေလးပဲ မူသည္။ ခုေတာ့ ဖုိးျပည့္က သူမအဖုတ္ကုိ ႏိႈက္ေနၿပီ။ ဖုိးျပည့္သည္ သူမကုိ ေျမေပၚ အိပ္ခ်ေစၿပီး သူမကုိ ခြသည္။ ထမီကုိ အသာပင့္သည္။
“ငါတခါမွ မႀကံဳဖူးဘူးေနာ္ နင္ေျဖးေျဖးလုပ္”
ေစာက္ဖုတ္ေပၚ ဖုိးျပည့္လီးေထာက္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ သူမႀကိဳေျပာထားရသည္။ ဖုိးျပည့္က သူမမ်က္ႏွာကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း သြင္းသည္။ ဒုတ္ဆုိ ေအာက္သို႔ ေခ်ာ္ထြက္သည္။ သူမ မခ်င့္မရဲျဖစ္ရသည္။ ဖုိးျပည့္ထပ္ႀကိဳးစားသည္။ ျပြတ္ဆုိ ဝင္သြားသည္။
“အ”
ေအးမိသည္ ဖုိးျပည့္လက္ေမာင္းကုိ ဖမ္းဆုပ္ကာ ကုတ္ထားမိသည္။ ဖုိးျပည့္က တခ်က္ခ်င္းစီ ကင္သည္။ ဖုိးျပည့္က ပံုမွန္ေလး ေဆာင့္သည္။ တခါခါ ေဆာင့္ရင္း သူမပါးကုိ နမ္းသည္။ သူမကုိေတာ့ ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း တျဖည္းျဖည္း သြက္လာသည္။ ဖုိးျပည့္က လက္မေထာက္ေတာ့ဘဲ သူမေပၚ ေမွာက္အိပ္ကာ ဆက္လုိးသည္။ သူမကုိယ္ကုိ ဖက္ထားသည္။ သူမလည္း ဖုိးျပည့္ေက်ာကုိ ဖက္ထားသည္။ ဖုိးျပည့္က ပံုမွန္ေဆာင့္ေနသည္။ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ပူခနဲ တပ်စ္ပ်စ္ဝင္လာသည္။ ဖုိးျပည့္က ေတာင့္တင္းကာ တုန္တက္သြားသည္။ ေယာက်ားေတြၿပီးတာ ဒီလုိကုိးဟု ေအးမိေတြးမိသည္။ ဖုိးျပည့္သူမအေပၚ အိပ္ခ်သည္။ ခဏေနေတာ့ သူမက ဖုိးျပည့္ကုိ တြန္းထုတ္သည္။ ဖုိးျပည့္လီးကလည္း သူမေစာက္ဖုတ္ကေန ကၽြတ္သည္။ သူမ မတ္တပ္ရပ္ကာ ထမီျပန္ျပင္ဝတ္သည္။ အက်ႌတြန္႔ေတြကုိ ဆြဲျဖည္သည္။ ဖုိးျပည့္က အထုိင္လုိက္ေဘာင္းဘီေတြ ျပန္ဝတ္ကာ သူမကုိ သူ႔ေပါင္ေပၚဆြဲထုိင္သည္။
“အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ”
“အပုိေတြ”
တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ နမ္းၾကသည္။
“ျပန္ဆြဲၾကရေအာင္ေနာ္”
“ေတာ္ေတာ္ကဲ”
ေအးမိက ဖုိးျပည့္ေပါင္ေပၚ ထုိင္လ်က္သား ျဖစ္ေနသျဖင့္ သူမက အုိးျဖင့္ ဖုိးျပည့္ေပါင္ရင္းကုိ စေကာဝိႈက္ ဝိႈက္ေပးလုိက္သည္။ ဖုိးျပည့္က သေဘာက်သျဖင့္ သူမကုိ ေျမေပၚဆြဲလဲကာ တက္ခြသည္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ခဏေတာ့ ရယ္ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ တအင္းအင္းညည္းၾကသည္။ ၿပီးမွ ျပန္ထကာ သစ္ရြက္ေတြ ဘာေတြ ျပန္ခါခ်သည္။
“သူေနာ္ သူမ်ားကုိ ေတာ္ေတာ္အႏုိင္က်င့္တယ္”
“ခ်စ္လုိ႔ပါ”
ဆုိကာ ဖုိးျပည့္က သူမအုိးကုိ ပုတ္သည္။ သူမတုိ႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ဖုိးျပည့္က အခ်ိန္ရတိုင္း ထုိေနရာသုိ႔ သူမကုိ ေခၚဖုတ္သည္။ အျပတ္အသတ္ ကင္သည္။ သူမလည္း နည္းနည္းအထာက်လာသည္။ သိပ္မၾကာခင္ ဖုိးျပည့္က အျခားတေယာက္နဲ႔တြဲသည္။ သူမလည္း ဖုိးျပည့္ကုိ သိပ္စိတ္မဝင္စားေတာ့။ ဖုိးျပည့္ကလည္း ေနရာေဟာင္းကုိ တျခားတေယာက္ေခၚသြားသည့္ခ်ိန္တြင္ သူမလည္း ေနရာသစ္တြင္ ဖုိးျပည့္ထက္ေကာင္းသည့္ တေယာက္ျဖင့္ ႏွစ္ပါးသြားသည္။ သူ႔နာမည္က သန္းစိန္ျဖစ္သည္။ နာမည္ကသာ မိန္းမနာမည္။ ပစၥည္းက တခ်ီတည္းနဲ႔ ေမ်ာ့ေနေအာင္ ေကာင္းသည္။ သည္တေယာက္က ပစၥည္းႀကီး႐ံုမက သူ႔ပစၥည္းကုိပါ သူမအား ကစားခုိင္းသည္။ ခ်ိန္းထားသည့္ ေနရာေရာက္သည္ႏွင့္ ဖက္နမ္းၿပီးေတ့ထားေတာ့သည္။ သူမအုိးကုိလည္း ေအာက္ကေန ပင့္ကုိင္ကာ ညစ္သည္။ သူမကုိ မလုိးခင္ ပစၥည္းႀကီး ထုတ္ေပးကာ သူမကုိ အရင္ကြင္းထုေစသည္။ ဖုိးျပည့္နဲ႔ သံုးလေလာက္ အလုိးခံဖူးေသာ္လည္း ဖုိးျပည့္ပစၥည္း တခါမွ မကုိင္ဖူး။ အေၾကာႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္ျဖင့္ မာေထာင္ေနေသာ သန္းစိန္လီးႀကီးကုိ သူ႔ရင္ခြင္ထဲေန၍ ကြင္းထုေပးသည္။ သန္းစိန္က သူမအုိးကုိ ပြတ္ရင္း ဇိမ္ခံတတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ သန္းစိန္က ထမီပင့္သူမဟုတ္။ ခၽြတ္သူျဖစ္သည္။
“ရွက္စရာႀကီးကြာ”
သန္းစိန္က ထမီခၽြတ္လုိက္တုိင္း သူမရွက္သည္။ ဟုတ္သည္။ သန္းစိန္က လီးႀကီးတန္းလန္းေတာင္လ်က္ သူမထမီကုိ ခၽြတ္ကာ သူမေရွ႕ရပ္ရပ္တတ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမေပါင္ၾကားဝင္၍ သူမေပါင္ကုိ ဆြဲကားၿပီးသကာလ သူမအုိးကုိ ဆြဲတင္ကာ ဒူးေထာက္ၿပီး လုိးတတ္သည္။ လုိးရင္း သူမေပါင္ေတြကုိ မုိးေပၚ ေထာင္ထားသျဖင့္ သန္းစိန္က သူမေျခသလံုးေတြကုိ နမ္းစုပ္ေပးတတ္ေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ လုိးေနရင္းတန္းလန္းလည္း သူမအဖုတ္ကုိ လက္မျဖင့္ ႏိႈက္ေပးတတ္သည္။ နည္းနည္းနက္ေမွာင္ခါစ သူမေစာက္ေမြးကုိလည္း ကစားေပးတတ္သည္။ ထူးျခားသည္က လုိးၿပီးတုိင္း သူမေစာက္ဖုတ္ေပၚ လရည္ကုိ လႊတ္ခ်တတ္သည့္အက်င့္။
“ၾကည့္ သူမ်ားဟာ ေပကုန္ၿပီ”
ဆုိလွ်င္ တစ္႐ႈးျဖင့္ ေသခ်ာျပန္သုတ္ေပးသည္။ ေပက်ံေနေသာ လရည္ကုိ သုတ္ေပးတုိင္းလည္း လက္ေခ်ာင္းဖ်ားျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကုိ ကစားေပးတတ္ေသးသည္။ အလုိးခံၿပီးကာစ က်ဥ္က်ဥ္ေလးျဖစ္ေနသျဖင့္ အရသာရွိလွသည္။ ႏွစ္လေလာက္ၾကာလာေတာ့ သန္းစိန္က လီးစုပ္ေပးပါလားဟု ေျပာသည္။ သူမကလည္း ျငင္းသည္။ မရမက စုပ္ခုိင္းသျဖင့္ သန္းစိန္ႏွင့္ သူမျပတ္သြားျပန္သည္။ ငါးလနီးပါး ထူးျခားသည့္ အရသာကုိ သိထားၿပီးျဖစ္ေသာ ေအးမိသည္ ၾကံ့ၾကံ့ခုိင္ခုိင္ ေကာင္ေလးကုိ ရွာသည္။ ေဟာ လုိခ်င္လွ်င္ မည္သည့္အရာကိုမဆုိ အလြယ္တကူ ရပါသည္။ သူ႔နာမည္ မင္းေက်ာ္။
“တည္ခုိခန္းတစ္ခုခုဆီ သြားၿပီး နားရေအာင္ေလ ခ်စ္”
“အုိ တည္ခုိခန္းဆုိတာက ဘယ္လြတ္လပ္မလဲ”
“လုိက္ခဲ့စမ္းပါကြာ”
နည္းနည္းအင္လုိက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း တည္ခုိခန္းဆီသုိ႔ လွမ္းခဲ့သည္။ တည္ခုိခန္းတြင္ ပပဝင္းနဲ႔တြဲေနသည့္ ေကာင္ေလး ေအးကုိကုိ ေတြ႕သည္။
“ပပဝင္းေရာလား”
“ေအး သူနားေနတယ္၊ အဆာေျပာ နည္းနည္းပါးပါး ထြက္ဝယ္တာ”
သူမက ေမးလုိက္ေတာ့ ေအးကုိက ေျဖသည္။ မင္းေက်ာ္က အသိလား ဟုေမးေငါ့သည္။ အင္းဟု ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
“ငါ သူတုိ႔ကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္လုိ႔ရတယ္”
“ဟင္ ဘယ္လုိ”
မင္းေက်ာ္သည္ ေတာ္ေတာ္ေစ့စပ္သည့္လူ ျဖစ္သည္။ ဤေနရာကုိလည္း ခဏခဏ ေရာက္ဖူးပံုရသည္။ သူမလက္ကုိ ဆြဲကာ အခန္းထဲဝင္သည္။ အခန္းကုိ အေျခအေနၾကည့္ ေသခ်ာပိတ္ၿပီး ပပဝင္း အခန္းရွိရာ အခန္းဘက္သုိ႔ နံရံတြင္ ကပ္ထားေသာ စကၠဴတစ္စကုိ ခြာလုိက္သည္။ အခန္းနံရံကလည္း ေပါက္လုိ႔ ေပါက္ေနမွန္း မသိႏုိင္သည့္ အေနအထား။ ေသခ်ာၾကည့္လွ်င္ေတာ့ ျမင္ရႏုိင္သည္။ မင္းေက်ာ္က အေျခအေနကုိ တခ်က္လွမ္းၾကည့္သည္။ ေနာက္ သူမကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္ေစသည္။ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မလုပ္ၾကေသးသျဖင့္ မင္းေက်ာ္ႏွင့္ နမ္းျဖစ္ၾကသည္။ မင္းေက်ာ္က အဝတ္ေတြခၽြတ္သည္။ သူမျငင္းေသာ္လည္း ဤေနရာက ျငင္းလုိ႔ရသည့္ ေနရာမ်ိဳးမဟုတ္။ မင္းေက်ာ္သည္ သူမတကုိယ္လံုးအလွကုိ သံုးသပ္ရင္းၾကည့္သည္။ မင္းေက်ာ္က ပါးကုိ နည္းနည္းနမ္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္သည္။ ႏုိ႔အစံုကုိ ပြတ္သည္။ ႏုိ႔ကုိ ပင့္ကာ ကစားၿပီး စုိ႔ေပးသည္။ ႏုိ႔စုိ႔ေတာ့ သူမအုိးကုိကုိင္ကာ ညစ္သည္။ အေပၚဆြဲတင္လုိက္ ဆြဲစိလုိက္ ဆြဲကားလုိက္ လုပ္သည္။ မင္းေက်ာ္က သူမဗုိက္သားေတြကုိ နမ္းဆင္းသည္။ ေနာက္ သူမေရွ႕ဒူးေထာက္ၿပီး သူမအဖုတ္ကုိ ေသခ်ာၾကည့္သည္။ သူမက ရွက္သျဖင့္ လက္ျဖင့္ အုပ္ထားမိသည္။ မင္းေက်ာ္က သူမလက္ကုိ အတင္းဆြဲဖယ္သည္။ မင္းေက်ာ္သည္ သူမေပါင္ကုိ ဝိုက္ကာ ဖက္ထားသည္။ လက္တဖက္ျဖင့္ သူမေစာက္ေမြးကုိ ဆြဲသည္။ မင္းေက်ာ္သည္ သူမေစာက္ပတ္စီးေၾကာင္းကုိ လက္ေခ်ာင္းဖ်ားျဖင့္ အထက္ေအာက္ ဆြဲကစားသည္။
“အုိ”
မင္းေက်ာ္က သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ နမ္းသည္။ သူမ မျငင္းရက္ပါ။ မင္းေက်ာ္က ေစာက္စိအက္ေၾကာင္းထိ ဖြဖြေလး နမ္းသည္။ ေနာက္လ်ာဖ်ားေလးထုတ္ကာ အထက္ေအာက္ အသာေလး လ်က္ေပးသည္။ လက္မႏွင့္ လက္ညိဳးသံုး၍ ေစာက္ပတ္ကုိ ၿဖဲသည္။ အတြင္းသား နီနီေလးကုိ လ်က္သည္။ တခါမွ မေတြ႕ႀကံဳဖူးေသာ ေအးမိတေယာက္ ဖ်ားလုလု ျဖစ္သြားသည္။ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ မထိတထိ လုပ္ေပးေလ သူမမွာ မေနတတ္ေလ ျဖစ္ရသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲ လက္ေခ်ာင္းေလးထည့္ကာ ကစားေပးသည္။ ေအးမိမွာ မူးေမ့မတတ္ ျဖစ္ရသည္။ မင္းေက်ာ္က အေပၚျပန္နမ္းတက္လာသည္။ ေနာက္ သူမပခံုးကုိင္၍ ေအာက္ကုိ ထိုင္ခ်ခုိင္းသည္။ သူမ မင္းေက်ာ္လီးကုိ ကုိင္လုိက္သည္။
“သူမ်ား တခါမွ မလုပ္ဖူးဘူးေနာ္”
“ဒီလုိပဲ သင္ရတာေပါ့”
လီးႀကီးက မည္းတူးကာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ လံုးပတ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္တုတ္သည္။ အရွည္က ရွစ္လက္မေလာက္ရွိမည္။ ထိပ္ကလည္း ၿပဲၿပဲႀကီး။ ဒစ္ကေန ၿဖဲခ်လုိက္ေတာ့ ေခါင္းက သူမကုိ မာန္ဖီေနသည္။ ေအးမိ မရဲတရဲ ပါးစပ္ဟလုိက္သည္။ လီးနံ႔က ျပင္းျပင္းရွရွ ႏွာေခါင္းထဲ ဝင္လာသည္။ ဤအနံ႔မ်ိဳးရဖူးေနၿပီးသား ျဖစ္ေသာ ေအးမိ ၾကက္သီးနည္းနည္းထလာသည္။ လီးထိပ္ႏွင့္ မိမိႏႈတ္ခမ္းကုိ ထိလုိက္သည္။ အိခနဲေလး ျဖစ္သည္။ အသာေလး ဖြဖြငံုေပးလုိက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကုိ အသာျပန္ဆုတ္သည္။ လီးက ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္။ ေအးမိက ထိပ္ကုိ တခ်က္ျပန္ငံုၿပီး လွ်ာျဖင့္ အသာထိလုိက္သည္။ အသာျပန္ထုတ္သည္။ ေနာက္လီးတံႀကီးကုိ လုိက္စုပ္နမ္းသည္။ မင္းေက်ာ္က သူမနဖူးမွ ဆံႏြယ္ကုိ အသာဖယ္ေပးေနသည္။ ေအးမိ ပါးစပ္ကုိ နည္းနည္းဟလုိက္သည္။ လီးကုိထည့္လုိက္သည္။ ေနာက္ ငံုလုိက္သည္။ နည္းနည္းတုိးငံုသည္။ ၿပီးလွ်င္ ျပန္ထုတ္သည္။ ေလးငါးခ်က္လုပ္ေပးၿပီး နည္းနည္းရဲလာေတာ့ မထုတ္ေတာ့ဘဲ ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ လွ်ာျဖင့္လည္း ကစားေပးသည္။
“ကုတင္ေစာင္းကုိ လက္ေထာက္ၿပီး အရပ္လုိက္ကုန္းလုိက္”
“ငါ ဖင္မခံဘူးေနာ္”
“ေအးပါ ငါလည္းမလုိးေသးပါဘူး”
“နင္ ငါ့ဖင္ကုိ လုိးဖုိ႔အစီအစဥ္ရွိရင္ ခုကတည္းက ငါေစာက္ဖုတ္လည္း မခံဘူးေနာ္”
သူမက ေအးေက်ာ္ ခုိင္းသလုိ မေနေသးဘဲ ေျပာေနသည္။
“ေနမွသာ ေနစမ္းပါ”
ေအးေက်ာ္က သူမကုိ အတင္းတြန္းကာ ေနခုိင္းသျဖင့္ သူမလည္း အရပ္လုိက္ကုန္းကာ ကုတင္စြန္းကုိ လက္ေထာက္လုိက္သည္။ မင္းေက်ာ္က သူမအုိးကုိ ပြတ္ကစားသည္။
“နင့္အုိးကေတာ့ ဘဲေတြအႀကိဳက္ဘဲ”
ေျပာလည္းေျပာ လီးကုိ ကုိင္ၿပီးေတ့ကာ ေဆာင့္ထည့္သည္။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတဆံုးဝင္သြားတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ျမန္သည္။ မင္းေက်ာ္က ခါးေစာင္းကုိင္ၿပီးေဆာင့္သည္။ ဖင္အိုးႀကီးက တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ သူမႏုိ႔ေတြလည္း ေအာက္ကုိ တြဲက်ကာ ခါေနသည္။ သူမဆံပင္ေတြလည္း ေျပာင္းျပန္လွန္က်ကုန္သည္။ ေခါင္းငံု႔လွ်က္ေပါင္ၾကားထဲ ျပန္ၾကည့္သည္။ လီးမည္းမည္းႀကီးက ျဖဴေဖြးေနေသာ သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ အတင္းျဖဲကာ ဝင္ေနသည္။ ေစာက္ရည္ကလည္း ထြက္သျဖင့္ စုိလက္လက္ေလး ျဖစ္ေနသည္။
“ညာဘက္ေျခေထာက္ကုိ အားထည့္”
မင္းေက်ာ္က သူမ ဘယ္ဘက္ေပါင္ကုိ အေပၚမတင္ကာ သူမကုိ ဆက္လုိးသည္။ လုိးနည္းကလည္း ထူးဆန္းသမုိ႔ ခံစားခ်က္ကလည္း ထူးဆန္းသည္။ မင္းေက်ာ္က ဘယ္ဘက္ေပါင္ေအာက္ခ်ၿပီး ညာဘက္ေပါင္ ဆက္မခ်ီကာ ေနာက္ကေန အရပ္လုိက္ပင္ ခါးေလးညႊတ္ညႊတ္ရင္း ေဆာင့္လုိးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမကုိ ကုတင္ေပၚ ေမွာက္အိပ္ေစသည္။ ေျခေထာက္ေတြေတာ့ ေအာက္တြင္ ခ်ထားသည္။ ေနာက္ကေန သူမဖင္ၾကားထဲ လီးေထာက္ၿပီး ေအာက္သုိ႔ ေလွ်ာဆင္းကာ လုိးသည္။ ဒူးေထာက္၍ လုိးေနသျဖင့္ နည္းနည္းေတာ့ေႏွးသည္။ ခဏေန သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေနာက္ျပန္ဆြဲသည္။ ေက်ာေပၚသုိ႔ ခ်ဳပ္ထားၿပီး သူမကုိယ္ကုိ ဆြဲလွည့္ကာ အလုိးလုိက္ပင္ ႏုိ႔ကုိ ကစားသည္။ လုိးရင္း သူမေက်ာျပင္ကုိလည္း နမ္းသည္။ မင္းေက်ာ္ သူမကုိ လုိးတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္။ ၿပီးသည့္အခါ လီးထုတ္ၿပီး သူမအုိးေပၚ လရည္လႊတ္ခ်သည္။ တခါမွ မႀကံဳဖူးသျဖင့္ သူမရြံသလုိလုိျဖင့္ ေနရခက္လွသည္။ မင္းေက်ာ္က သူမလက္ကုိ ယူ၍ လရည္ေတြကုိ ကုိင္ခုိင္းလုိက္ေသးသည္။ ေစးပ်စ္ပ်စ္လရည္ေတြ လက္တြင္ေပလာေတာ့ သူမေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပးပါေတာ့သည္။
“ဖင္ေပးလုိးပါကြာေနာ္”
မင္းေက်ာ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲထိ လုိက္လာကာ သူမအုိးကုိ ေဆးေပးရင္း ဖင္ကုိ ကလိကာ ေျပာသည္။ လီးစုပ္ရမွာစုိး၍ အရင္ရည္းစားကုိ ျဖတ္ခဲ့ခါမွ လီးစုပ္မွ ျဖစ္သည့္ ရည္းစားနဲ႔ တည့္တည့္လာတုိးသည္။ ခု ဖင္ေတာင္းလုိးေနျပန္ၿပီ။ သူမ ျငင္းမည္လုပ္ေတာ့ မင္းေက်ာ္က သူမဖင္ေပါက္ကို ေရေဆးၿပီး လက္ညိဳးေလးနဲ႔ ကစားကာ လ်က္ေပးလာသျဖင့္ သူမလည္း မျငင္းခ်င္ေတာ့။ သူမခါးကုိ ဖက္ကာ မင္းေက်ာ္က ဖင္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကုိလည္း ကစားေပးသည္။ ေရခ်ိဳးကန္ေစာင္းကုိ လက္ေထာက္ကာ နည္းနည္းကုန္းေပးလုိက္သည္။ မင္းေက်ာ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ျမန္ ေတာ္ေတာ္ထန္သည့္လူပင္။ ဖင္ေပါက္ကုိ သူ႔လီးႀကီးျဖင့္ ေထာက္ပါေတာ့သည္။ သူမ နည္းနည္းေၾကာက္ေနသျဖင့္ ဖင္ကုိ ႐ံႈ႕ထားမိေသးသည္။ မင္းေက်ာ္က စိတ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထားဖုိ႔ေျပာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဖင္ကုိ တခ်ီအၿပီးဆြဲပါေတာ့သည္။
“သြားလူဆုိး သူမ်ားဖင္ကုိလုိးတယ္”
ေအးမိက မင္းေက်ာ္ ရင္ခြင္ထဲေန၍ မင္းေက်ာ္ ရင္ဘတ္ကုိ ထုကာ ေျပာသည္။
“ခ်စ္လုိ႔ပါကြာ”
“သူအဲလို ဖင္လုိးတတ္တာ ၾကာၿပီလား”
“သိခ်င္လား”

သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (3)

“ခင္စီ”

ေလးငါးရက္ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ရင္းႏွီးလာၿပီ ျဖစ္သည္။ ခင္စီသည္ မုိက္ခဲ၏ ေဘာင္းဘီတုိကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။
“နင္ေအာင့္ထား ေကာင္ေလး၊ ငါ့လ်ာ အစြမ္းျပေပးမယ္”
“ဟုတ္ မမ”
ဆရာႀကီးက ခုနက ခင္စီကုိ ေကာင္းေကာင္း လုိးၿပီးၿပီးၿပီမုိ႔ ေအးေဆး ေဆးလိပ္ထုိင္ေသာက္ေနသည္။
“နင္ ဖင္ေတာ့ မခံဖူးဘူး မလား”
ဆရာႀကီးက မလုိးခင္ ခင္စီကုိ ေမးသည္။
“အုိ ဖင္လိုးမလုိ႔ေပါ့၊ ခင္စီကေလ ခံၾကည့္ခ်င္ေနတာ၊ လုိးေပးမလား”
“နင့္ အဖုတ္ကုိလုိးေနတုန္း နင္ဖင္ယားလာရင္ ေျပာေလ”
ခင္စီက ထမီခၽြတ္ရင္း သူမအုိးကုိ ျပန္ပြတ္ကာ ဆရာႀကီးကုိ ၾကည့္သည္။
“ရွင္က လုိးမယ္ေျပာလုိ႔လား မသိဘူး၊ ဖင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ယားေနၿပီ”
“ငါ့လီးေတာင္လာေအာင္ အရင္စုပ္ေလ ဒါဆုိ”
ခင္စီသည္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဖင္ယားကာ ဖင္ေတာ္ေတာ္ အလုိးခံခ်င္ေနပံုရသည္။ ဆရာႀကီး ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံပါ တခါတည္း ခၽြတ္သည္။ ဆရာႀကီးလီးက ခုမွ ေတာင္မလုိလုိ ရြယ္ကာ ရွိေသးသည္။ ခပ္ငုိက္ငုိက္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ခင္စီက လက္ျဖင့္ပင္ မကုိင္ဘဲ လ်ာျဖင့္ ငုိက္က်ေနေသာ လီးကုိ ပင့္လ်က္ကာ ငံုသည္။ လီးက ေပ်ာ့ေနေသးသျဖင့္ ခင္စီက အကုန္ငံုသည္။ အရင္းထိငံုသျဖင့္ ဆရာလေမြးေတြေၾကာင့္ ခင္စီမွာ အေဝးကေနၾကည့္လွွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းေမြးေပါက္ေနသလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ခင္စီေတာ္ေတာ္ဆြဲစုပ္သည္။ လီးႀကီး ခင္စီပါးစပ္ထဲ ျပည့္သိပ္လာသည္။ ခင္စီကလည္း သူမပါးစပ္ထဲ လီးႀကီး ျပည့္ေနသည့္တုိင္ မရရေအာင္ ငံုထားသည္။ ခင္စီမွာ ေတာ္ေတာ္ဆာေနသည္။ သူမေနာက္ျပန္ဆုတ္ေတာ့ လီးက အေခ်ာင္းလုိက္ သူမပါးစပ္ထဲ ရွိေနသည္။ ခင္စီက ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ ဆရာႀကီးက ခင္စီေခါင္းကုိ ဆြဲေမာ့ကာ လီးကုိ ထုတ္သည္။ လျပြတ္ကုိ ကုိင္ထည့္ေပးေတာ့ ခင္စီက လျပြတ္ကုိ စုပ္ေပးသည္။ လျပြတ္ကုိ ျပြတ္ခနဲ တလံုးၿပီး တလံုးငံုသည္။ ဆရာႀကီးက ေပါင္နည္းနည္းကားေပးေတာ့ ခင္စီက လျပြတ္ေအာက္ပုိင္း ဖင္ေပါက္အနားတဝုိက္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ဆရာႀကီးကလည္း သေဘာက်သျဖင့္ ခင္စီဆံပင္ကုိ ခပ္တင္းတင္းဆြဲကာ မ်က္ႏွာကုိ ေမာ့သည္။ ခင္စီပါးစပ္ထဲကုိ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ ခင္စီက ဆရာႀကီးလျပြတ္ကုိ ကုိင္ရင္းရယ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ လီးေပၚတံေတြးေထြးခ်သည္။ လီးတေခ်ာင္းလံုး တံေတြးမ်ား စုိသြားသည္။ ခင္စီက ထုိတံေတြးမ်ားကုိ ျပန္လ်က္ေပးသည္။ ဆရာႀကီးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ေတာင္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ခင္စီကုိ တြန္းလဲလုိက္သည္။ ခင္စီလည္း လဲလဲခ်င္း ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္ ကုန္းေပးသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ခင္စီအုိးကုိ ေလးငါးခ်က္ရုိက္သည္။ ခင္စီက ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း အ႐ုိက္ခံရတုိင္း ေအာ္ညည္းသည္။ ခင္စီလက္ လက္ေခ်ာင္းေပၚ တံေတြးေထြး၍ သူ႔ဖင္ သူျပန္သုတ္သည္။ ဆရာႀကီးလည္း တံေတြးစုိေနေသာ လီးျဖင့္ ခင္စီလက္ကုိ ဆြဲဖယ္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လီးကုိ ဖင္ထဲ စုိက္ထည့္လုိက္သည္။ လီးေခါင္းခ်က္ခ်င္း ျမဳပ္သြားသည္။
“အား မုိက္တယ္ ေဆာင့္လုိက္စမ္း”
ခင္စီသည္ ဖင္အလုိးခံရ၍ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ေနသည္။ ဖင္ကုိ အစြမ္းကုန္ ဟေပးထားသည္။ ဆရာႀကီးကလည္း ဖင္လုိးရသည့္ အရသာကုိ ေတာ္ေတာ္ေတြ႕ေနသျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ေဆာင့္ထည့္သည္။ တခ်က္ေဆာင့္လုိက္သည္ႏွင့္ လီးက တဝက္ေလာက္ဝင္သည္။ ခင္စီက နာလည္းနာ ေကာင္းလည္းေကာင္း ျဖစ္ပံုရသည္။
“အား ေဆာင့္ အား နာတယ္ အား ေဆာင့္”
ေဆာင့္ခ်က္ေတြ မ်ားလာေတာ့ လီးက အဆံုးထိျမဳပ္သည္။ ခင္စီလည္း ဆက္ေအာ္ျမဲေအာ္သည္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ရွိသည္။ ခင္စီမွာ ေခၽြးေတြရႊဲလ်က္ ရွိသည္။ ဆရာႀကီးသည္ လီးကုိ ခ်က္ခ်င္းျမန္ျမန္ထုတ္ၿပီး ခင္စီကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။ ခင္စီလည္း စုပ္ေပးသည္။ ဆရာႀကီးက ပါးစပ္ကုိ နည္းနည္းလုိးေသးသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ခင္စီကုိ တေစာင္းအိပ္ခုိင္းကာ ဖင္တျခမ္းကုိ တေစာင္းတြန္းၿပီး ေဘးကေန စုိက္ခ်သည္။ ခင္စီမွာ ေကာ့ကာ ညည္းသည္။ အုိးတျခမ္းကုိ တြန္းကာ ဆက္လုိးသည္။ ေဆာင့္လုိက္တုိင္း ဖင္တျခမ္းက တုန္တုန္သြားသည္။ ခင္စီမွာလည္း ေကာင္းလြန္းလုိ႔လားမသိ။ မ်က္လံုးေလးမွိတ္ၿပီး တအင္းအင္းညည္းကာ ခံေပးသည္။ ဇိမ္ခံေနေသာ ခင္စီကုိ ထပ္ေအာ္ရေအာင္ ဆရာႀကီးက လုပ္သည္။ ကြပ္ပ်စ္က တေပေလာက္ျမင့္သည္။ ခင္စီကုိ အေပၚတြင္ေန၍ လက္ကုိ ေအာက္ကုိ ေထာက္ခုိင္းသည္။ ခင္စီမွာ ဖင္က မုိးေပၚ ေထာင္ေနသည္။ ေခါင္းက ေအာက္စုိက္က်ေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ေျမေပၚ ေျခတဖက္ ကြတ္ပ်စ္ေပၚ ေျခတဖက္ေထာက္ကာ လီးကုိ ေအာက္စုိက္ခ်ၿပီး ခင္စီေခါင္းကုိ ခြလ်က္လုိးသည္။ လုိးရင္း အစက ခင္စီလက္ေထာက္ႏုိင္ေသာ္လည္း ေနာက္ မေထာက္ႏုိင္ေတာ့။ လုိးခ်က္ကလည္း ျပင္းသျဖင့္ ခင္စီမွာ ေခါင္းနဲ႔ ေျမႀကီး တုိက္ေနသည္။ ဆရာႀကီးကလည္း ဆက္ဆက္ကာ လုိးသည္။ ေနာက္ လုိးရင္း ခင္စီေခါင္းလည္း မေထာက္ႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ပါးျပင္နဲ႔ ေျမႀကီး စုိက္ကပ္လ်က္ရွိသည္။ အသက္႐ႈလုိက္တုိင္း ေျမႀကီးေတြက ဖုန္မႈန္႔မ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္ ေထာင္းခနဲ ထသည္။ ဆံပင္ေတြလည္း ဖားယားက်ေနသျဖင့္ ဆရာႀကီးက ဆံပင္ေတြကုိ နင္းထားျပန္ရာ ဆံပင္ေတြလည္း ဖုန္ေတြအလိမ္းလိမ္း ျဖစ္ေနသည္။ ခင္စီသည္ ဘာကုိမွ ဂ႐ုမစုိက္အား။ ဖင္ခံရ၍ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ခံေပးသည္။ မ်က္ႏွာက ေအာက္စုိက္ခ်ေနသျဖင့္ ႏုိ႔ေတြလည္း ေအာက္သုိ႔ အလွန္လုိက္ က်သည္။ သူမ၏ ခဲအုိ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အံုန႔ဲက်င္းနဲ႔ ႀကီးထြားလွေသာ ႏုိ႔မွာလည္း ဖုန္ေတြေပလ်က္ ရွိသည္။ အေတာ္ၾကာေတာ့ ဆရာႀကီးၿပီးေလသည္။ ဆရာႀကီးသည္ လရည္ကုိ ခင္စီပါးျပင္ႏွစ္ဖက္စီသုိ႔ ပန္းထုတ္သည္။ လီးရည္က မ်ားသျဖင့္ ေအာက္သို႔လည္း စီးက်သည္။ လရည္နဲ႔ ဖုန္နဲ႔မုိ႔ ခင္စီပါးျပင္က လွေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ခင္စီအား ျပန္လ်က္ခုိင္းသည္။ ခင္စီကလည္း ဖုန္ေတြေပေနေသာ လရည္ကုိ လက္ျဖင့္ သပ္ယူကာ လ်က္သည္။ ႏုိ႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးရာ ႏုိ႔တြင္ ေပက်ံေနေသာ လရည္ကုိ ႏုိ႔အားပင့္၍ ျပန္လ်က္သည္။ ဆရာႀကီး အားရပါးရ လုိးေနေသည္ကုိ ေဘးတြင္ ေငးၾကည့္ေနေသာ မိုက္ခဲလည္း လီးတျပင္ျပင္နဲ႔ ရွိရာ ဖင္ခံရ၍ ေက်နပ္ေနေသာ ခင္စီမွာ မုိက္ခဲကုိလည္း ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္သည္။
“နင္ေအာင့္ထား ေကာင္ေလး၊ ငါ့လ်ာ အစြမ္းျပေပးမယ္”
“ဟုတ္ မမ”
ကြတ္ပ်စ္ေပၚတြင္ ေျခကုိ ေအာက္ခ်၍ ထုိင္ေပးသည္။ ခင္စီက ေျမႀကီးေပၚတြင္ ဒူးေထာက္ထုိင္ၿပီးသကာလ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ကာ မုိက္ခဲလီးကုိ ကၽြမ္းက်င္စြာ စုပ္ေပးေလသည္။ မုိက္ခဲမွာ အစက လက္ေနာက္ပစ္၍ ဇိမ္ခံေသာ္လည္း စုပ္အားေကာင္းလွေသာ ခင္စီေၾကာင့္ ခင္စီေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ ေဆာင့္ခ်မိေတာ့သည္။ ၿပီးသည့္အခါလည္း ခင္စီပါးစပ္ထဲတြင္ ၿပီးထည့္လုိက္ရသျဖင့္ မုိက္ခဲမွာ ခင္စီကုိ လီးအစုပ္လုိက္ ေပါင္ၾကားထဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာဖက္ထားမိသည္။

စပါးေတြ ဝင္းမွည့္လာသည္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ၍ စပါးခင္းသုိ႔ ေန႔စဥ္မျပတ္လာခဲ့ေသာ ခင္စီတေယာက္ စပါးရိတ္သိမ္းခ်ိန္တြင္ အမ်ားႏွင့္ လာရမည္မုိ႔ တေယာက္တည္း မလာႏုိင္ေတာ့။ မုိက္ခဲကလည္း သံုးလနီးပါး ခင္စီထံမွ ပညာကုန္ရလုိက္သည္။ ခင္စီကလည္း ခဲအုိတုိ႔၏ အသင္အျပႏွင့္ မုိက္ခဲကုိ ဆက္လက္၍ ပညာျဖန္႔ေဝသည္။ ဆရာႀကီးက တေန႔တခ်ီမွ်သာ ဆြဲေသာ္လည္း ခင္စီက မေက်နပ္။ ခင္စီက ႏွစ္ခ်ီသံုးခ်ီ လုိခ်င္သည္။ ဒါကုိ မုိက္ခဲက ျဖည့္ဆည္းေပးသည္။ ဆရာႀကီးထံမွ ပညာႏွင့္ ခင္စီထံမွ ပညာေပါင္း၍ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းစားလာေသာ မုိက္ခဲမွာ ခင္စီကုိ ႐ုိးအီလာသလုိ ရွိစဥ္ လမ္းခြဲရန္ အေၾကာင္းဖန္လာသမုိ႔ ခင္စီအား သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေမ့ပစ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးလုိက္ေလေတာ့သည္။
“ဆရာႀကီး က်ေနာ္ေတာ့ အသစ္ေလးေတြ စမ္းၾကည့္ခ်င္သဗ်ာ”
“ငါတုိ႔ ပုိက္ဆံ ရွာရဦးမယ္ေလ”
“ပုိက္ဆံလည္းရွာ မိန္းမေတြနဲ႔လည္း ေပ်ာ္ရင္းေပ့ါ ဆရာႀကီး”
“မင္းေတာ့ အ႐ူးအမဲသားေကၽြးမိသလုိျဖစ္ေနၿပီ”
“အခု စာသင္ေက်ာင္းက ရြာကပုိင္တဲ့ ေတာအုပ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္နီးတယ္ဆရာ၊ ၿပီးေတာ့ ေတာအုပ္က နတ္ႀကီးတယ္လုိ႔ ရြာသားေတြက ယံုၾကၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွ အေရးမႀကီးဘဲ ေတာအုပ္ထဲ မဝင္ဘူးဆရာ၊ ေတာအုပ္ထဲမွာ သူတုိ႔ တဲတလံုးေဆာက္ထားတယ္၊ အဲဒီတဲထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေနၿပီး ညညဆုိ ဆရာမေလးကုိ သြားဖုတ္မယ္ေလဆရာ”
“မင္းအစီအစဥ္နဲ႔ မင္းေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ၊ ေနပါဦး ဆရာမက ေျခာက္ေယာင္ေတာင္ရွိတာ၊ ဘယ္တေယာက္ကုိတုန္း မင္းက”
“အင္ ဆရာမေျခာက္ေယာက္ရွိတာ ဆရာႀကီးက ဘယ္လုိလုပ္ သိတာလဲ”
“ေရာ ခက္ၿပီ။ ဒီေခတ္မွာ ေယာက်္ားေတြဟာ ဆရာမလုပ္ၾကေတာ့ ဆရာဆုိတာ မရွိေတာ့ဘူးကြ၊ မိန္းကေလးေတြပဲ ဆရာမ လုပ္ၾကတာ။ ဘြဲ႕ရၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္း မသိတဲ့ မိန္းကေလးေတြ တပံုႀကီး ဆုိပါေတာ့ကြာ။ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနေတာ့ ဆရာမပဲ အလုပ္က လြယ္တာကုိး။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာမခ်ည္းပဲ ရွိတာကုိ သိတာ။ ေျခာက္ေယာက္ဆုိတာကေတာ့ကာ တေက်ာင္းမွာ ပံုမွန္အားျဖင့္ တတန္းတေယာက္ရယ္၊ အေထြေထြရယ္ဆုိမွေတာ့ ေျခာက္ေယာက္ေပၚကြာ”
“ဟီး ဆရာႀကီးက သိပ္ေတာ္တာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီး ျဖစ္ေနတာ ေနမွာ”
“မင္း ေျမႇာက္လည္း ငါမေျမာက္ပါဘူး”
“ဟဲဟဲ သိပါတယ္ခင္ဗ်၊ က်ေနာ္က တျခားဆရာမေတြကုိ မႀကိဳက္ဘူးဆရာ၊ ရြာသူႀကီးက ေရလုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခပ္ခုိင္းပါလုိ႔ ဆရာမေတြကုိ မွာထားတယ္ေလ။ အဲဒီမွာ တျခားဆရာမေတြကေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားေပမယ့္ ဒီဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ နည္းနည္း႐ြံသလုိလုိမ်ိဳးရွိတယ္ဆရာ၊ သူကလည္း ေခ်ာတာကုိး၊ ဒါေၾကာင့္ လွတဲ့သူဟာ မာနႀကီးသလားဆုိတာေတာ့ မသိဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ေလ သူ႔ကုိ ေရသာခတ္ေပးေနရတာ၊ ဒီေလာက္လွရက္သားနဲ႔ ငါ့ကုိ မတူသလုိ မတန္သလုိကြာဆုိၿပီး လုိးသတ္ပစ္ခ်င္တာပဲ ဆရာ”
“မင္းကေတာ့ ႀကံဖန္ပစ္မွားတတ္တဲ့ေကာင္၊ မင္းအစီအစဥ္ဆုိေတာ့ မင္းဆြဲေပါ့”
မုိက္ခဲသည္ တခါက ရြာခုိင္းဖတ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး မိမိကုိယ္ကုိ ေသေၾကာင္းၾကံသည္အထိ စိတ္ညစ္ရေလာက္ေသာ ဒုကၡမ်ား ရွိေသာေၾကာင့္ သူ႔အစီအစဥ္အတြက္ ေသခ်ာကုိ ေရးဆြဲေနေလသည္။
“မင္းဆရာမ နာမည္က ဘယ္လုိတဲ့လဲကြ”
ဆရာႀကီးကေတာ့ ေအးေဆးျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ထံတြင္ ေဆးအိတ္တအိပ္ႏွင့္ ဆုိလာျပား ဖုန္း၊ အုိင္ပက္စသည္ထည့္ထားေသာ အိတ္တလံုးပါသည္။
“ခုိင္သဇင္တဲ့ဆရာ သဇင္လုိ႔ပဲ ေခၚၾကတယ္ သူ႔ကုိယ္သူေတာ့ ဇင္ တစ္လံုးပဲ ေခၚတယ္ဆရာရဲ႕”
“ဟား ဟား ဟား နာမည္ကေတာ့ လွသားပဲ ဇင္ ဟား ဟား ဇင္ ဇင္”
“ဆရာသူ႔ကုိေတြ႕ရင္ လူလည္းလွတယ္ဆုိတာ ဆရာသိမွာပါဆရာ၊ ဟုိ ဗြီဒီယုိထဲမွာဆုိ သရဲမအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိတဲ့ မင္းသမီးကုိယ္လံုး ကုိယ္ဖန္မ်ိဳး ဆရာရဲ႕”
“ေျပာေပါ့ကြာ”
ဆရာႀကီးက တဟား ဟား ရယ္ေနသည္။ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ ျဖစ္သည့္ ည ၁၀ နာရီမွ သြားမည္ဆုိသျဖင့္ မုိက္ခဲတေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေနရခက္ ထိုင္ရခက္ျဖစ္ေနသည္။ ဇင္၏ အလွအပကုိ စိတ္ကူးယဥ္မိသည္။ အုိးႀကီးက ဟီးထေနသည္။ ရင္သားကလည္း မုိ႔ေမာက္ေနသည္။ ကုိယ္လံုးကုိယ္ဖန္ကလည္း သြယ္လ်သည္။ ဆံပင္ကလည္း ခါးအထိရွည္သည္။ အသားကလည္း ေဖြးသည္။ မ်က္ဝန္းေလးက ဝုိင္းစက္စက္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြက အေပၚႏႈတ္ခမ္းပါးၿပီး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလး။ ၿပံဳးလုိက္လွ်င္ ဘယ္ဘက္တြင္ ပါးခ်ိဳင့္လုိေယာင္ေယာင္က ေပၚသည္။ ေစာက္ဖုတ္က ဘယ္လုိေနမွာပါလိမ့္။ လုိးလုိက္လွ်င္ ဘယ္လုိေလး ေအာ္မွာပါလိမ့္။
“လာသြားရေအာင္”
နာရီတၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ လုပ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္အား ဆရာႀကီးက စိတ္မရွည္ေတာ့သျဖင့္ေခၚသည္။ မတ္ေတာ့တင္းေနၿပီ။ ေလာကႀကီးကလည္း တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ဆရာမအိမ္ေရာက္ေတာ့ ဆုိလာမီးေလး လင္းေနသည္။ ေျခသံလံုေအာင္ ေလွ်ာက္ရင္း အနားကပ္သည္။ ဆရာမက မီးဖြင့္ၿပီး အိပ္ေနၿပီ။ တံခါးက ခတ္ထားသည္။ ဆရာႀကီးက အိမ္ေလးဘက္ေလးနား ရပ္၍ ဂါထာတစ္ပုဒ္ရြတ္ကာ တံခါးေခါက္လုိက္ရာ ခဏေနေတာ့ ခုိင္သဇင္က တံခါးလာဖြင့္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္ကာစ ျဖစ္သျဖင့္ အိပ္မႈံစံုဝါးျဖစ္ေနသည္။ အနီေရာင္သန္းေသာ ပန္းေရာင္ညအိပ္ဝတ္စံုကို ဝတ္ထားသျဖင့္ ကပုိက႐ုိေလး ျဖစ္ေနသည္။ သနပ္ခါးကုိလည္း မႈံမႈံေလး လူးထားရာ ညျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္လား မသိ။ ေတာ္ေတာ့ကုိ လွသည္။
“ဘာလဲဟင္”
အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ဇင္က ေမးသည္။ သူတုိ႔ဝင္ၿပီးေတာ့ တံခါးကုိ ျပန္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။
“အိပ္ယာထဲ သြားေျပာရေအာင္ေလ”
ဆရာႀကီးအစြမ္း အံ့မခန္းဟု ဆုိရေပလိမ့္မည္။ မာနႀကီးေသာ ခက္ထန္ေသာ ဇင္သည္ ဘာမွမေျပာ အိပ္ယာခန္းသုိ႔ ခန္းစီးစေလး ဖယ္ကာ ဝင္သြားသည္။ ေနက္ကေန လႈပ္တုတ္ လႈပ္တုတ္ သဇင္၏အုိးႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး ဆရာႀကီးလည္း စိတ္ပါလာဟန္ ရွိသည္။ သဇင္က ကုတင္ေပၚ ထုိင္ေနသည္။ ဆရာႀကီးက သဇင္ေဘးဝင္ထုိင္၍ ဖက္လုိက္သည္။ ပါးကုိ နမ္းသည္။ သဇင္က ၿငိမ္၍ အနမ္းခံသည္။ ဆရာႀကီးက ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ကာ ပါးကို ဆက္နမ္းသည္။ သဇင္သည္ မိမိခ်စ္သူက မိမိကုိ နမ္းေနသည့္အလား ပါးကုိ ထုိးေပးသည္။ ဆရာႀကီးက သဇင္ႏႈတ္ခမ္းကုိ လက္မျဖင့္ အသာဖိသည္။ သဇင္က လက္မကုိ စုပ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္နမ္းသည္။ သဇင္ကလည္း ျပန္နမ္းသည္။ မိုက္ခဲက ေဘးကေန ခံုတခံုယူထုိင္ကာ ၾကည့္ေနရသည္။
“အက်ႌခၽြတ္ေပးဦးေလ”
ဆရာႀကီးက သဇင့္ႏုိ႔ေတြကုိ ပြတ္ရင္းေျပာသည္။ သဇင္ၾကယ္သီးေတြကုိ ျဖဳတ္ေပးသည္။ ဆရာႀကီးက ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။ ေဆာင္းဦးေပါက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒသရာသီက ပူအုိက္ေသာ ရာသီမုိ႔ အေအးဒဏ္က ေအးေဆးျဖစ္ေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္ေဘာ္လီကုိ ကၽြမ္းက်င္စြာ ခၽြတ္လုိက္သည္။ သဇင့္ႏုိ႔ေတြက ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ ခုန ေဘာ္လီနဲ႔တုန္းက သိပ္မထင္ရေသာ္လည္း အံုကေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ စြင့္လည္းစြင့္ကားသည္။ ဆရာႀကီးက သဇင့္ႏုိ႔ကုိ ေအာက္က ပင့္တင္ကာ ႏုိ႔သီးကုိ စို႔သည္။ သဇင္က ဆရာႀကီးေက်ာကုိ ပြတ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္ႏုိ႔ေတြကုိ စုိ႔ရင္း စုိ႔ရင္း သဇင့္ညအိပ္ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္သည္။ သဇင့္ေပါင္တံႀကီးေတြက လံုးတုတ္သည္။ တင္းရင္းသည္။ ဆရာႀကီးက သဇင့္ေပါင္တံတုတ္တုတ္ႀကီးကုိ အထက္ေအာက္ပြတ္သပ္ၿပီး သဇင့္စပင္ဒါကုိ ခၽြတ္သည္။ သဇင္က အလုိက္သင့္ေနေပးသည္။ ဒူးထိသာ ခၽြတ္လုိက္သည္။ သဇင္က သူမေျခေထာက္ျဖင့္ တဖက္စီဆြဲခၽြတ္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သဇင့္ေစာက္ဖုတ္ကုိ ပြတ္ေပးသည္။ သဇင္ထံမွ ညည္းသံေတြ ထြက္လာသည္။ ဆရာႀကီးသည္ သူ႔ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္ကာ လီးထုတ္လုိက္သည္။ ေနာက္ သဇင့္ကုိ ငံုစုပ္ခုိင္းသည္။ သဇင္သည္ ဆရာႀကီး၏ လီးကုိ ဆုပ္ကုိင္ကာ ကြင္းသံုးေလးခ်က္တုိက္ၿပီးေနာက္ ခပ္ဖြဖြေလး စငံုသည္။ ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိသည္။ သဇင္ပါးစပ္ဟကာ လီးကုိ အဆံုးထိငံုသည္။ ၿပီးလွ်င္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကာ ျပန္ထုတ္သည္။ သဇင္သည္ ဆရာႀကီးလီးကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးစုပ္ ေနသည္။ လွ်ာျဖင့္လည္း လထိပ္ကို ထိကာ လ်က္ေပးသည္။
“ေမွာက္အိပ္ေတာ့”
သဇင္က ကုတင္ေပၚ ေမွာက္အိပ္သည္။ အုိးႀကီးက စြင့္ကားေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္အုိးကုိ စံုကုိင္၍ လႈပ္ကာ ၿဖဲသည္။ ေနာက္ သဇင့္ေျခတဖက္ကုိ ကုတင္ေအာက္ ခ်လုိက္သည္။ ဖင္နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္က တင္းရင္းစြာေပၚလာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း ေဖာင္းေနသည္။ ဆရာႀကီးက သူ႔လီးျဖင့္ သဇင့္ေစာက္ဖုတ္နားေတ့လုိက္ၿပီး သဇင့္ဆံပင္ကုိ ဆြဲကာ မ်က္ႏွာကုိ ေနာက္သုိ႔ဆြဲလွည့္သည္။ သဇင္ကလည္း ေနာက္ကုိ ျပန္ၾကည့္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း စလုိးသည္။ လီးေခါင္းျမဳတ္ေတာ့ သဇင္က အံႀကိတ္ကာ ခံမည့္ပံုေပါက္သည္။ မ်က္ႏွာေတာ့ နာသျဖင့္ နည္းနည္းညိဳးက်သလုိ ရွိသည္။
“အင့္”
ဆရာႀကီးက လီးေခါင္းထည့္ေတ့ၿပီး ေဆာင့္လုိးသျဖင့္ သဇင္က အင့္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ဆရာႀကီးက လီးျပန္ထုတ္ ျပန္ေဆာင့္သည္။ တခ်က္ခ်င္းစီ ေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ထည့္လုိက္တုိင္း သဇင္မွာ ေခါင္းေမာ့ကာ အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားသည္။
“မင္းေရွ႕ကေန စုပ္ခုိင္းေလ”
ဆရာႀကီးက အခြင့္ကုိ ေစာင့္ေနေသာ မုိက္ခဲအား ေျပာသည္။ မုိက္ခဲသည္ အကႌ်ကို အျမန္ခၽြတ္ကာ သဇင့္ကုတင္ေခါင္းရင္း သဇင့္ေရွ႕တြင္ ေပါင္ကားကာ ထုိင္ခ်ၿပီးသကာလ သဇင့္ေခါင္းကုိ ဆြဲေမာ့လုိက္သည္။ ေဆာင္းတြင္းျဖစ္ေသာ္လည္း သဇင့္နဖူးျပင္တြင္ ေခၽြးေတြ စုိ႔ေနသည္။ မုိက္ခဲက မ်က္ႏွာ နည္းနည္းဆြဲေမာ့ကာ လီးကုိကုိင္ၿပီး သဇင့္ပါးစပ္တည့္တည့္ေတ့လုိက္သည္။ သဇင္လည္း ပါးစပ္ဟေပးသည္။
“ရာရာစစ ေအာက္တန္းစား ေတာသားကမ်ား”
“ကိုယ္နဲ႔ တူသလား တန္သလား စဥ္းစား”
“နင့္ခပ္တဲ့ေရ ခ်ိဳးရမွာ သနသလုိလုိပဲ”
စသျဖင့္ သူ႔အား ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ ပါးစပ္အား လီးနဲ႔ထုိးခြင့္ရခဲ့ေပၿပီ။ ေက်နပ္လြန္းသျဖင့္ လီးႀကီးကုိ ပါးစပ္ထဲ တဆံုးထည့္လုိက္သည္။ ေနာက္ကေန ဆရာႀကီးက ေဆာင့္လုိးေနသျဖင့္ အထူးအေထြ လုိးေနစရာ မလုိဘဲ သဇင့္ပါးစပ္ထဲ လီးက အဝင္အထြက္ လုပ္ေနၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။ မုိက္ခဲက သဇင့္ဆံပင္ကုိ ကစားရင္း ဆရာႀကီးေဆာင့္လုိက္တုိင္း တုန္တုန္တက္ေသာ အုိးကုိ ၾကည့္ေနမိသည္။ တခါခါ ဆရာႀကီးေဆာင့္သျဖင့္ သဇင့္အုိးသည္ အတုန္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မရပ္။ ထုိ႔အတူ သူ႔လီးကလည္း သဇင့္အာေခါင္ကုိ ထိသျဖင့္ သဇင္မွာ ေခ်ာင္းဆုိးလုလု ျဖစ္ရသည္။ မုိက္ခဲသည္ သဇင့္လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေက်ာေပၚလက္ပုိက္ခုိင္းထားလုိက္သည္။ သဇင္သည္လည္း ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ လက္ပုိက္ခုိင္းခဲ့သေလာက္ ခုေတာ့ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ပုိက္ေနရၿပီ။ မိုက္ခဲက သဇင္ပါးစပ္ထဲလီးကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးထုိးကစားသည္။ သဇင့္ေခါင္းကုိ နည္းနည္းဆြဲေစာင္း၍ ပါးေဘးကုိ ထုိးေစသည္။ ၿပီးလွ်င္ ပါးကုိ ပုတ္ကစားသည္။ ႏုိ႔ကုိလည္း အားပါးတရဆြဲသည္။ စိတ္ႀကိဳက္ဆုပ္နယ္ပစ္သည္။
“ေနရာခ်ိန္းမယ္”
ဆရာႀကီးက ေျပာသည္။ သူ ခုိးေႂကြခဲ့ရေသာ္လည္း သူ႔အေပၚ လဲ့မၾကည့္ခဲ့သည့္အျပင္ အၿငိဳးေတြျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ ေျပာခဲ့ေသာ ပါးစပ္ကုိ စိတ္ႀကိဳက္လုိးၿပီးေနာက္ တရြာလံုးရွိကာလသားတုိင္း တမ္းတစြဲလန္းေနေသာ သဇင့္ေစာက္ဖုတ္ကုိ လုိးဖုိ႔ခ်ိန္လုိက္သည္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ သဇင့္ပါးစပ္ကုိ လုိးေနၿပီ။ သူက သဇင့္အုိးႀကီးကုိ အရင္ဆြဲကစားလုိက္ေသးသည္။ ဆရာႀကီးလုိးထားေသာ အေပါက္ေလး ျပန္စိေအာင္ ေစာင့္ၿပီးမွ ေတ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူက ဆရာႀကီးေဖာက္ထားၿပီးသားမုိ႔ သိပ္ဆင္ျခင္စရာမလုိ ခပ္ရဲရဲပင္ ေဆာင့္ထည့္သည္။ ျပြတ္ခနဲအသံနဲ႔အတူ သဇင္၏ လီးငံုထားသည့္ၾကားမွ နာသည့္အသံက ျမည္လာသည္။ သဇင့္အုိးႀကီးကုိ ၾကည့္ရင္း မနားတမ္းတုန္ေနေအာင္ သူအဆက္မျပတ္ေဆာင့္လုိက္သည္။ ေနာက္ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္ကုိ ကုတင္ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ပက္လက္အိပ္ေစသည္။ ေခါင္းကုိေတာ့ ေအာက္ကုိ လွန္ခ်ထားေစသည္။ ကုတင္ေပၚတက္ကာ မုိက္ခဲက လုိးရသည္။ ဆရာႀကီးက သဇင္၏ ပက္လက္ေမာ့ေနေသာ မ်က္ႏွာကုိ ခြကာ ပါးစပ္ထဲ လီးကုိ ေျပာင္းျပန္ထည့္သည္။ သူက ကုတင္ေပၚကေန ေနရာမေရြ႕ေအာင္ သဇင့္ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ထမ္းကာ ေဆာင့္လုိးသည္။ ဆရာက သဇင့္ေခါင္းကုိ ေပါင္ၾကားညႇပ္ကာ ပါးစပ္ထဲ လီးထည့္ထားသည္။ သူေဆာင့္လုိက္သည္ႏွင့္ ပါးစပ္က ကုိယ္တုိင္လုိးေပးသလုိ ျဖစ္ေနသည္။ သူနဲ႔ ဆရာေနရာေျပာင္းသည္။ သဇင့္ပါးစပ္ကုိ ေျပာင္းျပန္ဆက္လုိးေပးသည္။ ႏုိ႔ေတြမွာ အဆက္မျပတ္ တုန္ခါေနသည္။
“အား အား အား”
ဤနည္းျဖင့္ သူတုိ႔ခင္စီကုိ လုိးဖူးၿပီးသား ျဖစ္ရာ ပါးစပ္ကုိ ေျပာင္းျပန္လုိးလွ်င္ လရည္ကုိ ပါးစပ္ထဲ မထည့္သင့္ေၾကာင္း သိထားၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ လီးထုတ္ကာ မ်က္ႏွာေပၚ အရင္ပန္းခ်သည္။ ေနာက္ ရပ္ဘတ္ေပၚလည္း ပန္းခ်သည္။
“မင္းက ခုထိ ျမန္ေနတုန္းပဲကြာ”
ဆရာႀကီးက ေျပာသည္။ ေနာက္ ဆရာႀကီးသည္ ကုတင္ေပၚထုိင္ကာ သဇင္ကုိ ေအာက္ကေနေစ၍ လီးဆက္စုပ္ေစသည္။ သဇင္သည္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ လရည္ေတြစုိေနဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း လီးကုိ ဆက္စုပ္ေနသည္။ စုပ္၍ ေမာေသာ္ ကြင္းထုသည္။ ထိပ္ကုိ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ လ်က္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္ခ်ရင္း ကြင္းတုိက္သည္။ ဆရာႀကီးက ဘယ္ေလာက္ကြင္းထုထု မၿပီးေသးပါ။ သဇင္က လက္ျဖင့္ကြင္းထုရင္း လျပြတ္ကုိ ငံုေပးသည္။ ေဂြးေစ့ကုိ တလံုးစီ ဆြဲစုပ္သည္။ ေဂြးေစ့စုပ္ၿပီးလွ်င္ ဆရာႀကီးေဂြးေစ့ေအာက္ကုိ လ်က္သည္။ ဖင္ေပါက္ကုိ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ထိသျဖင့္ ဆရာႀကီးလည္း ဖီးတက္ပံုရသည္။ သဇင့္ကၽြမ္းခ်က္က လန္းထြက္ေနရာ ဆရာႀကီးမွာလည္း စြဲလန္းရသည္။ ခဏေနေတာ့ သဇင့္ပါးျပင္ကုိ ဆရာႀကီးက သူ႔လရည္ျဖင့္ အလွဆင္ေပးလုိက္သည္။ လရည္ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲ တစိစိစီးက်လွ်က္ သဇင့္ပါးျပင္မွာ လွလုိ႔ေနသည္။ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ လရည္ျဖင့္ လွေနေသာ သဇင့္မ်က္ႏွာကုိ ဆရာႀကီးက ဆံပင္ကုိ ဆြဲေမာ့လ်က္ ၾကည့္ေနသည္။
“ရွင္က ဘယ္သူလဲ”
ေကာင္းလုိက္သည့္ ေမးခြန္း။ ကိုယ့္ကုိ စိတ္တုိင္းက် လုိးလုိက္တဲ့သူကို လုိးၿပီးခါမွ ေမးသည္တဲ့။
“မုိက္ခဲ နင္က ဒီလုိဆုိေတာ့ မဆုိးဘူးပဲ”
သဇင္သည္ ဆရာႀကီး မေျဖသျဖင့္ မုိက္ခဲဘက္လွည့္ေျပာသည္။
“နင့္မ်က္ႏွာကုိ သုတ္လုိက္ဦး၊ ၿပီးရင္ နင့္ကို ျပန္လုိးဦးမွာ”
“လုိးရမွာေပါ့”
သဇင္က တစ္႐ႈးယူ၍ မ်က္ႏွာေပၚ လရည္ေတြကုိ သုတ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚတြင္ ျပန္ထိုင္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္ေစာက္ေမြးေလးကုိ ဆြဲကစားေနသည္။ သဇင့္ေစာက္ေမြးေလးက လွလွပပေလး အေပၚသို႔ ညီညီညာညာေထာင္တက္ေနသည္။ ထုိည ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခ်ီဆြဲၿပီးသကာလ နံနက္ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ ျပန္လာခဲ့သည္။
“ေက်နပ္လား ေဟ့ေကာင္”
“မေျပာတတ္ေအာင္ပါပဲ ဆရာႀကီးရယ္”
“မင္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ဆြဲတတ္ေနၿပီပဲ”
“ခင္စီသင္ထားေပးတယ္ေလဆရာ”
“ေအးေပါ့ကြာ၊ ငါက အပ်ိဳစင္ေလးမွ လုိးၾကည့္ခ်င္တာကြ၊ ဒီည နည္းနည္းသေဘာက်လုိ႔သာ သံုးခ်ီလံုးလုိးလုိက္တာ၊ ဒီေကာင္မလည္း အပ်ိဳမစစ္ဘူးကြာ၊ ဆရာမဆုိေတာ့ အပ်ိဳမ်ား စစ္မလားလုိ႔၊ ခုေခတ္ ဒီလုိဆရာမနဲ႔ ဒီလုိတပည့္နဲ႔ေတာ့ ပ်က္ပါၿပီကြာ”
“ဟုတ္လား၊ ကၽြန္ေတာ္က အပ်ိဳစစ္တယ္ ထင္ေနတာ၊ ေမးၾကည့္ရမလားဆရာ”
“စိတ္ဝင္စားရင္ ေမးၾကည့္ေပါ့ကြာ”
ေလးညအထိ သူတုိ႔ ႐ုိး႐ုိးပဲလုိးခဲ့ၾကၿပီး ငါးညေျမာက္ေတာ့ ခုိင္သဇင္ေခၚ သဇင္ေခၚ ဇင္အေၾကာင္းကို ေမးၾကည့္ျဖစ္သည္။

သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၂)

“ခဲအုိ”

သူမတုိ႔ ညီအစ္မ သံုးေယာက္ရွိသည္။ မိဘဆံုးသြားေတာ့ ညီအစ္မသံုးေယာက္ အတူတူေနၾကသည္။ ပထမ အလတ္တေယာက္ျဖစ္သူ ခင္မူ အိမ္ေထာင္က်သည္။ အိမ္ဝုိင္းက နည္းနည္းက်ယ္သျဖင့္ ထုိအိမ္ဝုိင္းထဲတြင္ပင္ အိမ္တလံုးေဆာက္သည္။ ေနာက္ အႀကီးဆံုး ခင္ဦးအိမ္ေထာင္ဆက္က်သည္။ သူမက အိမ္ခြဲမည္လုပ္ေသာ္လည္း ခင္စီကုိ စိတ္မခ်ေသးသျဖင့္ အိမ္မခြဲေသး။ အစ္မတုိ႔ႏွင့္ သူမက ကုိးႏွစ္ကြာသျဖင့္ ခင္စီက ခုမွ ကုိးတန္းေက်ာင္းတက္ေနဆဲ ျဖစ္ရာ တေယာက္တည္း က်န္ခဲ့၍ မျဖစ္ႏုိင္သျဖင့္ ခင္ဦးေယာက်္ားကုိ အိမ္ေပၚ ေခၚတင္ထားသည္။ ခင္ဦးေယာက်ာ္းက ဖုိးဆုိးဟုေခၚၿပီး ခင္မူေယာက်္ားက သန္းႏိုင္ဟုေခၚသည္။ အားလံုး ေတာင္ယာလုပ္ၾကသူ ျဖစ္သျဖင့္ အၿမဲျခံသြားေလ့ရွိၾကသည္။ ေယာက်္ားမ်ားက မနက္ခင္းေစာေစာ ထဆင္းၿပီး မိန္းမမ်ားက ေန႔လည္ပုိင္း ဆက္ဆင္းသည္။ ညေနပုိင္းတြင္ မိန္းမျပန္လာေတာ့ ေယာက်္ားက ယာထဲသြားသည္။ အလုပ္ၾကမ္းကုိ ေနေအးခ်ိန္လုပ္ၿပီး သိမ္းဆည္းသည့္ အလုပ္ကုိ မိန္းကေလးမ်ားက လုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခင္စီေက်ာင္းပိတ္သည့္ရက္ဆုိလွ်င္ ေန႔ခင္းဘက္ ခင္စီႏွင့္ ခင္ဦးေယာက်္ား ဖုိးဆုိးတုိ႔သာ အိမ္ထဲ က်န္က်န္ရစ္သည္။ တေန႔ သူမစာက်က္ေနခ်ိန္ ဖုိးဆုိးက ေအာ္သည္။
“ခင္စီ အခန္းထဲ ဘာေတြ လုပ္ထားတာလဲ လာသိမ္းစမ္း”
ဆုိသျဖင့္ သူမအိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေနေသာ ဖုိးဆုိးက ေအာ္ရာ သူမလည္း တက္ေျပးတက္ခဲ့သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ႐ႈပ္ပြေနတာ ဘာမွ မရွိ။ ဖုိးဆုိသာ ေထာင့္ကေန ေပၚထြက္လာသည္။ လည္မ်ိဳကို ဓားျဖင့္ ေထာက္သည္။
“မေအာ္နဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ တခါတည္း မသာျဖစ္သြားမယ္”
မီးဖုိေခ်ာင္မွ ၾကက္သြန္လီးက နည္းနည္းစုိက္ဝင္လာသည္။
“အိပ္”
ဓားက ေထာက္ထားၿမဲ ေထာက္ထားသျဖင့္ သူမက ခုိင္းသလုိ လုပ္ရသည္။
“အမနဲ႔ တုိင္မယ္”
“စကားမဟနဲ႔၊ တုိင္ရဲတုိင္ၾကည့္ေလ၊ နင့္အမပါ တေလာင္းျဖစ္သြားမယ္”
ဖုိးဆုိး႐ုပ္က ခက္ထန္ေနသည္။ သူမေၾကာက္သျဖင့္ ဘာမွ ထပ္မေျပာရဲ။ သူမအိပ္ခ်လုိက္သည့္အခါ သူမေပါင္ရင္းကုိ စမ္းသည္။
“မလုပ္ပါနဲ႔”
“တိတ္စမ္း”
ဆုိကာ ဓားက နည္းနည္းအသားထဲ စုိက္လာသျဖင့္ ခင္စီ ထပ္တိတ္ရျပန္သည္။ ဖုိးဆုိးက သူမထမီကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ သူမအလုိက္သင့္ ဖင္ၾကြေပးရသည္။ အတြင္းခံကုိ ပြတ္ေသးသည္။ ေနာက္ အေပၚသုိ႔တက္ကာ သူမႏုိ႔ကုိ အက်ႌေပၚကေန ပြတ္သည္။ တဖက္တည္းျဖင့္ သူမအက်ႌကုိ ခၽြတ္တက္သည္။ သူမ ေဘာ္လီအက်ႌပဲ က်န္သည္။
“ခၽြတ္လုိက္”
ဆုိသျဖင့္ သူမလက္ကုိ ေနာက္ထဲထည့္ကာ ေဘာ္လီကုိ ခၽြတ္ေပးရသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမေဘာ္လီကုိ ယူ၍ နမ္းသည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမ၏ ဖူးသစ္စႏုိ႔ေလးကုိ ငံု႔စုိ႔သည္။ ဓားက ေထာက္ထားသျဖင့္ သူမမွာ ေၾကာက္ေနသည္။ ႏုိ႔ကုိ တလံုးၿပီး တလံုးစုိ႔သည္။ ၿပီးေတာ့လည္း ႏုိ႔သီးေခါင္းကုိ ကုိက္စုပ္လုိက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဓားျဖင့္ သူမအတြင္းခံႀကိဳးကုိ ျဖတ္လုိက္သည္။ အတြင္းခံကုိလည္း နမ္းသည္။ သူမအဖုတ္ကုိ လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ပြတ္ကစားသည္။ ခင္စီ၏ ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာသည္။ သူမ ႐ိႈက္ငုိသည္။
“အက်ယ္ႀကီး မငုိနဲ႔”
ဖုိးဆုိးက ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ဓားေလးတင္ရင္း ေျပာသည္။ ေနာက္ ပါးကုိ နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမကုိ ခြသည္။ ပုဆုိးကုိ ခၽြတ္သည္။ ေဖာင္းေနေသာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကုိ တဝက္ခၽြတ္လုိက္သည္။ ေထာင္ေနေသာ လီးက သူမ၏ အဖုတ္ေပၚ လာေတ့သည္။ နည္းနည္းပါးပါး ထုိးစမ္းၾကည့္သည္။ သူမလည္မ်ိဳကုိ ဓားအေထာက္လုိက္ပင္ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲကုိ လီးေခါင္းသိပ္ထည့္သည္။ နာက်င္လြန္းသျဖင့္ သူမလႈပ္ခ်င္ေသာ္လည္း ဓားက ေထာက္ထားသျဖင့္ မလႈပ္ရဲ။ မေအာ္ရဲ။ အံ့ႀကိတ္ကာ ခံသည္။ လီးေခါင္းက ေစာက္ေခါင္းထဲ ျပည့္သိပ္ေနသည္။ ပူက်စ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက ျပန္ထုတ္ကာ ထပ္ထည့္သည္။ နည္းနည္းထုိးထည့္သည္။
“ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္”
ၾကပ္လြန္းသျဖင့္ သူမေစာက္ဖုတ္အတြင္း တဆင့္ခ်င္းစီတုိးဝင္သည့္ အသံျဖစ္သည္။ သူမေအာ္ခ်င္သည္။ ေအာ္ငိုပစ္ခ်င္သည္။ ဖုိးဆုိးက လီးျပန္ထုတ္ကာ ျပန္ထည့္သည္။ ဖင္ေကာက္ၿပီး ထပ္၍ သိပ္ထည့္ေတာ့ လီးက ပုိဝင္လာသည္။ ဖုိးဆုိးက နည္းနည္းစီထည့္၍ ဆက္လုိးသည္။ နာက်င္လြန္းေသာ္လည္း ခင္စီမွာ ေအာ္ဖုိ႔ေနေနသာသာ လႈပ္ပင္ မလႈပ္ရဲသျဖင့္ ၿငိမ္ေပးေနရသည္။ ထုိအခါ သူမကုိယ္မွာ ေတာင့္ထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ေတာင့္ေနရာ ဖုိးဆုိးအတြက္ ပုိၾကပ္ေလသည္။ ဖုိးဆုိးကလည္း အမကုိ လုိးလုိ႔ ဝလာသျဖင့္ ညီမကုိ စမ္းၾကည့္ျခင္းျဖစ္ရာ ထင္ထားသည္ထက္ ပုိေကာင္းေနသျဖင့္ ေက်နပ္သည္။ အသက္ ၁၄ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ ကေလးမေလးက ႏုိ႔ဆုိလည္း ခုမွ ထြက္ေပၚကာစျဖစ္ရာ စူတူတူေလးသာ ျဖစ္သည္။ လုိးရင္း အားရေက်နပ္သျဖင့္ ခပ္နာနာေလးေဆာင့္သည္။ ခင္စီမွာ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းေစ့ ပိတ္ထားသည္။ မ်က္ရည္ကလည္း က်သည္။ ႏွာရည္ေတြလည္း ထြက္သည္။ ပိတ္ထားေသာ ပါးစပ္မွလည္း တံေတြးေတြ ၿမိဳမခ်ရဲသျဖင့္ တံေတြးေတြ ထြက္က်ေနသည္။ ဖုိးဆုိးၿပီးခါနီးေတာ့ ခင္စီထမီကုိ ယူကာ ဗုိက္ေပၚခင္းၿပီး လရည္ကုိလႊတ္ခ်သည္။ လရည္က ေတာ္ေတာ္မ်ားသျဖင့္ ထမီတထည္လံုးေဖြးသြားသည္။ ဓားကုိ အသာေဘးခ်လုိက္သျဖင့္ ခင္စီ႐ိႈက္ငုိသည္။ ဖုိးဆုိးက ခင္စီပါးကုိ ပုတ္ကာ
“သြား နင့္အမအခန္းထဲက ေဆးလိပ္နဲ႔ မီးျခစ္သြားယူခဲ့”
ခင္စီမွာ ေၾကာက္သျဖင့္ ေပါင္ၾကားထဲ ခုိးလုိးခုလု ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကြတကြတျဖင့္ အစ္မအခန္းထဲ ဝင္ကာ ေဆးလိပ္ဗူးနဲ႔ မီးျခစ္ယူခဲ့သည္။ ကြတ ကြတေလးျဖစ္ေနေသာ ခင္စီကုိ ၾကည့္ရင္း ဖုိးဆုိးက ၿပံဳးသည္။ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေဆးလိပ္ကုိ ထုတ္ခုိင္းသည္။ သူမေဆးလိပ္ တလိပ္ထုတ္ေပးသည္။ ဖုိးဆုိးက ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့ေစသျဖင့္ ခင္စီမွာ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ တပ္ေပးသည္။ မ်က္ရိပ္ျဖင့္ မီးျခစ္ျခစ္ေပးရန္ ျပသျဖင့္ သူမ မီးျခစ္ ျခစ္ေပးသည္။ သူမလက္တုန္ေနသျဖင့္ မီးျခစ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေတာက္။ ေတာက္ျပန္ေတာ့လည္း မီးညႇိတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မကူးသလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း သူမကုိ ေဘးနားသုိ႔ ဖက္လုိက္သည္။ ခင္စီသည္ ဖုိးဆုိးရင္ခြင္ထဲ မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမေမးေစ့ကုိင္၍ မ်က္ႏွာ ဆြဲေမာ့ရင္း မ်က္ႏွာတည့္တည့္ ေဆးလိပ္မႈတ္ထည့္သည္။ ပါးေတြလည္း နမ္းသည္။ ေက်ာမွေန၍ ဖက္ထားသျဖင့္ ခင္စီ မ႐ုန္းႏိုင္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕ကုိ မႈတ္ထည့္လုိက္ နမ္းလုိက္လုပ္ေတာ့ ေဆးလိပ္ ကုန္သြားသည္။ သူမ၏ လီးရည္ေပေနေသာ ထမီကုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခင္းေစသည္။ ထုိလီးရည္ျဖင့္ စုိေနေသာ ထမီေပၚ သူမကုိ အိပ္ေစသည္။
“နင့္အမ ေျပာရဲ ေျပာၾကည့္ေပါ့၊ ဘာျဖစ္သြားမလဲ သိခ်င္ရင္”
ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးေနာက္ သူမကုိ ေနာက္တခ်ီျပန္လုိးသည္။ သည္တခါေတာ့ ဓားနဲ႔ မေထာက္ထားေတာ့။ ၿပီးေတာ့ လရည္ကုိ သူမဗုိက္ေပၚ လြတ္ခ်သည္။ ထုိ႔ေနာက္ လက္ရည္ကုိ လက္ညိဳးျဖင့္ တုိ႔၍ သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ လာသုတ္သည္။ သူမေၾကာက္သျဖင့္ ၿငိမ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမပါးကုိ ပုတ္ရင္း သြားသြား ေစာက္ဖုတ္ ေရေဆးလုိက္ဟုေျပာၿပီး အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္လွ်က္ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ သူမေရခ်ိဳးလုိက္သည္။ ညေနခင္း အစ္မျပန္လာေတာ့ ဖုိးဆုိးက အလုပ္ထြက္သြားသည္။ ညေနမုိးခ်ဳပ္ေတာ့ ဖုိးဆုိးက သူမမ်က္ႏွာ သူမအမမ်က္ႏွာေတြကုိ အကဲခတ္သည္။ အေျခအေနေကာင္းပံုရေတာ့ အမကြယ္ရာတြင္ သူမအုိးကုိ ခုိးခုိးကုိင္သည္။ ေနာက္တေန႔ တနဂၤေႏြကုိ သူမေၾကာက္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေရာက္လာပါသည္။ အစ္မေန႔လည္ဘက္ အလုပ္သြားသည္ႏွင့္ မမပင္ လမ္းေပၚ မေပ်ာက္ေသး။
“ခင္စီ မေန႔က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ မလား”
သူမအနီးေရာက္လာသည္။ သူမ ဘာမွ ျပန္ေျပာဘဲ။ စာကုိ ငံု႕ၾကည့္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမလက္ကုိ ယူ၍ သူ႔ပုဆုိးထဲထည့္ကာ လီးကုိ ကုိင္ခုိင္းသည္။ သူမ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ကုိင္ေပးသည္။ ဖုိးဆုိးက ပုဆုိးကုိ ပင့္ခၽြတ္လုိက္သည္။ ခင္စီေခါင္းငံု႔ထားသည္။ ဖိုးဆုိးအက်ႌေတြခၽြတ္ေနသည္။ သူမလက္ကုိ ျပန္႐ုတ္ကာ အသာဖြက္ထားသည္။ သူမက စာၾကည့္စားပြဲ ကုလားထုိင္တြင္ ထုိင္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက ေဘးမွ ရပ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမေခါင္းကုိ ဆြဲ၍ ေပါင္ရင္းထဲ ကပ္သည္။ လီးကုိ သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့သည္။ သူမေခါင္းခါသည္။ ဖုိးဆုိးက “ဟြန္း” ဟု ခပ္မာမာေဟာက္သည္။ သူမေခါင္းကုိလည္း ခ်ဳပ္ထားသည္။ လီးက သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ လာထုိးသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ တင္းတင္းေစ့ထားသည္။ ဖုိးဆုိးကလည္း သူမေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္လွ်က္ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ လီးနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ထုိးေနသည္။ ဖုိးဆုိးက မရမခ်င္း ဆက္ထုိးေနမည့္ ပံုရွိသျဖင့္ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ မပြင့္တပြင့္ ဟေပးသည္။ ဖုိးဆုိး၏ လီးထိပ္ၿပဲၿပဲႀကီးက သူမႏႈတ္ခမ္းၾကား ထုိးထည့္ကာ သူမသြားေတြကုိ လာထုိးသည္။ သူမ ပါးစပ္ဟထားလုိက္ေတာ့ ဖုိးဆိုးလီးက တဝက္ေလာက္ ဝင္လာကာ ပါးစပ္ထဲ အထုတ္အသြင္းလုပ္သည္။ ၾကာေတာ့ ဖုိးဆုိးအထြန္႔တက္လာသည္။
“နင့္လ်ာ အၿငိမ္မထားနဲ႔ေလ”
ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနေသာ လီးထိပ္ကုိ သူမလ်ာျဖင့္ ကစားေပးသည္။
“ႀကိဳက္တယ္ကြာ”
ဖုိးဆုိးးက သူမအက်ႌထဲသုိ႔ လက္လ်ိဳကာ သူမႏုိ႔ကုိ ကစားသည္။ မေန႔ကတည္းက ဘာျဖစ္မွန္းမသိေသာ ခင္စီသည္ ကေန႔လည္း ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိ။ စိတ္ေတြလည္း ကေယာင္ေျခာက္ခ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက လီးကို အျပင္ထုတ္သည္။
“ထိပ္ကုိ လ်ာနဲ႔ လွ်က္”
ရြံသျဖင့္ လီးစုပ္ခ်ိန္ကတည္းက တံေတြးလံုးဝ မၿမိဳခ်သျဖင့္ သူမေမးေစ့ေတြ တံေတြးမ်ား ရႊဲလွ်က္ ရွိေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမလက္ကုိ ဆြဲယူ၍ လီးကုိင္ခုိင္းရင္း ေျပာသည္။ လီးႀကီးက သူမလက္တဆုပ္ မမီတမီျဖစ္ေလာက္ေအာင္ႀကီးသည္။ ၿပီးလွ်င္ ရွစ္လက္မေလာက္ ရွည္သည္။ မေန႔က သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ဘယ္ေလာက္ထိ ဝင္သြားသည္ မေျပာတတ္။ ထိပ္ကုိ ငံုစုပ္ေပးသည္။ လွ်ာနဲ႔လည္း လ်က္ေပးသည္။ လွ်ာေပၚတင္ကာ ပြတ္ေပးသည္။ လီးထိပ္ႀကီးက ခၽြန္တက္ေနသည္။ သူမငံုလုိက္တုိင္း ပါးစပ္ဟေပးရသည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္လုနီးပါး ႀကီးသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမေခါင္းကုိေတာ့ အပီခ်ဳပ္ထားၿပီး တဖက္ျဖင့္ သူမႏုိ႔ကုိ ကုိင္သည္။ တခါခါ ဖုိးဆုိးက ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ ေစာက္ဖုတ္လုိးသလုိ လုိးသည္။ မၾကာမီဖုိးဆုိးသည္ ခင္စီေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္ကာ လီးကုိထုိးထည့္သည္။ ခင္စီပါးစပ္ထဲ က်ိခၽြဲခၽြဲအရည္ေတြ ပန္းထြက္သည္။ ခင္စီမွာ မ်ိဳမခ်မိရန္ ေအာင့္ထားသည္။ လရည္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ပန္းသည္။ အာေခါင္ေတြပင္ ထိသည္။ ဖုိးဆုိးလီးဆြဲထုတ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သူမလည္း ေထြးထုတ္သည္။ ခုနကတည္းက လ်ာရည္ေတြ တံေတြးေတြက ရင္ဘတ္ေပၚ စီးက်ေနၿပီးသားမုိ႔ သူမ ေထြးထုတ္စရာ ေနရာမရွိသျဖင့္ ပါးစပ္ထဲ မဝင္လွ်င္ၿပီးေရာ ေထြးထုတ္ရာ အခ်ိဳ႕ေစးျပစ္ျပစ္လရည္ေတြက ေမးေတြ ကပ္က်န္ေနသည္။ ဖုိးဆုိးက သူမေမးတြင္ ကပ္က်န္ေနေသာ လရည္ကုိ သူမလက္ကုိယူ၍ သူမလက္ျဖင့္ပင္ သုတ္ေစသည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမလက္ကုိ ၾကည့္ေစသည္။
“စားေလ”
သူမ ဝမ္းနည္း၍ ငုိသည္။ မိန္းမသား တဦးတည္းရွိသျဖင့္ ႀကိဳက္သလုိ အႏုိင္က်င့္လွသည္။ ဖုိးဆုိးသည္ သူမအက်ႌကုိ ခၽြတ္သည္။ လရည္ကုိလည္း သုတ္ေပးသည္။ ေနာက္ သူမထမီကုိ ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံကုိ ခၽြတ္သည္။ ဒူးေထာက္ခ်ကာ သူမေပါင္ကုိ ဆြဲကားသည္။ ဖုိးဆုိးသူမေပါင္ၾကားထဲ ငံု႔ထည့္ကာ သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္သည္။ အေတြ႕ထူးသျဖင့္ သူမလည္း ႐ူးမလုိလုိ ျဖစ္ရသည္။ ဖုိးဆုိးက လက္ေခ်ာင္းျဖင့္လည္း ကစားသည္။ အထက္ပုိင္းေလးကုိ လ်က္သည္။ ေအာက္ပုိင္းကုိ ဆြဲစုပ္သည္။ ထုိအခါ သူမလည္း ထြန္႔ထြန္႔လူးေကာ့ေပးရသည္။ သူမနည္းနည္း ညည္းရဲလာသည္။ အသံေတြလည္း နည္းနည္းက်ယ္လာသည္။ ဖုိးဆုိးကလည္း ေကာင္းေကာင္းေလး လ်က္ေပးသည္။
“လာကုတင္ေပၚ တက္”
ဆုိကာ သူမကုိ ကုတင္ေပၚတက္ေစၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ဆြဲေထာင္ကာ ကားလုိက္ၿပီးေနာက္ စုိက္ခ်ကာ လုိးပါေတာ့သည္။ ၿပီးသည့္အခါ သူမႏႈတ္ခမ္းေပၚ လရည္လႊတ္ခ်ျပန္သည္။ တနဂၤေႏြၿပီး တနလၤာ အဂၤါ စသျဖင့္ ဆက္သြားေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရင္း ခဲအုိလီးႀကီးကုိ ခဏခဏ ျမင္ေယာင္ေနသျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ရသည္။ ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ အစ္မလစ္တုိင္း ခဲအုိက သူ႔လီးႀကီး ကုိင္ကုိင္ခုိင္းရာ ခင္စီမွာ ပုိေနရခက္သည္။
“နင္ခံခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား”
အစ္မလစ္တုန္း ခုိးေမးသည္။ သူမ ထြက္ေျပးကာ အစ္မနား ကပ္ေနသည္။ သုိ႔ႏွင့္ စေနက ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ အစ္မ ျခံဆင္းသည္ႏွင့္ သူမကုိ ခၽြတ္ကာ သူမႏုိ႔ကုိ ဖမ္းစုိ႔သည္။ ခဏစုိ႔ၿပီး သူမကုိ ကုတင္ေပၚတင္ကာ သူက ေအာက္မွေန၍ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္သည္။ လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းကုိ ခေလာက္ေပးသည္။ ဖုိးဆုိးသည္ သူမေပါင္တဖက္ကုိ ထမ္းထားေပးကာ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းသြင္း၍ ၾကဴေပးသည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ထုိးရင္း ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လွ်ာျဖင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္လ်က္သည္။
“အား ရွိ အား အားရွီး ရွီး အားရွီး”
သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ အေပၚတဖက္ ေအာက္တဖက္ပင့္ဆြဲကာ စုပ္ေပးသျဖင့္ သူမမွာ တြန္႔လိမ္ေခြေခါက္ေနသည္။ နဂုိကတည္းက ခံခ်င္ေနေသာ သူမမွာ ေစာက္ရည္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထြက္ပါေတာ့သည္။ ဖုိးဆုိးက သူ႔လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းတြင္ ေပေနေသာ ေစာက္ရည္ကုိ သူမအား လ်က္ေစသျဖင့္ သူမလည္း ဖီးလ္လာေနရာ လ်က္ဖုိ႔ ဝန္မေလးေတာ့ဘဲ လ်က္ေပးမိသည္။ ဖုိးဆုိးကုတင္ေပၚ တက္အိပ္ေတာ့ သူမက ကုတင္ေအာက္မွေနကာ ဖုိးဆုိးလီးကုိ ပင့္ကုိင္ လ်က္ေပးသည္။ ေနာက္ ပါးစပ္ထဲထည့္လ်က္ အဆံုးထိ ငံုေပးသည္။ ဖုိးဆုိးကလည္း အားရသျဖင့္ သူမေခါင္းကုိ ႏုိက္ထားသည္။ ဖြာလန္ႀကဲသြားေသာ သူမဆံပင္ကုိ စုရင္း လီးကုိ မျပတ္တမ္း စုပ္ေစသည္။ တခါခါလည္း သူမအာေခါင္ထိေအာင္ ထုိးသည္။ ေမာလာလွ်င္ လက္ျဖင့္ ကြင္းထုသည္။ ဖုိးဆုိး မေနႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ သူမကုိ ကုတင္ေပၚ ဆြဲတင္ကာ ေပါင္ဆြဲကားၿပီး စုိက္ထည့္လုိက္သည္။ ခင္စီလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခံေပးလုိက္ေတာ့သည္။ ဖုိးဆုိးက ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်သည္။ နည္းနည္းပါးပါး နားကာ ဆက္လုိးသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ဖုိးဆုိးက သူမႏႈတ္ခမ္းတြင္ လီးလာေတ့သည္။ သူမငံုေပးလုိက္သည္။ ဖုိးဆုိး လီးကုိ နည္းနည္းကြင္းထုေတာ့ လရည္ေတြ သူမပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ သူမမရြံေတာ့။ သူမၿမိဳခ်လုိက္သည္။ လီးေတာ္ေတာ္ညိဳးက်သြားသည္အထိ သူမစုပ္ေပးလုိက္သည္။ ဖုိးဆုိးက ကုတင္ေပၚ သူမကုိ ဖက္ရင္း သူမကုိ ခ်စ္စကားႀကိဳက္စကား ေျပာသည္။
“အရင္ပတ္က ကုိႀကီးကုိ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆုိးမယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ညီမေလး”
“ဆုိးတာေပါ့ လူဆုိးႀကီး”
“ခုေကာ”
“ဆုိးမွာပဲ”
“ေဟာဗ်ာ ဘာျဖစ္လုိ႔”
“ေနာက္တခါ မလုိးေပးမခ်င္း”
“ဒါဆုိ စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ”
“ဟင္ တကယ္”
“ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခါ လုိးဦးမွာမုိ႔ေလ”
“သြားလူဆုိး”
သုိ႔ႏွင့္ ခဲအုိႀကီးသည္ ခယ္မကုိ စေနတနဂၤေႏြတုိင္း အျပတ္ၾကမ္းပါေတာ့သည္။ တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္၊ သံုးပတ္၊ ေလးပတ္၊ တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊ သံုးလတုိင္ခဲ့သည္။ ဘယ္သူမွ မသိသည့္ ခဲအုိနဲ႔ ခယ္မဇာတ္လမ္းသည္ သိပ္မၾကာခင္ ေနာက္တေယာက္ သိသြားပါေတာ့သည္။
“ဖုိးဆုိး ဖုိးဆုိး ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလွခ်ည္လားလုိ႔ ထင္ေနတာ လက္စသတ္ေတာ့...”
“ေအာ္ သန္းႏုိင္ပါလား”
ဖုိးဆုိးက ေအးေဆးျဖစ္ေသာ္လည္း လူမိသြားေသာ ခင္စီမွာ တုန္သြားသည္။ အနီးရွိ ေစာင္ေလးျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ဆြဲဖုံးမိသည္။ ဖုိးဆုိးက တက္ေလဆုိသည့္ အေနအထားျဖင့္ မ်က္ရိပ္ျပသည္။ခုမွ လုိးထားၿပီးကာစ ဖုိးဆုိးက ေအးေဆးပင္။ သန္းႏုိင္ကုတင္ေပၚတက္ကာ ပုဆုိးေတြခၽြတ္ပါေတာ့သည္။ သန္းႏုိင္လီးက ေငါက္ခနဲ တန္းေနသည္။ ခင္စီက မရဲတရဲၾကည့္သည္။ သန္းႏုိင္က သူမေစာင္ကုိ ဆြဲခြါသည္။ သူမေပါင္ကုိ ဆြဲကားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမေပၚ အထည့္လုိက္ ေမွာက္ခ်သည္။
“အု”
အစိမ္းလုိက္ ျဖစ္သျဖင့္ ခင္စီမွာလည္း နာရွာသည္။ သန္းႏုိင္က ႏုိ႔ေတြစုိ႔လ်က္ လုိးသည္။ နည္းနည္းအရွိန္ရလာေတာ့ သန္းႏုိင္က ေမးသည္။
“မင္းဘယ္လုိၿပီးတုန္း”
“သူ႔ကုိ ေမးၾကည့္ေလ”
သန္းႏုိင္က ခင္စီကုိ လုိးရင္း ကပ္ေမးသည္။
“ၿပီးရင္ ဘယ္ထဲထည့္ေပးတုန္း”
ခင္စီက ရွက္သျဖင့္ မေျပာဘဲေနသည္။
“ေျပာလုိက္ေလ”
ဖုိးဆုိးက ေျပာသည္။ ခင္စီက ပါးစပ္ဟျပကာ ပါးစပ္ထဲ လက္ညိဳးထုိးျပသည္။
“မုိက္တယ္ကြာ၊ နင့္အမေတာင္ င့ါလရည္ အရသာ မသိဘူး”
ဆုိကာ ၿပီးသည့္အခါ သူမပါးစပ္ထဲ ထည့္ပါေတာ့သည္။ သူမ ရွက္သျဖင့္ ငိုမိသည္။
“ေဟာဗ်ာ”
ဖုိးဆုိးေရာ သန္းႏုိင္တုိ႔၏ အာေမဋိတ္ျဖစ္သည္။
“ဘာျဖစ္တာလဲ”
ဖုိးဆုိးက ေမးသည္။
“အကုိတုိ႔က ညီမေလးကုိ အဲလုိဝုိင္း ဝုိင္းလုပ္ေတာ့ ရွက္တာေပ့ါ”
“အဓိက နင့္အမေတြ မရိပ္မိဖုိ႔ပါပဲကြာ”
သန္းႏုိင္နဲ႔ေတြ႕မွ အေရးထဲ သီတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္က ေရာက္လာသည္။ မၾကာမတင္ ခရစၥမတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္လည္း ေရာက္လာျပန္သည္။ ခဲအုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ညညဆုိ အစ္မေတြကုိ လုိးၿပီး ေန႔ဘက္ဆုိ ညီမေလးကုိ ဝုိင္းလုိးၾကသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ သူမ ကုိးတန္းေအာင္သည္။ ဆယ္တန္းကုိ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေျပာင္းထားသျဖင့္ သူမလြမ္းေသာ္ျငား နည္းနည္းသက္သာသည္။ တကၠသုိလ္ေရာက္ေတာ့ သူမေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ ေနသည္။ ခဲအုိတုိ႔က မၾကာမၾကာ ၿမိဳ႕တက္ကုန္ေရာင္းၿပီး သူမကုိ တည္းခုိခန္းေခၚ၍ အမုန္းလုိးၿပီးမွ အိမ္ျပန္ၾကသည္။ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႔ အိမ္တြင္ ႏွစ္လေနရသည့္အခ်ိန္ဆုိလွ်င္ေတာ့ ခဲအုိတုိ႔ သမသျဖင့္ တခါခါ သူမမွာ ဖ်ားလုနီးနီးျဖစ္ရသည္။ ခုေတာ့လည္း သူမေက်ာင္းၿပီးေခ်ၿပီ။ သူမေက်ာင္းၿပီးသည္ႏွင့္အတူ သူမမွာ တူမေလးေတြ ရွိလာသည္။ ထုိအခါ ခဲအုိတုိ႔လည္း သားသမီးခ်င္း ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္လာသလား ထင္ရသည္။
“နင္လည္း လင္ေကာင္း သားေကာင္း ရွာေပါ့”
ဟုဆုိကာ ေဝးေဝးမွတခါ သူမက ေတာင္းေတာ့မွ သူမကုိ ေပးၾကေတာ့သည္။

သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၁)

“မုိက္ခဲ”

ေလာကမွာ တေကာင္ၾကြက္ျဖစ္ရတာေလာက္ ေအာက္တန္းက်တာ မရွိ။ ၾကည့္ေလ။ ရြာထဲမွာ တခုခု ေပ်ာက္တာနဲ႔ သူ႔ကုိ စြပ္စြဲၾကေတာ့တာပဲ။
“မုိက္ခဲပဲ ေနမွာေပါ့”
သူ ထင္ခြဲ ေရသယ္ႏွင့္ လုပ္ေပးႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိ သူ႔ကုိ ခ်စ္မယ့္ မင္းသမီး သနားမယ့္ မင္းသမီးေပၚဖုိ႔ေနေနသာသာ ထေလတိုက္သျဖင့္ လႊင့္သြားသည့္ ထမီကုိေတာင္  သူခုိးသည္ဟု အစြပ္စြဲခံရသည္။ ေနာက္ ႀကိဳးတေခ်ာင္းခုိးလုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သခ်ၤ ိဳင္းဘက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ကုိယ္ေသရင္ ျမဳပ္ေပးမည့္သူ မရွိတာ ေသခ်ာေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အုတ္ဂူတခုအနီးရွိ သစ္ပင္ေပၚတက္ကာ ႀကိဳးခ်ည္လုိက္ၿပီး လည္ပင္းတြင္ စြပ္၍ ခုန္ခ်လုိက္သည္။
“ဘုတ္”
မုိက္ခဲ ျပန္သတိရလာသည္။ မီးနီနီေလးေတြ လင္းေနေသာ အခန္းတခုအတြင္း အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး တည္တည္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ လူႀကီးတဦးက အနီးတြင္ ေျမအုိးကြဲစတခုကုိ ေက်ာက္ပ်ဥ္တြင္ေသြးေနသည္။ သူထလာသည္ကုိ ျမင္ေတာ့ ခပ္မာမာနဲ႔ ေျပာသည္။
“ငရဲျပည္ကေန ႀကိဳဆုိပါတယ္ကြာ”
“ခင္ဗ်ာ”
မုိက္ခဲ ထမည္လုပ္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြက တခုခုနဲ႔ ၾကပ္စည္းထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။
“မင္းလူ႔ျပည္မွာတုန္းက အျမင့္ကေနခုန္ခ် ေသခဲ့တာမုိ႔ ေျခက်ိဳးသြားတာကြ၊ ငါ့ရ႕ဲ ယမမင္းအစြမ္းနဲ႔ဆုိ သံုးရက္ေပါ့ကြာ”
“ခင္ ခင္ဗ်ားက ယမမင္း ဟုတ္လား”
“မင္းႏွယ္ကြာ ယမမင္းက မင္းတုိ႔ထင္သလုိ ႐ုပ္ဆုိးဆုိးႀကီး မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ငါက ငရဲေတြရဲ႕ ဘုရင္၊ ဘုရင္ဆုိေတာ့ ခန္႔ေခ်ာႀကီးေပါ့ကြာ”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့၊ က်ေနာ့္ကုိ ဘာ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲဟင္”
“မင္းကုိ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူးကြာ၊ နည္းနည္းပါးပါးေလး ခုိင္းၿပီးရင္ မင္းကုိ ငါနဲ႔အတူ လူ႔ျပည္ေခၚသြားမလုိ႔”
“ခ ခင္ခင္ဗ်ာ”
“မေၾကာက္ပါနဲ႔ကြာ၊ ေသၿပီးသားလူဆုိတာ ေၾကာက္စရာ ဘယ္ရွိေတာ့မလဲ”
“ဟုတ္ကဲ့ က် က်ေနာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ”
“ဟုိဘက္ရြာက မီးေနသည္တေယာက္ မီးမဖြားႏုိင္လုိ႔ေသသြားတယ္၊ သန္ဘက္ခါ သူ႔အေလာင္းကုိ ျမဳပ္တယ္၊ ညက်ရင္ သူ႔အေလာင္းကုိ ငါတုိ႔ျပန္ေဖာ္မယ္၊ ၿပီးရင္ သူ႔ကုိ သနပ္ခါးလူးေပးမယ္၊ သနပ္ခါး ေျခာက္တဲ့အထိ ေစာင့္မယ္၊ သနပ္ခါး ေျခာက္သြားရင္ ျပန္ခြာမယ္၊ ၿပီးရင္ သူ႔အေလာင္းကုိ လက္ရာ မပ်က္ ျပန္ျမဳပ္ေပးခဲ့ရမယ္ကြ”
မုိက္ခဲမွာ တုန္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔ေျခေထာက္ကုိ ျပန္ၾကည့္သည္။
“သဘက္ခါ မင္းေျခေထာက္ အေကာင္းပကတိ ျပန္ျဖစ္ပါၿပီကြ”
အ႐ုိးေခါင္းမ်ား အုိးကြဲစမ်ား သပိတ္ကြဲမ်ားႏွင့္ ယမမင္းႀကီးဆုိသူက အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။ နည္းနည္းစီေတာ့ သေဘာေပါက္လာသည္။ သူဆြဲႀကိဳးခ်လုိက္တုန္းက ႀကိဳးရွည္သျဖင့္ ေျခခ်င္းဝတ္လည္ထြက္သြား႐ံုသာ ရွိၿပီး သူလန္႔၍သာ ေမ့သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိဆရာႀကီးက သူ႔အားေတြ႕၍ သယ္လာကာ ေဆးကုေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိဆရာႀကီးက နာမည္ေမးေသာ္လည္း ယမမင္းဟုသာ ေျပာသျဖင့္ သူက ဆရာယမမင္းဟုသာ ေခၚေတာ့သည္။ သဘက္ခါ ေရာက္လာေတာ့ ေျပာထားသည့္အတုိင္း အေလာင္းေတြ ျပန္ေဖာ္ကာ မသာကုိ သနပ္ခါးလူးေပးၿပီး ေျခာက္သည့္အခါ ျပန္ခြာယူ၍ အေလာင္းကုိ ျပန္ျမဳပ္ေပးသည္။ ခါတုိင္းသာဆုိလွ်င္ မုိက္ခဲတေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္မည္။ ခုေတာ့ ဆရာယမမင္းက နာမည္နဲ႔ လုိက္ေအာင္ မုိက္ဖုိ႔အေၾကာင္းေတြ တတြတ္တြတ္ ေျပာသျဖင့္ မုိက္ရဲလာသလုိ သူ႔ကုိယ္သူ ေသၿပီးသားဟုလည္း ခံယူလုိက္ေသာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ရဲတင္းလာသည္။
“အဲဒါ ဘာျဖစ္လာမလဲဟင္”
“ငါ လူတေယာက္ကုိ ေကာင္းေကာင္းညႇိဳ႕ႏုိင္တဲ့ ေဆးေဖာ္ေနတာကြ၊ ဒါေပမယ့္ ၾကာပါၿပီ၊ ဒီတမယ္လုိေနတာ၊ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလးႏွစ္နီးပါးေတာင္ ရွိပါေပါ့၊ ခုေတာ့ ဒီေဆးရၿပီေပါ့ကြာ ဟား ဟား ဟား ဟား ဟား”
ယမမင္းသည္ အေတာမသတ္ေအာင္ ရယ္ေနသည္။ သူ႔ရယ္သံမွာ လူေတြကုိ နာက်ည္းေနသည့္ အသံပါသည္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္။
“ေဆးအစြမ္းက ဘာလဲဆရာ”
“ေျပာျပလုိ႔ မဆံုးႏုိင္ေအာင္ေပါ့ကြာ၊ ေအးမင္းတုိ႔ လူၿပိန္းနားလည္ေအာင္ ေျပာျပရရင္ေတာ့ ဒီေဆးနဲ႔ လူေတြကုိ ငါတုိ႔ ႀကိဳက္သလုိ ခုိင္းလုိ႔ရတယ္၊ ခုေခတ္ လူေတြကေတာ့ တုိ႔ေဆးလုိ႔ ေခၚၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အစြမ္းကေတာ့ အဲဒီထက္ အမ်ားႀကီး စြမ္းတယ္ကြာ”
“ေျပာၾကည့္ပါဦးဆရာ”
“ေနာက္ေတာ့ မင္းသိမေပါ့ကြာ မင္းသိမေပါ့”
“က်ေနာ္လည္း သံုးလုိ႔ ရမလားဆရာ”
“ဟ မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ မသံုးလုိ႔ ဘယ္သူ သံုးမလဲကြ”
“ဘယ္လုိ လုပ္ရဦးမလဲဆရာ”
ဆရာယမမင္းသည္ သူ႔အား စုပ္ထုိးနည္း သင္ေပးသည္။ ၿပီးလွ်င္ သူ႔အား ငယ္ထိပ္မွ ေျခဖ်ားအထိ ဂါထာမန္းမႈတ္၍ အစက္နီနီေလးျဖင့္ ေပါက္ေပးသည္။ သူကလည္း ဆရာ့ကုိ ျပန္ထုိးေပးရသည္။ သူျပန္ထုိးေပးေတာ့ ဆရာက ဂါထာမန္းမႈတ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မိန္းမထမီအထက္ဆင္၊ အတြင္းခံႏွင့္ ေဘာ္လီကုိ မီး႐ိႈ႔ကာ ျပာခ်ၿပီး အရည္ေဖ်ာ္သည္။ ဂါထာမန္းမႈတ္ကာ ေသာက္သည္။ တပတ္လံုးလံုး ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေျမႀကီးထဲ တဝက္ျမဳပ္ကာ ေနသည္။ ပါးစပ္ ဟထားၿပီး ပါးစပ္ထဲ ဝင္သမွ် အေကာင္ အကုန္စားရသည္။ မိုက္ခဲလည္း ဘုမသိ ဘမသိ လုိက္လုပ္ရသည္။ တပတ္ျပည့္ေတာ့ ညအခ်ိန္ ေရေခ်ာင္းတခုတြင္ ေရသြားခ်ိဳးၾကသည္။ အားလံုး သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ေလး ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ဝတ္သည္။
“ၿပီးၿပီကြ”
“က်ေနာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ”
“နက္ဖန္က်ရင္ ငါတုိ႔ ေတာင္ေအာက္ ခဏဆင္းမယ္၊ သခ်ိ ဳၤင္း ဟုိဘက္က ၿခံမွာ ခင္စီ တေယာက္ထဲ အလုပ္လာလုပ္ေလ့ရွိတယ္၊ သူ႔ကုိ အရင္ စမ္းၾကည့္မယ္”
“ဟင္ ဆရာကလည္း က်ေနာ္က ပစၥည္းေတြပဲ ယူ၊ လူခ်မ္းသာေအာင္ အရင္လုပ္ခ်င္တာ”
“ငါက ဘာလုပ္မယ္လုိ႔ ေျပာေနလုိ႔လဲကြ”
“ခင္စီဆုိေတာ့ သူက မိန္းကေလးေလ ဆရာ”
“ဆုိေတာ့ ဘာျဖစ္တာတုန္းကြ”
“ဟုိ ဟုိ ... ဟုိ”
“မင္းဆုိတဲ့ေကာင္ကေတာ့ကြာ၊ လာခဲ့”
ဆိုကာ ေဆးအိတ္ထဲမွ ေဆးတခ်ိဳ႕ယူကာ မုိက္ခဲ၏ လိင္တံေပၚလူးေပးသည္။ လိင္တံက ေတာ္ေတာ္မတ္လာသည္။ ႀကီးလည္း ႀကီးလာသည္။
“ဆ ဆရာ ႀကီးႀကီးလာတယ္ ဆရာ၊ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲ”
“နက္ဖန္ေရာက္လုိ႔မွ မင္းမိန္းခေလး တေယာက္ေယာက္နဲ႔ မအိပ္ဘူးဆုိရင္ ႀကီးသထက္ ပုိႀကီးလာၿပီ ေပါက္ကြဲမွာေပါ့ကြာ”
“ၿပီး ၿပီးေတာ့ေရာ ဆရာ”
“ဒီတခါ မင္းတကယ္ေသၿပီေပါ့”
“ခင္ဗ်ာ...”
နက္ဖန္ မနက္ေရာက္လာေတာ့ သူတုိ႔ ခင္စီျခံဘက္ေရာက္လာသည္။ ခင္စီက စပါးခင္းထဲ ျမက္ထုိင္ႏႈတ္ေနသည္။ ဆရာႀကီးက လက္ေဖ်ာက္သံုးခ်က္တီးလုိက္သည္။ ခင္စီက လွည့္ၾကည့္လာသည္။ မ်က္လံုးအိမ္တြင္ မည္းခနဲ တခ်က္တက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္၍ ပံုမွန္ ျဖစ္လာသည္။ မုိက္ခဲ ခင္စီကုိ သိပါသည္။ အရပ္ပုပုႏွင့္ ခ်စ္စရာေလး ျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာဝုိင္းေသာ္လည္း ေမးေစ့ခပ္ခၽြန္ခၽြန္ေလး ျဖစ္သည္။ ထုိေန႔က သူမမွာခရမ္းျပာေရာင္ အက်ႌနဲ႔ ထမီကုိ ဝတ္ထားသည္။
“ခင္စီ အလုပ္နားေတာ့ နင္တဲထဲ ဝင္ေတာ့”
“ဟုတ္ကဲ့”
ခင္စီက ခေမာက္ေလးခၽြတ္ကာ ျခံေထာင့္ရွိ တဲသုိ႔ ဝင္သြားသည္။ ထဲထဲတြင္ ကြပ္ပ်စ္ေလး တခုရွိသည္။
“ခင္စီ ကြပ္ပ်စ္ေပၚအိပ္ၿပီ နင့္ထမီပင့္ထားေပးစမ္း”
ခင္စီက ကြတ္ပ်စ္ေပၚ အိပ္ကာ ထမီကုိ ပင့္လုိက္သည္။
“အေပၚထိပင့္ေလ၊ အတြင္းခံပါခၽြတ္ ဘာလုပ္ေနလဲ”
ခင္စီသည္ ဆရာႀကီးေျပာသည့္အတုိင္း တေဝမတုိင္း လိုက္လုပ္သည္။ ေစာက္ေမြးမည္းမည္းႀကီးတြင္ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလး ေပၚလာသည္။
“ေပါင္ကားေလ”
ခင္စီက ေပါင္ကားသည္။ ေစာက္ေစ့ရဲတ်ာေလး ေပၚလာသည္။ ဆရာႀကီးက ပုဆုိးခၽြတ္ခ်ကာ ခင္စီေပၚေမွာက္အိပ္ခ်လုိက္သည္။ ၿငိမ္ေနေသာ ခင္စီ အခနဲ တခ်က္ေအာ္သည္။ ဆရာႀကီး ခင္စီကုိ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ လုိးေနသည္။ ကုိယ့္ေရွ႕တြင္ ဒီလုိ လုိးေနတာ မျမင္ဖူးေသာ မုိက္ခဲတေယာက္ ေနမထိ ထုိင္မသာ ျဖစ္လာသည္။ လီးေတြကလည္း ေတာင္လာသည္။ ကုိယ့္လီးကုိယ္ကုိင္ကာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္လာသည္။ ဆရာႀကီးက သိေနၿပီးသား လုိေနာက္လွည့္ၾကည့္လာသည္။
“ခင္စီ နင္ငါ့လီးစုပ္”
ဆရာႀကီးက ထကာ ခင္စီေဘးတြင္ဒူးေထာက္၍ ခင္စီေခါင္းကုိ မခ်ီလုိက္သည္။ ခင္စီက ပါးစပ္ အသာဟကာ ဆရာႀကီးလီးကုိ စုပ္ေပးသည္။
“လုိးေလ ေဟ့ေကာင္”
မုိက္ခဲမွာ ေတာ္ေတာ္လုိးခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ပုဆုိးခၽြတ္ခ်ကာ ခင္စီကုိ ဝင္ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ဆရာႀကီးလုိးထားၿပီးသားေနရာမုိ႔ ေစာက္ဖုတ္က ဟေနေသးရာ ခ်က္ခ်င္း ဝင္သြားသည္။ အလုိလုိ သိေသာ ပညာရပ္မ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ မုိက္ခဲတေယာက္ ခင္စီကုိ အားပါးတရေဆာင့္လုိးပါေတာ့သည္။ ေစာက္ဖုတ္လုိးသည္ဆုိသည့္ အေတြ႕အႀကံဳ တခါမွ မရွိဖူးသျဖင့္ ငါးမိနစ္ေလာက္သာ ၾကာလုိက္သည္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ လီးစုပ္ခုိင္းေနရာမွ ျပန္လုိးသည္။
“ထြီ ေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ေကာင္ ေစာက္ဖုတ္က မင္းအရည္နဲ႔ ျပည့္သြားၿပီ၊ ေနာက္ဆုိ လရည္ကုိ အျပင္မွာထုတ္ကြ”
ဆုိကာ ဆက္လုိးၿပီးေနာက္ လရည္ကုိ ေဘးသုိ႔ လႊတ္ခ်လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ခင္စီကုိ အတြင္းခံ ျပန္ဝတ္ခုိင္း ထမီျပန္ျပင္ခုိင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ေဖ်ာက္တခ်က္ တီးလုိက္ရာ ခင္စီ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
“လာ ျပန္ရေအာင္”
ဆုိကာ ယာတဲေလးမွ ထြက္ျပန္ခဲ့သည္။ မုိက္ခဲသည္ မ႐ုိးမရြေလး ျဖစ္ေနသည္။ ဆရာႀကီးလုိးတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္။ သူလုိးတာက်ေတာ့ ေလးမိနစ္ပင္ နည္းနည္းေလး ေက်ာ္႐ံုနဲ႔ ၿပီးသြားသည္။ သူ သိပ္မေက်နပ္။ ဆရာႀကီးေဆာင့္ထည့္လုိက္တုိင္း ခင္စီမ်က္ႏွာေလး ညိဳးညိဳးတက္သြားသည္။ ေနာက္ပုိင္း ေအာ္ေတာင္ သိပ္မေအာင္ႏုိင္သေလာက္ ျဖစ္ေတာ့မွ ဆရာႀကီးက ၿပီးသြားသည္။
“ခင္စီျပန္ႏုိးလာရင္ ဘယ္လုိ ျဖစ္မလဲဆရာ”
“ငါတုိ႔ သူ႔ကုိ လာလုိးသြားတာကုိ ျပန္ေတြးမေပါ့ကြာ”
“ခင္ဗ်ာ ဒါဆုိ သူ သူသိၿပီေပါ့”
“ဒါေပမယ့္...”
ဆရာႀကီး စကားကုိ မုိက္ခဲ ဆံုးေအာင္ နားမေထာင္ႏုိင္ေတာ့။
“ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လဲဆရာ”
“သူ ငါတုိ႔ကုိ တမ္းတမ္းစြဲသြားၿပီကြ”
“ခင္ဗ်ာ ေကာင္းလုိက္တာ”
မုိက္ခဲမွာ အံ့လည္းအံ့ၾသ သေဘာလည္းက်သျဖင့္ ေကာင္းလုိက္တာဟု ညည္းမိသြားသည္။
“ဘာလဲ မင္းထပ္လုိးခ်င္ေနေသးတာ မဟုတ္လား”
“ဟုတ္ ကဲ့ အဲ ဟဲဟဲ ဆရာကလဲ”
“အစတုန္းကေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႔”
“က်ေနာ္တုိ႔ ဘာဆက္လုပ္မလဲဆရာ”
“ငါတို႔ ဒီရြာမွာ ခဏေနမယ္၊ ၿပီးရင္ ပုိက္ဆံစုမယ္၊ ပုိက္ဆံစုတယ္ဆုိတာကလည္း လံုးခနဲ ခဲခနဲ ယူလုိက္ရင္ ရတယ္ကြ၊ ဒါေပမယ့္ ငါတုိ႔အဲလုိ လုပ္လုိ႔ မျဖစ္ေသးဘူး၊ နည္းနည္းခ်င္းစီစုမယ္၊ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ တုိက္ခန္း တခန္း ဝယ္ႏုိင္တဲ့ထိ စုမယ္၊ ၿမိဳ႕ေရာက္ရင္ ကုိယ္ပုိင္ အိမ္တလံုး ဝယ္ႏုိင္တဲ့ထိ ထပ္စုမယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ငါတုိ႔ လုပ္ခ်င္တာ ဆက္လုပ္မယ္ေပါ့ကြာ”
“က်ေနာ္ေတာ့ ခင္စီကုိ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးတာပဲ ဆရာ”
“ေအး မင္းခင္စီဆီကေန ပညာေတြ အမ်ားႀကီး သင္ရဦးမယ္ ငါ့တပည့္”
“ဟင္ ဘယ္လုိ”
ဆုိကာ ဆရာႀကီးယမမင္းသည္ တေနရာတြင္ ရွိေသာ ေသတၱာကုိ ဖြင့္လုိက္သည္။ ထုိထဲတြင္ အုိင္ပက္နဲ႔ ဆုိလာဘက္ထရီထုတ္လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဆုိလာျဖင့္ ဘက္ထရီသြင္းကာ အုိင္ပက္ကုိ အားသြင္းသည္။
“ဆရာက ေခတ္လည္း မီတယ္ေနာ္”
“ငါက အမ္ဘီဘီအက္စ္ဘြဲ႕ရထားတာလုိ႔ ဆက္ေျပာရင္ မင္းပုိအံ့ၾသသြားမယ္ထင္တယ္”
“အမ္ဘီဘီအက္စ္ဆုိတာ ဘာလဲဆရာ”
“အာ မင္းက ေတာသားဆုိတာ ငါေမ့သြားသကြာ”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ငါက ဆရာဝန္ကြ၊ ေဆးကုတဲ့ ဆရာဝန္၊ ဒါေပမယ့္ ငါဟာ ယုတ္မာတဲ့ မိန္းမတေယာက္ေၾကာင့္ ဘဝပ်က္ခဲ့ရတယ္ ေတာက္!”
ဆရာႀကီးသည္ ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္ကာ မုိင္းဆဲဗင္းစီးကရက္ကုိ ဖြာလုိက္သည္။ ဆရာက ၿမိဳ႕ႀကီးသား တစ္ဦးပဲဆုိသည္ကုိ မုိက္ခဲ သေဘာေပါက္လာသည္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလုိ ျဖစ္ေနပါလိမ့္။ သူ ဆရာ့အေၾကာင္း ေမးၾကည့္ခ်င္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ခက္ထန္လွေသာ ဆရာ့မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ရင္း မေမးရဲ။ ညတြင္ ဆရာက အုိင္ပက္ထဲမွ ဖူးကားတခ်ိဳ႕ျပသည္။ မုိက္ခဲမွာ ခင္စီကုိသာ ျမင္ေယာင္ေနေလေတာ့သသည္။ ဆရာက သူ႔ကုိ ၾကည့္ရင္း ျပံဳးသည္။ ေနာက္ေန႔လင္းသည္နဲ႔ မုိက္ခဲတေယာက္ ခင္စီဆီ သြားခ်င္စိတ္ တဖြားဖြားေပၚေနသည္။ ဆရာၾကည့္ေတာ့ ေအးေဆးျဖစ္ေနသျဖင့္ သူမခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာသည္။
“ခင္စီဆီ မသြားဘူးလားဆရာႀကီး”
“ေနၾကည့္လိုက္ဦးကြ၊ ခုမွ ထန္းတဖ်ားပဲ ရွိေသးတာ၊ ခုမွ ခင္စီ ျခံထဲေရာက္ကာစပဲ ရွိေသးတာ”
“က်ေနာ္ ခင္စီကုိ ေတြ႕ခ်င္ေနၿပီဗ်ာ”
“ဒါဆုိလည္း သြားတာေပါ့ကြာ”
ဆုိကာ ခင္စီျခံရွိရာဆီ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။
“က်မ ေမွ်ာ္ေနတာ”
မုိက္ခဲက မွန္လွေသာ သူ႔ဆရာစကားေၾကာင့္ ဆရာကုိ အထင္တႀကီးလွမ္းၾကည့္သည္။
“ဒါဆုိ နင့္တဲထဲ သြားရေအာင္ေလ ခင္စီ”
မုိက္ခဲက ေနာက္မွ ခင္စီအုိးေလးကုိ ၾကည့္ရင္း ေတာင္လာေသာ သူ႔လီးေၾကာင့္ နည္းနည္း လမ္းသြားခက္ေသာ္လည္း အေတြးက မေလွ်ာ့။
“ညက ဗြီဒီယုိထဲလုိ လုပ္ၾကည့္မလားဆရာ”
ဆရာႀကီးအား တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာသည္။
“ဗြီဒီယုိထဲကလုိဆုိ အဖုတ္ယက္တဲ့ အခန္းလည္းပါတယ္ေနာ္”
“အကုန္ လုပ္ၾကည့္မယ္ေလဆရာ”
“ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္မက အပ်ိဳမစစ္ဘူး၊ တျခားေယာက္က်ားေတြ လုိးၿပီးသားကြ၊ ငါ့အထင္ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ေလာက္က သူ႔ကုိ ခဏခဏ လုိးဖူးတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိတယ္ကြ”
“ဟင္ ”
သိလြန္းလွေသာ ဆရာႀကီးအား မုိက္ခဲ အံ့ၾသၿပီးရင္း အံ့ၾသေနေတာ့သည္။
“မင္း မယံုရင္ ေမးၾကည့္ေလ”
“ေနာက္မွ ေမးမယ္ဆရာ ခုေတာ့ လုိးခ်င္ေနၿပီ”
တဲထဲေရာက္လာေတာ့ ခင္စီက ထမီပင့္ကာ အတြင္းခံခၽြတ္ရင္း ေစာင့္ေနသည္။
“ခင္စီ နင္အကုန္ခၽြတ္ေလ”
မုိက္ခဲက ဗြီဒီယုိၾကည့္ထားသမုိ႔ ဗြီဒီယုိထဲကလုိ ျဖစ္ခ်င္ေနသည္။ ခင္စီကလည္း ႏွစ္ခြန္းမေျပာရ။
“ဆရာ”
“မင္းအရင္ဆြဲေလ”
“မဟုတ္ဘူးဆရာ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား”
“လုပ္ပါကြာ၊ မင္းလ်က္ေပးခ်င္တယ္ဆုိ လ်က္ေပးၾကည့္ေပါ့”
“ဆရာ မလုိးဘူးလား”
“လုိးမွာေပါ့ကြ၊ ေအးေဆး”
မုိက္ခဲမွာ စူအိပြင့္အာေနေသာ ခင္စီေစာက္ဖုတ္ကုိ ျမင္ကတည္းက မေနႏုိင္ မထုိင္ႏုိင္ျဖစ္ေနရာ မေန႔ညက ဆရာႀကီး ျပထားေသာ ဗြီဒီယုိထဲကလုိ လုပ္ခ်င္စိတ္ကလည္း ျပင္းထန္ေနသျဖင့္ ခင္စီေပါင္ကုိ နည္းနည္းဆြဲကားၿပီး ေခါင္းငံု႔ကာ လ်က္ေပးေလေတာ့သည္။
“အား”
အာေခါင္ထဲမွ လာေသာ ခင္စီညည္းသံေၾကာင့္ ငံက်ိက်ိျဖစ္ေနေသာ္လည္း မုိက္ခဲက မသိေတာ့။ ေစာက္ဖုတ္ကုိသာ လ်က္ေနေတာ့သည္။ အက္ေၾကာင္းထဲ လွ်ာထုိးထည့္ၿပီး ေမႊေပးသည္။ ခင္စီမွာ ေကာ့ေနသည္။ ေနာက္ ခင္စီကုိ ခြတက္ၿပီး မ်က္ႏွာကုိ ဆြဲေမာ့ကာ ခင္စီပါးစပ္ထဲ လီးကုိထည့္သည္။ ခင္စီလည္း သူ႔လီးကုိ ငံုသည္။ သူက ခင္စီလီးကုိ ငံုထားမွ ပုဆုိးေတြ အက်ႌေတြ ခၽြတ္ေတာ့သည္။ လုိးခ်င္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ခၽြတ္ၿပီးေတာ့ လုိးပါေတာ့သည္။
“အုန္”
႐ုတ္တရက္ မိုက္ခဲက ေဆာင့္လုိးသျဖင့္ ခင္စီက နာသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ အသက္ ငယ္ငယ္ေလးသာ ရွိေသးေသာ မုိက္ခဲသည္ ခုထိ ဘယ္လုိ လုိးရမည္ဆုိသည္ကုိ မသိေသးေပ။ ခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေဆာင့္လုိးသျဖင့္ သိပ္မၾကာခင္ ၿပီးသြားသည္။ ဆရာက ေျပာထားသျဖင့္သာ လရည္ကုိ အျပင္ထုတ္လုိက္သည္။ ထပ္လုိးခ်င္ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆရာႀကီး ဝင္လာသျဖင့္ သူေနာက္ဆုတ္လုိက္သည္။ ဆရာႀကီးက ခင္စီ၏ ႏႈတ္ခမ္းကုိ လက္မျဖင့္ ပြတ္ကစားသည္။ ခင္စီက လက္မကုိ စုပ္သည္။ ဆရာႀကီးက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္လုိက္သည္။ ခင္စီမွာ ဆရာႀကီးအက်ႌကုိ ခၽြတ္ေပးရင္း ေကာ့ေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ခင္စီႏုိ႔ကုိ ပြတ္ေခ်ကစားရင္း စုပ္သည္။ ေနာက္ လီးကုိ ခင္စီႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့လုိက္ေတာ့ ခင္စီက စုပ္ေပးသည္။ လတံႀကီးကုိ လ်က္လုိက္ ထိပ္ကုိ စုပ္လုိက္ လုပ္သည္။ ခင္စီေစာက္ဖုတ္ကုိ ဆရာႀကီးက ႏိႈက္သည္။ ခင္စီမွာ ေကာ့ေနသည္။
“ခင္စီေလးဘက္ေထာက္ကုန္းလုိက္”
ဆရာႀကီးေျပာသလုိ ခင္စီေနေပးသည္။ ဆရာႀကီးက ခင္စီအုိးကုိ ပြတ္ကစားၿပီးမွ ေတ့သြင္းလုိက္သည္။ လီးက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝင္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ ခင္စီခါးကုိကုိင္ကာ ေဆာင့္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္သည္။ တခါခါ လီးကုိ အျပင္ထိထုတ္ၿပီးမွ သြင္းရင္းေဆာင့္ထည့္သည္။ ခင္စီမွာ ေမာ့ကာ ေမာ့ကာျဖင့္ ေအာ္သည္။ ဆရာႀကီးမွာ ခင္စီကုိ ေနာက္ကေန ေဆာင့္လုိးရင္း တြဲက်တုန္ခါေနေသာ ခင္စီႏုိ႔ကုိ ကုိင္သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့ ခင္စီလက္မေထာက္ႏုိင္ေတာ့။ သုိ႔ေသာ္ ဆရာႀကီးကေတာ့ ဆက္ေဆာင့္သည္။ လံုးဝမခၽြတ္။ လုိးရင္းတန္းလန္းပင္ ခင္စီကုိယ္ကုိ ေဘးတေစာင္းဆြဲလွည့္ကာ ႏုိ႔ေတြကုိ ကစားရင္း ေဆာင့္သည္။ ခင္စီ ဒူးပင္ မေထာက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ လဲက်သည္အထိ ဆရာႀကီး ဆက္လုိးသည္။ ခင္စီ ေကာင္းေကာင္း မညည္းႏိုင္ေတာ့သည့္အခါ ဆရာႀကီးက လရည္ကုိ ခင္စီကုိယ္ေပၚ လႊတ္ခ်သည္။ ခါးေစာင္းမွ ဗုိက္ေပၚသုိ႔ လရည္ေတြစီးက်ကုန္သည္။ ခင္စီက ၿပံဳး၍ လရည္ကုိ ကုိယ္ေပၚ ပြတ္သပ္ကစားသည္။ လက္ေခ်ာင္းေပၚ ေပေနေသာ လရည္မ်ားကုိ လ်က္သည္။
“နင္လုိးဦးမလား”
“ဆြဲလုိက္ဦး မုိက္ခဲ”
ခင္စီက သူကုိ ေမးသည္။ ဆရာႀကီးက ဆြဲခုိင္းသည္။ သူလည္း မေနႏုိင္ျပန္ေတာ့သည္မုိ႔ အရွက္ေျပ ျပန္ေကာက္ဝတ္ထားေသာ ပုဆုိးကုိ ခၽြတ္ခ်ကာ ထပ္လုိးလုိက္ျပန္သည္။ ဆရာႀကီးလုိ ႏုိ႔ေတြ ဘာေတြဆြဲေပးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သိပ္မၾကာျပန္။ ဆရာႀကီးလုပ္သလုိ လရည္ကို ခင္စီကုိယ္ေပၚ လႊတ္ခ်လုိက္သည္။ ခင္စီက သူ႔လီးကုိ ကုိင္ေပးသည္။
“ရွင့္ဆရာႀကီးဆီ ပညာေတြ သင္လုိက္ဦး”
ခင္စီက ထုိကဲ့သိ႔ုေျပာေတာ့ သူနည္းနည္းရွက္သည္။ နည္းနည္းပါးပါး ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္လာခဲ့သည္။ အေဝးေရာက္ေတာ့ ျပန္လွည့္ၾကည့္သည္။ ခင္စီ ယာခင္းထဲ ျမက္ႏႈတ္ေနသည္။
“မင္း အားရပံု မေပါက္ေသးဘူး ဟုတ္လား မုိက္ခဲ”
“က်ေနာ္ ဆရာ့လုိအၾကာႀကီး လုိးခ်င္တယ္ဗ်ာ”
“တတ္လာမွာေပါ့ကြာ၊ ဒါနဲ႔ မင္းအသက္က ဘယ္ေလာက္လဲ”
“၁၇ ပါဆရာ”
“ငါက ၄၂ ႏွစ္ကြ။ သမၻာအရာ ငါကႀကီးေပမယ့္ အားကေတာ့ မင္းေလာက္မရွိေတာ့ဘူးေပါ့ကြာ၊ ျဖည္းျဖည္းေတာ့ မင္းတတ္လာမွာပါ”
“ဆရာ မနက္ဖန္ သြားဦးမလား”
“မင္းသြားခ်င္ေနမွေတာ့ သြားရေသးတာေပါ့ကြာ”
ေနာက္ေန႔ ေနထန္းတဖ်ားေက်ာ္ေတာ့ သူတုိ႔ ခင္စီယာခင္းထဲ ေရာက္လာသည္။ သည္ေန႔ေတာ့ ဆရာႀကီး သင္ေပးထားသျဖင့္ နည္းနည္းေအာင့္ထားတတ္လာသည္။ ဆရာႀကီးေရာ သူတခ်ီစီၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးက ေမးသျဖင့္ ခင္စီက သူမအေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
“ငါ့လရည္ကုိ နင္ေအးေဆး ေသာက္ရဲတာဆုိေတာ့ အရင္လည္း ေသာက္ဖူးၿပီးသားေပါ့”
“က်မ ခဲအုိေတြေပါ့”