သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၇)

ေအးကုိ

သူငယ္ခ်င္းေအးစိန္ ေျပာသလုိ ေအးကုိက ေတာ္ေတာ္ေပြသည္။ ေပြတတ္ေအာင္လည္း သူ ငယ္ငယ္ကတည္းက တတ္သည္။ သူကုိတန္းတက္ေတာ့ ေဘးအိမ္က ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူေလးနဲ႔ ရည္းစားျဖစ္သည္။ သူမနာမည္က စုစုျဖစ္သည္။ အေတာ္လွသျဖင့္ ရည္းစားစာေပးလုိက္ေတာ့ စာျပန္ရတာႏွင့္ ေက်ာင္းမွာ ရည္းစားျဖစ္ၾကသည္။ စာျပသလုိလုိနဲ႔ သူမအိမ္နဲ႔ ဝင္ထြက္လုပ္သည္။ စုစုက ေတာမွ တက္လာသူျဖစ္သည္။ အေဒၚအိမ္တြင္ေနသည္။ အေဒၚကလည္း အေဒၚအပ်ိဳႀကီးျဖစ္ၿပီး ေန႔တုိင္း ေစ်းထြက္သည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူျဖစ္သျဖင့္ အေဒၚျဖစ္သူ စုိးစုိးက သတိမထားမိဘဲ လႊတ္ထားသည္။ စုိးစုိး ထင္သည္က သူမတုိ႔ ငယ္စဥ္ကလုိေပ့ါ။ ႐ုိး႐ုိးေလးပဲ ထင္သည္။ အေဒၚလစ္သည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ရည္းစားတုိ႔ လုပ္ထံုးေတြ လုပ္ၾကသည္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဖက္ထားၾကသည္။ ပါးေတြ နမ္းၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြပါ စုပ္တတ္လာသည္။
“ဟိဟိ”
နည္းနည္းတတ္လာေတာ့ ရယ္ၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ေအးကုိတေယာက္ ကာမသွ်တၱရက်မ္းေတြကုိ ေလ့လာဖတ္မွတ္သည္။ နားသယ္ကုိ နမ္းလွ်င္ မိန္းခေလးမ်ား မေနႏုိင္ေၾကာင္းေတြ နည္းနည္းပါးပါး သိလာသည္။ ေအးကုိက စုစုနားသယ္ေတြကုိ နမ္းေတာ့ စုစုက ေမာလာသည္။ အသက္႐ႈမဝဟု ေျပာလာသည္။ ေအးကုိလည္း ကာမသွ်တၱရကုိ တုိးေလ့လာသည္။ လီးႀကီးေစသည့္နည္းေတြပါ ေလ့လာသည္။ စုစုကုိ နမ္းတုိင္း သူ႔လီးေတြ အဆမတန္ ေတာင္ေတာင္တတ္လာသည္။ ဒါကုိ စုစုကလည္း သတိထားမိသည္။ နမ္းၾကၿပီဆုိလွ်င္ ေပါင္ရင္းခ်င္းခ်င္းကပ္ထားတတ္လာသည္။ အစက ေအးကုိ ေက်ာကုိ ဖက္ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း အုိးေလး ဘာေလး ပြတ္ေပးသည္။ ေနာက္ေန႔မ်ား၌ ေအးကုိက အတြင္းခံ မဝတ္ဘဲသြားသည္။ နမ္းၾကတိုင္း ပုဆုိးထဲမွ ေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးျဖင့္ စုစုေပါင္ရင္းကုိ ေထာက္သည္။ စုစုက အစပုိင္း ေရွာင္ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း မသိသလုိ ေနသည္။ ေအးကုိနဲ႔ စုစုမွာ စာၾကည့္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ စာအုပ္ကုိပင္ မလွန္ဖူး။ ေတြ႕ၿပီဆုိသည္ႏွင့္ ပါးတခ်က္ ႏွစ္ခ်က္နမ္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္ၾကသည္။ ေအးကုိက မသိမသာ စုစုလက္ကုိ ဆြဲ၍ လီးကုိ ကုိင္ခုိင္းၾကည့္သည္။ စုစုက အတင္း႐ုန္းဖယ္ေသာ္လည္း ေယာက်္ားအားနဲ႔ မိန္းမအားမုိ႔လား စုစုကုိယ္က ကုိင္ၾကည့္ခ်င္ေနၿပီလား မသိ။ ေအးကုိက အိမ္တြင္ေနလွ်င္ ပုဆုိးဝတ္ေလ့ရွိေသာ္လည္း စုစုက စကဒ္တုိတုိေလး ဝတ္တတ္သည္။ ေအးကုိက စုစုအုိးကုိ ကစားေပးရင္း စကဒ္ကုိ ပင့္ကာ စုစုကုိင္ေပးထားေသာ လီးနဲ႔ ေပါင္ရင္းကုိ လွမ္းေတ့သည္။ စုစုက ခါးေလးကုန္းကာ ဆုတ္သည္။ ေအးကုိလည္း မရမက လုိက္ေတ့သည္။
“ဒီလုိေလး နည္းနည္းလုပ္ေပး”
ေအးကုိက စုစုကုိ ကြင္းတုိက္နည္းသင္ေပးသည္။ စုစုကလည္း ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ စုစုစကဒ္က တုိတုိေလးမုိ႔ နည္းနည္းပင့္ကာ အတြင္းခံကုိ ထုိးသည္။ စုစုလည္း မျငင္းေတာ့။ ပုဆုိးနဲ႔ နည္းနည္းေထာက္က်င့္ရေသာအခါ ေအးကုိက ပုဆုိးပင့္၍ လီးအလံုးအထည္အတုိင္း ကုိင္ခုိင္းသည္။ စုစုက မ်က္ႏွာေလး မဲ့ကာ မကုိင္ရဲ ကုိင္ရဲ ကုိင္ေပးသည္။ ယခုအခါ ေအးကုိသည္ စုစုအတြင္းခံတည့္တည့္ကုိ လီးႀကီးျဖင့္ ေထာက္ႏုိင္ေနသည့္ အေနအထားသုိ႔ ေရာက္လာသည္။ စုစုအုိးကုိလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး စိတ္ႀကိဳက္ကစားေနႏိုင္ၿပီ ျဖစ္သည္။
“အုိ ေမာင္ကလည္း ႀကီးကုန္မွာေပါ့”
စုစုက သူ႔ကုိ ေမာင္ဟု ေခၚသည္။ သူကေတာ့ ခ်စ္ေလးဟု ေခၚသည္။ ေအးကုိက စုစုႏုိ႔ကုိ ဆုပ္ကစားေတာ့ စုစုက ျငင္းသည္။ တရက္ႏွစ္ရက္ေတာ့ စုစုျငင္းေသးေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ေတြ႕သည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား မတ္တပ္ရပ္ဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းၾကသည္။ ေအးကုိက အုိးကုိတဖက္ ႏုိ႔ကုိတဖက္ကုိင္ကာ ကစားသည္။ စုစုက ေအးကုိေက်ာကုိ တဖက္ လီးကုိကြင္းတုိက္လွ်က္တဖက္ ကုိင္ကာ ဖက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေအးကုိ အရည္ထြက္သည္အထိ နမ္းၾက ကုိင္က ေတ့ၾကသည္။
“အျပင္ကေနပဲ ကုိင္ေလ”
ေအးကုိက စုစုႏုိ႔ကုိ ေသးေသးေလးရွိမည္ဟု ထင္ထားသည္။ စုစုကလည္း တကယ္ပိန္သေယာင္ေယာင္ကုိယ္လံုးရွိသည္။ အုိးကေတာ့ ေသးေသးေလးမုိ႔ ႏုိ႔ကုိလည္း ေသးေသးေလးဟု ထင္စရာရွိေသာ္လည္း အျပင္ကေန ေအးကုိ လက္တဆုပ္မကုိင္မိေအာင္ျဖစ္ေနရာ ၾကာေတာ့ အက်ႌထဲလက္လွ်ိဳကာ အတြင္းထဲထိ ႏိႈက္ေတာ့ စုစုက ျငင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကာေတာ့ စုစုမျငင္းပါ။
“ေအာင္ ခ်စ္အက်ႌကုိ ခၽြတ္ေပးေလ”
စုစုက ပခံုးေပၚ လက္သန္းေလာက္ရွိသည့္ ခ်ိတ္ေလးနဲ႔ အက်ႌကုိဝတ္ထားရာ ေအးကုိက ထုိခ်ိတ္ေလးကုိ ေဘးသုိ႔ အသာျဖဳတ္ခ်လုိက္သည္။ အက်ႌက ခါးတြင္ ခ်ိတ္ေနရာ ေအးကုိက ဒူးေထာက္ထုိင္လ်က္ စကဒ္ကုိပါ တပါတည္း ခၽြတ္သည္။ စုစုက ခါးေလးကုန္း၍ ေရွာင္ေသာ္လည္း ဒူးေထာက္ထားသူ ေအးကုိအတြက္ လုိက္ဆြဲခၽြတ္လုိက္႐ံုေလးသာ ျဖစ္ေနသည္။ ေအးကုိက ေပါင္ႏွစ္လံုးကို ဖက္လ်က္ အျဖဴေရာင္ ဇာစေလးျဖင့္ ခ်ဳပ္ထားေသာ အတြင္းခံေလးကုိ စုပ္နမ္းလုိက္သည္။
“အုိ အာ အင္”
စုစုက မ႐ုန္းခ်င္ ႐ုန္းခ်င္ ႐ုန္းသည္။ ဟန္ေဆာင္႐ုန္းျခင္းမုိ႔ ေအးကုိကလည္း မလြတ္တမ္းဖက္ကာ အတြင္းခံကုိ ေစာက္ဖုတ္ထဲေရာက္ေအာင္ ဖိစုပ္ေပးသည္။
“ခၽြတ္ေပးမယ္ေနာ္ ခ်စ္”
စုစုက တိတ္ေနသည္။ ေအးကုိက အတြင္းခံေလးကုိ ဆြဲခၽြတ္လုိက္သည္။ စုစုက လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ထားသည္။ နည္းနည္းေလး ကုန္းထားသည္။ ေအးကုိက စုစုလက္ကုိ ဆြဲ၍ လက္ေခ်ာင္းေလးကုိ စုပ္ေပးသည္။
“ဟင္ ဆုိးတယ္ကြာ”
စုစုက ကုိယ္ေလး ခါယမ္းလ်က္ မူသည္။ ဆီးခံုကေန ေစာက္ဖုတ္တဝုိက္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိနမ္းေပးသည္။ စုစုမွာလည္း ယားလာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေပါင္ေလး ခပ္ဟဟကားေပးမိသည္။ ေအးကုိကလည္း ငယ္သာငယ္သည္။ ဒါမ်ိဳးဆုိတာက အလုိအေလ်ာက္သိေသာ တတ္ေသာ ပညာရပ္ပုိင္းလည္း ျဖစ္ျပန္သျဖင့္ စုစုေတာ္ေတာ္ယားေနၿပီ ဆုိတာ သိသည္။ ေစာက္အံုႀကီးကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖြဖြေလး ေလးငါးခ်က္ ထိနမ္းေပးသည္။ စုစု၏ အသက္႐ႈသံ အရွည္ႀကီးေတြ ၾကားရသည္။ စုစု တုန္လည္း တုန္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ စုစုေစာက္ဖုတ္ထဲက အရည္ၾကည္ေတြ ပန္းထြက္လာသည္။ ေအးကုိလည္း ထင္မထားေသာေၾကာင့္ စုစု အဖုတ္ကုိ အစုပ္ေပးလုိက္ ျဖစ္ေနရာ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြက ပါးစပ္ထဲ ဝင္ကုန္သည္။
“အုိ ဟာ”
စုစုက ရွက္လြန္းသျဖင့္ ထြက္ေျပးသြားသည္။ ေအးကုိကလည္း စုစုေနာက္ လုိက္သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အိမ္ေလးတြင္ ကုိယ္လံုးတီးေျပးေနေသာ ေကာင္မေလးေနာက္ ပုဆုိးေတြ ခၽြတ္ရင္း လုိက္ေျပးေနေသာ ေကာင္ေလး ေျခသံတုိ႔သာ ၾကားရသည္။ စုစုက သူမအိပ္ခန္းထဲ ဝင္ေျပးသည္။ ေအးကုိကလည္း လုိက္ေျပးဝင္သည္။ တံခါးက ဒုန္းခနဲ ပိတ္သြားသည္။ ခဏအၾကာတြင္ စုစု၏ နာနာက်င္က်င္ေအာ္သံကုိ အျပင္ကေန ၾကားရသည္။ တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔ နမ္းေနသံ လုိးေနသံ ညည္းေနသံေတြက အခန္းျပင္အထိ ဆူညံေနသည္။ ထုိအျခင္းအရာကုိ ေတာက္ေလွ်ာက္ျမင္ေနသူ တေယာက္ရွိသည္။ ထုိသူက စုစု၏ အန္တီငွါးထားေသာ ထမင္းခ်က္ အဝတ္ေလွ်ာ္ ကုလားမေလးတေယာက္ျဖစ္သည္။ ကုလားမေလးဆုိေသာ္လည္း အသက္အားျဖင့္ အစိတ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္ခန္႔ ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ ကုလားနာမည္ ရွိေသာ္လည္း စုိးစုိးက ေခၚရခက္သျဖင့္ စီစီဟုသာ ေခၚသည္။ စီစီမွာ အပ်ိဳလည္း မဟုတ္ေပ။ အိမ္ေထာင္ရွိသည္။ အစပုိင္းတြင္ သူတို႔က ေက်ာက္ပြဲစားတေယာက္ ေက်ာက္ေအာင္သျဖင့္ အမိဖမ္းကာ ေပးစားၾကသည္။ ေက်ာက္ကလည္း တခါသာ ေအာင္လုိက္သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ေတာ့ စီစီမွာ ေယာက်္ားရလုိက္သည္သာ အဖတ္တင္သည္။ မိဘ႐ုိးရာ အလုပ္ျဖစ္သည့္ တအိမ္တက္ဆင္း အဝတ္ေလွ်ာ္သည့္ အလုပ္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္သည့္ အလုပ္ကုိသာ ျပန္လုပ္ေနရျပန္သည္။


စီစီ

စီစီသည္ ေလးဘက္ေထာက္၍ ေက်ာ္အုပ္ေပါင္ၾကားသုိ႔ ဝင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္အုပ္၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကုိ သြားျဖင့္ ကုိက္ျဖဳတ္သည္။ အစပုိင္းတုန္းကေတာ့ စီစီခမ်ာ ေယာက်္ားရွာထားသည္မ်ား ကုန္ေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမည္မွန္း မသိျဖစ္ေနရာ အေမျဖစ္သူက “အရင္ ငါတုိ႔ လုပ္တတ္တဲ့ အလုပ္ပဲ ျပန္လုပ္ၾကတာေပါ့” ဆုိသျဖင့္ သူမ တအိမ္တက္ဆင္း အဝတ္ေတြ ေလွ်ာ္ေပးေတာ့သည္။ ဤတြင္ ဇာတ္လမ္းက စလာပါေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူ႔မိန္းမ မရွိခုိက္ စီစီကုိ ထိကပါး ရိကပါး လုပ္လာသည္။ ကုိယ္ကလည္း သူမ်ားအိမ္မွာမုိ႔ ၿငိမ္ခံရသည္။
“စီစီ နင္ဒီေလာက္လွတာဟာ ဒီလုိ အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ေနရတာ မၾကည့္ရက္ပါဘူး၊ ဟုိေလ ငါ့ပစၥည္းကုိ နင့္ဟာထဲ ထည့္ေလွ်ာ္ေပးပါလား ၁ သိန္းေပးမယ္ေလ”
“အံမာ”
စီစီ ရွက္သြားသည္။ ေလွ်ာ္လက္စ အဝတ္ေတြခ်ကာ ထရပ္သည္။ အေရးထဲ ကုိယ့္ထမီ ကုိယ္နင္းမိသလုိ ျဖစ္ကာ ေခ်ာ္လဲေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္က အသာေလးဖက္ကာ ပါးကုိ နမ္းသည္။
“နင္ ဒီလုိ လိမၼာမယ္ဆုိတာ ငါသိပါတယ္ဟာ”
စီစီ ႐ုန္းသည္။
“မဟုတ္ဘူး ငါဒီလုိ မဟုတ္ဘူး”
ေက်ာ္အုပ္ကေတာ့ သူမကုိ ဖက္ကာ အိပ္ခန္းထဲ ဆြဲေခၚသည္။ သူမက ႐ုန္းေသာ္လည္း အားမမွ်။
“ရွက္စရာ မလုိပါဘူးဟာ ဘယ္သူမွ မသိဘူးေနာ္ သိလား ငါလည္း ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဘူး၊ လာပါကြာေနာ္”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္သြားသည္။ သူမကုိ ကုတင္ေပၚ တြန္းတင္သည္။ စီစီ ေမာက္လ်က္လဲက်သည္။
“ၾကည့္စမ္းပါဦး အုိးႀကီးကလည္း ဟီးေနတာပဲ၊ အိမ္က ဟာမနဲ႔ တျခားစီ၊ ၾကည့္စမ္း ခါးေလးေတြလည္း က်ဥ္က်ဥ္ေလး၊ ဒီေလာက္ အခ်ိဳးအေပါက္လွတာ နင္မုိ႔ ဒီလုိ လုပ္စားသဟာ”
ေက်ာ္အုပ္က စီစီအုိးေပၚ လက္ညိဳးေလးျဖင့္ အထက္ေအာက္ ဖိဆြဲရင္း ေျပာသည္။ စီစီက ငုိသည္။
“ဘာလဲ ေငြမရမွာ စုိးလုိ႔လား”
ေက်ာ္အုပ္က အံဆြဲဖြင့္ကာ သူမကုိ တေထာင္တန္ တအုပ္ေပးသည္။ အရင္တုန္းက ေထာင္တန္အုပ္ မေျပာနဲ႔ ငါးေထာင္တန္အုပ္ဆုိလွ်င္ေတာင္ သိပ္မကုိင္ခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း ခုအခါတြင္ေတာ့ ေထာင္တန္ အႏြမ္း ငါးရာတန္အႏြမ္းေလးေတြသာ ကုိင္ေနရသမုိ႔ ေထာင္တန္အုပ္လက္ထဲ ေရာက္လာေတာ့လည္း စီစီတေယာက္ စိတ္က ေျပာင္းခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာသည္။ သူမ ေထာင္တန္အုပ္ကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူမကုိယ္ကုိ ပက္လက္ေလး ဆြဲလွည့္သည္။ သူမပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္စကုိ သုတ္ေပးကာ နမ္းသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမကုိ ခြသည္။ ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္သည္။ စီစီသည္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ မ်က္စိကုိ တင္းတင္းစိမွိတ္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္ခၽြတ္ၿပီးသည္ထင့္။ သူမထမီကုိ ပင့္သည္။ သူမ အလုိက္သင့္ေနေပးလုိက္သည္။ အတြင္းခံကုိ ေပါင္ထိ ခၽြတ္သည္။
“လွတယ္ကြာ”
သူမအဖုတ္ကုိ လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ ပြတ္ကစားရင္း ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။ ေႏြးခနဲ လီးထိပ္လာေထာက္သည္။ အိခနဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးႀကီး ဝင္လာသည္။
“အ”
ေက်ာ္အုပ္ကုိယ္လံုး သူမေပၚ ပိက်လာသည္။ သူမလက္ေတြကုိပါ သိမ္းႀကံဳးဖက္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္က တဖုတ္ဖုတ္နဲ႔ ခါးေလးေကာ့ကာ ေဆာင့္ရင္း သူမကုိ ပါးေတြ နမ္းသည္။ အစပုိင္း သူမေက်ာက္႐ုပ္လုိ ၿငိမ္ေနေသးေသာ္လည္း ေယာက်ားျဖစ္သူ စီးပြားေရး မေကာင္းရာမွ ဖားကန္႔သုိ႔ တက္သြားသျဖင့္ ဆာေနေသာ စီစီ နည္းနည္းလႈပ္လာသည္။ ညည္းလည္း ညည္းမိသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္တင္ကာ ေငြတေထာင္အုပ္ကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားမိေသာ္လည္း ခဏေနေတာ့ ေငြထုတ္ကုိ တဖက္ကုိင္လ်က္ ေက်ာ္အုပ္ကုိ ဖက္ထားမိသည္။ ေက်ာ္အုပ္ကုိ မရဲတရဲ ခုိးၾကည့္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က သူမကုိ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ႏွင့္ဆံုသျဖင့္ ရွက္ကာ မ်က္စိျပန္မွိတ္လုိက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေက်ာ္အုပ္လီးမွ လရည္ေတြ သူမသားအိမ္ကုိ ပန္းထည့္သည္။ ေက်ာ္အုပ္ ခဏေမွာက္ၿပီး ဖယ္ေပးေတာ့ သူမ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ထမီေတြ ျပန္ျပင္ဝတ္ကာ အျပင္ထြက္သည္။
“မနက္ျဖန္ ျပန္လာခဲ့ေနာ္”
ေနာက္ေန႔တြင္ စီစီမွာ ေငြေၾကာင့္လား ကာမအရသာေၾကာင့္လား မသိ။ ေက်ာ္အုပ္အိမ္သုိ႔ ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ ျပန္ဝင္မိသည္။ ေလွ်ာ္စရာေတြကုိ ေက်ာ္အုပ္က အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ျဖင့္ ေလွ်ာ္ျပသည္။ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ျဖင့္ ေလွ်ာ္ျပရင္း သူမကုိ နမ္းလုိက္ ကုိင္လုိက္ ပြတ္သပ္လုိက္ မျပတ္တမ္းလုပ္ေနသည္။
“ပုိက္ဆံ ေပးမွာလား”
“ေပးမွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ငါးေသာင္းပဲ ေပးမယ္”
“ဘာလုိ႔လဲ”
“တသိန္းရခ်င္လား”
“အင္း”
“တသိန္းရခ်င္ရင္ ငါ့ကုိ အကုန္လံုးခၽြတ္ျပ”
“အာ လုပ္ပါဘူး”
“မလုပ္ရင္ မရဘူးေပါ့”
“ရွက္တယ္”
“လုပ္စမ္းပါ၊ ငါ့ကုိ တလႊာခ်င္း ခၽြတ္ျပ”
စီစီသည္ ေက်ာ္အုပ္ေရွ႕တြင္ ရပ္လုိက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ဆက္တီခံုတြင္ သူမကုိ စုိက္ၾကည့္ေနသည္။ သူမက အက်ႌခၽြတ္လုိက္သည္။ ေဘာ္လီေတြက်န္ေတာ့ စြင့္ကားေနေသာ သူမႏုိ႔အစံုကုိ ေက်ာ္အုပ္က ျပဴးၾကည့္သည္။ လက္ေနာက္ျပန္၍ ေဘာ္လီကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ ေယာက်္ားကလည္း ကုိင္ထား နဂုိကလည္း ႏုိ႔ၾကီးသူမုိ႔ ႏုိ႔က ခပ္ေယာင္ေယာင္ေလး တြဲက်ေနသည္။
“နည္းနည္းခါျပၾကည့္ပါကြာ”
“ရွက္တယ္”
“လုပ္ပါကြာ”
နည္းနည္းေလး ယမ္းသြား႐ံု သူမလုပ္ျပသည္။
“နည္းနည္း ထပ္ခါပါဦးကြာ”
စီစီလည္း မထူးေတာ့သည္မုိ႔ ထပ္ခါျပသည္။ ႏုိ႔က ႀကီးသမုိ႔ တခါ ခါလုိက္သည္ႏွင့္ တုန္က်န္ေနသည္။
“ငါ့လီးေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတာင္လာၿပီ”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာလည္းေျပာ ေဘာင္းဘီလည္း ခၽြတ္ျပသျဖင့္ စီစီက ရွက္စြာ မ်က္ႏွာလႊဲသည္။
“ဟား ဟား ဟား မရွက္ပါနဲ႔ကြာ မင္းကုိ လုိးမွာပဲဟာ”
ေျပာခါမွ ပုိဆုိးကုန္သည္။ စီစီက အက်ႌျပန္ေကာက္လုိက္ၿပီး လွည့္ထြက္သည္။
“ေတာ္ၿပီ က်မ မလုပ္ေတာ့ဘူး”
ေက်ာ္အုပ္က အျမန္ထကာ သူမကုိ ဖက္ရင္း နမ္းရင္း ေျပာသည္။ လီးကလည္း သူမကုိ ေထာက္ထားသည္။
“ဆက္ခၽြတ္ျပပါကြာေနာ္”
“ေတာ္ၿပီ မျပဘူး”
“လုပ္ပါကြာ ေနာ္”
“ဒါပဲေနာ္ ဟိုစကားေတြ မေျပာရဘူး”
သေဘာတူညီမႈ ရယူၿပီး ေက်ာ္အုပ္က ျပန္ထုိင္သည္။ စီစီက အက်ႌေတြခ်ၿပီး ေနာက္ဘက္လွည့္ကာ ထမီကုိ ခၽြတ္သည္။ အစပုိင္း အုိးကုိ ျပသည္။
“ဟာကြာ ငါ့အသည္းေတြ ယားေနၿပီ”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူမအုိးကုိ တခ်က္႐ုိက္လုိက္ေသးသည္။ စီစီအုိးကလည္း တခ်က္႐ုိက္လုိက္သည္ႏွင့္ လက္ဝါးရာေလး က်န္ကာ တုန္က်န္ရစ္သည္။ စီစီက ထမီကုိ လႊတ္ခ်လုိက္သည္။ ကုိယ္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွည့္ျပသည္။ ေက်ာ္အုပ္က လီးကုိ ကြင္းထုရင္း ၾကည့္ေနသည္။ စီစီက ေက်ာ္အုပ္လီးကုိ မရဲတရဲ ခုိးၾကည့္မိသည္။ လီးက တလက္မခြဲပုိက္လံုးေလာက္ရွိၿပီး ရွစ္လက္မေလာက္ ရွည္သည္။ ထိပ္ကလည္း ရဲတြတ္ေနသည္။
“ငါ့အဖုတ္ကုိ လုိးမယ့္လီးေပါ့”
ဟုေတြးရင္း စီစီ ၾကက္သီးထမိသည္။ မသိမသာ ခုိးၾကည့္ရင္း တဖက္လွည့္ကာ အတြင္းခံကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ အတြင္းခံခၽြတ္ေတာ့ ဖင္နည္းနည္းကုန္း ရသမုိ႔ ထုိအခ်ိန္ကတည္းက စီစီဖင္ကုိ ျမင္လုိက္ရေသာ ေက်ာ္အုပ္က တေန႔တြင္ ဖင္ကုိလည္း လုိးမည္ဟု သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားေၾကာင္း ေနာက္တြင္ သိရသည္။ စပင္ဒါ ခၽြတ္ၿပီး သူမျပန္လွည့္သည္။
“လွလုိက္တဲ့ အဖုတ္ကြာ”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။
“ငါ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီမွာအိပ္ေတာ့”
စီစီက ဆက္တီခံုတြင္ လက္ကုိင္ကုိ မီွအိပ္လုိက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေပါင္တဖက္ကုိ ေအာက္ခ်၍ ေပါင္တဖက္ကုိ နည္းနည္းမတင္လုိက္ၿပီး သူမေပါင္ၾကားထဲ ေနရာယူသည္။
“တစ္ = ေနရာယူ
ႏွစ္ = အသင့္ျပင္
သံုး = လုိး”
ေျပာလည္းေျပာ ေက်ာ္အုပ္သည္ ေတ့ၿပီးသည္ႏွင့္ ထုိးထည့္ပါေတာ့သည္။ လီးျမင္ကတည္းက ယားေနေသာ စီစီမွာ အရည္လည္း စုိေနၿပီမုိ႔သာ အဆင္ေျပေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္သည္ ထုိအေနအထားအတုိင္း မနားတမ္း သူမကုိ လုိးပါေတာ့သည္။ သူမ သားအိမ္ထဲ လရည္ပူေတြ ပန္းထည့္ၿပီးမွသာ နားေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္၏ လုိးခ်င္ေဇာနဲ႔ ေဆာင့္လုိးမႈေၾကာင့္ သူမမၿပီးေသာ္လည္း ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘဲ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ေငြတသိန္းယူကာ ျပန္ခဲ့သည္။
“အေမြး ရိတ္လုိက္မယ္ေနာ္”
ေနာက္ေန႔တြင္ သူမခၽြတ္ျပသည့္အခါ ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။
“ဟင့္အင္း”
“လုပ္ပါကြာ ဒီေန႔လည္း တသိန္းပဲ ေပးမယ္”
“ရိတ္ေပးမွာလား”
“အင္းေပါ့”
“မၾကည့္ရဘူးေနာ္”
“ၾကည့္ၿပီးမွ ရိတ္ေပးရမွာေလ၊ ၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္အျဖစ္ နည္းနည္းၿဖဲၾကည့္မယ္ေနာ္”
“အုိ မရဘူး”
“နည္းနည္းေလး ၿဖဲမယ္ေလ”
“အုိ မရပါဘူးဆုိ”
သူမကုိ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေခၚကာ အေမြးရိတ္ေပးပါေတာ့သည္။ သူမ သိၿပီးသားပင္။ အေမြးရိတ္ရင္း သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ လွေၾကာင္း ခဏခဏ ခ်ီးက်ဴးကာ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းအတုိင္း လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခဏခဏ ပြတ္ဆြဲသည္။ ဖုန္း ဓာတ္မီးျဖင့္ ထြန္းၾကည့္ကာ မသိမသာ ၿဖဲသည္။ စီစီမွာလည္း ေစာက္ဖုတ္ကုိ ၾကာၾကာ ကစားေပး ခံထားရသည္မုိ႔ မျငင္းေတာ့။ ေက်ာ္အုပ္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ ၿဖဲ႐ံုမက ေစာက္ေစ့ကုိ ဘယ္ညာဆြဲေတာက္သည္။ စီစီမွာ ဘယ္လုိမွ မေနႏုိင္ေတာ့။
“က်မတုိ႔ လုပ္ၾကရေအာင္ေလ”
“က်မကုိ လုိးေပးပါေတာ့လုိ႔ ေျပာ”
“အ အာ က် က်မကုိ လ လုိးေပးပါေတာ့ရွင္ အာ ရွက္တယ္ ဒါေပမယ့္ လုိးေပးပါေနာ္”
ေက်ာ္အုပ္က မတ္တပ္ထၿပီးေနာက္ ေတာင္ေနေသာ လီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ေတ့လုိက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ အထက္ေအာက္စီးေၾကာင္းအတုိင္း လီးထိပ္ကို ဆြဲပြတ္သည္။ စီစီမွာ မေနႏုိင္ေတာ့ပဲ ေက်ာ္အုပ္ကုိ ဖက္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္ေအာင္သာ ေရွ႕တုိးလုိက္ေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္က မသိမသာေလး ေနာက္ဆုတ္သည္။
“ထည့္ေပးပါေတာ့ကြာ”
ေက်ာ္အုပ္လည္း မေနႏုိင္ေတာ့ၿပီမို႔ စီစီကုိ နမ္းကာ ေဆာင့္ထည့္ပါေတာ့သည္။ စီစီမွာ နည္းနည္းေတာ့ ေျမာက္တက္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မညည္း။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ အရပ္လုိက္ လုိးျဖစ္ၾကသည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေရကန္ေဘာင္ကုိင္ကာ ေဆာင့္ထည့္သည္။ စီစီက ေက်ာ္အုပ္ခါးကုိ ဖက္ကာ ေကာ့ေပးသည္။ ေက်ာ္အုပ္လရည္ပူေတြ သားအိမ္ထဲ ပန္းထည့္သည့္အထိ လုိးၾကသည္။ နည္းနည္းေပ်ာ့သြားေတာ့မွ ေက်ာ္အုပ္က လီးကုိ ဆြဲထုတ္သည္။ ဒီေန႔ သူမလည္း ၿပီးသည္မုိ႔ ေက်နပ္သည္။
“ဒီေန႔ေတာ့ ႏွစ္ေသာင္းနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေနာ္”
ေက်ာ္အုပ္လီးအရသာကုိ လုိခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ စီစီက ေနာက္ေန႔တြင္ ႏွစ္ေသာင္းျဖင့္ ေက်ာ္အုပ္နဲ႔ အိပ္သည္။ ငါးရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က အဆန္းထြင္ျပန္သည္။
“စီစီ”
“ရွင္”
“ဒီေန႔ တသိန္းေပးခ်င္တယ္”
“ဘာအဆန္းထြင္ဦးမလုိ႔လဲ၊ သူ႔ေၾကာင့္ သူမ်ား ေပါင္ကားေပးရ ေပါင္ေထာင္ေပးရ ရပ္ေပးရနဲ႔ နည္းေတြေတာင္ စံုေနၿပီ”
“လုိခ်င္လား မလုိခ်င္ဘူးလား”
“ေပးမယ္ဆုိ လုိခ်င္တာေပါ့”
“လာ ကုိလုိးခ်င္တဲ့ေနရာေလးကို ခ်စ္လက္နဲ႔ အရင္စမ္းၾကည့္လုိက္”
ေက်ာ္အုပ္က စီစီလက္ေခ်ာင္းေလးကုိ ကုိင္ကာ စီစီဖင္ေပါက္ကုိ ထိေစသည္။ စီစီကလည္း လန္႔သြားသည္။
“ေနာက္ေပါက္ကုိလား”
“ဖင္လုိးမွာလားလုိ႔ ေမးစမ္းပါ”
“အဲလုိ မေျပာရဲဘူးကြာ”
“ျပန္ေမးပါ၊ ဖင္လုိးမွာလားလုိ႔”
“သူေမးတဲ့အတုိင္းပဲ”
“ေမးပါကြာ”
စီစီက တခ်က္ေတာ့ မူေသးသည္။ နည္းနည္းေတာ့လည္း ေၾကာက္သည္။ ဖင္ကုိ လုိးမည္ဆုိေတာ့ ျဖစ္ပါ့မလားလည္း ေတြးသည္။
“ဖင္က လုိးစရာမွ မဟုတ္တာ”
“နင္ အရင္ခံၾကည့္လုိက္စမ္းပါ”
ကုလားမေလး စီစီမွာ ေငြတသိန္းနဲ႔ ဖင္ခံရမလုိလုိ မခံရဘူးလုိလုိ စဥ္းစားရခက္သည္။
“ျဖည္းျဖည္းလုိးေနာ္”
စီစီက အဝတ္ေတြခၽြတ္လွ်က္ ကုတင္ေပၚ တက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္ကလည္း ခၽြတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။
“ေလးဖက္ေထာက္ကြာ”
ေက်ာ္အုပ္က အိပ္ေနေသာ သူမကုိ ထူကာ ေျပာသည္။
“ေၾကာက္တယ္”
စီစီက ေၾကာက္တယ္သာ ေျပာသည္။ ေလးဖက္ေထာက္ဖုိ႔ လုပ္လုိက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က စီစီအုိးကုိ ပြတ္သပ္သည္။
“ဒီအခ်ိန္ထိ တင္းေနတာပဲကြာ”
ေျပာရင္း စီစီေနာက္ ဒူးေထာက္ကာ စီစီဖင့္ေညာင့္႐ုိးေပၚ လီးတင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းပြတ္သည္။ အုိးေတြကုိလည္း လီးနဲ႔ ထိုးသည္။ ၿပီးမွ ျပန္ခြာကာ ဖင္ေပါက္ထဲ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ တံေတြး ေလးခါေလာက္ေထြးခ်သည္။ ၿပီးေတာ့ ဖင္စုိေအာင္ သုတ္ေပးသည္။ ေနာက္ လက္ဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ တံေတြး သိပ္မထြက္ေတာ့သျဖင့္ စီစီပါးစပ္ေရွ႕လက္ျဖန္႔သည္။
“တံေတြး နည္းနည္းေလာက္”
“ထြီ”
“ေထြးဦး မ်ားမ်ားေလး”
“ထြီ ထြီ ထြီ”
ေက်ာ္အုပ္က တံေတြးျဖင့္ သူ႔လီးကုိ ျပန္ပြတ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဖင္ေပါက္တည့္တည့္ လီးထိပ္ကုိ ေတ့လုိက္သည္။ စီစီမွာ ေၾကာက္သျဖင့္ မ်က္စိမွတ္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္က အထက္ေခ်ာ္ထုိးလုိက္ ေအာက္ေခ်ာ္ထုိးလုိက္ လုပ္သည္။ ဖင္ခံရမည္သိျပန္ေတာ့လည္း ဖင္က ယားလာသည္။ ေက်ာ္အုပ္က ႏုိ႔ေတြကုိ လွမ္းဆြဲကာ ေတ့ထားသည့္လီးကုိျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထည့္သည္။ လီးက ႀကီးေသာေၾကာင့္လား သူမက ေၾကာက္သျဖင့္ ဖင္ကုိ က်ံဳ႕ထားေသာေၾကာင့္လား မသိ။ လီးက ေထာက္ေနသည္။
“စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္ စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာလည္းေျပာ ထည့္လည္းထည့္လုပ္သည္။ စီစီလည္း စိတ္ကုိ နည္းနည္းေလွ်ာ့သည္။ လီးေခါင္းႀကီးက ဖင္ထဲ မရမက ဝင္လာသည္။ စီစီက ႏႈတ္ခမ္းကုိ ကုိက္ထားသည္။ ဖင္ေတာ္ေတာ္နာသည္ကုိ ေအာင့္ထားသည္။ ေခၽြးေတြလည္း ထြက္သည္။ လီးေခါင္းျမဳပ္ၿပီးေနာက္ ဆက္ထုိးထည့္သျဖင့္ စီစီမွာ နာလြန္းေသာေၾကာင့္ ေရွ႕နည္းနည္းတုိးသည္။ ေက်ာ္အုပ္ကလည္း လုိက္တုိးကာ ဖင္ထဲ မရမက ဆက္ထည့္သည္။ စီစီက အိပ္ယာခင္းေတြကုိ ကုတ္ျခစ္မိသည္။ ဖင္ထဲ တဝက္ေလာက္ဝင္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က နည္းနည္းျပန္ထုတ္ကာ ေဆာင့္သည္။ အထုတ္အသြင္းလုပ္ကာ နည္းနည္းစီထည့္ရင္း လုိးသည္။ စီစီမွာ ေခၽြးေတြ ျပန္ေနရသည္။ တြဲက်ေနေသာ ႏုိ႔အစံုကုိ ေက်ာ္အုပ္က ဖမ္းဆုတ္ရင္း ညစ္သည္။ ဖင္ေတြ ပူက်စ္ေနသည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေဆာင့္လုိးေနသျဖင့္ စီစီက နာေသာ္လည္း ႀကိတ္ခံသည္။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ အရသာက ရွိလာသည္။ ေကာင္းလာသည္။ ကုိက္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းကို အသာေျဖေလ်ာ့ကာ ညည္းသည္။ ေက်ာ္အုပ္ကလည္း သူမေကာင္းၿပီမွန္းသိေတာ့ နည္းနည္းေဆာင့္သည္။ သြက္လာသည္။ စီစီမွာ လက္ေတြညႊတ္ကာ ဖင္ေထာင္ခံေပးသည္။ လီးကလည္း တေခ်ာင္းလံုး ဆံုးလုနီးပါး ဝင္လာသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဖင္ထဲ လရည္ပူေတြ ပန္းထည့္ခံရသည္။ သူမေမွာက္အိပ္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က လီးမထုတ္ေသးဘဲ သူမေပၚ ထပ္အိပ္သည္။ သူမနည္းနည္း႐ုန္းလုိက္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က ေဘးသုိ႔ တေစာင္းအိပ္ခ်သည္။ လီးကေတာ့ ထုတ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားသည္။ ဖင္ေပါက္ထဲ ေလေတြ ေအးခနဲ တုိးဝင္သည္။ ဖင္ကုိ နည္းနည္းစူပိုက္ေတာ့ လရည္ေတြ တစိစိထြက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က ဖင္ကုိ တရက္ျခား လုိးသည္။ ေနာက္မ်ားျဖင့္ ဖင္ေရာ အဖုတ္ပါ လုိးသည္။
“ဟင့္အင္း ရြံတယ္”
ေက်ာ္အုပ္က လီးစုပ္ေပးမလားဟု ေမးသည္။
“တသိန္းေပးမယ္”
“ဟင့္အင္း စုပ္ဘူး”
“တသိန္း တေသာင္း”
“မစုပ္ပါဘူး ဆုိ”
“စုပ္ပါကြာ တသိန္းခြဲေပးမယ္”
“သူမ်ားကုိ အရမ္း အႏုိင္က်င့္တာပဲ”
“အဲလုိမွေပါ့ကြာ”
စီစီသည္ ေလးဘက္ေထာက္၍ ေက်ာ္အုပ္ေပါင္ၾကားသုိ႔ ဝင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္အုပ္၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကုိ သြားျဖင့္ ကုိက္ျဖဳတ္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ႏွစ္သိန္းေပးမည္။ သူစုပ္ခုိင္းသည့္အတုိင္း စုပ္ေပးရမည္ ေျပာသည္။ မစုပ္ခင္ သူမကုိ အလွျပင္ခုိင္းေသးသည္။ သူမက မ်က္ေတာင္ေမႊးေတြကုိ ေကာ့ေနေအာင္ ဆြဲသည္။ သူမ၏ ႏွာတံစင္းစင္းေလးႏွင့္ ပါးျပင္ေဖြးအုအုေလးကုိ မိတ္ကပ္မုိ႔မုိ႔ေလး လိမ့္းသည္။ ထူျပစ္ျပစ္ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ အသားေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းနီေလး ဆုိးသည္။ ေဘာင္ဘီးၾကယ္သီးျပဳတ္ေတာ့မွ လက္ျဖင့္ ခၽြတ္ေပးလုိက္သည္။ လီးႀကီးက ေတာင္လုလုႀကီးေနသည္။ အေပၚဘက္သုိ႔ ကပ္ေနသည္။ လျပြတ္ႏွလံုးက ေဘးသုိ႔ ကားေနသည္။ စီစီက လဥႏွစ္လံုးၾကားကုိ လ်ာျဖင့္ လ်က္ေပးလုိက္သည္။ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ လ်က္ၿပီး ေဘးႏွစ္ဖက္တြင္ ရွိသည့္ လဥကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲစုပ္ေပးသည္။ လဥက ျပြတ္ခနဲ ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ နည္းနည္းစုပ္ေပးလုိက္သည္။ ေနာက္ လျပြတ္ႏွစ္ခုၾကားကုိ ျပန္လ်က္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လဥေနာက္တလံုးကုိ ထပ္မံဆြဲငံုေပးသည္။ စီစီသည္ လတံေပၚသုိ႔ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ထိလ်က္တက္ေပးသည္။ ဒစ္အဆက္နားေလးကုိ လ်ာျဖင့္ ခေလာက္ကာ ကစားေပးသည္။ လီးတံႀကီးက ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တုန္ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ လီးကုိ ဖြဖြေလး ကုိင္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ထိပ္ေလးကုိ ငံုလုိက္သည္။ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ထိပ္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ငံုခ်သည္။ လဥႏွစ္လံုးကုိလည္း ပင့္တင္ကာ လက္ျဖင့္ ကစားေပးသည္။ လဥကုိ ဆုပ္ေခ်ေပးသည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူမပါးျပင္ကုိ လက္ျပင္ျဖင့္ ပြတ္ေပးသည္။ သူမဆံထံုးကုိ ေက်ာေပၚ ေျဖခ်သည္။ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာႏွင့္ ျပည့္စံုလွေသာ သူမဆံႏြယ္မ်ားက သူမေက်ာျပင္ကို ဖံုးသြားသည္။ သူမခါးထိပင္ ေက်ာ္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေကာင္းလာလုိ႔လား မသိ။ နည္းနည္းထကာ သူမႏုိ႔ကုိ ပြတ္ကစားျပန္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဘယ္လုိစုပ္ စသျဖင့္ သူမကုိ ဆက္လက္သင္ၾကားေပးရာ သိပ္မၾကာမီ သူမလီးစုပ္ ေကာင္းေကာင္းကၽြမ္းသြားပါေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ သူမလီးစုပ္သည့္ အခန္းမွ စတင္ကာ လုိးခန္းကုိ ဖြင့္ၾကသည္။
“အဆစ္အေနနဲ႔ ႏုိ႔ႏွစ္လံုးႏွင့္ ညႇပ္ၿပီး ကြင္းထုေပးကြာ”
ေငြေလးငါးေသာင္းျဖင့္ လုိးေသာ္လည္း သူမကုိယ္တုိင္က ခံခ်င္ခ်င္မုိ႔ သေဘာတူေပးသည္။ လီးညိဳညိဳမည္းမည္းႀကီးကို သူမႏို႔ၾကားျဖင့္ ညႇပ္ကာ တံေတြးနည္းနည္း ေထြးထည့္ၿပီး ကြင္းထုေပးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေနာက္ ေလးငါးရက္မွ်သာ ေက်ာ္အုပ္နဲ႔ ေနရသည္။ ေက်ာ္အုပ္မယား သိသြားၿပီး သူမကုိ အိမ္ရိပ္မနင္းဖုိ႔ ေျပာကာ သူမလင္ကုိလည္း ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် အလုပ္ေခၚသြားေလသျဖင့္ စီစီတေယာက္ အခ်စ္ငတ္ခဲ့ရသည္။

သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၆)

“ပပဝင္း”

ပုရစ္ဖူးတည္းခုိခန္းတြင္ ျဖစ္သည္။ ပပဝင္းကေတာ့ တဖက္ခန္းတြင္ ေအးမိေရာက္ေနၿပီး ဖင္ခံကာ မိမိတုိ႔ကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္ကုိ လံုးဝမသိရွာပဲ ေအးကို၏ လီးႀကီးကို စိမ္ေျပနေျပ စုပ္ေပးေနသည္။ လီးႀကီးက သူမအႀကိဳက္ျဖစ္သည္။ လံုးပတ္ တလက္မခြဲနီးနီးရွိသည္။ အရွည္ကလည္း အသည္းခုိက္ေလာက္ေအာင္ စြဲမက္ဖုိ႔ေကာင္းသျဖင့္ ပပဝင္းက ေအးကုိနဲ႔ တြဲျဖစ္သည္။ ပပဝင္းမွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အေတာ္ထန္ခဲ့သည့္ ဏွာဗူးမေလးျဖစ္ရာ ေအးကုိေလာက္ေတာ့ အေပ်ာ့ျဖစ္ေနသည္။ သူမသည္ အလြန္႔အလြန္ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသည္ ဆုိသည့္ မိသားစုမွ ဆင္းသက္လာသူ ျဖစ္သည္။
“ေမာင္ေမာင္ လာစမ္း နင့္ကုိ ငါ့ပစၥည္းဆုိရင္ ဘာပစၥည္းမွ မထိနဲ႔လုိ႔ေျပာထားတယ္ မလား”
ေမာင္ေမာင္ဆုိသည္မွာ အိမ္က အဝတ္ေလွ်ာ္၏ သားျဖစ္သည္။ ထုိေဒၚႀကီးက အလုပ္လာလွ်င္ ေခၚလာတတ္သည္။ ညေန သူမေက်ာင္းမွ ျပန္လာေသာအခါ သူမေဘာလံုးကုိ ကန္ေနသည္ကုိ ေတြ႕သျဖင့္ သူမက ေခၚဆူျခင္းျဖစ္သည္။ ေမာင္ေမာင္က ေဘာလံုးေလး ေကာက္ကာ ေခါင္းငံု႔လွ်က္ လာေပးသည္။ ပပဝင္းက ဆံပင္ေဆာင့္ဆြဲသည္။ နားရြက္ဆြဲလိမ္သည္။ ေမာင္ေမာင္က ဒါမ်ိဳးခံရေနက်မုိ႔ မ်က္ႏွာမဲ့လွ်က္ ဘာမွ မေျပာဘဲ လုပ္သမွ် ငံု႔ခံသည္။
“လာပါ သမီးရယ္ အလကား သမီးလက္နာတယ္”
ပပဝင္း မိခင္ျဖစ္သူက ပပဝင္းဘယ္လုိလုပ္လုပ္ ၿငိမ္ၾကည့္ေနသည္။ ပပဝင္းက ေမာင္ေမာင္မ်က္ႏွာတည့္တည့္ ေဘာလံုးနဲ႔ တအားပစ္လုိက္သည္။ ေဘာလံုးေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ ေနာက္လွန္၍ ထုိင္လဲက်သည္။ ပပဝင္းသည္ လဲက်သြားေသာ ေမာင္ေမာင့္ရင္ဘတ္ကုိ ေျချဖင့္ တခ်က္နင္းလုိက္သည္။ စသျဖင့္ ပပဝင္းသည္ စိတ္တုိင္းက် ေမာင္ေမာင့္ကုိ အၿမဲတမ္းႏွိပ္စက္တတ္သည္။ ထုိင္ေနပါကလည္း
“ေမာင္ေမာင္ လာစမ္း”
“ဟုတ္ကဲ့”
“နင္ဘာလုိ႔ ထုိင္ေနတာလဲ၊ ဒီအိမ္ထဲ လာရင္ အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆုိတာ မသိဘူးလား”
“ဟုတ္”
“ငါ့ေရွ႕ကၽြမ္းထုိးျပစမ္း”
ေမာင္ေမာင္က ဘာမွ ေျပာခြင့္မရွိဘဲ ပပဝင္းခုိင္းသလုိ ကၽြမ္းထုိးျပရသည္။ ပပဝင္းက တခစ္ခစ္ ရယ္သည္။ ႏွိပ္စက္ရင္း ႏွိပ္စက္ရင္း ပပဝင္းခမ်ာ ေမာင္ေမာင့္ကုိ ဘယ္လုိ ႏွိပ္စက္ရမလဲဟု ေတြးရတာကလည္း အေမာျဖစ္လာသည္။
“ေမာင္ေမာင္ လာစမ္း ငါ့ေပါင္ၾကားထဲ ေလးဘက္ေထာက္ ဝင္စမ္း”
“ခင္ဗ်ာ”
“ငါေျပာေနတာ မၾကားဘူးလား”
ပပဝင္းက ေပါင္ေလး တဝက္တပ်က္ဖံုးထားေသာ စကဒ္ျဖင့္ ေပါင္ကားထားသည္။ ေမာင္ေမာင္က ေလးဘက္ေထာက္ကာ ေပါင္ၾကားထဲဝင္သည္။ တပတ္ၿပီး တပတ္ဝင္ခုိင္းသည္။ အဖုိနဲ႔အမမုိ႔ ပပဝင္းက စိတ္ေလး စႏုိးစေနာင့္ေလး စျဖစ္လာသည္။ အနီးရွိခံုတန္းေလးတြင္ ေမာင္ေမာင္ကုိ ေခၚလုိက္သည္။
“ေမာင္ေမာင္ ငါ့ေျခမကုိ စုပ္ေပး”
“ခင္ဗ်ာ”
“ငါႏွစ္ခါ မေျပာခ်င္ဘူးေနာ္”
ပပဝင္းက ေသခ်ာၾကည့္ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္သည္ ေခါင္းငံု႔ခ်ကာ သူမေျခမကုိ စုပ္သည္။ သူမက ေျခမကုိ စုကာေထာင္ထားေပးသည္။ ယားသလုိလုိ ရွိေသာ္လည္း နည္းနည္းရယ္ရင္း ေျခမကုိ ဆက္စုပ္ခုိင္းသည္။ သတိရသျဖင့္ ေျခတဖက္ျဖင့္ ေခါင္းကုိ နင္းကာ ေျခမတေခ်ာင္းကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။
“ႏြားေလး ေကာင္းလား”
”---------“
ေမာင္ေမာင္ ဘာမွ ျပန္မေျပာပါ။
“နင့္နာမည္ ႏြားေလးလုိ႔ ေျပာင္းေပးမယ္၊ ေရာ့ ဒီေျခမေျပာင္းစုပ္”
ပပဝင္းက ေျခမေျပာင္းေပးသည္။ ပပဝင္းသည္ ေျခမစုပ္ခုိင္းရင္း အေၾကာေတြ တင္းလာသည္။ ဘာလုိလုိ ညာလုိလုိ ခံစားရသည္။
“ငါ့ေျခေထာက္ကုိင္ၿပီး ငါ့ေျခဖဝါးေတြ နမ္းစမ္း ဟဲႏြားေလး”
ေမာင္ေမာင္သည္ ပပဝင္း ေျခေထာက္ကုိ မရဲတရဲကုိင္ကာ ေျခဖဝါးကုိ နမ္းသည္။
“အဲလုိ မဟုတ္ဘူး ႏြားေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ စုပ္နမ္းစမ္း”
ပပဝင္းသည္ ေမာင္ေမာင့္ပါးျပင္ကုိ ေျခဖဝါးျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးမိသည္။ ေစာက္ဖုတ္ေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္ယားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေျခေထာက္ကုိ နမ္းခုိင္းၿပီး အာသာေျဖရသည္။ ပပဝင္းအထင္ သူမအတြင္းခံစုိသြားသည္။ နည္းနည္းေတာ့ စုိးရိမ္သြားသည္။
“သြားစမ္း ငါနဲ႔ ေဝးေဝးသြားေန ႏြားေလး”
ေမာင္ေမာင္ နည္းနည္းေဝးသြားေတာ့ ကုိယ့္ဖင္ကုိယ္ျပန္စမ္းၾကည့္သည္။ စုိေနသည္။ စကဒ္ကုိ နည္းနည္း လွည့္ဝတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္လည္း ေျခမေတြ ေျခေခ်ာင္းေတြကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။ ေျခဖဝါးကုိ လ်က္ခုိင္းသည္။ ဖေနာင့္ကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။ သူမကေတာ့ ေမာင္ေမာင္ကုိ ႏြားေလး ႏြားေလး ေခၚကာ ပါးျပင္ကုိ ေျချဖင့္ ပြတ္သည္။ ေခါင္းကုိ နင္းသည္။ ေမာင္ေမာင့္ရင္ဘတ္ကုိ ေျချဖင့္ ထုိးသည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားလည္း ဆက္တုိက္ ေမာင္ေမာင့္ကုိ ကစားလာရာ ၾကာေတာ့ ပပဝင္းခမ်ား စိတ္ေတြ ႐ုိင္းလာသည္။ အသံုးမျပဳေတာ့ေသာ ဂုိေဒါင္ထဲ ေမာင္ေမာင္ကုိ ေခၚသည္။
“ငါ့ဖင္အုိးကုိ နမ္းေပးစမ္း”
ပပဝင္းက မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္က ေနာက္ကေန ဒူးေထာက္သည္။ အုိးေပၚလုလု စကဒ္တုိတုိပြပြေလးကုိ ေမာင္ေမာင္က ပင့္လုိက္သည္။ စစ္ေရာင္ အတြင္းခံေလးဝတ္ထားသည္။ ေမာင္ေမာင္က စုပ္နမ္းသည္။ ပပဝင္းမွာ တုန္လုိ႔ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ မသိ။ နမ္းဆုိ နမ္းေပး႐ံုသာ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ျဖဴဝင္းေသာ မိန္းကေလး ေပါင္တံကုိ ျမင္ေနရေသာ တင္းက်စ္ေသာ မိန္းကေလးအုိးကုိ နမ္းေပးေနရေသာ သူ႔ခမ်ာလည္း လီးေတာ့ ေတာင္ေပလိမ့္မည္ဟု ထင္သည္။ ပပဝင္းက ခံုေပၚ ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင့္ကို ပက္လက္အိပ္ခုိင္းက ေအာက္ပုိင္း ခၽြတ္ခုိင္းလုိက္သည္။
“အုိ”
ပပဝင္းသည္ ျမင္လည္း ျမင္ခ်င္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ျဖစ္ေနေသာ ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင့္လီးႀကီးကို တခါၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲမိေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္ၾကည့္သည္။ လီးႀကီးက ၂ေပ ဖန္ေခ်ာင္း လံုးပတ္ေလာက္ရွိသည္။ မည္းေတာ့ မည္းတူးေနသည္။ အေမြးေတြကေတာ့ ေပါက္ခါစ ရွိေသးသည္။ ပပဝင္းက ခံုကုိ အနီးသုိ႔ယူကာ ေမာင္ေမာင္ေပၚခ်ၿပီး ထုိင္ခံုေပၚ ထုိင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေျခမႏွင့္ ေျခညိဳးၾကားျဖင့္ လီးကုိညႇပ္ၾကည့္သည္။ ႀကီးသျဖင့္ ညႇပ္မမိႏုိင္။ အသာေလး ဖိနင္းကာ လီးကို အေပၚသုိ႔ ဖိကပ္လုိက္ၿပီး ေျချဖင့္ ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ ကြင္းတုိက္ေပးရင္း ပပဝင္းမွာ ေစာက္ရည္ေတြ ထြက္သည္။ ေစာက္ရည္ထြက္သျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္မွာ စုိလည္းစုိ ယားလည္းယားျဖစ္၍ မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္လွသည္။ ေမာင္ေမာင္ကလည္း တခါခါ ၾကည့္လာတတ္သျဖင့္ မၾကည့္နဲ႔ေအာ္ကာ ေမာင္ေမာင့္လီးကုိ ေျချဖင့္နင္းရင္း အဖုတ္ကုိ အသာေလး ျပန္ပြတ္ကစားေနမိသည္။ လီးနဲ႔ထိေနရလုိ႔လား မသိ။ ေစာက္ရည္က ထပ္ထြက္ျပန္သည္။ ေမာင့္ေမာင့္လီးေပၚ တက္ထုိင္ကာ ေဆာင့္ပစ္ခ်င္စိတ္ အတင္းေပါက္ေနသည္။ တက္ေဆာင့္ေတာ့မလုိ ခဏခဏ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း စိတ္က သိပ္မသတီသလုိ ခံစားရသည္။ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ ေစာက္ရည္ေတြ ထပ္ထြက္သည္။ ေစာက္ရည္က ေတာ္ေတာ္ထြက္သျဖင့္ ေအာက္က ခံုပင္စုိကုန္သည္။ သိပ္ဂ႐ုမစုိက္အားဘဲ ေမာင္ေမာင့္လီးကုိ ေျခေထာက္ျဖင့္ ကြင္းတုိက္ေပးေနမိသလုိ ကုိယ့္အဖုတ္ကုိယ္ကုိယ္လည္း ဆက္ပြတ္ေနမိသည္။ စိတ္ထဲ အာသာေတာ္ေတာ္ေျပမွ ရပ္လုိက္သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္လည္း ေမာင္ေမာင့္ကုိ အုိးေတြ နမ္းစုပ္ခုိင္း စိတ္ယားလာလွ်င္ ပက္လက္အိပ္ခုိင္းၿပီး လီးကုိ ေျချဖင့္ ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ ၾကာေတာ့ သူမ မေနႏုိင္ေတာ့ျပန္။
ေမာင္ေမာင္ကုိ လက္ျပန္ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး မ်က္လံုးကို အဝတ္စျဖင့္ ပိတ္လုိက္ၿပီး ေအာက္ပုိင္းခၽြတ္ခ်ၿပီး ေမာင္ေမာင့္အက်ႌကုိ ၾကယ္သီးျဖဳတ္လုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင့္ရင္ဘတ္ကုိ နမ္းသည္။ ဒူးေထာက္ကာ ေပါင္ျခံတဝုိက္ စုပ္ေပးသည္။ လီးကုိလည္း ဘယ္လုိမွ မေနႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး စုပ္ေပးလုိက္သည္။ စိတ္တုိင္းက် လ်က္ေပးလုိက္၊ စုပ္လုိက္၊ ကြင္းထုလုိက္ လုပ္သည္။ လီးလံုးႀကီးကုိ ကုိင္၍ ပါးျပင္တြင္အပ္ကာ ေမွးအိပ္မိသည္။ ပါးျပင္တြင္ လိမ့္ၾကည့္သည္။ လွ်ာတြင္တင္ကာ ပုတ္ကစားသည္။ ပါးစပ္ကုိ အကုန္ဟကာ ေမာင္ေမာင့္ေပါင္ကုိ ဖက္၍ အာေခါင္စုိက္ေအာင္ စုပ္မိသည္။
“ထြက္ေတာ့မယ္”
လရည္ထြက္ခါနီးလွ်င္ ေျပာပါ ဟုေျပာထားသျဖင့္ ေမာင္ေမာင္က ေျပာသည္။ ပပဝင္းက လီးကုိ ေသခ်ာၾကည့္ရင္း ကြင္းကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထုသည္။ ၂ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဗ်စ္ခနဲ လရည္က ပန္းထြက္သည္။ အရွိန္ျဖင့္ ျဖဴခနဲ ပန္းထြက္လာေသာေၾကာင့္ ပပဝင္း လန္႔ကာ ေနာက္ဆုတ္မိသည္။ လရည္က နဖူးလာကပ္သည္။ မ်က္ႏွာကုိ ကန္႔လန္႔ျဖတ္စီးသည္။ ေနာက္ဆက္တုိက္ ထြက္လာသည္ကုိ ၾကည့္သည္။ လရည္က ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ သူမမ်က္ခံုးေပၚတြင္လည္းေကာင္း သူမႏွာတံေပၚတြင္လည္းေကာင္း သူမပါးျပင္ေပၚတြင္လည္းေကာင္း သူမႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေပၚတြင္လည္းေကာင္း ပ်စ္ခဲေအာင္က်သည္။ မ်က္ႏွာတျပင္လံုးနီးပါ လရည္ရႊဲသြားသည္။
“ေမာင္ေမာင္ နင့္လက္ႀကိဳးေတြကုိ ငါေျဖေပးမယ္၊ ဒါေပမယ့္ နင္မ်က္စိအုပ္ထားတဲ့ဟာ မဖြင့္ရဘူး၊ နင္ ဘာလုပ္ရမလဲဆုိေတာ့...”
ပပဝင္းက ေျပာရင္း ႀကိဳးေျဖေပးကာ ႀကိဳးေျပသြားေတာ့ စကဒ္ပင့္ၿပီး အတြင္းခံကုိ ခၽြတ္လုိက္ရင္း ဆက္ေျပာသည္။
“နင္ ငါ့ဖင္ကုိလုိး”
“လီးျပန္ေတာင္ေအာင္ ေစာင့္ရင္း မမဖင္ကုိ လ်က္ေပးမယ္ေလ”
“ေအး ေကာင္းတယ္ ႏြားေလး ဒီတခါေတာ့ နင္ေတာ္သြားၿပီ”
ဆုိကာ ပပဝင္းသည္ တစ္သ်ဴးမ်ားယူရင္း မ်က္ႏွာတြင္ ေပေနေသာ လရည္ကုိ သုတ္ကာ ဖင္ကုိ ေမာင္ေမာင့္ထံကုန္းေပးသည္။ ေမာင္ေမာင္သည္ မ်က္စိ မျမင္ရေသာ္လည္း ဖင္နမ္းေပးေနက် ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပပဝင္း ဖင္အနံ႔ကုိ ခံကာ လွ်ာထုတ္၍ လ်က္ေပးေတာ့သည္။ လွ်ာက ခေရပြင့္တည့္တည့္တြင္ မထိ တထိနဲ႔ လိမ္ကာ လ်က္ေပးသျဖင့္ ပပဝင္းမွာ ဘယ္လုိမွ ေနမရျဖစ္ကာ ေမာင္ေမာင္ေခါင္းကုိ သူမဖင္ၾကားထဲ ဆြဲစိထားလုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင္ကလည္း ပပဝင္းအုိးႀကီးကုိ ဆုပ္ကုိင္ကာ ဖင္ဝကုိ ငံုလွ်က္ လွ်ာျဖင့္ ဖင္ေပါက္ကုိ ထုိးေမႊသည္။
“လုိးကြာ ႏြားေလး လုိး မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး လုိးကြာ”
ပပဝင္း ဘယ္လုိမွ မခံစားႏုိင္ေတာ့ေပ။ ေမာင္ေမာင္ကလည္း လီးေတာင္လာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ မ်က္လံုးပိတ္ထားေသာျငား ဒဲ့ကုန္းေပးမည္ဆုိကုိ သိသျဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ကာ ပပဝင္းခါးကုိ ကုိင္လွ်က္ေတ့လုိက္သည္။ ဖင္ေပါက္နဲ႔တည့္ေအာင္လီးကုိ ထားလုိက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြင္းထည့္လုိက္သည္။ ပပဝင္းသည္ ေရွ႕က သက္မဲ့တုိင္ကုိသာ ဖက္ထားေနမိသည္။ ေနာက္က ေမာင္ေမာင့္လုိးခ်က္ေၾကာင့္ တကုိယ္လံုး ရွိန္းဖိန္းကာ တုန္ရီေနသည္။ ကုိယ့္အဖုတ္ကုိယ္လည္း ျပန္ႏိႈက္မိသည္။ ေစာက္ဖုတ္ခံခ်င္ေသာ္လည္း ဒီလုိ ေအာက္တန္းစားကိုက်ေတာ့ မေပးခ်င္ျပန္။ ႏို႔ေတြကစားလုိက္ အဖုတ္ႏိႈက္လုိက္နဲ႔ ဖင္ေဆာင့္လုိးေနသည္ကုိ ၿငိမ္ခံစားရင္း ဖီးလ္အျပည့္ယူသည္။ ဖင္ေတြပူက်စ္လာသည္အထိ ေမာင္ေမာင္က လုိးေပးသည္။ ခဏေန ဖင္ထဲ ပူခနဲ တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ လရည္ေတြ ဝင္လာသည္။
“ဟား ေကာင္းလုိက္တာကြာ ေကာင္းလုိက္တာ”
ဖင္ထဲ လရည္ပူေတြ ဝင္လာေနသည္ကုိ ခံစားရင္း ပပဝင္းက ေျပာသည္။ လီးေပ်ာ့သြားေတာ့ ေမာင္ေမာင္က ဆြဲထုတ္သည္။ ပပဝင္းသည္ ဖင္ေတာ္ေတာ္ နာသြားသည္။ လရည္ေတြကုိ နည္းနည္းညစ္ထုတ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေခၽြးေတြရႊဲေနေသာ ေမာင္ေမာင္ကုိ ေပါင္ရင္းဆြဲကပ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကုိ အပ္လုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင္ကလည္း ေမာေမာနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္သည္။ ပပဝင္းတေယာက္ အေၾကာအခ်င္ေတြ တင္း၍ ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ယားေနသည္။
“ႏြားေလး ငါ့ေစာက္ေစ့ကုိ သြားေလးနဲ႔ ကုိက္ေပးစမ္းပါ”
ေမာင္ေမာင္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ နည္းနည္းျဖဲလုိက္ၿပီး စူထြက္ေနေသာ ေစာက္စိကုိ စပ္စပ္ စပ္စပ္ေလးကုိက္ေပးလုိက္သည္။ ပပဝင္းသည္ ေမာင္ေမာင္ ဆံပင္ကုိ ဆြဲရင္း ေကာ့တက္ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္က လွ်ာျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲ ထုိးေမႊသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေစာက္ဖုတ္ ေဘးႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိစုပ္ေပးသည္။ ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ အစံုကုိ စံုလုိက္ အုပ္ကာ စုပ္နမ္းေပးသည္။ ေမာင္ေမာင္က ခုနက လုိးခဲ့ေသာ ဖင္ကေန အေပၚကုိ လွ်ာျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဖိလ်က္တက္ေပးသည္။ ဤအခန္းကုိ ပပဝင္း ခဏတာ ျဖတ္ေက်ာ္လုိက္ရသည္။ ေနာက္ပုိင္း သူမ ဘယ္လုိမွ မေနႏုိင္ေတာ့ေပ။
“ႏြားေလး ပက္လက္အိပ္ေနစမ္း”
ခုထိေတာ့ ေမာင္ေမာင့္မ်က္လံုးေတြကုိ ပိတ္ထားပါေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင္က ဘယ္ေနရာ ဘာရွိသည္ကုိ တန္းသိေနၿပီ။ သူမကသာ ရွက္သလုိလုိ မ်က္ႏွာ မျပခ်င္ေပမင့္ လီးမစုပ္ေပးခင္ မ်က္ႏွာေလးေတာ့ တခ်က္နမ္းျဖစ္ကာ မ်က္လံုး စည္းျဖစ္သည္။ ေမာင္ေမာင္က ပက္လက္ေလး အိပ္သည္။ သူမအေပၚကေန ခြလုိက္သည္။ လီးေပၚ တံေတြးဆြတ္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အဖုတ္တည့္တည့္ လီးကုိေတ့လုိက္သည္။ အေပၚကေန အသာေလး ဖိခ်လုိက္သည္။ ေလာကႀကီးက သာယာလွပေနပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ပပဝင္းသည္ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ စိတ္တုိင္းက် ေနထုိင္ခဲ့သည္။ ခုထိလည္း ေမာင္ေမာင္ကုိ ကစားစရာ အျဖစ္ကစားက ခ်စ္တုန္း ျဖစ္သည္။
“ႏြားေလး သိလား ဒီေန႔ ငါရည္းစား အသစ္နဲ႔ တေနရာခ်ိန္းတယ္၊ ငါ အခြင့္အေရးေပးရက္သားနဲ႔ ငါ့ကုိေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မဖက္ရဲဘူးကြာ”
ပပဝင္းက ေမာင္ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲမွေန၍ အက်ႌကုိ ခၽြတ္ရင္းေျပာသည္။ ေမာင္ေမာင္က သူမအုိးကုိ ကစားေနသည္။ အက်ႌကၽြတ္သြားေတာ့ ေမာင္ေမာင္က သူမေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္သည္။ သူမပါးကုိ ေလးငါးခ်က္နမ္းၿပီး ႏုိ႔ကုိ စုပ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမကုိ ဆြဲလွည့္ကာ ထုိင္ခ်သည္။ သူမအုိးကုိ နမ္းသည္။ အုိးႏွစ္လံုးကုိ ၿဖဲကာ ဖင္ကုိ လွ်က္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လီးႀကီးနဲ႔ ေထာက္ကာ ပင့္ထည့္တက္သည္။
“အ”
ေမာင္ေမာင္က ပပဝင္းဗုိက္ကုိ ဖက္ထားသည္။ ပပဝင္းက နာသျဖင့္ ေျခဖ်ားေထာက္သည္။ ေမာင္ေမာင္က ပါးကုိ နမ္းရင္း ပခံုးကုိ ဖိခ်သည္။ ပပဝင္းက ဖင္ထဲလီးႀကီး ေထာက္ဝင္ေနတာ နာသျဖင့္ ေျခဖ်ားအစြမ္းကုန္ ေထာက္ေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင္က ဖိခ်ကာ ေဆာင့္တက္သျဖင့္ ဖင္ထဲ လီးႀကီး အေခ်ာင္းလုိက္ ဝင္ကာ ေဆာင့္ေပးသည္ကုိ ပါးအနမ္းခံရင္း ေက်ာင္းက ရည္းစားကုိ ျမင္ေယာင္ေနသည္။ ေမာင္ေမာင္က ဗုိက္သားကုိ ပြတ္ေပးရာမွ အထက္ကုိ တက္လာကာ ႏုိ႔အစံုကုိ ပြတ္ေခ်သည္။ ေမာင္ေမာင္၏ အားနဲ႔ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ ေျမာက္တက္သြားေသာ္လည္း ပပဝင္းက ေက်နပ္သည္။
“ေစာက္ပတ္ လုိးေပးဦးကြာ”
ေမာင္ေမာင္က သူမဖင္ထဲကုိ ေလးငါးခ်က္ေဆာင့္ၿပီး လီးကုိ ျဖည္းျဖည္းထုတ္လုိက္သည္။ သူမလည္း ေမာင္ေမာင္ဘက္သုိ႔လွည့္ေပးသည္။ သူမက ေမာင္ေမာင့္မ်က္လံုးကုိ အုပ္ထားေသာ ပုိက္စကုိ ျဖဳတ္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေမာင္ေမာင့္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းသည္။ လ်ာေတြ ထုိးထည့္ေပးသည္။ ေမာင္ေမာင္က သူမလ်ာကုိ စုပ္ေပးသည္။ ေမာင္ေမာင္က နမ္းလည္းနမ္းရင္း ေအာက္ကေန သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးကုိထုိးထည့္သည္။ လီးအဖ်ားဝင္သြားေတာ့ ေမာင္ေမာင္က သူမအုိးကုိ ကုိင္ကာ ထည့္သည္။ လက္တဖက္က သူမေခါင္းကုိ ကုိင္ထားကာ အဆက္မျပတ္နမ္းသည္။ ပပဝင္းလည္း ေမာင္ေမာင့္ေက်ာျပင္ကုိ ကုတ္ျခစ္မိသည္။ ေမာင္ေမာင့္လက္ေမာင္းအုိးကုိ ဖက္ထားမိသည္။ ေမာင္ေမာင္က နမ္းလည္းနမ္း လုိးလည္းလုိးမုိ႔ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္သုိ႔ပင္ ေရာက္ေနသည္ ဆုိရေပမည္။ လုိးခ်က္ေတြ ၾကမ္းလာသျဖင့္ သူမ အနမ္းမခံႏုိင္ေတာ့ေပ။
“ေကာင္းလုိက္တာကြာ ေကာင္းလုိက္တာ ေဆာင့္ေပးစမ္းပါ အဲလုိ ဆက္ေဆာင့္စမ္းပါ”
ေမာင္ေမာင့္ေက်ာျပင္ကုိ ဖမ္းဆုပ္ရင္း ဖက္ထားကာ ပပဝင္း ညည္းသည္။
“ႏြားေလး”
“ဗ်ာ”
“ၿပီးခါနီးရင္ ငါ့ပါးစပ္ထဲထည့္ေပးေနာ္ ငါ လရည္ေသာက္ခ်င္တယ္”
ဤသုိ႔ျဖင့္ ဆက္လုိးလာရာ ၿပီးခါနီးေသာအခါ “ၿပီးေတာ့မယ္” ဟုေျပာသည္။ ထုိအခါ ပပဝင္းက ေခၽြးေတြ သံေတြနဲ႔ ထုိင္ခ်သည္။ ေမာင္ေမာင္က နဖူးတြင္ စုိေနေသာ ေခၽြးမ်ားႏွင့္ ဆံစကုိ သပ္တင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကုိ တခ်က္ငံု႔နမ္းသည္။ ေနာက္ လီးကုိ ပပဝင္းပါးစပ္ထဲထည့္သည္။ ပပဝင္းေခါင္းကုိကုိင္ကာ လီးကုိ တခ်က္ဆံုးေအာင္ ထည့္လုိက္ၿပီး ပါးစပ္ကုိ ေလးငါးခ်က္ေဆာင့္သည္။ ပပဝင္းက လီးလံုးႀကီးကုိ ပါးစပ္အကုန္ဟကာ ငံုထားရင္း အာေခါင္စုိက္သည္အထိ ကုိယ္တုိင္လည္း ဖိသြင္းသည္။ အာေခါင္စုိက္သည့္အခါ ေမာင္ေမာင္က သူမေခါင္းကုိ ဖိထားသည္။ ၿပီးလွ်င္ ဘယ္ညာ ဆြဲရမ္းသည္။ ပပဝင္းသည္ ႏွာေခါင္းျဖင့္ အသက္႐ႈရသျဖင့္ လေမြးေတြႏွာေခါင္းနဲ႔ကပ္ေနရာ လေမြးေတြ ႏွေခါင္းထဲဝင္သည္။ ေမာင္ေမာင္ဖင္တံုးႀကီးကုိ ကုတ္ဖဲ့ကာ လီးကုိ မလြတ္တမ္းငံုသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလး အားရမွ ထုတ္သည္။ ေနာက္ လျပြတ္ကုိ ငံုေပးသည္။ ၿပီးမွ လထိပ္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းဝတြင္ေတ့ကာ ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ လရည္ေတြ ပူခနဲ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ပန္းထြက္လာေတာ့ သူမပါးစပ္ကို ဟေပးလုိက္သည္။ လရည္ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲေတြကုိ ၿမိဳခ်ၿပီး ထိပ္တြင္ ကပ္က်န္ေနေသာ လရည္ကုိ ကုန္ေအာင္ စုပ္ေပးလုိက္သည္။ ေမာင္ေမာင္မွာ တုန္ေနသည္။
“အရသာ ရွိတယ္ကြာ”
ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေပေနေသာ လရည္ကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သုတ္ကာ လ်ာျဖင့္ လ်က္ရင္း ေျပာသည္။
“မမ”
“ေျပာ ႏြားေလး”
“က်ေနာ္ ေသးေပါက္ခ်င္တယ္”
“လာ မမႏႈတ္ခမ္းေပၚ ပန္းခ်ကြာ”
ပပဝင္းက ဒူးေထာက္ထုိင္ကာ မ်က္ႏွာကုိ ေမာ့ထားသည္။ ေမာင္ေမာင္က မမေခါင္းကုိ တဖက္ကုိင္ကာ လီးကုိ တဖက္ကုိင္၍ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးတြင္ ေတ့လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ေခ်ာ္တက္မသြားရန္ ေသခ်ာကုိင္ၿပီး ေသးေပါက္ခ်သည္။ ေသးက နည္းနည္းနီက်င္က်င္ေလး ျဖစ္သည္။ ေသးေၾကာင္းက ေတာ္ေတာ္သန္သျဖင့္ အခ်ိဳ႕ပါးစပ္ထဲ ဝင္သည္။ ပပဝင္းက ေထြးထုတ္သည္။ ေသးေတြက ပါးေပၚလည္း ေပကုန္သည္။ ကုိယ္ေပၚလည္း အတန္းလုိက္ စီးက်သျဖင့္ ေသးေတြရႊဲေနသည္။ ေသးေတြကုန္ေတာ့ ပပဝင္းက လီးႀကီးကုိ ငံုကာ ရယ္သည္။ ဤမွွ်လီးႀကိဳက္ေသာ ေကာင္မက ရည္းစားထားသည့္အခါ လုိးမည့္သူနဲ႔ ေလးငါးေယာက္ လႊဲၿပီးကာမွ ေအးကုိနဲ႔ေတြ႕သည္။ ေျမြေျမြခ်င္းမုိ႔ ေျချမင္သည္လား မသိ။
“ဟင့္အင္းကြာ”
အလဲ့။ သူမ ဟန္ေဆာင္တတ္သား။ ေအးကုိက ပါးေတြ နားေတြ နမ္းေတာ့ သူမက မူသည္။ အမွန္ေတာ့ ခံခ်င္လြန္းလုိ႔ ယားေနၿပီ။ ေအးကုိက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ေတာ့ သူမ ျပန္နမ္းသည္။
“ဟင့္အင္းကြာ”
ေအးကုိက ႏုိ႔ေတြကို ကုိင္ေတာ့ ျငင္းျဖစ္သည္။ ဘာေျပာေျပာ ေအးကုိကလည္း သူမေနာက္ကုိ သြား၍ ေနာက္ကေန ႏုိ႔ကုိ ကုိင္သည္။ အက်ႌေတြပင့္သည္။ ခံခ်င္လြန္းလုိ႔ ယားေနသည့္ၾကား ေအးကုိက ႏုိ႔သီးကုိ ေဖာ္သည္။ ေအးကုိက ငုံ႕ကာ စုိ႔သည္။
“ဟင့္အင္းကြာ”
ေအးကုိက သူမစကဒ္တုိတုိေလးကုိ ပင့္သည္။ အေပၚကေန အဖုတ္ကုိ ပြတ္သည္။ ပပဝင္းမွာ ခံခ်င္လြန္းလုိ႔ တုန္လုိ႔ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ ျငင္းေသးသည္။ ေအးကုိက ေရွ႕မွေန၍ စကဒ္ေရာ အတြင္းခံပါ ခၽြတ္ကာ အဖုတ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း ကလိပါေတာ့သည္။ စသျဖင့္ ေအးကုိ အစေဖာ္သည္ကုိ ရွက္သလုိလုိ နည္းနည္းဟန္ေဆာင္ေသးသည္။ ေအးကုိကလည္း ကၽြမ္းသလား မေမးနဲ႔။ အဖုတ္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ဆုိေတာ့ သူမလည္း ဟန္မေဆာင္ေတာ့ပါ။

သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၅)

“မင္းေက်ာ္”


မင္းေက်ာ္က တကၠသုိလ္တက္ရေတာ့မည္ ဆုိသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အေပ်ာ္က သိပ္မခံ။ အေဆာင္ေတြ မေနရဘဲ အေဒၚအပ်ိဳႀကီး အိမ္မွာေနရမည္ဆုိသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားသည္။ ေဟာေတြ႕ေတာလည္း ခပ္တည္တည္ပင္။ စည္းကမ္းေတြကလည္း တပံုႀကီးထုတ္သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း တကၠသုိလ္တြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနမည္။ အိမ္တြင္ေနေတာ့ စာက်က္ခ်ိန္ရတာေပါ့ဟု ေျဖေတြးလုိက္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ အိမ္တြင္ ခပ္ကုတ္ကုတ္ေလးေနေနခဲ့သည္။ အခန္းထဲ ေနေနသည္မွာ ပ်င္းသည္ႏွင့္ အိမ္ထဲ ဟုိဒီေလွ်ာက္ၾကည့္မည္လုပ္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္တခုတြင္ မွန္ဘီလူး တခုျဖင့္ ေပါင္ၾကားျပန္ကုတ္ေနေသာ အန္တီကုိ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ေပါင္ၾကားကုိ ျပန္ကုတ္တာမွ ေပါင္ကုိ ကားၿပီး ကြတတေလးျဖစ္ေနသည္အထိပင္။ မွန္ေျပာင္းကလည္း တဖက္ကေန မခ်။ ထူးဆန္းသည့္ အျပဳအမူေၾကာင့္ သူအနီးသုိ႔ ကပ္သြားမိသည္။ အန္တီသည္ တဖက္သုိ႔သာ အာ႐ံုေရာက္ေနသျဖင့္ စိတ္ခ်လက္ခ် ျပတင္းေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၿပီး အဖုတ္ကုိ စိတ္ခ်လက္ခ်ျပန္ႏိႈက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူလည္း အသာေလးေျချခြကာ အတူ လုိက္ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ အုတ္တံတုိင္း အစပ္နားတြင္ ထမင္းခ်က္အေဒၚကို ဒ႐ုိင္ဘာႀကီးက ေနာက္ကေန ပင့္လုိးေနသည္။ ထမင္းခ်က္က အုတ္တံတုိင္းကုိ လက္ေထာက္ကာ ထမီပင့္ၿပီး ကုန္းထားေပးသည္။ ဒ႐ုိင္ဘာက ေနာက္ကေန ပုဆုိးခၽြတ္ကာ အားကုန္လုိးေနသည္။
“ဟင္ နင္ နင္”
လူရိပ္ေၾကာင့္ အန္တီ သတိထားမိသြားသည္။ သူ႔ကုိ တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ လက္ညိဳးထုိးကာ အံ့အားသင့္ေနသည္။
“က်ေနာ္ က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
“သြားစမ္း နင့္အခန္းထဲကုိ”
“က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
မင္းေက်ာ္သည္ သူ႔အခန္းထဲသုိ႔ ခပ္သြက္သြက္ေလး ဝင္ခဲ့မိသည္။ အခန္းတံခါးပိတ္မည္လုပ္ေတာ့ အန္တီျဖစ္သူ လီလီခင္က ရပ္ေနသျဖင့္ သူပိတ္ရမလုိ မပိတ္ရမလုိ ျဖစ္သြားသည္။ အန္တီလီလီခင္က သူ႔ရင္ဘတ္ကုိ တြန္း၍ အခန္းထဲ လုိက္ဝင္လာကာ တံခါးကုိ ပိတ္လုိက္သည္။ သူလည္း ဘာလုပ္ရမည္မွန္း မသိသျဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။ လီလီခင္က သူ႔ကုိ သူ႔စာက်က္ဖုိ႔ ထုိင္သည့္ ထုိင္ခံုေပၚသုိ႔ တြန္းခ်သျဖင့္ သူအထုိင္လုိက္ ျဖစ္သြားသည္။ လီလီခင္က အနီးသုိ႔ လာပိတ္ရပ္သည္။
“ခုနက နင္ဘာေတြ႕လဲ”
“က်ေနာ္ က်ေနာ္ တကယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
လီလီခင္က သူ႔လက္ကုိ ဆြဲ၍ ေပါင္ၾကားထဲထည့္ကာ ညႇပ္လုိက္သည္။ သူမ႐ုန္းရဲ။ အန္တီကုိယ္လံုးက ေတာင့္သည္။ ဝသည္ဆုိေသာ္လည္း ကုိယ္လံုး ကုိယ္ဖန္ႀကီးသည့္ အခ်ိဳးအစားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာအလွနဲ႔ ကုိယ္လံုးကုိယ္ဖန္ အခ်ိဳးအစားက လုိက္ဖက္ပါသည္။ အပ်ိဳႀကီးဆုိသည့္အတုိင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ေခ်ာေမာလွပေနေသးသည္။
“နင္ ငါ့ကုိ ေၾကာက္သလား မေၾကာက္ဘူးလား”
“ေၾကာက္ ေၾကာက္ပါတယ္”
လီလီခင္က မင္းေက်ာ္ ေခါင္းကုိင္ကာ ဆံပင္ဆြဲ၍ ေမာ့ခိုင္းၿပီးေမးသည္။ ေနာက္ လက္တဖက္ကုိ ထပ္ဆြဲယူကာ သူမဆီးခံုကုိ ပြတ္ေစသည္။ မင္းေက်ာ္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ အဆီထစ္ေနေသာ ဆီးခံုကုိ ပြတ္ေပးသည္။ လီလီခင္သည္ ေအးေက်ာ္ဆီးခံုကုိ ပြတ္သည္ႏွင့္ ေပါင္ၾကားထဲ ညႇပ္ထားေသာ ေအးေက်ာ္လက္ကုိ ထုတ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ပြတ္ခုိင္းသည္။ ေအးေက်ာ္သည္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လီလီခင္ဆီးခံုနဲ႔ အဖုတ္ကုိ ပြတ္ေပးေနရသည္။ အဖုတ္က ေတာ္ေတာ္စုိေနၿပီ။ လီလီခင္သည္ စိတ္ခ်လက္ခ်ပင္ ထမီကုိ ခၽြတ္ခ်ပါေတာ့သည္။ ေဖာင္းအိေနေသာ ဆီးခံုႏွင့္ အနီစင္းၾကား အတြင္းခံေလးကလည္း ေဖာင္းအိ စုိရႊဲလွ်က္ ေပၚလာသည္။ အတြင္းခံအျပင္ဘက္ထိ ေစာက္ေမြးေတြကလည္း ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေနသည္။ လီလီခင္က ပင္တီေလးကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အေမြးစုတ္စုတ္နဲ႔ ခုန္ထေတာ့မည့္ ဖားျပဳတ္ႀကီးလုိ ေဖာင္းေနသည္။
“ဘယ္လုိလဲ ငါ့အဖုတ္ လွလား”
“လွ လွပါတယ္”
“မလွဘူး မဟုတ္လား၊ ငါသိပါတယ္”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့”
“လွတာ မလွတာ မလုိခ်င္ဘူး လ်က္ေပးစမ္း ငါ့အဖုတ္ကုိ”
“ခင္ . . . ဗ်ာ . . .”
မင္းေက်ာ္ တံေတြးတခ်က္ၿမိဳခ်မိသည္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း ရွက္မိသည္။ အေဒၚ့ကုိလည္း ေၾကာက္သည္။ လ်ာထုတ္၍ ေအာက္ကေန အသာပင့္လ်က္တက္မိသည္။ ငံက်ိက်ိေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေတြ ႐ႈံ႕မိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဆက္၍ လ်က္ေပးေနရသည္။ လီလီခင္က သူ႔လက္ကုိ ဆြဲ၍ အုိးကုိ ကုိင္ခုိင္းသည္။ လီလီခင္အုိးက အယ္စတံုႀကီးျဖစ္သည္။ ဟီးထေနသည္။ လ်က္ရင္းတံေတြးေတြက လီလီခင္ ေစာက္ေမြးေတြတြင္ ကပ္ကပ္က်န္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္လည္း စုိလက္လာသည္။ လီလီခင္သည္ အက်ႌေတြ ျပန္ခၽြတ္၍ ႏုိ႔ကုိ ျပန္ပြတ္ေနသည္။ ႏႈတ္မွလည္း အီးအီးအင္းအင္း ညည္းသည္။ လီလီခင္သည္ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ကုိင္ရင္း အားမရေတာ့သျဖင့္ အုိးကုိ ပြတ္ေခ်ကစားေပးေနေသာ မင္းေက်ာ္လက္ကုိ ယူကာ ႏုိ႔ကုိ တဖန္ကုိင္ခုိင္းျပန္သည္။ မင္းေက်ာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္လ်က္ေပးရင္း တန္းလန္းျဖင့္ ႏုိ႔ကုိ လွမ္းပြတ္ေပးသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကုိလည္း မလ်က္၍ မရ။ နည္းနည္း မလ်က္လုိက္သည္ႏွင့္ လီလီခင္က သူ႔ေခါင္းကုိ ေပါင္ၾကားထဲဆြဲဖိသည္။ လီလီခင္သည္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ မင္းေက်ာ္လွ်ာေပၚ စေကာဝုိက္သည္။ အရည္ေတြ ျပန္ထြက္လာျပန္ေတာ့လည္း မင္းေက်ာ္ခမ်ာ ရြံဖုိ႔မစဥ္းစားႏုိင္ေတာ့။
“အကုန္လံုးခၽြတ္ ကုတင္ေပၚ တက္အိပ္စမ္း မင္းေက်ာ္”
မင္းေက်ာ္ ပက္လက္ကေလး အိပ္သည္။ ဖုိနဲ႔မ သဘာဝမုိ႔ မင္းေက်ာ္လည္း လီးေတာင္ေနသည္။ လီလီခင္က မင္းေက်ာ္လီးကုိ ကြင္းထုေပးရင္း ေက်နပ္ေနပံု ရသည္။
“မင္းလီးကေတာ့ ငါ့အႀကိဳက္ပဲ”
လီလီခင္သည္ လီးေပၚ တံေတြးေထြးခ်ၿပီး အေပၚကေန တက္ခြပါေတာ့သည္။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ကာ လီးကုိ သူမေစာက္ဖုတ္တြင္ ေတ့လုိက္ၿပီး အသာဖိထုိင္ခ်သည္။ မင္းေက်ာ္သည္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လီလီခင္ကုိ ၾကည့္ေနသည္။ လီလီခင္သည္ သူမဆံပင္ကုိ ေနာက္သုိ႔ စုၿပီးသကာလ အေပၚကေန ေဆာင့္ခ်ပါေတာ့သည္။ အုိးအယ္အယ္ႀကီးက မင္းေက်ာ္ေပါင္တြင္ အိခနဲ အိခနဲ လာထိသည္။ ႏုိ႔ႀကီးကလည္း အုန္းသီးလံုးေလာက္ ပမာဏရွိသည္။ အေပၚေအာက္ အိခနဲ အိခနဲ တုန္ေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ပူခနဲ ပူခနဲ အရည္ေတြ ထြက္လာသည္။ လီလီခင္ ၿပီးသြားပံုရသည္။ သူ႔အေပၚ ေမွာက္အိပ္ခ်လာသည္။ လီးကလည္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ အထည့္လုိက္ ျဖစ္ေနေသးသည္။
“မင္း မၿပီးေသးဘူး မလား”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့”
“လုပ္စမ္းပါ အေပၚကေန တက္ေဆာင့္ ေမာင္ေလး ၿပီးတဲ့အထိ မမခံေပးမယ္”
ခုေတာ့ ေမာင္ေလးေတြ မမေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ မင္းေက်ာ္ကလည္း တန္းလန္းမုိ႔ အပုိေျပာမေနဘဲ အေပၚလွဲ႕အိပ္ကာ အားကုန္ ေဆာင့္လုိးပါေတာ့သည္။ လီလီခင္က သူေဆာင့္လုိးေနသည္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ပံုရသည္။ ေအာက္မွေနၿပီး တစက္မညည္းဘဲ ၿပံဳးေနသည္။ သူလည္း အားကုန္ထည့္ကာ ေဆာင့္သည္။ ေၾကာက္ေန၍လားမသိ။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ၾကာသည္။ မိနစ္ ၂၀ နီးပါး ျဖစ္သြားသည္။ လရည္ေတြထြက္သြားေတာ့မွ သူလည္း လီလီခင္ေပၚ အိပ္ခ်သည္။ လီလီခင္က သူ႔ကုိ ဖက္ထားသည္။
“ဖယ္”
လီလီခင္က သူ႔အားတြန္းထုတ္ၿပီး အက်ႌေတြ ဘာေတြဝတ္သည္။ အတြင္းခံကုိ ဝတ္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ကာ ထမီကုိ ေကာက္ဝတ္သည္။ ထမီဝတ္တက္တာ ေပါင္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ မင္းေက်ာ္က ေပါင္ကုိ ဖက္ကာ လီလီခင္ အုိးႀကီးကုိ လ်က္ေပးသည္။ အုိးေတြကို ဖြဖြကုိက္သည္။ လီလီခင္က ျပန္လွည့္လာသည္။ အသက္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည့္ လီလီခင္ေစာက္ဖုတ္မွာ ေစာက္ေမြးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနသည့္အျပင္ နည္းနည္းလည္း ရိေနၿပီ။ မင္းေက်ာ္ကေတာ့ မသိရွာေပ။ သၾကားလံုးဆာေနေသာ ကေလးငယ္ သၾကားလံုးေကာက္ရသလုိ လ်က္ေနသည္။ လီးအစစ္အရသာ ခုမွ တကယ္ရဖူးေသာ လီလီခင္မွာလည္း ထမီျပန္မဝတ္ျဖစ္ေတာ့။ ကုတင္ေပၚတက္ကာ မင္းေက်ာ္ႏြဲသမွ် ေစာက္ဖုတ္ကုိ ၿဖဲၿဖဲၿပီး ေက်ေက်နပ္နပ္ေလး ခံေပးလုိက္သည္။
“လူဆုိးေလး ေတာ္ေတာ္ထန္ပါလား”
“အကင္းပဲ ရွိေသးတယ္”
“ဘယ္ႏွစ္ခ်ီရွိၿပီလဲ”
“ေျခာက္ခ်ီပဲ ရွိေသးတယ္ေလ”
“ထပ္ဆြဲဦးမလား ဒီမွာ ဒူးသိပ္မခုိင္ေတာ့ဘူးေနာ္”
“ဒူးမခုိင္ရင္လည္း မမအခန္း မျပန္နဲ႔ေပါ့ မမရဲ႕၊ ေမာင္ေလးဆီမွာ တညလံုးအိပ္၊ ေမာင္ေလး မမအလိုကုိ ေကာင္းေကာင္းျဖည့္ဆည္းေပးမယ္၊ ေဟာၾကည့္”
မင္းေက်ာ္က သူ႔လီးကုိ ျပလုိက္သည္။ လီးက စေတာင္လာၿပီ။
“မမစုပ္ၾကည့္မယ္ေနာ္”
“မမသေဘာေလ”
“ၿပီးရင္ ေျပာေနာ္ မမပါးစပ္ထဲ မၿပီးထည့္ရဘူး”
လီလီခင္သည္ မင္းေက်ာ္၏ ေပါင္ၾကားထဲဝင္ကာ လီးကုိ အရင္းမွ စကုိင္သည္။ နည္းနည္းခါလုိက္သည္။ လီးထိပ္က ဘယ္ညာ ယိမ္းသည္။ လီလီခင္သည္ လွ်ာထုတ္ၿပီး ထိပ္ကုိ လ်က္တက္သည္။ ေလးငါးခါလ်က္ၿပီးေနာက္ ထိပ္ေလးကုိ ငံုသည္။ ေအာက္ကေန ကြင္းဆက္ထုသည္။ ထိပ္ကုိ ငံုၿပီး ကြင္းကုိ အဆက္မျပတ္ထုေပးသည္။ နည္းနည္းေမာလာသလုိ ရွိလွ်င္ ထိပ္မငံုေတာ့ဘဲ ကြင္းဆက္ထုသည္။ ကြင္းထုခ်က္က ေတာ္ေတာ္ျမန္သည္။ အစပုိငး္ဆုိေတာ့လည္း ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိ စုပ္ခုိင္းလုိ႔ မျဖစ္ေသးဘူး မလား။ ေနာက္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းေလး ကြင္းထုကာ လေရခြံအဆုတ္အခြာကုိ ၾကည့္သည္။ ထိပ္ကုိ ကြင္းထုခ်လုိက္သည့္အခါ ၿပဲသြားသည္ကုိ ရယ္သည္။ လေရခြံျဖင့္ စုၾကည့္သည္။ လေရခြံတြန္႔တြန္႔ကုိ စုပ္ၾကည့္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းထူထူၾကားထဲမွ လေရခြံပါးပါးက ေပ်ာ့ေပ်ာ့ဝင္သြားသည္။ မိနစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကြင္းထုသည္။ ၿပီးခါနီးသည့္အခါ သတိေပးလုိက္သည္။
“ၿပီး အ ၿပီးေတာ့မယ္ မမ”
လီလီခင္သည့္ သိေနေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လီးထိပ္ကုိ ေတ့ကာ ကြင္းကို ဆက္ထုေလသည္။ မင္းေက်ာ္လည္း ေအာင့္မထားႏိုင္သည့္အဆံုး ပါးစပ္ထဲ လႊတ္ထည့္လုိက္ေတာ့သည္။ လီလီခင္က လရည္ကုန္သည္အထိ ငံုထားသည္။ ေနာက္ သူ႔ဗုိက္သားေပၚတြင္ လရည္ကုိ ေထြးခ်သည္။
“သူမ်ား ဗုိက္ထဲကုိ ဒီဟာေတြ ထည့္ထည့္တာေပါ့ ဟုတ္လား”
လီလီခင္က မင္းေက်ာ္ဗုိက္သားေပၚ ငံုထားေသာ လရည္မ်ားကုိ ေထြးခ်ၿပီး လက္ေခ်ာင္းထိပ္ျဖင့္ ကစားကာ ေမးသည္။
“မမ”
“အြန္”
“အရမ္းခ်စ္တယ္”
“ယံုပါဘူး”
“မမယံုေအာင္ ထပ္လုိးေပးမယ္ေလ ဒါဆုိ”
“အံမယ္ သိပ္မလည္ရွာဘူးကုိး”
သုိ႔ႏွင့္ မင္းေက်ာ္သည္ လီလီခင္နဲ႔ စိတ္တုိင္းက် ႏွစ္ပါးသြားခန္းကုိ စိတ္ႀကိဳက္ဖြင့္သည္။ ၁၀ ရက္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာေတာ့ အတားအဆီးမရွိေတာ့။ ထင္တုိင္း ၾကဲၾကသည္။ ထုိစဥ္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ လီလီခင္၏ သူငယ္ခ်င္း သြယ္သြယ္ဟန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူမက အိမ္ေထာင္ရွိေသာ္လည္း သားသမီး မထြန္းကား။ ၿပီးေတာ့ နာမည္နဲ႔ လုိက္ေအာင္ သြယ္လွ်သည့္ ခႏၶာကုိယ္ ရွိသည္။ အရပ္ကလည္း ျမင့္သည္။ မင္းေက်ာ္အျမင္အရ ေျပာရလွ်င္ အုိးကလည္း တင္းေနသည္။ ၿမိဳ႕မွာေနတာဆုိေတာ့ အသက္ေလးဆယ္ဆုိေပမယ့္လည္း ႐ုပ္က ေခ်ာတုန္း ေမာတုန္း ရွိေသးသည္။ မ်က္ရစ္ကေလးနည္းနည္း လည္ရစ္ကေလးနည္းနည္းေပၚေနေတာ့ ပုိၿပီး ခန္႔ေနသလုိပင္ ရွိေသးသည္။ မမနဲ႔ ခ်စ္ပြဲႏြဲၿပီးျဖစ္၍ မင္းေက်ာ္က သူတုိ႔ကုိ လႊတ္လြတ္လပ္လပ္ စကားေျပာေစဆုိၿပီး တေရးတေမာ အိပ္ေနသည္။ မမက ေတာ္ေတာ္ထန္သည္။ ဧည့္သည္ျပန္သြားလွ်င္ သူ႔အေပၚ တက္ခြမည္ဆုိတာ သိသျဖင့္ အားေမြးေနလုိက္သည္။ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
“ဒါေၾကာင့္ နင္က ငါ့ဆီမလာေတာ့တာကုိး”
ထုိအသံေၾကာင့္ မင္းေက်ာ္ ႏုိးလာသည္။ အဝတ္မဝတ္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ေစာင္ပါးပါးေလး ၿခံဳအိပ္ေနရာ သြယ္သြယ္ဟန္က ကုတင္ေစာင္းတြင္ထုိင္၍ ေစာင္ကုိ ဖယ္ကာ သူ႔လီးကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ တို႔ရင္း ေျပာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႐ုတ္တရက္ ေနာက္ဆုတ္မိသည္။ မမလီလီခင္က သူ႔ေခါင္းအံုးေဘးတြင္ ကုိယ္လံုးတီးျဖင့္ ထိုင္ေနရာ သူတုိးလုိက္သည္ႏွင့္ လီလီခင္က သူ႔ကုိ ဖက္ထားသည္။ သြယ္သြယ္ဟန္က ကုတင္ေပၚ တက္ထုိင္ရင္း သူ႔ေပါင္ကုိ ဆြဲကားသည္။ ၿပီးေတာ့ လီးကုိ ကုိင္သည္။ ေနာက္ ငံု႔လာသည္။ တခုခု သတိရသလုိျဖင့္ ျပန္ဆုတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ အက်ႌကုိခၽြတ္သည္။ ေဘာ္လီေအာက္တြင္ အယ္ထြတ္ေနေသာ ႏုိ႔အံုႀကီးက ေဖြးခနဲ ေပၚလာသည္။ ထမီကုိ ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံေလးျဖင့္ ျပန္ထုိင္သည္။ ေနာက္ ဆံထံုးကုိ ေျဖခ်သည္။ ဆံပင္က ေရွ႕သုိ႔ခ်လုိက္သည့္အခါ ေတာ္ေတာ္ရွည္သည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ အသားကလည္း ေဖြးအုအု၊ ဆံပင္ကလည္း ေရႊနီေရာင္ သန္းသန္းေလး ဆုိးထားသျဖင့္ မင္းေက်ာ္တေယာက္ လီးမွာ ဘယ္လုိမွ မၿငိမ္ေတာ့ဘဲ ေငါက္ခနဲ ထလာပါေတာ့သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္သည္ သူ႔လီးကုိ ကုိင္ကာ ေထာင္ထားၿပီး ပါးစပ္အကုန္ ဟလွ်က္ လီးကုိ မထိဘဲ ငံုခ်သည္။ လီးက အသစ္ေလး၏ ပါးစပ္ထဲတြင္ အာေငြ႕ရသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ပုိပုိ မာထန္လာသည္။ တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ လီးကို မထိဘဲ ငံုခ်ၿပီးမွ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ အသာဖိကာ စုပ္တက္သည္။
“ဒါေၾကာင့္ နင္က ငါမွာထားေပးတဲ့အတုကုိ လာမယူတာကုိး”
“အတုက ေအးစိစိႀကီး ေဟာဒါက ေႏြးေႏြးေထြးေထြး အရည္ေလးမ်ား ေစာက္ေခါင္းထဲ ပန္းထည့္လုိက္ရင္ေလ တကုိယ္လံုး ဖ်န္းခနဲ ဖ်န္းခနဲ ၾကက္သီးေတြထတာ အရသာကုိ ဘယ္လုိ ေျပာရမွန္း မသိဘူး”
“ငါ ေယာက်္ားရွိပါတယ္ဟယ္ အဲဒီအရသာကုိ နင့္အားနာလုိ႔ လွ်ိဳထားတာ”
“ဒါေပမယ့္ နင့္ေယာက်္ားက နင့္ကုိ တလေနလုိ႔ တခါလုိးလုိ႔လား”
“ေအးပါဟယ္ သူလ်က္တာ အရမ္းေကာင္းတယ္ဆုိ ငါ့ဟာ လ်က္ခုိင္းလုိက္ရေတာ့မလား”
“မင္းေက်ာ္ ေမာင္ေလး လုပ္ေပးလုိက္စမ္းဘာ”
မင္းေက်ာ္သည္ အိမ္ေထာင္ရွိေသာ္လည္း အာသာမေျပသည့္ မမႏွင့္ တကုိယ္တည္း အပ်ိဳႀကီး၏ စိတ္ဆႏၵကုိ ေက်ာင္းမတက္ဘဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ျဖည့္ေပးေနရပါေတာ့သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္ကလည္း အိမ္မျပန္။ ထုိအခါ သူ႔မွာ အဖုတ္ႏွစ္ခုကုိ လက္မလည္ေအာင္ လ်က္ေပးေနရပါေတာ့သည္။ ကုတင္ေပၚကေန ေအာက္ကုိ ဆင္းရသည္ မရွိဘဲ ၿဖဲေပးကာ အတင္းတုတ္လ်က္ အလ်က္ခံေသာ မမႏွစ္ေယာက္၏ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လက္ခလယ္ျမဳပ္ေအာင္ ထုိးရင္း လက္ပန္းက်ေအာင္ ကစားေပးလုိက္ စုပ္လ်က္ေပးလုိက္ ထလုိးေပးလုိက္ႏွင့္ မင္းေက်ာ္ခမ်ာ မအားႏုိင္ဘဲ ရွိေနေတာ့သည္။
“ေမာင္ေလး”
“ဗ်ာ”
“မမတုိ႔ကုိ ခ်စ္လား”
“ခ်စ္တာေပါ့”
“ခ်စ္ရင္ မမဖင္ကုိ လ်က္ေပးပါလား၊ ဖင္အရမ္းယားတာပဲ”
သြယ္သြယ္ဟန္ စကားေၾကာင့္ လီလီခင္ပင္ အံ့အားသင့္သည္။
“နင္ ဖင္ခံခ်င္တာလား”
“ေအးဟာ ဘယ္လုိ ေနမလဲလို႔”
“မမကုန္းလုိက္”
မင္းေက်ာ္က မျငင္းဘဲ လက္ခံသျဖင့္ သြယ္သြယ္ဟန္က ဖင္းဗူးေတာင္းေထာင္ ကုန္းလုိက္သည္။ မင္းေက်ာ္က ဖင္ေပါက္ မဲမဲက်ဳပ္က်ဳပ္ေလးကုိ လက္ညိဳးျဖင့္ အသာထုိးသည္။ အတြန္႔ေလးေတြကုိ ထိကာ ပြတ္ေပးသည္။ လီလီခင္က အေပၚကေန ဖင္ကုိ ၿဖဲေပးၿပီး တံေတြးေထြးခ်သည္။ မင္းေက်ာ္က ေအာက္ကေန တံေတြးကုိ ျပန္လ်က္တက္ေပးသည္။ ဖင္ကုိ လ်က္တက္ၿပီး လွ်ာကုိ မသြင္းဘဲ လီလီခင္ထံထုိးေပးသည္။ ဖင္လ်က္ထားေသာ မင္းေက်ာ္လွ်ာကို လီလီခင္က စုပ္သည္။ မင္းေက်ာ္က ဖင္လ်က္ၿပီး လွ်ာကုိ လီလီခင္ထံထုိးေပးသည္။ လီလီခင္က ကုိယ္တုိင္ ဖင္မလ်က္ေပးေသာ္လည္း သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္အရသာကုိ စမ္းမိသည္။ မင္းေက်ာ္နဲ႔ လီလီခင္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ခမ္းစုပ္နမ္းလုိက္ သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္လ်က္ေပးလုိက္ လုပ္ေနသည္။ နည္းနည္း အားရလာေတာ့ မင္းေက်ာ္က သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္ေညႇာင့္႐ုိးေပၚ လီးတင္လုိက္သည္။ လီလီခင္က သူ႔လီးကုိ လွ်ာေလးနဲ႔ သပ္ယူကာ စုပ္သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္ထဲ မထည့္ခင္ မင္းေက်ာ္က လီလီခင္ေခါင္းကုိ သြယ္သြယ္ဟန္ အုိးေပၚ ဖိကာ လုိးသည္။ ခပ္သြက္သြက္ေလး လုိးသျဖင့္ လီလီခင္က လ်ာရည္ေတြ မထိန္းႏုိင္ပဲ စီးက်ကာ သြယ္သြယ္ဟန္ဖင္ေပါက္ကုိ ပုိစုိေစသည္။ မင္းေက်ာ္မွာလည္း လီလီခင္တုိ႔ လီးသာ စုပ္ေပးသည္။ ခုလုိ ပါးစပ္ကုိ အားပါးတရ မလုိးဖူးသျဖင့္ စိတ္ရွိ လက္ရွိ ပါးစပ္ကုိ လုိးေပးသည္။ လီလီခင္ကလည္း ေကာင္းလြန္း၍လား မသိ။ သူမပါးစပ္ကုိ လုိးေနေသာ မင္းေက်ာ္အုိးကုိ ႐ုိက္သည္။ ကုတ္သည္။ ဖမ္းဆုပ္ကာ ညစ္သည္။ အရွိန္ကုိ မရပ္ဘဲ လီးကုိ ခပ္သြက္သြက္ထုတ္ၿပီး သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္ထဲကုိ တရစပ္ ပစ္ထည့္လုိက္သည္။
“အု”
“အုိ”
ပါးစပ္ထဲ လုိးေနတန္းလန္း လီးက မိမိဖင္ထဲ ဒုတ္ခနဲ ဝင္လာသျဖင့္ သြယ္သြယ္ဟန္မွာ မ်က္လံုးမ်က္ဆံျပဴးထြက္သြားသည္။ တကုိယ္လံုး က်ဥ္စက္နဲ႔ တုိ႔လုိက္သလုိ ျဖစ္သြားသည္။
“အ အ ေသပါၿပီေတာ့”
တခါမွ မခံစားဖူးေသာ ခံစားခ်က္က ဖင္ေၾကာမွတဆင့္ တကုိယ္လံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔တက္သြားသည္။ မင္းေက်ာ္က ဖင္ကေန ခ်က္ခ်င္းထုတ္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ တခ်က္ ျပန္ေဆာင့္ထည့္ျပန္သည္။
“အေမေလ့”
အမေလးကုိေတာင္ ပီေအာင္ မေအာ္ႏုိင္။ ေဆာင့္ခ်က္ သိပ္မျပင္းေသာ္လည္း ထင္မထားသည့္ အကြက္ေၾကာင့္ သြယ္သြယ္ဟန္မွာ မ်က္လံုးမ်က္ဆံ ထပ္ျပဴးရျပန္သည္။ မင္းေက်ာ္က လီးထုတ္၍ ဖင္ထဲ ျပန္ေဆာင့္ထည့္ျပန္သည္။
“အအ မေလ့လေလ့”
သြယ္သြယ္ဟန္မွာ အသံေတြ မပီသႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ ဓာတ္ေတြ လုိက္သလုိ တကုိယ္လံုးလည္း တုန္တက္သြားသည္။ သြယ္သြယ္ဟန္၏ ေအာ္ခ်က္ေၾကာင့္ လီလီခင္မွာလည္း ဖင္ေတာ္ေတာ္ယားလာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုိယ္ဖင္ေပါက္ ကုိယ္ျပန္စမ္းမိသည္။ မင္းေက်ာ္က သူမေခါင္းကုိ ကုိင္၍ ပါးစပ္ထဲ လီးကိုထည့္ျပန္သည္။ ဖင္ထဲထည့္ၿပီးသား ေစာက္ပတ္ထဲ ထည့္ၿပီးသား လီးအရသာက ေျပာင္းလာသည္။ မင္းေက်ာ္က ပါးစပ္ထဲ တခ်က္သာ ထည့္သည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ သြယ္သြယ္ဟန္ ဖင္ထဲ ျပန္ထည့္သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္ နည္းနည္းခံႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ခုနက လီးေခါင္းမွ်သာ ဝင္သည္။ ခုလီးေခါင္းေလာက္ထည့္ၿပီး နည္းနည္းထုိးထည့္ခံရသည္။ ဖင္က က်ဥ္းသျဖင့္ လီးပင္ ေခါက္လုလုျဖစ္သြားသည္။ မင္းေက်ာ္က အရွိန္နည္းနည္းျပန္ေလွ်ာ့ကာ လီးမေခါက္ေအာင္ျပင္ၿပီး ထုိးထည့္သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္မွာ ဖင္ေပါက္တခုလံုး ပြင့္ထြက္သြားသလား မွတ္ရသည္။
“အိ အိ အ အ အု”
သြယ္သြယ္ဟန္သည္ ေခါင္းအံုးကုိ ကုတ္ဖဲ့ကာ တြန္႔လိမ္၍ ညည္းသည္။ နည္းနည္း ဖီးလ္လာသေလာက္ရွိေသာ္ မင္းေက်ာ္က ဆြဲထုတ္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထည့္သည္။ ဖင္တခုလံုး လီးဆာလွ်က္ က်န္သည္။ မင္းေက်ာ္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ ေဆာင့္ၿပီး ဖင္ထဲ ျပန္ထည့္သည္။ နည္းနည္းပုိဝင္လာသည္။ ၿပီးလွ်င္ လီလီခင္ပါးစပ္ကုိ တခ်က္လုိးသည္။ လီလီခင္လည္း သြယ္သြယ္ဟန္ညည္းသံကုိ ၾကားၿပီး ဖင္ပုိခံခ်င္လာသည္။ မင္းေက်ာ္က အလုိက္သိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လီလီခင္ဖင္ကုိ လွမ္းဆြဲကာ လက္ခလယ္ျဖင့္ လီလီခင္ဖင္ေပါက္ထဲႏိႈက္သည္။ တဖက္က သြယ္သြယ္ဟန္ခါးကုိ ဖက္ကာ ဖင္ကုိ ျဖည္းျဖည္းဆက္လုိးေပးသည္။ ေဝးေဝးတခ်က္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးထည့္ကာ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေဆာင့္သည္။ ေနာက္ ဖင္ကုိသာ ျပန္လုိးရင္း လီလီခင္ဖင္ကုိ ေကာင္းေကာင္းႏိႈက္ေပးသည္။ ဖင္ေညာင့္႐ုိးကုိ လက္မျဖင့္ဖိကာ လက္ခလယ္ႏွစ္ဆစ္ခန္႔ ဖင္ထဲႏိႈက္ကာ ကလိေပးသည္။ လီလီခင္မွာလည္း ေကာ့လန္တက္ေနသည္။ မင္းေက်ာ္က ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဆြဲကာ နမ္းလုိက္သည္။ လီလီခင္သည္ သြယ္သြယ္ဟန္ဖင္ကုိ ၿဖဲေပးရင္း မင္းေက်ာ္ႏွင့္နမ္းကာ ဖင္ကုိ အႏိႈက္ခံသည္။
“မမလည္း ဖင္ခံခ်င္ၿပီကြာ”
“ေဘးနားမွာ ကုန္းလုိက္မမ”
လီလီခင္က သြယ္သြယ္ဟန္ေဘးနား သြယ္သြယ္ဟန္လုိ ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္ကုန္းလုိက္သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္အုိးနဲ႔နီးေအာင္ မင္းေက်ာ္ဆြဲကပ္လုိက္သည္။ သြယ္သြယ္ဟန္က ပိန္သည္။ သြယ္သည္။ အုိးကေတာ့ တင္းသည္။ ပိန္သျဖင့္လည္း အုိးက ရွိသင့္သေလာက္သာ ရွိသျဖင့္ ေသးသည္ဟု ဆုိရမည္။ လီလီခင္ကေတာ့ ဝသည္။ ေတာင့္သည္။ အုိးကလည္း ေကာ့တင္းကာ အယ္ထြက္ေနသည္။ မင္းေက်ာ္က ေခါင္းအံုး တေယာက္တလံုးျဖစ္ေနသျဖင့္ သြယ္သြယ္ဟန္ ေခါင္းအံုးကုိ ဆြဲဖယ္လုိက္ၿပီး ေခါင္းအံုးတလံုးတည္းေပၚ အံုးေစသည္။
“မမတုိ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေနၾကေလ၊ နမ္းၾက”
လီလီခင္နဲ႔ သြယ္သြယ္ဟန္သည္ မင္းေက်ာ္ေျပာသလုိ လုပ္ၾကသည္။ မင္းေက်ာ္က လီလီခင္အုိးကုိ မတ္တပ္ရပ္ခြလုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အေပၚကေန စုိက္ခ်လုိက္သည္။
“အေမ့ ပလု”
လီလီခင္က သိပ္မေအာ္ႏုိင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သြယ္သြယ္ဟန္က သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ နမ္းထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (3)

“ခင္စီ”

ေလးငါးရက္ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ရင္းႏွီးလာၿပီ ျဖစ္သည္။ ခင္စီသည္ မုိက္ခဲ၏ ေဘာင္းဘီတုိကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။
“နင္ေအာင့္ထား ေကာင္ေလး၊ ငါ့လ်ာ အစြမ္းျပေပးမယ္”
“ဟုတ္ မမ”
ဆရာႀကီးက ခုနက ခင္စီကုိ ေကာင္းေကာင္း လုိးၿပီးၿပီးၿပီမုိ႔ ေအးေဆး ေဆးလိပ္ထုိင္ေသာက္ေနသည္။
“နင္ ဖင္ေတာ့ မခံဖူးဘူး မလား”
ဆရာႀကီးက မလုိးခင္ ခင္စီကုိ ေမးသည္။
“အုိ ဖင္လိုးမလုိ႔ေပါ့၊ ခင္စီကေလ ခံၾကည့္ခ်င္ေနတာ၊ လုိးေပးမလား”
“နင့္ အဖုတ္ကုိလုိးေနတုန္း နင္ဖင္ယားလာရင္ ေျပာေလ”
ခင္စီက ထမီခၽြတ္ရင္း သူမအုိးကုိ ျပန္ပြတ္ကာ ဆရာႀကီးကုိ ၾကည့္သည္။
“ရွင္က လုိးမယ္ေျပာလုိ႔လား မသိဘူး၊ ဖင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ယားေနၿပီ”
“ငါ့လီးေတာင္လာေအာင္ အရင္စုပ္ေလ ဒါဆုိ”
ခင္စီသည္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဖင္ယားကာ ဖင္ေတာ္ေတာ္ အလုိးခံခ်င္ေနပံုရသည္။ ဆရာႀကီး ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံပါ တခါတည္း ခၽြတ္သည္။ ဆရာႀကီးလီးက ခုမွ ေတာင္မလုိလုိ ရြယ္ကာ ရွိေသးသည္။ ခပ္ငုိက္ငုိက္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ခင္စီက လက္ျဖင့္ပင္ မကုိင္ဘဲ လ်ာျဖင့္ ငုိက္က်ေနေသာ လီးကုိ ပင့္လ်က္ကာ ငံုသည္။ လီးက ေပ်ာ့ေနေသးသျဖင့္ ခင္စီက အကုန္ငံုသည္။ အရင္းထိငံုသျဖင့္ ဆရာလေမြးေတြေၾကာင့္ ခင္စီမွာ အေဝးကေနၾကည့္လွွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းေမြးေပါက္ေနသလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ခင္စီေတာ္ေတာ္ဆြဲစုပ္သည္။ လီးႀကီး ခင္စီပါးစပ္ထဲ ျပည့္သိပ္လာသည္။ ခင္စီကလည္း သူမပါးစပ္ထဲ လီးႀကီး ျပည့္ေနသည့္တုိင္ မရရေအာင္ ငံုထားသည္။ ခင္စီမွာ ေတာ္ေတာ္ဆာေနသည္။ သူမေနာက္ျပန္ဆုတ္ေတာ့ လီးက အေခ်ာင္းလုိက္ သူမပါးစပ္ထဲ ရွိေနသည္။ ခင္စီက ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ ဆရာႀကီးက ခင္စီေခါင္းကုိ ဆြဲေမာ့ကာ လီးကုိ ထုတ္သည္။ လျပြတ္ကုိ ကုိင္ထည့္ေပးေတာ့ ခင္စီက လျပြတ္ကုိ စုပ္ေပးသည္။ လျပြတ္ကုိ ျပြတ္ခနဲ တလံုးၿပီး တလံုးငံုသည္။ ဆရာႀကီးက ေပါင္နည္းနည္းကားေပးေတာ့ ခင္စီက လျပြတ္ေအာက္ပုိင္း ဖင္ေပါက္အနားတဝုိက္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ဆရာႀကီးကလည္း သေဘာက်သျဖင့္ ခင္စီဆံပင္ကုိ ခပ္တင္းတင္းဆြဲကာ မ်က္ႏွာကုိ ေမာ့သည္။ ခင္စီပါးစပ္ထဲကုိ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ ခင္စီက ဆရာႀကီးလျပြတ္ကုိ ကုိင္ရင္းရယ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ လီးေပၚတံေတြးေထြးခ်သည္။ လီးတေခ်ာင္းလံုး တံေတြးမ်ား စုိသြားသည္။ ခင္စီက ထုိတံေတြးမ်ားကုိ ျပန္လ်က္ေပးသည္။ ဆရာႀကီးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ေတာင္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ခင္စီကုိ တြန္းလဲလုိက္သည္။ ခင္စီလည္း လဲလဲခ်င္း ဖင္ဗူးေတာင္းေထာင္ ကုန္းေပးသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ခင္စီအုိးကုိ ေလးငါးခ်က္ရုိက္သည္။ ခင္စီက ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း အ႐ုိက္ခံရတုိင္း ေအာ္ညည္းသည္။ ခင္စီလက္ လက္ေခ်ာင္းေပၚ တံေတြးေထြး၍ သူ႔ဖင္ သူျပန္သုတ္သည္။ ဆရာႀကီးလည္း တံေတြးစုိေနေသာ လီးျဖင့္ ခင္စီလက္ကုိ ဆြဲဖယ္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လီးကုိ ဖင္ထဲ စုိက္ထည့္လုိက္သည္။ လီးေခါင္းခ်က္ခ်င္း ျမဳပ္သြားသည္။
“အား မုိက္တယ္ ေဆာင့္လုိက္စမ္း”
ခင္စီသည္ ဖင္အလုိးခံရ၍ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္ေနသည္။ ဖင္ကုိ အစြမ္းကုန္ ဟေပးထားသည္။ ဆရာႀကီးကလည္း ဖင္လုိးရသည့္ အရသာကုိ ေတာ္ေတာ္ေတြ႕ေနသျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ေဆာင့္ထည့္သည္။ တခ်က္ေဆာင့္လုိက္သည္ႏွင့္ လီးက တဝက္ေလာက္ဝင္သည္။ ခင္စီက နာလည္းနာ ေကာင္းလည္းေကာင္း ျဖစ္ပံုရသည္။
“အား ေဆာင့္ အား နာတယ္ အား ေဆာင့္”
ေဆာင့္ခ်က္ေတြ မ်ားလာေတာ့ လီးက အဆံုးထိျမဳပ္သည္။ ခင္စီလည္း ဆက္ေအာ္ျမဲေအာ္သည္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ရွိသည္။ ခင္စီမွာ ေခၽြးေတြရႊဲလ်က္ ရွိသည္။ ဆရာႀကီးသည္ လီးကုိ ခ်က္ခ်င္းျမန္ျမန္ထုတ္ၿပီး ခင္စီကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။ ခင္စီလည္း စုပ္ေပးသည္။ ဆရာႀကီးက ပါးစပ္ကုိ နည္းနည္းလုိးေသးသည္။ ၿပီးသည္ႏွင့္ ခင္စီကုိ တေစာင္းအိပ္ခုိင္းကာ ဖင္တျခမ္းကုိ တေစာင္းတြန္းၿပီး ေဘးကေန စုိက္ခ်သည္။ ခင္စီမွာ ေကာ့ကာ ညည္းသည္။ အုိးတျခမ္းကုိ တြန္းကာ ဆက္လုိးသည္။ ေဆာင့္လုိက္တုိင္း ဖင္တျခမ္းက တုန္တုန္သြားသည္။ ခင္စီမွာလည္း ေကာင္းလြန္းလုိ႔လားမသိ။ မ်က္လံုးေလးမွိတ္ၿပီး တအင္းအင္းညည္းကာ ခံေပးသည္။ ဇိမ္ခံေနေသာ ခင္စီကုိ ထပ္ေအာ္ရေအာင္ ဆရာႀကီးက လုပ္သည္။ ကြပ္ပ်စ္က တေပေလာက္ျမင့္သည္။ ခင္စီကုိ အေပၚတြင္ေန၍ လက္ကုိ ေအာက္ကုိ ေထာက္ခုိင္းသည္။ ခင္စီမွာ ဖင္က မုိးေပၚ ေထာင္ေနသည္။ ေခါင္းက ေအာက္စုိက္က်ေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ေျမေပၚ ေျခတဖက္ ကြတ္ပ်စ္ေပၚ ေျခတဖက္ေထာက္ကာ လီးကုိ ေအာက္စုိက္ခ်ၿပီး ခင္စီေခါင္းကုိ ခြလ်က္လုိးသည္။ လုိးရင္း အစက ခင္စီလက္ေထာက္ႏုိင္ေသာ္လည္း ေနာက္ မေထာက္ႏုိင္ေတာ့။ လုိးခ်က္ကလည္း ျပင္းသျဖင့္ ခင္စီမွာ ေခါင္းနဲ႔ ေျမႀကီး တုိက္ေနသည္။ ဆရာႀကီးကလည္း ဆက္ဆက္ကာ လုိးသည္။ ေနာက္ လုိးရင္း ခင္စီေခါင္းလည္း မေထာက္ႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ပါးျပင္နဲ႔ ေျမႀကီး စုိက္ကပ္လ်က္ရွိသည္။ အသက္႐ႈလုိက္တုိင္း ေျမႀကီးေတြက ဖုန္မႈန္႔မ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္ ေထာင္းခနဲ ထသည္။ ဆံပင္ေတြလည္း ဖားယားက်ေနသျဖင့္ ဆရာႀကီးက ဆံပင္ေတြကုိ နင္းထားျပန္ရာ ဆံပင္ေတြလည္း ဖုန္ေတြအလိမ္းလိမ္း ျဖစ္ေနသည္။ ခင္စီသည္ ဘာကုိမွ ဂ႐ုမစုိက္အား။ ဖင္ခံရ၍ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ခံေပးသည္။ မ်က္ႏွာက ေအာက္စုိက္ခ်ေနသျဖင့္ ႏုိ႔ေတြလည္း ေအာက္သုိ႔ အလွန္လုိက္ က်သည္။ သူမ၏ ခဲအုိ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အံုန႔ဲက်င္းနဲ႔ ႀကီးထြားလွေသာ ႏုိ႔မွာလည္း ဖုန္ေတြေပလ်က္ ရွိသည္။ အေတာ္ၾကာေတာ့ ဆရာႀကီးၿပီးေလသည္။ ဆရာႀကီးသည္ လရည္ကုိ ခင္စီပါးျပင္ႏွစ္ဖက္စီသုိ႔ ပန္းထုတ္သည္။ လီးရည္က မ်ားသျဖင့္ ေအာက္သို႔လည္း စီးက်သည္။ လရည္နဲ႔ ဖုန္နဲ႔မုိ႔ ခင္စီပါးျပင္က လွေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ခင္စီအား ျပန္လ်က္ခုိင္းသည္။ ခင္စီကလည္း ဖုန္ေတြေပေနေသာ လရည္ကုိ လက္ျဖင့္ သပ္ယူကာ လ်က္သည္။ ႏုိ႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးရာ ႏုိ႔တြင္ ေပက်ံေနေသာ လရည္ကုိ ႏုိ႔အားပင့္၍ ျပန္လ်က္သည္။ ဆရာႀကီး အားရပါးရ လုိးေနေသည္ကုိ ေဘးတြင္ ေငးၾကည့္ေနေသာ မိုက္ခဲလည္း လီးတျပင္ျပင္နဲ႔ ရွိရာ ဖင္ခံရ၍ ေက်နပ္ေနေသာ ခင္စီမွာ မုိက္ခဲကုိလည္း ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္သည္။
“နင္ေအာင့္ထား ေကာင္ေလး၊ ငါ့လ်ာ အစြမ္းျပေပးမယ္”
“ဟုတ္ မမ”
ကြတ္ပ်စ္ေပၚတြင္ ေျခကုိ ေအာက္ခ်၍ ထုိင္ေပးသည္။ ခင္စီက ေျမႀကီးေပၚတြင္ ဒူးေထာက္ထုိင္ၿပီးသကာလ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ကာ မုိက္ခဲလီးကုိ ကၽြမ္းက်င္စြာ စုပ္ေပးေလသည္။ မုိက္ခဲမွာ အစက လက္ေနာက္ပစ္၍ ဇိမ္ခံေသာ္လည္း စုပ္အားေကာင္းလွေသာ ခင္စီေၾကာင့္ ခင္စီေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ ေဆာင့္ခ်မိေတာ့သည္။ ၿပီးသည့္အခါလည္း ခင္စီပါးစပ္ထဲတြင္ ၿပီးထည့္လုိက္ရသျဖင့္ မုိက္ခဲမွာ ခင္စီကုိ လီးအစုပ္လုိက္ ေပါင္ၾကားထဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာဖက္ထားမိသည္။

စပါးေတြ ဝင္းမွည့္လာသည္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ၍ စပါးခင္းသုိ႔ ေန႔စဥ္မျပတ္လာခဲ့ေသာ ခင္စီတေယာက္ စပါးရိတ္သိမ္းခ်ိန္တြင္ အမ်ားႏွင့္ လာရမည္မုိ႔ တေယာက္တည္း မလာႏုိင္ေတာ့။ မုိက္ခဲကလည္း သံုးလနီးပါး ခင္စီထံမွ ပညာကုန္ရလုိက္သည္။ ခင္စီကလည္း ခဲအုိတုိ႔၏ အသင္အျပႏွင့္ မုိက္ခဲကုိ ဆက္လက္၍ ပညာျဖန္႔ေဝသည္။ ဆရာႀကီးက တေန႔တခ်ီမွ်သာ ဆြဲေသာ္လည္း ခင္စီက မေက်နပ္။ ခင္စီက ႏွစ္ခ်ီသံုးခ်ီ လုိခ်င္သည္။ ဒါကုိ မုိက္ခဲက ျဖည့္ဆည္းေပးသည္။ ဆရာႀကီးထံမွ ပညာႏွင့္ ခင္စီထံမွ ပညာေပါင္း၍ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းစားလာေသာ မုိက္ခဲမွာ ခင္စီကုိ ႐ုိးအီလာသလုိ ရွိစဥ္ လမ္းခြဲရန္ အေၾကာင္းဖန္လာသမုိ႔ ခင္စီအား သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေမ့ပစ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးလုိက္ေလေတာ့သည္။
“ဆရာႀကီး က်ေနာ္ေတာ့ အသစ္ေလးေတြ စမ္းၾကည့္ခ်င္သဗ်ာ”
“ငါတုိ႔ ပုိက္ဆံ ရွာရဦးမယ္ေလ”
“ပုိက္ဆံလည္းရွာ မိန္းမေတြနဲ႔လည္း ေပ်ာ္ရင္းေပ့ါ ဆရာႀကီး”
“မင္းေတာ့ အ႐ူးအမဲသားေကၽြးမိသလုိျဖစ္ေနၿပီ”
“အခု စာသင္ေက်ာင္းက ရြာကပုိင္တဲ့ ေတာအုပ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္နီးတယ္ဆရာ၊ ၿပီးေတာ့ ေတာအုပ္က နတ္ႀကီးတယ္လုိ႔ ရြာသားေတြက ယံုၾကၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွ အေရးမႀကီးဘဲ ေတာအုပ္ထဲ မဝင္ဘူးဆရာ၊ ေတာအုပ္ထဲမွာ သူတုိ႔ တဲတလံုးေဆာက္ထားတယ္၊ အဲဒီတဲထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေနၿပီး ညညဆုိ ဆရာမေလးကုိ သြားဖုတ္မယ္ေလဆရာ”
“မင္းအစီအစဥ္နဲ႔ မင္းေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ၊ ေနပါဦး ဆရာမက ေျခာက္ေယာင္ေတာင္ရွိတာ၊ ဘယ္တေယာက္ကုိတုန္း မင္းက”
“အင္ ဆရာမေျခာက္ေယာက္ရွိတာ ဆရာႀကီးက ဘယ္လုိလုပ္ သိတာလဲ”
“ေရာ ခက္ၿပီ။ ဒီေခတ္မွာ ေယာက်္ားေတြဟာ ဆရာမလုပ္ၾကေတာ့ ဆရာဆုိတာ မရွိေတာ့ဘူးကြ၊ မိန္းကေလးေတြပဲ ဆရာမ လုပ္ၾကတာ။ ဘြဲ႕ရၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္း မသိတဲ့ မိန္းကေလးေတြ တပံုႀကီး ဆုိပါေတာ့ကြာ။ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနေတာ့ ဆရာမပဲ အလုပ္က လြယ္တာကုိး။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာမခ်ည္းပဲ ရွိတာကုိ သိတာ။ ေျခာက္ေယာက္ဆုိတာကေတာ့ကာ တေက်ာင္းမွာ ပံုမွန္အားျဖင့္ တတန္းတေယာက္ရယ္၊ အေထြေထြရယ္ဆုိမွေတာ့ ေျခာက္ေယာက္ေပၚကြာ”
“ဟီး ဆရာႀကီးက သိပ္ေတာ္တာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီး ျဖစ္ေနတာ ေနမွာ”
“မင္း ေျမႇာက္လည္း ငါမေျမာက္ပါဘူး”
“ဟဲဟဲ သိပါတယ္ခင္ဗ်၊ က်ေနာ္က တျခားဆရာမေတြကုိ မႀကိဳက္ဘူးဆရာ၊ ရြာသူႀကီးက ေရလုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခပ္ခုိင္းပါလုိ႔ ဆရာမေတြကုိ မွာထားတယ္ေလ။ အဲဒီမွာ တျခားဆရာမေတြကေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားေပမယ့္ ဒီဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ နည္းနည္း႐ြံသလုိလုိမ်ိဳးရွိတယ္ဆရာ၊ သူကလည္း ေခ်ာတာကုိး၊ ဒါေၾကာင့္ လွတဲ့သူဟာ မာနႀကီးသလားဆုိတာေတာ့ မသိဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ေလ သူ႔ကုိ ေရသာခတ္ေပးေနရတာ၊ ဒီေလာက္လွရက္သားနဲ႔ ငါ့ကုိ မတူသလုိ မတန္သလုိကြာဆုိၿပီး လုိးသတ္ပစ္ခ်င္တာပဲ ဆရာ”
“မင္းကေတာ့ ႀကံဖန္ပစ္မွားတတ္တဲ့ေကာင္၊ မင္းအစီအစဥ္ဆုိေတာ့ မင္းဆြဲေပါ့”
မုိက္ခဲသည္ တခါက ရြာခုိင္းဖတ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး မိမိကုိယ္ကုိ ေသေၾကာင္းၾကံသည္အထိ စိတ္ညစ္ရေလာက္ေသာ ဒုကၡမ်ား ရွိေသာေၾကာင့္ သူ႔အစီအစဥ္အတြက္ ေသခ်ာကုိ ေရးဆြဲေနေလသည္။
“မင္းဆရာမ နာမည္က ဘယ္လုိတဲ့လဲကြ”
ဆရာႀကီးကေတာ့ ေအးေဆးျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ထံတြင္ ေဆးအိတ္တအိပ္ႏွင့္ ဆုိလာျပား ဖုန္း၊ အုိင္ပက္စသည္ထည့္ထားေသာ အိတ္တလံုးပါသည္။
“ခုိင္သဇင္တဲ့ဆရာ သဇင္လုိ႔ပဲ ေခၚၾကတယ္ သူ႔ကုိယ္သူေတာ့ ဇင္ တစ္လံုးပဲ ေခၚတယ္ဆရာရဲ႕”
“ဟား ဟား ဟား နာမည္ကေတာ့ လွသားပဲ ဇင္ ဟား ဟား ဇင္ ဇင္”
“ဆရာသူ႔ကုိေတြ႕ရင္ လူလည္းလွတယ္ဆုိတာ ဆရာသိမွာပါဆရာ၊ ဟုိ ဗြီဒီယုိထဲမွာဆုိ သရဲမအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိတဲ့ မင္းသမီးကုိယ္လံုး ကုိယ္ဖန္မ်ိဳး ဆရာရဲ႕”
“ေျပာေပါ့ကြာ”
ဆရာႀကီးက တဟား ဟား ရယ္ေနသည္။ လူေျခတိတ္ခ်ိန္ ျဖစ္သည့္ ည ၁၀ နာရီမွ သြားမည္ဆုိသျဖင့္ မုိက္ခဲတေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေနရခက္ ထိုင္ရခက္ျဖစ္ေနသည္။ ဇင္၏ အလွအပကုိ စိတ္ကူးယဥ္မိသည္။ အုိးႀကီးက ဟီးထေနသည္။ ရင္သားကလည္း မုိ႔ေမာက္ေနသည္။ ကုိယ္လံုးကုိယ္ဖန္ကလည္း သြယ္လ်သည္။ ဆံပင္ကလည္း ခါးအထိရွည္သည္။ အသားကလည္း ေဖြးသည္။ မ်က္ဝန္းေလးက ဝုိင္းစက္စက္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြက အေပၚႏႈတ္ခမ္းပါးၿပီး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလး။ ၿပံဳးလုိက္လွ်င္ ဘယ္ဘက္တြင္ ပါးခ်ိဳင့္လုိေယာင္ေယာင္က ေပၚသည္။ ေစာက္ဖုတ္က ဘယ္လုိေနမွာပါလိမ့္။ လုိးလုိက္လွ်င္ ဘယ္လုိေလး ေအာ္မွာပါလိမ့္။
“လာသြားရေအာင္”
နာရီတၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ လုပ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္အား ဆရာႀကီးက စိတ္မရွည္ေတာ့သျဖင့္ေခၚသည္။ မတ္ေတာ့တင္းေနၿပီ။ ေလာကႀကီးကလည္း တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ဆရာမအိမ္ေရာက္ေတာ့ ဆုိလာမီးေလး လင္းေနသည္။ ေျခသံလံုေအာင္ ေလွ်ာက္ရင္း အနားကပ္သည္။ ဆရာမက မီးဖြင့္ၿပီး အိပ္ေနၿပီ။ တံခါးက ခတ္ထားသည္။ ဆရာႀကီးက အိမ္ေလးဘက္ေလးနား ရပ္၍ ဂါထာတစ္ပုဒ္ရြတ္ကာ တံခါးေခါက္လုိက္ရာ ခဏေနေတာ့ ခုိင္သဇင္က တံခါးလာဖြင့္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္ကာစ ျဖစ္သျဖင့္ အိပ္မႈံစံုဝါးျဖစ္ေနသည္။ အနီေရာင္သန္းေသာ ပန္းေရာင္ညအိပ္ဝတ္စံုကို ဝတ္ထားသျဖင့္ ကပုိက႐ုိေလး ျဖစ္ေနသည္။ သနပ္ခါးကုိလည္း မႈံမႈံေလး လူးထားရာ ညျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္လား မသိ။ ေတာ္ေတာ့ကုိ လွသည္။
“ဘာလဲဟင္”
အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ဇင္က ေမးသည္။ သူတုိ႔ဝင္ၿပီးေတာ့ တံခါးကုိ ျပန္ခ်က္ခ်လုိက္သည္။
“အိပ္ယာထဲ သြားေျပာရေအာင္ေလ”
ဆရာႀကီးအစြမ္း အံ့မခန္းဟု ဆုိရေပလိမ့္မည္။ မာနႀကီးေသာ ခက္ထန္ေသာ ဇင္သည္ ဘာမွမေျပာ အိပ္ယာခန္းသုိ႔ ခန္းစီးစေလး ဖယ္ကာ ဝင္သြားသည္။ ေနက္ကေန လႈပ္တုတ္ လႈပ္တုတ္ သဇင္၏အုိးႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး ဆရာႀကီးလည္း စိတ္ပါလာဟန္ ရွိသည္။ သဇင္က ကုတင္ေပၚ ထုိင္ေနသည္။ ဆရာႀကီးက သဇင္ေဘးဝင္ထုိင္၍ ဖက္လုိက္သည္။ ပါးကုိ နမ္းသည္။ သဇင္က ၿငိမ္၍ အနမ္းခံသည္။ ဆရာႀကီးက ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ကာ ပါးကို ဆက္နမ္းသည္။ သဇင္သည္ မိမိခ်စ္သူက မိမိကုိ နမ္းေနသည့္အလား ပါးကုိ ထုိးေပးသည္။ ဆရာႀကီးက သဇင္ႏႈတ္ခမ္းကုိ လက္မျဖင့္ အသာဖိသည္။ သဇင္က လက္မကုိ စုပ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္နမ္းသည္။ သဇင္ကလည္း ျပန္နမ္းသည္။ မိုက္ခဲက ေဘးကေန ခံုတခံုယူထုိင္ကာ ၾကည့္ေနရသည္။
“အက်ႌခၽြတ္ေပးဦးေလ”
ဆရာႀကီးက သဇင့္ႏုိ႔ေတြကုိ ပြတ္ရင္းေျပာသည္။ သဇင္ၾကယ္သီးေတြကုိ ျဖဳတ္ေပးသည္။ ဆရာႀကီးက ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။ ေဆာင္းဦးေပါက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒသရာသီက ပူအုိက္ေသာ ရာသီမုိ႔ အေအးဒဏ္က ေအးေဆးျဖစ္ေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္ေဘာ္လီကုိ ကၽြမ္းက်င္စြာ ခၽြတ္လုိက္သည္။ သဇင့္ႏုိ႔ေတြက ေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ ခုန ေဘာ္လီနဲ႔တုန္းက သိပ္မထင္ရေသာ္လည္း အံုကေတာ္ေတာ္ႀကီးသည္။ စြင့္လည္းစြင့္ကားသည္။ ဆရာႀကီးက သဇင့္ႏုိ႔ကုိ ေအာက္က ပင့္တင္ကာ ႏုိ႔သီးကုိ စို႔သည္။ သဇင္က ဆရာႀကီးေက်ာကုိ ပြတ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္ႏုိ႔ေတြကုိ စုိ႔ရင္း စုိ႔ရင္း သဇင့္ညအိပ္ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္သည္။ သဇင့္ေပါင္တံႀကီးေတြက လံုးတုတ္သည္။ တင္းရင္းသည္။ ဆရာႀကီးက သဇင့္ေပါင္တံတုတ္တုတ္ႀကီးကုိ အထက္ေအာက္ပြတ္သပ္ၿပီး သဇင့္စပင္ဒါကုိ ခၽြတ္သည္။ သဇင္က အလုိက္သင့္ေနေပးသည္။ ဒူးထိသာ ခၽြတ္လုိက္သည္။ သဇင္က သူမေျခေထာက္ျဖင့္ တဖက္စီဆြဲခၽြတ္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သဇင့္ေစာက္ဖုတ္ကုိ ပြတ္ေပးသည္။ သဇင္ထံမွ ညည္းသံေတြ ထြက္လာသည္။ ဆရာႀကီးသည္ သူ႔ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္ကာ လီးထုတ္လုိက္သည္။ ေနာက္ သဇင့္ကုိ ငံုစုပ္ခုိင္းသည္။ သဇင္သည္ ဆရာႀကီး၏ လီးကုိ ဆုပ္ကုိင္ကာ ကြင္းသံုးေလးခ်က္တုိက္ၿပီးေနာက္ ခပ္ဖြဖြေလး စငံုသည္။ ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိသည္။ သဇင္ပါးစပ္ဟကာ လီးကုိ အဆံုးထိငံုသည္။ ၿပီးလွ်င္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကာ ျပန္ထုတ္သည္။ သဇင္သည္ ဆရာႀကီးလီးကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးစုပ္ ေနသည္။ လွ်ာျဖင့္လည္း လထိပ္ကို ထိကာ လ်က္ေပးသည္။
“ေမွာက္အိပ္ေတာ့”
သဇင္က ကုတင္ေပၚ ေမွာက္အိပ္သည္။ အုိးႀကီးက စြင့္ကားေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္အုိးကုိ စံုကုိင္၍ လႈပ္ကာ ၿဖဲသည္။ ေနာက္ သဇင့္ေျခတဖက္ကုိ ကုတင္ေအာက္ ခ်လုိက္သည္။ ဖင္နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္က တင္းရင္းစြာေပၚလာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း ေဖာင္းေနသည္။ ဆရာႀကီးက သူ႔လီးျဖင့္ သဇင့္ေစာက္ဖုတ္နားေတ့လုိက္ၿပီး သဇင့္ဆံပင္ကုိ ဆြဲကာ မ်က္ႏွာကုိ ေနာက္သုိ႔ဆြဲလွည့္သည္။ သဇင္ကလည္း ေနာက္ကုိ ျပန္ၾကည့္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း စလုိးသည္။ လီးေခါင္းျမဳတ္ေတာ့ သဇင္က အံႀကိတ္ကာ ခံမည့္ပံုေပါက္သည္။ မ်က္ႏွာေတာ့ နာသျဖင့္ နည္းနည္းညိဳးက်သလုိ ရွိသည္။
“အင့္”
ဆရာႀကီးက လီးေခါင္းထည့္ေတ့ၿပီး ေဆာင့္လုိးသျဖင့္ သဇင္က အင့္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ဆရာႀကီးက လီးျပန္ထုတ္ ျပန္ေဆာင့္သည္။ တခ်က္ခ်င္းစီ ေဆာင့္သည္။ ေဆာင့္ထည့္လုိက္တုိင္း သဇင္မွာ ေခါင္းေမာ့ကာ အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားသည္။
“မင္းေရွ႕ကေန စုပ္ခုိင္းေလ”
ဆရာႀကီးက အခြင့္ကုိ ေစာင့္ေနေသာ မုိက္ခဲအား ေျပာသည္။ မုိက္ခဲသည္ အကႌ်ကို အျမန္ခၽြတ္ကာ သဇင့္ကုတင္ေခါင္းရင္း သဇင့္ေရွ႕တြင္ ေပါင္ကားကာ ထုိင္ခ်ၿပီးသကာလ သဇင့္ေခါင္းကုိ ဆြဲေမာ့လုိက္သည္။ ေဆာင္းတြင္းျဖစ္ေသာ္လည္း သဇင့္နဖူးျပင္တြင္ ေခၽြးေတြ စုိ႔ေနသည္။ မုိက္ခဲက မ်က္ႏွာ နည္းနည္းဆြဲေမာ့ကာ လီးကုိကုိင္ၿပီး သဇင့္ပါးစပ္တည့္တည့္ေတ့လုိက္သည္။ သဇင္လည္း ပါးစပ္ဟေပးသည္။
“ရာရာစစ ေအာက္တန္းစား ေတာသားကမ်ား”
“ကိုယ္နဲ႔ တူသလား တန္သလား စဥ္းစား”
“နင့္ခပ္တဲ့ေရ ခ်ိဳးရမွာ သနသလုိလုိပဲ”
စသျဖင့္ သူ႔အား ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ ပါးစပ္အား လီးနဲ႔ထုိးခြင့္ရခဲ့ေပၿပီ။ ေက်နပ္လြန္းသျဖင့္ လီးႀကီးကုိ ပါးစပ္ထဲ တဆံုးထည့္လုိက္သည္။ ေနာက္ကေန ဆရာႀကီးက ေဆာင့္လုိးေနသျဖင့္ အထူးအေထြ လုိးေနစရာ မလုိဘဲ သဇင့္ပါးစပ္ထဲ လီးက အဝင္အထြက္ လုပ္ေနၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။ မုိက္ခဲက သဇင့္ဆံပင္ကုိ ကစားရင္း ဆရာႀကီးေဆာင့္လုိက္တုိင္း တုန္တုန္တက္ေသာ အုိးကုိ ၾကည့္ေနမိသည္။ တခါခါ ဆရာႀကီးေဆာင့္သျဖင့္ သဇင့္အုိးသည္ အတုန္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မရပ္။ ထုိ႔အတူ သူ႔လီးကလည္း သဇင့္အာေခါင္ကုိ ထိသျဖင့္ သဇင္မွာ ေခ်ာင္းဆုိးလုလု ျဖစ္ရသည္။ မုိက္ခဲသည္ သဇင့္လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေက်ာေပၚလက္ပုိက္ခုိင္းထားလုိက္သည္။ သဇင္သည္လည္း ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ လက္ပုိက္ခုိင္းခဲ့သေလာက္ ခုေတာ့ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ပုိက္ေနရၿပီ။ မိုက္ခဲက သဇင္ပါးစပ္ထဲလီးကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးထုိးကစားသည္။ သဇင့္ေခါင္းကုိ နည္းနည္းဆြဲေစာင္း၍ ပါးေဘးကုိ ထုိးေစသည္။ ၿပီးလွ်င္ ပါးကုိ ပုတ္ကစားသည္။ ႏုိ႔ကုိလည္း အားပါးတရဆြဲသည္။ စိတ္ႀကိဳက္ဆုပ္နယ္ပစ္သည္။
“ေနရာခ်ိန္းမယ္”
ဆရာႀကီးက ေျပာသည္။ သူ ခုိးေႂကြခဲ့ရေသာ္လည္း သူ႔အေပၚ လဲ့မၾကည့္ခဲ့သည့္အျပင္ အၿငိဳးေတြျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ ေျပာခဲ့ေသာ ပါးစပ္ကုိ စိတ္ႀကိဳက္လုိးၿပီးေနာက္ တရြာလံုးရွိကာလသားတုိင္း တမ္းတစြဲလန္းေနေသာ သဇင့္ေစာက္ဖုတ္ကုိ လုိးဖုိ႔ခ်ိန္လုိက္သည္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ သဇင့္ပါးစပ္ကုိ လုိးေနၿပီ။ သူက သဇင့္အုိးႀကီးကုိ အရင္ဆြဲကစားလုိက္ေသးသည္။ ဆရာႀကီးလုိးထားေသာ အေပါက္ေလး ျပန္စိေအာင္ ေစာင့္ၿပီးမွ ေတ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူက ဆရာႀကီးေဖာက္ထားၿပီးသားမုိ႔ သိပ္ဆင္ျခင္စရာမလုိ ခပ္ရဲရဲပင္ ေဆာင့္ထည့္သည္။ ျပြတ္ခနဲအသံနဲ႔အတူ သဇင္၏ လီးငံုထားသည့္ၾကားမွ နာသည့္အသံက ျမည္လာသည္။ သဇင့္အုိးႀကီးကုိ ၾကည့္ရင္း မနားတမ္းတုန္ေနေအာင္ သူအဆက္မျပတ္ေဆာင့္လုိက္သည္။ ေနာက္ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္ကုိ ကုတင္ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ပက္လက္အိပ္ေစသည္။ ေခါင္းကုိေတာ့ ေအာက္ကုိ လွန္ခ်ထားေစသည္။ ကုတင္ေပၚတက္ကာ မုိက္ခဲက လုိးရသည္။ ဆရာႀကီးက သဇင္၏ ပက္လက္ေမာ့ေနေသာ မ်က္ႏွာကုိ ခြကာ ပါးစပ္ထဲ လီးကုိ ေျပာင္းျပန္ထည့္သည္။ သူက ကုတင္ေပၚကေန ေနရာမေရြ႕ေအာင္ သဇင့္ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ထမ္းကာ ေဆာင့္လုိးသည္။ ဆရာက သဇင့္ေခါင္းကုိ ေပါင္ၾကားညႇပ္ကာ ပါးစပ္ထဲ လီးထည့္ထားသည္။ သူေဆာင့္လုိက္သည္ႏွင့္ ပါးစပ္က ကုိယ္တုိင္လုိးေပးသလုိ ျဖစ္ေနသည္။ သူနဲ႔ ဆရာေနရာေျပာင္းသည္။ သဇင့္ပါးစပ္ကုိ ေျပာင္းျပန္ဆက္လုိးေပးသည္။ ႏုိ႔ေတြမွာ အဆက္မျပတ္ တုန္ခါေနသည္။
“အား အား အား”
ဤနည္းျဖင့္ သူတုိ႔ခင္စီကုိ လုိးဖူးၿပီးသား ျဖစ္ရာ ပါးစပ္ကုိ ေျပာင္းျပန္လုိးလွ်င္ လရည္ကုိ ပါးစပ္ထဲ မထည့္သင့္ေၾကာင္း သိထားၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ လီးထုတ္ကာ မ်က္ႏွာေပၚ အရင္ပန္းခ်သည္။ ေနာက္ ရပ္ဘတ္ေပၚလည္း ပန္းခ်သည္။
“မင္းက ခုထိ ျမန္ေနတုန္းပဲကြာ”
ဆရာႀကီးက ေျပာသည္။ ေနာက္ ဆရာႀကီးသည္ ကုတင္ေပၚထုိင္ကာ သဇင္ကုိ ေအာက္ကေနေစ၍ လီးဆက္စုပ္ေစသည္။ သဇင္သည္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ လရည္ေတြစုိေနဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း လီးကုိ ဆက္စုပ္ေနသည္။ စုပ္၍ ေမာေသာ္ ကြင္းထုသည္။ ထိပ္ကုိ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ လ်က္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္ခ်ရင္း ကြင္းတုိက္သည္။ ဆရာႀကီးက ဘယ္ေလာက္ကြင္းထုထု မၿပီးေသးပါ။ သဇင္က လက္ျဖင့္ကြင္းထုရင္း လျပြတ္ကုိ ငံုေပးသည္။ ေဂြးေစ့ကုိ တလံုးစီ ဆြဲစုပ္သည္။ ေဂြးေစ့စုပ္ၿပီးလွ်င္ ဆရာႀကီးေဂြးေစ့ေအာက္ကုိ လ်က္သည္။ ဖင္ေပါက္ကုိ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ထိသျဖင့္ ဆရာႀကီးလည္း ဖီးတက္ပံုရသည္။ သဇင့္ကၽြမ္းခ်က္က လန္းထြက္ေနရာ ဆရာႀကီးမွာလည္း စြဲလန္းရသည္။ ခဏေနေတာ့ သဇင့္ပါးျပင္ကုိ ဆရာႀကီးက သူ႔လရည္ျဖင့္ အလွဆင္ေပးလုိက္သည္။ လရည္ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲ တစိစိစီးက်လွ်က္ သဇင့္ပါးျပင္မွာ လွလုိ႔ေနသည္။ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ လရည္ျဖင့္ လွေနေသာ သဇင့္မ်က္ႏွာကုိ ဆရာႀကီးက ဆံပင္ကုိ ဆြဲေမာ့လ်က္ ၾကည့္ေနသည္။
“ရွင္က ဘယ္သူလဲ”
ေကာင္းလုိက္သည့္ ေမးခြန္း။ ကိုယ့္ကုိ စိတ္တုိင္းက် လုိးလုိက္တဲ့သူကို လုိးၿပီးခါမွ ေမးသည္တဲ့။
“မုိက္ခဲ နင္က ဒီလုိဆုိေတာ့ မဆုိးဘူးပဲ”
သဇင္သည္ ဆရာႀကီး မေျဖသျဖင့္ မုိက္ခဲဘက္လွည့္ေျပာသည္။
“နင့္မ်က္ႏွာကုိ သုတ္လုိက္ဦး၊ ၿပီးရင္ နင့္ကို ျပန္လုိးဦးမွာ”
“လုိးရမွာေပါ့”
သဇင္က တစ္႐ႈးယူ၍ မ်က္ႏွာေပၚ လရည္ေတြကုိ သုတ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကုတင္ေပၚတြင္ ျပန္ထိုင္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ သဇင့္ေစာက္ေမြးေလးကုိ ဆြဲကစားေနသည္။ သဇင့္ေစာက္ေမြးေလးက လွလွပပေလး အေပၚသို႔ ညီညီညာညာေထာင္တက္ေနသည္။ ထုိည ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခ်ီဆြဲၿပီးသကာလ နံနက္ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ ျပန္လာခဲ့သည္။
“ေက်နပ္လား ေဟ့ေကာင္”
“မေျပာတတ္ေအာင္ပါပဲ ဆရာႀကီးရယ္”
“မင္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ဆြဲတတ္ေနၿပီပဲ”
“ခင္စီသင္ထားေပးတယ္ေလဆရာ”
“ေအးေပါ့ကြာ၊ ငါက အပ်ိဳစင္ေလးမွ လုိးၾကည့္ခ်င္တာကြ၊ ဒီည နည္းနည္းသေဘာက်လုိ႔သာ သံုးခ်ီလံုးလုိးလုိက္တာ၊ ဒီေကာင္မလည္း အပ်ိဳမစစ္ဘူးကြာ၊ ဆရာမဆုိေတာ့ အပ်ိဳမ်ား စစ္မလားလုိ႔၊ ခုေခတ္ ဒီလုိဆရာမနဲ႔ ဒီလုိတပည့္နဲ႔ေတာ့ ပ်က္ပါၿပီကြာ”
“ဟုတ္လား၊ ကၽြန္ေတာ္က အပ်ိဳစစ္တယ္ ထင္ေနတာ၊ ေမးၾကည့္ရမလားဆရာ”
“စိတ္ဝင္စားရင္ ေမးၾကည့္ေပါ့ကြာ”
ေလးညအထိ သူတုိ႔ ႐ုိး႐ုိးပဲလုိးခဲ့ၾကၿပီး ငါးညေျမာက္ေတာ့ ခုိင္သဇင္ေခၚ သဇင္ေခၚ ဇင္အေၾကာင္းကို ေမးၾကည့္ျဖစ္သည္။