သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၇)

ေအးကုိ

သူငယ္ခ်င္းေအးစိန္ ေျပာသလုိ ေအးကုိက ေတာ္ေတာ္ေပြသည္။ ေပြတတ္ေအာင္လည္း သူ ငယ္ငယ္ကတည္းက တတ္သည္။ သူကုိတန္းတက္ေတာ့ ေဘးအိမ္က ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူေလးနဲ႔ ရည္းစားျဖစ္သည္။ သူမနာမည္က စုစုျဖစ္သည္။ အေတာ္လွသျဖင့္ ရည္းစားစာေပးလုိက္ေတာ့ စာျပန္ရတာႏွင့္ ေက်ာင္းမွာ ရည္းစားျဖစ္ၾကသည္။ စာျပသလုိလုိနဲ႔ သူမအိမ္နဲ႔ ဝင္ထြက္လုပ္သည္။ စုစုက ေတာမွ တက္လာသူျဖစ္သည္။ အေဒၚအိမ္တြင္ေနသည္။ အေဒၚကလည္း အေဒၚအပ်ိဳႀကီးျဖစ္ၿပီး ေန႔တုိင္း ေစ်းထြက္သည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူျဖစ္သျဖင့္ အေဒၚျဖစ္သူ စုိးစုိးက သတိမထားမိဘဲ လႊတ္ထားသည္။ စုိးစုိး ထင္သည္က သူမတုိ႔ ငယ္စဥ္ကလုိေပ့ါ။ ႐ုိး႐ုိးေလးပဲ ထင္သည္။ အေဒၚလစ္သည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ရည္းစားတုိ႔ လုပ္ထံုးေတြ လုပ္ၾကသည္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဖက္ထားၾကသည္။ ပါးေတြ နမ္းၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြပါ စုပ္တတ္လာသည္။
“ဟိဟိ”
နည္းနည္းတတ္လာေတာ့ ရယ္ၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ေအးကုိတေယာက္ ကာမသွ်တၱရက်မ္းေတြကုိ ေလ့လာဖတ္မွတ္သည္။ နားသယ္ကုိ နမ္းလွ်င္ မိန္းခေလးမ်ား မေနႏုိင္ေၾကာင္းေတြ နည္းနည္းပါးပါး သိလာသည္။ ေအးကုိက စုစုနားသယ္ေတြကုိ နမ္းေတာ့ စုစုက ေမာလာသည္။ အသက္႐ႈမဝဟု ေျပာလာသည္။ ေအးကုိလည္း ကာမသွ်တၱရကုိ တုိးေလ့လာသည္။ လီးႀကီးေစသည့္နည္းေတြပါ ေလ့လာသည္။ စုစုကုိ နမ္းတုိင္း သူ႔လီးေတြ အဆမတန္ ေတာင္ေတာင္တတ္လာသည္။ ဒါကုိ စုစုကလည္း သတိထားမိသည္။ နမ္းၾကၿပီဆုိလွ်င္ ေပါင္ရင္းခ်င္းခ်င္းကပ္ထားတတ္လာသည္။ အစက ေအးကုိ ေက်ာကုိ ဖက္ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း အုိးေလး ဘာေလး ပြတ္ေပးသည္။ ေနာက္ေန႔မ်ား၌ ေအးကုိက အတြင္းခံ မဝတ္ဘဲသြားသည္။ နမ္းၾကတိုင္း ပုဆုိးထဲမွ ေထာင္ေနေသာ လီးႀကီးျဖင့္ စုစုေပါင္ရင္းကုိ ေထာက္သည္။ စုစုက အစပုိင္း ေရွာင္ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း မသိသလုိ ေနသည္။ ေအးကုိနဲ႔ စုစုမွာ စာၾကည့္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ စာအုပ္ကုိပင္ မလွန္ဖူး။ ေတြ႕ၿပီဆုိသည္ႏွင့္ ပါးတခ်က္ ႏွစ္ခ်က္နမ္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကုိ စုပ္ၾကသည္။ ေအးကုိက မသိမသာ စုစုလက္ကုိ ဆြဲ၍ လီးကုိ ကုိင္ခုိင္းၾကည့္သည္။ စုစုက အတင္း႐ုန္းဖယ္ေသာ္လည္း ေယာက်္ားအားနဲ႔ မိန္းမအားမုိ႔လား စုစုကုိယ္က ကုိင္ၾကည့္ခ်င္ေနၿပီလား မသိ။ ေအးကုိက အိမ္တြင္ေနလွ်င္ ပုဆုိးဝတ္ေလ့ရွိေသာ္လည္း စုစုက စကဒ္တုိတုိေလး ဝတ္တတ္သည္။ ေအးကုိက စုစုအုိးကုိ ကစားေပးရင္း စကဒ္ကုိ ပင့္ကာ စုစုကုိင္ေပးထားေသာ လီးနဲ႔ ေပါင္ရင္းကုိ လွမ္းေတ့သည္။ စုစုက ခါးေလးကုန္းကာ ဆုတ္သည္။ ေအးကုိလည္း မရမက လုိက္ေတ့သည္။
“ဒီလုိေလး နည္းနည္းလုပ္ေပး”
ေအးကုိက စုစုကုိ ကြင္းတုိက္နည္းသင္ေပးသည္။ စုစုကလည္း ကြင္းတုိက္ေပးသည္။ စုစုစကဒ္က တုိတုိေလးမုိ႔ နည္းနည္းပင့္ကာ အတြင္းခံကုိ ထုိးသည္။ စုစုလည္း မျငင္းေတာ့။ ပုဆုိးနဲ႔ နည္းနည္းေထာက္က်င့္ရေသာအခါ ေအးကုိက ပုဆုိးပင့္၍ လီးအလံုးအထည္အတုိင္း ကုိင္ခုိင္းသည္။ စုစုက မ်က္ႏွာေလး မဲ့ကာ မကုိင္ရဲ ကုိင္ရဲ ကုိင္ေပးသည္။ ယခုအခါ ေအးကုိသည္ စုစုအတြင္းခံတည့္တည့္ကုိ လီးႀကီးျဖင့္ ေထာက္ႏုိင္ေနသည့္ အေနအထားသုိ႔ ေရာက္လာသည္။ စုစုအုိးကုိလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး စိတ္ႀကိဳက္ကစားေနႏိုင္ၿပီ ျဖစ္သည္။
“အုိ ေမာင္ကလည္း ႀကီးကုန္မွာေပါ့”
စုစုက သူ႔ကုိ ေမာင္ဟု ေခၚသည္။ သူကေတာ့ ခ်စ္ေလးဟု ေခၚသည္။ ေအးကုိက စုစုႏုိ႔ကုိ ဆုပ္ကစားေတာ့ စုစုက ျငင္းသည္။ တရက္ႏွစ္ရက္ေတာ့ စုစုျငင္းေသးေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ေတြ႕သည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား မတ္တပ္ရပ္ဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းၾကသည္။ ေအးကုိက အုိးကုိတဖက္ ႏုိ႔ကုိတဖက္ကုိင္ကာ ကစားသည္။ စုစုက ေအးကုိေက်ာကုိ တဖက္ လီးကုိကြင္းတုိက္လွ်က္တဖက္ ကုိင္ကာ ဖက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ေအးကုိ အရည္ထြက္သည္အထိ နမ္းၾက ကုိင္က ေတ့ၾကသည္။
“အျပင္ကေနပဲ ကုိင္ေလ”
ေအးကုိက စုစုႏုိ႔ကုိ ေသးေသးေလးရွိမည္ဟု ထင္ထားသည္။ စုစုကလည္း တကယ္ပိန္သေယာင္ေယာင္ကုိယ္လံုးရွိသည္။ အုိးကေတာ့ ေသးေသးေလးမုိ႔ ႏုိ႔ကုိလည္း ေသးေသးေလးဟု ထင္စရာရွိေသာ္လည္း အျပင္ကေန ေအးကုိ လက္တဆုပ္မကုိင္မိေအာင္ျဖစ္ေနရာ ၾကာေတာ့ အက်ႌထဲလက္လွ်ိဳကာ အတြင္းထဲထိ ႏိႈက္ေတာ့ စုစုက ျငင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကာေတာ့ စုစုမျငင္းပါ။
“ေအာင္ ခ်စ္အက်ႌကုိ ခၽြတ္ေပးေလ”
စုစုက ပခံုးေပၚ လက္သန္းေလာက္ရွိသည့္ ခ်ိတ္ေလးနဲ႔ အက်ႌကုိဝတ္ထားရာ ေအးကုိက ထုိခ်ိတ္ေလးကုိ ေဘးသုိ႔ အသာျဖဳတ္ခ်လုိက္သည္။ အက်ႌက ခါးတြင္ ခ်ိတ္ေနရာ ေအးကုိက ဒူးေထာက္ထုိင္လ်က္ စကဒ္ကုိပါ တပါတည္း ခၽြတ္သည္။ စုစုက ခါးေလးကုန္း၍ ေရွာင္ေသာ္လည္း ဒူးေထာက္ထားသူ ေအးကုိအတြက္ လုိက္ဆြဲခၽြတ္လုိက္႐ံုေလးသာ ျဖစ္ေနသည္။ ေအးကုိက ေပါင္ႏွစ္လံုးကို ဖက္လ်က္ အျဖဴေရာင္ ဇာစေလးျဖင့္ ခ်ဳပ္ထားေသာ အတြင္းခံေလးကုိ စုပ္နမ္းလုိက္သည္။
“အုိ အာ အင္”
စုစုက မ႐ုန္းခ်င္ ႐ုန္းခ်င္ ႐ုန္းသည္။ ဟန္ေဆာင္႐ုန္းျခင္းမုိ႔ ေအးကုိကလည္း မလြတ္တမ္းဖက္ကာ အတြင္းခံကုိ ေစာက္ဖုတ္ထဲေရာက္ေအာင္ ဖိစုပ္ေပးသည္။
“ခၽြတ္ေပးမယ္ေနာ္ ခ်စ္”
စုစုက တိတ္ေနသည္။ ေအးကုိက အတြင္းခံေလးကုိ ဆြဲခၽြတ္လုိက္သည္။ စုစုက လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ထားသည္။ နည္းနည္းေလး ကုန္းထားသည္။ ေအးကုိက စုစုလက္ကုိ ဆြဲ၍ လက္ေခ်ာင္းေလးကုိ စုပ္ေပးသည္။
“ဟင္ ဆုိးတယ္ကြာ”
စုစုက ကုိယ္ေလး ခါယမ္းလ်က္ မူသည္။ ဆီးခံုကေန ေစာက္ဖုတ္တဝုိက္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိနမ္းေပးသည္။ စုစုမွာလည္း ယားလာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေပါင္ေလး ခပ္ဟဟကားေပးမိသည္။ ေအးကုိကလည္း ငယ္သာငယ္သည္။ ဒါမ်ိဳးဆုိတာက အလုိအေလ်ာက္သိေသာ တတ္ေသာ ပညာရပ္ပုိင္းလည္း ျဖစ္ျပန္သျဖင့္ စုစုေတာ္ေတာ္ယားေနၿပီ ဆုိတာ သိသည္။ ေစာက္အံုႀကီးကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဖြဖြေလး ေလးငါးခ်က္ ထိနမ္းေပးသည္။ စုစု၏ အသက္႐ႈသံ အရွည္ႀကီးေတြ ၾကားရသည္။ စုစု တုန္လည္း တုန္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ စုစုေစာက္ဖုတ္ထဲက အရည္ၾကည္ေတြ ပန္းထြက္လာသည္။ ေအးကုိလည္း ထင္မထားေသာေၾကာင့္ စုစု အဖုတ္ကုိ အစုပ္ေပးလုိက္ ျဖစ္ေနရာ ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြက ပါးစပ္ထဲ ဝင္ကုန္သည္။
“အုိ ဟာ”
စုစုက ရွက္လြန္းသျဖင့္ ထြက္ေျပးသြားသည္။ ေအးကုိကလည္း စုစုေနာက္ လုိက္သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အိမ္ေလးတြင္ ကုိယ္လံုးတီးေျပးေနေသာ ေကာင္မေလးေနာက္ ပုဆုိးေတြ ခၽြတ္ရင္း လုိက္ေျပးေနေသာ ေကာင္ေလး ေျခသံတုိ႔သာ ၾကားရသည္။ စုစုက သူမအိပ္ခန္းထဲ ဝင္ေျပးသည္။ ေအးကုိကလည္း လုိက္ေျပးဝင္သည္။ တံခါးက ဒုန္းခနဲ ပိတ္သြားသည္။ ခဏအၾကာတြင္ စုစု၏ နာနာက်င္က်င္ေအာ္သံကုိ အျပင္ကေန ၾကားရသည္။ တျပြတ္ျပြတ္နဲ႔ နမ္းေနသံ လုိးေနသံ ညည္းေနသံေတြက အခန္းျပင္အထိ ဆူညံေနသည္။ ထုိအျခင္းအရာကုိ ေတာက္ေလွ်ာက္ျမင္ေနသူ တေယာက္ရွိသည္။ ထုိသူက စုစု၏ အန္တီငွါးထားေသာ ထမင္းခ်က္ အဝတ္ေလွ်ာ္ ကုလားမေလးတေယာက္ျဖစ္သည္။ ကုလားမေလးဆုိေသာ္လည္း အသက္အားျဖင့္ အစိတ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္ခန္႔ ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ ကုလားနာမည္ ရွိေသာ္လည္း စုိးစုိးက ေခၚရခက္သျဖင့္ စီစီဟုသာ ေခၚသည္။ စီစီမွာ အပ်ိဳလည္း မဟုတ္ေပ။ အိမ္ေထာင္ရွိသည္။ အစပုိင္းတြင္ သူတို႔က ေက်ာက္ပြဲစားတေယာက္ ေက်ာက္ေအာင္သျဖင့္ အမိဖမ္းကာ ေပးစားၾကသည္။ ေက်ာက္ကလည္း တခါသာ ေအာင္လုိက္သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ေတာ့ စီစီမွာ ေယာက်္ားရလုိက္သည္သာ အဖတ္တင္သည္။ မိဘ႐ုိးရာ အလုပ္ျဖစ္သည့္ တအိမ္တက္ဆင္း အဝတ္ေလွ်ာ္သည့္ အလုပ္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္သည့္ အလုပ္ကုိသာ ျပန္လုပ္ေနရျပန္သည္။


စီစီ

စီစီသည္ ေလးဘက္ေထာက္၍ ေက်ာ္အုပ္ေပါင္ၾကားသုိ႔ ဝင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္အုပ္၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကုိ သြားျဖင့္ ကုိက္ျဖဳတ္သည္။ အစပုိင္းတုန္းကေတာ့ စီစီခမ်ာ ေယာက်္ားရွာထားသည္မ်ား ကုန္ေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမည္မွန္း မသိျဖစ္ေနရာ အေမျဖစ္သူက “အရင္ ငါတုိ႔ လုပ္တတ္တဲ့ အလုပ္ပဲ ျပန္လုပ္ၾကတာေပါ့” ဆုိသျဖင့္ သူမ တအိမ္တက္ဆင္း အဝတ္ေတြ ေလွ်ာ္ေပးေတာ့သည္။ ဤတြင္ ဇာတ္လမ္းက စလာပါေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူ႔မိန္းမ မရွိခုိက္ စီစီကုိ ထိကပါး ရိကပါး လုပ္လာသည္။ ကုိယ္ကလည္း သူမ်ားအိမ္မွာမုိ႔ ၿငိမ္ခံရသည္။
“စီစီ နင္ဒီေလာက္လွတာဟာ ဒီလုိ အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ေနရတာ မၾကည့္ရက္ပါဘူး၊ ဟုိေလ ငါ့ပစၥည္းကုိ နင့္ဟာထဲ ထည့္ေလွ်ာ္ေပးပါလား ၁ သိန္းေပးမယ္ေလ”
“အံမာ”
စီစီ ရွက္သြားသည္။ ေလွ်ာ္လက္စ အဝတ္ေတြခ်ကာ ထရပ္သည္။ အေရးထဲ ကုိယ့္ထမီ ကုိယ္နင္းမိသလုိ ျဖစ္ကာ ေခ်ာ္လဲေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္က အသာေလးဖက္ကာ ပါးကုိ နမ္းသည္။
“နင္ ဒီလုိ လိမၼာမယ္ဆုိတာ ငါသိပါတယ္ဟာ”
စီစီ ႐ုန္းသည္။
“မဟုတ္ဘူး ငါဒီလုိ မဟုတ္ဘူး”
ေက်ာ္အုပ္ကေတာ့ သူမကုိ ဖက္ကာ အိပ္ခန္းထဲ ဆြဲေခၚသည္။ သူမက ႐ုန္းေသာ္လည္း အားမမွ်။
“ရွက္စရာ မလုိပါဘူးဟာ ဘယ္သူမွ မသိဘူးေနာ္ သိလား ငါလည္း ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဘူး၊ လာပါကြာေနာ္”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္သြားသည္။ သူမကုိ ကုတင္ေပၚ တြန္းတင္သည္။ စီစီ ေမာက္လ်က္လဲက်သည္။
“ၾကည့္စမ္းပါဦး အုိးႀကီးကလည္း ဟီးေနတာပဲ၊ အိမ္က ဟာမနဲ႔ တျခားစီ၊ ၾကည့္စမ္း ခါးေလးေတြလည္း က်ဥ္က်ဥ္ေလး၊ ဒီေလာက္ အခ်ိဳးအေပါက္လွတာ နင္မုိ႔ ဒီလုိ လုပ္စားသဟာ”
ေက်ာ္အုပ္က စီစီအုိးေပၚ လက္ညိဳးေလးျဖင့္ အထက္ေအာက္ ဖိဆြဲရင္း ေျပာသည္။ စီစီက ငုိသည္။
“ဘာလဲ ေငြမရမွာ စုိးလုိ႔လား”
ေက်ာ္အုပ္က အံဆြဲဖြင့္ကာ သူမကုိ တေထာင္တန္ တအုပ္ေပးသည္။ အရင္တုန္းက ေထာင္တန္အုပ္ မေျပာနဲ႔ ငါးေထာင္တန္အုပ္ဆုိလွ်င္ေတာင္ သိပ္မကုိင္ခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း ခုအခါတြင္ေတာ့ ေထာင္တန္ အႏြမ္း ငါးရာတန္အႏြမ္းေလးေတြသာ ကုိင္ေနရသမုိ႔ ေထာင္တန္အုပ္လက္ထဲ ေရာက္လာေတာ့လည္း စီစီတေယာက္ စိတ္က ေျပာင္းခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာသည္။ သူမ ေထာင္တန္အုပ္ကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူမကုိယ္ကုိ ပက္လက္ေလး ဆြဲလွည့္သည္။ သူမပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္စကုိ သုတ္ေပးကာ နမ္းသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမကုိ ခြသည္။ ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္သည္။ စီစီသည္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ မ်က္စိကုိ တင္းတင္းစိမွိတ္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္ခၽြတ္ၿပီးသည္ထင့္။ သူမထမီကုိ ပင့္သည္။ သူမ အလုိက္သင့္ေနေပးလုိက္သည္။ အတြင္းခံကုိ ေပါင္ထိ ခၽြတ္သည္။
“လွတယ္ကြာ”
သူမအဖုတ္ကုိ လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ ပြတ္ကစားရင္း ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။ ေႏြးခနဲ လီးထိပ္လာေထာက္သည္။ အိခနဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးႀကီး ဝင္လာသည္။
“အ”
ေက်ာ္အုပ္ကုိယ္လံုး သူမေပၚ ပိက်လာသည္။ သူမလက္ေတြကုိပါ သိမ္းႀကံဳးဖက္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္က တဖုတ္ဖုတ္နဲ႔ ခါးေလးေကာ့ကာ ေဆာင့္ရင္း သူမကုိ ပါးေတြ နမ္းသည္။ အစပုိင္း သူမေက်ာက္႐ုပ္လုိ ၿငိမ္ေနေသးေသာ္လည္း ေယာက်ားျဖစ္သူ စီးပြားေရး မေကာင္းရာမွ ဖားကန္႔သုိ႔ တက္သြားသျဖင့္ ဆာေနေသာ စီစီ နည္းနည္းလႈပ္လာသည္။ ညည္းလည္း ညည္းမိသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္တင္ကာ ေငြတေထာင္အုပ္ကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားမိေသာ္လည္း ခဏေနေတာ့ ေငြထုတ္ကုိ တဖက္ကုိင္လ်က္ ေက်ာ္အုပ္ကုိ ဖက္ထားမိသည္။ ေက်ာ္အုပ္ကုိ မရဲတရဲ ခုိးၾကည့္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က သူမကုိ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ႏွင့္ဆံုသျဖင့္ ရွက္ကာ မ်က္စိျပန္မွိတ္လုိက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေက်ာ္အုပ္လီးမွ လရည္ေတြ သူမသားအိမ္ကုိ ပန္းထည့္သည္။ ေက်ာ္အုပ္ ခဏေမွာက္ၿပီး ဖယ္ေပးေတာ့ သူမ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ထမီေတြ ျပန္ျပင္ဝတ္ကာ အျပင္ထြက္သည္။
“မနက္ျဖန္ ျပန္လာခဲ့ေနာ္”
ေနာက္ေန႔တြင္ စီစီမွာ ေငြေၾကာင့္လား ကာမအရသာေၾကာင့္လား မသိ။ ေက်ာ္အုပ္အိမ္သုိ႔ ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ ျပန္ဝင္မိသည္။ ေလွ်ာ္စရာေတြကုိ ေက်ာ္အုပ္က အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ျဖင့္ ေလွ်ာ္ျပသည္။ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ျဖင့္ ေလွ်ာ္ျပရင္း သူမကုိ နမ္းလုိက္ ကုိင္လုိက္ ပြတ္သပ္လုိက္ မျပတ္တမ္းလုပ္ေနသည္။
“ပုိက္ဆံ ေပးမွာလား”
“ေပးမွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ငါးေသာင္းပဲ ေပးမယ္”
“ဘာလုိ႔လဲ”
“တသိန္းရခ်င္လား”
“အင္း”
“တသိန္းရခ်င္ရင္ ငါ့ကုိ အကုန္လံုးခၽြတ္ျပ”
“အာ လုပ္ပါဘူး”
“မလုပ္ရင္ မရဘူးေပါ့”
“ရွက္တယ္”
“လုပ္စမ္းပါ၊ ငါ့ကုိ တလႊာခ်င္း ခၽြတ္ျပ”
စီစီသည္ ေက်ာ္အုပ္ေရွ႕တြင္ ရပ္လုိက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ဆက္တီခံုတြင္ သူမကုိ စုိက္ၾကည့္ေနသည္။ သူမက အက်ႌခၽြတ္လုိက္သည္။ ေဘာ္လီေတြက်န္ေတာ့ စြင့္ကားေနေသာ သူမႏုိ႔အစံုကုိ ေက်ာ္အုပ္က ျပဴးၾကည့္သည္။ လက္ေနာက္ျပန္၍ ေဘာ္လီကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ ေယာက်္ားကလည္း ကုိင္ထား နဂုိကလည္း ႏုိ႔ၾကီးသူမုိ႔ ႏုိ႔က ခပ္ေယာင္ေယာင္ေလး တြဲက်ေနသည္။
“နည္းနည္းခါျပၾကည့္ပါကြာ”
“ရွက္တယ္”
“လုပ္ပါကြာ”
နည္းနည္းေလး ယမ္းသြား႐ံု သူမလုပ္ျပသည္။
“နည္းနည္း ထပ္ခါပါဦးကြာ”
စီစီလည္း မထူးေတာ့သည္မုိ႔ ထပ္ခါျပသည္။ ႏုိ႔က ႀကီးသမုိ႔ တခါ ခါလုိက္သည္ႏွင့္ တုန္က်န္ေနသည္။
“ငါ့လီးေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတာင္လာၿပီ”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာလည္းေျပာ ေဘာင္းဘီလည္း ခၽြတ္ျပသျဖင့္ စီစီက ရွက္စြာ မ်က္ႏွာလႊဲသည္။
“ဟား ဟား ဟား မရွက္ပါနဲ႔ကြာ မင္းကုိ လုိးမွာပဲဟာ”
ေျပာခါမွ ပုိဆုိးကုန္သည္။ စီစီက အက်ႌျပန္ေကာက္လုိက္ၿပီး လွည့္ထြက္သည္။
“ေတာ္ၿပီ က်မ မလုပ္ေတာ့ဘူး”
ေက်ာ္အုပ္က အျမန္ထကာ သူမကုိ ဖက္ရင္း နမ္းရင္း ေျပာသည္။ လီးကလည္း သူမကုိ ေထာက္ထားသည္။
“ဆက္ခၽြတ္ျပပါကြာေနာ္”
“ေတာ္ၿပီ မျပဘူး”
“လုပ္ပါကြာ ေနာ္”
“ဒါပဲေနာ္ ဟိုစကားေတြ မေျပာရဘူး”
သေဘာတူညီမႈ ရယူၿပီး ေက်ာ္အုပ္က ျပန္ထုိင္သည္။ စီစီက အက်ႌေတြခ်ၿပီး ေနာက္ဘက္လွည့္ကာ ထမီကုိ ခၽြတ္သည္။ အစပုိင္း အုိးကုိ ျပသည္။
“ဟာကြာ ငါ့အသည္းေတြ ယားေနၿပီ”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူမအုိးကုိ တခ်က္႐ုိက္လုိက္ေသးသည္။ စီစီအုိးကလည္း တခ်က္႐ုိက္လုိက္သည္ႏွင့္ လက္ဝါးရာေလး က်န္ကာ တုန္က်န္ရစ္သည္။ စီစီက ထမီကုိ လႊတ္ခ်လုိက္သည္။ ကုိယ္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွည့္ျပသည္။ ေက်ာ္အုပ္က လီးကုိ ကြင္းထုရင္း ၾကည့္ေနသည္။ စီစီက ေက်ာ္အုပ္လီးကုိ မရဲတရဲ ခုိးၾကည့္မိသည္။ လီးက တလက္မခြဲပုိက္လံုးေလာက္ရွိၿပီး ရွစ္လက္မေလာက္ ရွည္သည္။ ထိပ္ကလည္း ရဲတြတ္ေနသည္။
“ငါ့အဖုတ္ကုိ လုိးမယ့္လီးေပါ့”
ဟုေတြးရင္း စီစီ ၾကက္သီးထမိသည္။ မသိမသာ ခုိးၾကည့္ရင္း တဖက္လွည့္ကာ အတြင္းခံကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ အတြင္းခံခၽြတ္ေတာ့ ဖင္နည္းနည္းကုန္း ရသမုိ႔ ထုိအခ်ိန္ကတည္းက စီစီဖင္ကုိ ျမင္လုိက္ရေသာ ေက်ာ္အုပ္က တေန႔တြင္ ဖင္ကုိလည္း လုိးမည္ဟု သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားေၾကာင္း ေနာက္တြင္ သိရသည္။ စပင္ဒါ ခၽြတ္ၿပီး သူမျပန္လွည့္သည္။
“လွလုိက္တဲ့ အဖုတ္ကြာ”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။
“ငါ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီမွာအိပ္ေတာ့”
စီစီက ဆက္တီခံုတြင္ လက္ကုိင္ကုိ မီွအိပ္လုိက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေပါင္တဖက္ကုိ ေအာက္ခ်၍ ေပါင္တဖက္ကုိ နည္းနည္းမတင္လုိက္ၿပီး သူမေပါင္ၾကားထဲ ေနရာယူသည္။
“တစ္ = ေနရာယူ
ႏွစ္ = အသင့္ျပင္
သံုး = လုိး”
ေျပာလည္းေျပာ ေက်ာ္အုပ္သည္ ေတ့ၿပီးသည္ႏွင့္ ထုိးထည့္ပါေတာ့သည္။ လီးျမင္ကတည္းက ယားေနေသာ စီစီမွာ အရည္လည္း စုိေနၿပီမုိ႔သာ အဆင္ေျပေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္သည္ ထုိအေနအထားအတုိင္း မနားတမ္း သူမကုိ လုိးပါေတာ့သည္။ သူမ သားအိမ္ထဲ လရည္ပူေတြ ပန္းထည့္ၿပီးမွသာ နားေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္၏ လုိးခ်င္ေဇာနဲ႔ ေဆာင့္လုိးမႈေၾကာင့္ သူမမၿပီးေသာ္လည္း ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘဲ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ေငြတသိန္းယူကာ ျပန္ခဲ့သည္။
“အေမြး ရိတ္လုိက္မယ္ေနာ္”
ေနာက္ေန႔တြင္ သူမခၽြတ္ျပသည့္အခါ ေက်ာ္အုပ္က ေျပာသည္။
“ဟင့္အင္း”
“လုပ္ပါကြာ ဒီေန႔လည္း တသိန္းပဲ ေပးမယ္”
“ရိတ္ေပးမွာလား”
“အင္းေပါ့”
“မၾကည့္ရဘူးေနာ္”
“ၾကည့္ၿပီးမွ ရိတ္ေပးရမွာေလ၊ ၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္အျဖစ္ နည္းနည္းၿဖဲၾကည့္မယ္ေနာ္”
“အုိ မရဘူး”
“နည္းနည္းေလး ၿဖဲမယ္ေလ”
“အုိ မရပါဘူးဆုိ”
သူမကုိ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေခၚကာ အေမြးရိတ္ေပးပါေတာ့သည္။ သူမ သိၿပီးသားပင္။ အေမြးရိတ္ရင္း သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ လွေၾကာင္း ခဏခဏ ခ်ီးက်ဴးကာ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းအတုိင္း လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခဏခဏ ပြတ္ဆြဲသည္။ ဖုန္း ဓာတ္မီးျဖင့္ ထြန္းၾကည့္ကာ မသိမသာ ၿဖဲသည္။ စီစီမွာလည္း ေစာက္ဖုတ္ကုိ ၾကာၾကာ ကစားေပး ခံထားရသည္မုိ႔ မျငင္းေတာ့။ ေက်ာ္အုပ္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ ၿဖဲ႐ံုမက ေစာက္ေစ့ကုိ ဘယ္ညာဆြဲေတာက္သည္။ စီစီမွာ ဘယ္လုိမွ မေနႏုိင္ေတာ့။
“က်မတုိ႔ လုပ္ၾကရေအာင္ေလ”
“က်မကုိ လုိးေပးပါေတာ့လုိ႔ ေျပာ”
“အ အာ က် က်မကုိ လ လုိးေပးပါေတာ့ရွင္ အာ ရွက္တယ္ ဒါေပမယ့္ လုိးေပးပါေနာ္”
ေက်ာ္အုပ္က မတ္တပ္ထၿပီးေနာက္ ေတာင္ေနေသာ လီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ေတ့လုိက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ အထက္ေအာက္စီးေၾကာင္းအတုိင္း လီးထိပ္ကို ဆြဲပြတ္သည္။ စီစီမွာ မေနႏုိင္ေတာ့ပဲ ေက်ာ္အုပ္ကုိ ဖက္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္ေအာင္သာ ေရွ႕တုိးလုိက္ေတာ့သည္။ ေက်ာ္အုပ္က မသိမသာေလး ေနာက္ဆုတ္သည္။
“ထည့္ေပးပါေတာ့ကြာ”
ေက်ာ္အုပ္လည္း မေနႏုိင္ေတာ့ၿပီမို႔ စီစီကုိ နမ္းကာ ေဆာင့္ထည့္ပါေတာ့သည္။ စီစီမွာ နည္းနည္းေတာ့ ေျမာက္တက္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မညည္း။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ အရပ္လုိက္ လုိးျဖစ္ၾကသည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေရကန္ေဘာင္ကုိင္ကာ ေဆာင့္ထည့္သည္။ စီစီက ေက်ာ္အုပ္ခါးကုိ ဖက္ကာ ေကာ့ေပးသည္။ ေက်ာ္အုပ္လရည္ပူေတြ သားအိမ္ထဲ ပန္းထည့္သည့္အထိ လုိးၾကသည္။ နည္းနည္းေပ်ာ့သြားေတာ့မွ ေက်ာ္အုပ္က လီးကုိ ဆြဲထုတ္သည္။ ဒီေန႔ သူမလည္း ၿပီးသည္မုိ႔ ေက်နပ္သည္။
“ဒီေန႔ေတာ့ ႏွစ္ေသာင္းနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေနာ္”
ေက်ာ္အုပ္လီးအရသာကုိ လုိခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ စီစီက ေနာက္ေန႔တြင္ ႏွစ္ေသာင္းျဖင့္ ေက်ာ္အုပ္နဲ႔ အိပ္သည္။ ငါးရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က အဆန္းထြင္ျပန္သည္။
“စီစီ”
“ရွင္”
“ဒီေန႔ တသိန္းေပးခ်င္တယ္”
“ဘာအဆန္းထြင္ဦးမလုိ႔လဲ၊ သူ႔ေၾကာင့္ သူမ်ား ေပါင္ကားေပးရ ေပါင္ေထာင္ေပးရ ရပ္ေပးရနဲ႔ နည္းေတြေတာင္ စံုေနၿပီ”
“လုိခ်င္လား မလုိခ်င္ဘူးလား”
“ေပးမယ္ဆုိ လုိခ်င္တာေပါ့”
“လာ ကုိလုိးခ်င္တဲ့ေနရာေလးကို ခ်စ္လက္နဲ႔ အရင္စမ္းၾကည့္လုိက္”
ေက်ာ္အုပ္က စီစီလက္ေခ်ာင္းေလးကုိ ကုိင္ကာ စီစီဖင္ေပါက္ကုိ ထိေစသည္။ စီစီကလည္း လန္႔သြားသည္။
“ေနာက္ေပါက္ကုိလား”
“ဖင္လုိးမွာလားလုိ႔ ေမးစမ္းပါ”
“အဲလုိ မေျပာရဲဘူးကြာ”
“ျပန္ေမးပါ၊ ဖင္လုိးမွာလားလုိ႔”
“သူေမးတဲ့အတုိင္းပဲ”
“ေမးပါကြာ”
စီစီက တခ်က္ေတာ့ မူေသးသည္။ နည္းနည္းေတာ့လည္း ေၾကာက္သည္။ ဖင္ကုိ လုိးမည္ဆုိေတာ့ ျဖစ္ပါ့မလားလည္း ေတြးသည္။
“ဖင္က လုိးစရာမွ မဟုတ္တာ”
“နင္ အရင္ခံၾကည့္လုိက္စမ္းပါ”
ကုလားမေလး စီစီမွာ ေငြတသိန္းနဲ႔ ဖင္ခံရမလုိလုိ မခံရဘူးလုိလုိ စဥ္းစားရခက္သည္။
“ျဖည္းျဖည္းလုိးေနာ္”
စီစီက အဝတ္ေတြခၽြတ္လွ်က္ ကုတင္ေပၚ တက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္ကလည္း ခၽြတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။
“ေလးဖက္ေထာက္ကြာ”
ေက်ာ္အုပ္က အိပ္ေနေသာ သူမကုိ ထူကာ ေျပာသည္။
“ေၾကာက္တယ္”
စီစီက ေၾကာက္တယ္သာ ေျပာသည္။ ေလးဖက္ေထာက္ဖုိ႔ လုပ္လုိက္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က စီစီအုိးကုိ ပြတ္သပ္သည္။
“ဒီအခ်ိန္ထိ တင္းေနတာပဲကြာ”
ေျပာရင္း စီစီေနာက္ ဒူးေထာက္ကာ စီစီဖင့္ေညာင့္႐ုိးေပၚ လီးတင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နည္းနည္းပြတ္သည္။ အုိးေတြကုိလည္း လီးနဲ႔ ထိုးသည္။ ၿပီးမွ ျပန္ခြာကာ ဖင္ေပါက္ထဲ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ တံေတြး ေလးခါေလာက္ေထြးခ်သည္။ ၿပီးေတာ့ ဖင္စုိေအာင္ သုတ္ေပးသည္။ ေနာက္ လက္ဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ တံေတြး သိပ္မထြက္ေတာ့သျဖင့္ စီစီပါးစပ္ေရွ႕လက္ျဖန္႔သည္။
“တံေတြး နည္းနည္းေလာက္”
“ထြီ”
“ေထြးဦး မ်ားမ်ားေလး”
“ထြီ ထြီ ထြီ”
ေက်ာ္အုပ္က တံေတြးျဖင့္ သူ႔လီးကုိ ျပန္ပြတ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဖင္ေပါက္တည့္တည့္ လီးထိပ္ကုိ ေတ့လုိက္သည္။ စီစီမွာ ေၾကာက္သျဖင့္ မ်က္စိမွတ္ထားသည္။ ေက်ာ္အုပ္က အထက္ေခ်ာ္ထုိးလုိက္ ေအာက္ေခ်ာ္ထုိးလုိက္ လုပ္သည္။ ဖင္ခံရမည္သိျပန္ေတာ့လည္း ဖင္က ယားလာသည္။ ေက်ာ္အုပ္က ႏုိ႔ေတြကုိ လွမ္းဆြဲကာ ေတ့ထားသည့္လီးကုိျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထည့္သည္။ လီးက ႀကီးေသာေၾကာင့္လား သူမက ေၾကာက္သျဖင့္ ဖင္ကုိ က်ံဳ႕ထားေသာေၾကာင့္လား မသိ။ လီးက ေထာက္ေနသည္။
“စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္ စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္”
ေက်ာ္အုပ္က ေျပာလည္းေျပာ ထည့္လည္းထည့္လုပ္သည္။ စီစီလည္း စိတ္ကုိ နည္းနည္းေလွ်ာ့သည္။ လီးေခါင္းႀကီးက ဖင္ထဲ မရမက ဝင္လာသည္။ စီစီက ႏႈတ္ခမ္းကုိ ကုိက္ထားသည္။ ဖင္ေတာ္ေတာ္နာသည္ကုိ ေအာင့္ထားသည္။ ေခၽြးေတြလည္း ထြက္သည္။ လီးေခါင္းျမဳပ္ၿပီးေနာက္ ဆက္ထုိးထည့္သျဖင့္ စီစီမွာ နာလြန္းေသာေၾကာင့္ ေရွ႕နည္းနည္းတုိးသည္။ ေက်ာ္အုပ္ကလည္း လုိက္တုိးကာ ဖင္ထဲ မရမက ဆက္ထည့္သည္။ စီစီက အိပ္ယာခင္းေတြကုိ ကုတ္ျခစ္မိသည္။ ဖင္ထဲ တဝက္ေလာက္ဝင္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က နည္းနည္းျပန္ထုတ္ကာ ေဆာင့္သည္။ အထုတ္အသြင္းလုပ္ကာ နည္းနည္းစီထည့္ရင္း လုိးသည္။ စီစီမွာ ေခၽြးေတြ ျပန္ေနရသည္။ တြဲက်ေနေသာ ႏုိ႔အစံုကုိ ေက်ာ္အုပ္က ဖမ္းဆုတ္ရင္း ညစ္သည္။ ဖင္ေတြ ပူက်စ္ေနသည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေဆာင့္လုိးေနသျဖင့္ စီစီက နာေသာ္လည္း ႀကိတ္ခံသည္။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ အရသာက ရွိလာသည္။ ေကာင္းလာသည္။ ကုိက္ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းကို အသာေျဖေလ်ာ့ကာ ညည္းသည္။ ေက်ာ္အုပ္ကလည္း သူမေကာင္းၿပီမွန္းသိေတာ့ နည္းနည္းေဆာင့္သည္။ သြက္လာသည္။ စီစီမွာ လက္ေတြညႊတ္ကာ ဖင္ေထာင္ခံေပးသည္။ လီးကလည္း တေခ်ာင္းလံုး ဆံုးလုနီးပါး ဝင္လာသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဖင္ထဲ လရည္ပူေတြ ပန္းထည့္ခံရသည္။ သူမေမွာက္အိပ္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က လီးမထုတ္ေသးဘဲ သူမေပၚ ထပ္အိပ္သည္။ သူမနည္းနည္း႐ုန္းလုိက္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က ေဘးသုိ႔ တေစာင္းအိပ္ခ်သည္။ လီးကေတာ့ ထုတ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားသည္။ ဖင္ေပါက္ထဲ ေလေတြ ေအးခနဲ တုိးဝင္သည္။ ဖင္ကုိ နည္းနည္းစူပိုက္ေတာ့ လရည္ေတြ တစိစိထြက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာ္အုပ္က ဖင္ကုိ တရက္ျခား လုိးသည္။ ေနာက္မ်ားျဖင့္ ဖင္ေရာ အဖုတ္ပါ လုိးသည္။
“ဟင့္အင္း ရြံတယ္”
ေက်ာ္အုပ္က လီးစုပ္ေပးမလားဟု ေမးသည္။
“တသိန္းေပးမယ္”
“ဟင့္အင္း စုပ္ဘူး”
“တသိန္း တေသာင္း”
“မစုပ္ပါဘူး ဆုိ”
“စုပ္ပါကြာ တသိန္းခြဲေပးမယ္”
“သူမ်ားကုိ အရမ္း အႏုိင္က်င့္တာပဲ”
“အဲလုိမွေပါ့ကြာ”
စီစီသည္ ေလးဘက္ေထာက္၍ ေက်ာ္အုပ္ေပါင္ၾကားသုိ႔ ဝင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္အုပ္၏ ဂ်င္းေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကုိ သြားျဖင့္ ကုိက္ျဖဳတ္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ႏွစ္သိန္းေပးမည္။ သူစုပ္ခုိင္းသည့္အတုိင္း စုပ္ေပးရမည္ ေျပာသည္။ မစုပ္ခင္ သူမကုိ အလွျပင္ခုိင္းေသးသည္။ သူမက မ်က္ေတာင္ေမႊးေတြကုိ ေကာ့ေနေအာင္ ဆြဲသည္။ သူမ၏ ႏွာတံစင္းစင္းေလးႏွင့္ ပါးျပင္ေဖြးအုအုေလးကုိ မိတ္ကပ္မုိ႔မုိ႔ေလး လိမ့္းသည္။ ထူျပစ္ျပစ္ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ အသားေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းနီေလး ဆုိးသည္။ ေဘာင္ဘီးၾကယ္သီးျပဳတ္ေတာ့မွ လက္ျဖင့္ ခၽြတ္ေပးလုိက္သည္။ လီးႀကီးက ေတာင္လုလုႀကီးေနသည္။ အေပၚဘက္သုိ႔ ကပ္ေနသည္။ လျပြတ္ႏွလံုးက ေဘးသုိ႔ ကားေနသည္။ စီစီက လဥႏွစ္လံုးၾကားကုိ လ်ာျဖင့္ လ်က္ေပးလုိက္သည္။ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ လ်က္ၿပီး ေဘးႏွစ္ဖက္တြင္ ရွိသည့္ လဥကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲစုပ္ေပးသည္။ လဥက ျပြတ္ခနဲ ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ နည္းနည္းစုပ္ေပးလုိက္သည္။ ေနာက္ လျပြတ္ႏွစ္ခုၾကားကုိ ျပန္လ်က္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လဥေနာက္တလံုးကုိ ထပ္မံဆြဲငံုေပးသည္။ စီစီသည္ လတံေပၚသုိ႔ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ထိလ်က္တက္ေပးသည္။ ဒစ္အဆက္နားေလးကုိ လ်ာျဖင့္ ခေလာက္ကာ ကစားေပးသည္။ လီးတံႀကီးက ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တုန္ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ လီးကုိ ဖြဖြေလး ကုိင္လုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ထိပ္ေလးကုိ ငံုလုိက္သည္။ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ထိပ္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ငံုခ်သည္။ လဥႏွစ္လံုးကုိလည္း ပင့္တင္ကာ လက္ျဖင့္ ကစားေပးသည္။ လဥကုိ ဆုပ္ေခ်ေပးသည္။ ေက်ာ္အုပ္က သူမပါးျပင္ကုိ လက္ျပင္ျဖင့္ ပြတ္ေပးသည္။ သူမဆံထံုးကုိ ေက်ာေပၚ ေျဖခ်သည္။ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာႏွင့္ ျပည့္စံုလွေသာ သူမဆံႏြယ္မ်ားက သူမေက်ာျပင္ကို ဖံုးသြားသည္။ သူမခါးထိပင္ ေက်ာ္သည္။ ေက်ာ္အုပ္က ေကာင္းလာလုိ႔လား မသိ။ နည္းနည္းထကာ သူမႏုိ႔ကုိ ပြတ္ကစားျပန္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဘယ္လုိစုပ္ စသျဖင့္ သူမကုိ ဆက္လက္သင္ၾကားေပးရာ သိပ္မၾကာမီ သူမလီးစုပ္ ေကာင္းေကာင္းကၽြမ္းသြားပါေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ သူမလီးစုပ္သည့္ အခန္းမွ စတင္ကာ လုိးခန္းကုိ ဖြင့္ၾကသည္။
“အဆစ္အေနနဲ႔ ႏုိ႔ႏွစ္လံုးႏွင့္ ညႇပ္ၿပီး ကြင္းထုေပးကြာ”
ေငြေလးငါးေသာင္းျဖင့္ လုိးေသာ္လည္း သူမကုိယ္တုိင္က ခံခ်င္ခ်င္မုိ႔ သေဘာတူေပးသည္။ လီးညိဳညိဳမည္းမည္းႀကီးကို သူမႏို႔ၾကားျဖင့္ ညႇပ္ကာ တံေတြးနည္းနည္း ေထြးထည့္ၿပီး ကြင္းထုေပးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေနာက္ ေလးငါးရက္မွ်သာ ေက်ာ္အုပ္နဲ႔ ေနရသည္။ ေက်ာ္အုပ္မယား သိသြားၿပီး သူမကုိ အိမ္ရိပ္မနင္းဖုိ႔ ေျပာကာ သူမလင္ကုိလည္း ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် အလုပ္ေခၚသြားေလသျဖင့္ စီစီတေယာက္ အခ်စ္ငတ္ခဲ့ရသည္။

သံစဥ္မဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ (၁)

“မုိက္ခဲ”

ေလာကမွာ တေကာင္ၾကြက္ျဖစ္ရတာေလာက္ ေအာက္တန္းက်တာ မရွိ။ ၾကည့္ေလ။ ရြာထဲမွာ တခုခု ေပ်ာက္တာနဲ႔ သူ႔ကုိ စြပ္စြဲၾကေတာ့တာပဲ။
“မုိက္ခဲပဲ ေနမွာေပါ့”
သူ ထင္ခြဲ ေရသယ္ႏွင့္ လုပ္ေပးႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိ သူ႔ကုိ ခ်စ္မယ့္ မင္းသမီး သနားမယ့္ မင္းသမီးေပၚဖုိ႔ေနေနသာသာ ထေလတိုက္သျဖင့္ လႊင့္သြားသည့္ ထမီကုိေတာင္  သူခုိးသည္ဟု အစြပ္စြဲခံရသည္။ ေနာက္ ႀကိဳးတေခ်ာင္းခုိးလုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သခ်ၤ ိဳင္းဘက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ကုိယ္ေသရင္ ျမဳပ္ေပးမည့္သူ မရွိတာ ေသခ်ာေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အုတ္ဂူတခုအနီးရွိ သစ္ပင္ေပၚတက္ကာ ႀကိဳးခ်ည္လုိက္ၿပီး လည္ပင္းတြင္ စြပ္၍ ခုန္ခ်လုိက္သည္။
“ဘုတ္”
မုိက္ခဲ ျပန္သတိရလာသည္။ မီးနီနီေလးေတြ လင္းေနေသာ အခန္းတခုအတြင္း အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး တည္တည္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ လူႀကီးတဦးက အနီးတြင္ ေျမအုိးကြဲစတခုကုိ ေက်ာက္ပ်ဥ္တြင္ေသြးေနသည္။ သူထလာသည္ကုိ ျမင္ေတာ့ ခပ္မာမာနဲ႔ ေျပာသည္။
“ငရဲျပည္ကေန ႀကိဳဆုိပါတယ္ကြာ”
“ခင္ဗ်ာ”
မုိက္ခဲ ထမည္လုပ္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြက တခုခုနဲ႔ ၾကပ္စည္းထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။
“မင္းလူ႔ျပည္မွာတုန္းက အျမင့္ကေနခုန္ခ် ေသခဲ့တာမုိ႔ ေျခက်ိဳးသြားတာကြ၊ ငါ့ရ႕ဲ ယမမင္းအစြမ္းနဲ႔ဆုိ သံုးရက္ေပါ့ကြာ”
“ခင္ ခင္ဗ်ားက ယမမင္း ဟုတ္လား”
“မင္းႏွယ္ကြာ ယမမင္းက မင္းတုိ႔ထင္သလုိ ႐ုပ္ဆုိးဆုိးႀကီး မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ငါက ငရဲေတြရဲ႕ ဘုရင္၊ ဘုရင္ဆုိေတာ့ ခန္႔ေခ်ာႀကီးေပါ့ကြာ”
“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့၊ က်ေနာ့္ကုိ ဘာ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲဟင္”
“မင္းကုိ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူးကြာ၊ နည္းနည္းပါးပါးေလး ခုိင္းၿပီးရင္ မင္းကုိ ငါနဲ႔အတူ လူ႔ျပည္ေခၚသြားမလုိ႔”
“ခ ခင္ခင္ဗ်ာ”
“မေၾကာက္ပါနဲ႔ကြာ၊ ေသၿပီးသားလူဆုိတာ ေၾကာက္စရာ ဘယ္ရွိေတာ့မလဲ”
“ဟုတ္ကဲ့ က် က်ေနာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ”
“ဟုိဘက္ရြာက မီးေနသည္တေယာက္ မီးမဖြားႏုိင္လုိ႔ေသသြားတယ္၊ သန္ဘက္ခါ သူ႔အေလာင္းကုိ ျမဳပ္တယ္၊ ညက်ရင္ သူ႔အေလာင္းကုိ ငါတုိ႔ျပန္ေဖာ္မယ္၊ ၿပီးရင္ သူ႔ကုိ သနပ္ခါးလူးေပးမယ္၊ သနပ္ခါး ေျခာက္တဲ့အထိ ေစာင့္မယ္၊ သနပ္ခါး ေျခာက္သြားရင္ ျပန္ခြာမယ္၊ ၿပီးရင္ သူ႔အေလာင္းကုိ လက္ရာ မပ်က္ ျပန္ျမဳပ္ေပးခဲ့ရမယ္ကြ”
မုိက္ခဲမွာ တုန္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔ေျခေထာက္ကုိ ျပန္ၾကည့္သည္။
“သဘက္ခါ မင္းေျခေထာက္ အေကာင္းပကတိ ျပန္ျဖစ္ပါၿပီကြ”
အ႐ုိးေခါင္းမ်ား အုိးကြဲစမ်ား သပိတ္ကြဲမ်ားႏွင့္ ယမမင္းႀကီးဆုိသူက အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္။ နည္းနည္းစီေတာ့ သေဘာေပါက္လာသည္။ သူဆြဲႀကိဳးခ်လုိက္တုန္းက ႀကိဳးရွည္သျဖင့္ ေျခခ်င္းဝတ္လည္ထြက္သြား႐ံုသာ ရွိၿပီး သူလန္႔၍သာ ေမ့သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိဆရာႀကီးက သူ႔အားေတြ႕၍ သယ္လာကာ ေဆးကုေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိဆရာႀကီးက နာမည္ေမးေသာ္လည္း ယမမင္းဟုသာ ေျပာသျဖင့္ သူက ဆရာယမမင္းဟုသာ ေခၚေတာ့သည္။ သဘက္ခါ ေရာက္လာေတာ့ ေျပာထားသည့္အတုိင္း အေလာင္းေတြ ျပန္ေဖာ္ကာ မသာကုိ သနပ္ခါးလူးေပးၿပီး ေျခာက္သည့္အခါ ျပန္ခြာယူ၍ အေလာင္းကုိ ျပန္ျမဳပ္ေပးသည္။ ခါတုိင္းသာဆုိလွ်င္ မုိက္ခဲတေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္မည္။ ခုေတာ့ ဆရာယမမင္းက နာမည္နဲ႔ လုိက္ေအာင္ မုိက္ဖုိ႔အေၾကာင္းေတြ တတြတ္တြတ္ ေျပာသျဖင့္ မုိက္ရဲလာသလုိ သူ႔ကုိယ္သူ ေသၿပီးသားဟုလည္း ခံယူလုိက္ေသာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ရဲတင္းလာသည္။
“အဲဒါ ဘာျဖစ္လာမလဲဟင္”
“ငါ လူတေယာက္ကုိ ေကာင္းေကာင္းညႇိဳ႕ႏုိင္တဲ့ ေဆးေဖာ္ေနတာကြ၊ ဒါေပမယ့္ ၾကာပါၿပီ၊ ဒီတမယ္လုိေနတာ၊ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလးႏွစ္နီးပါးေတာင္ ရွိပါေပါ့၊ ခုေတာ့ ဒီေဆးရၿပီေပါ့ကြာ ဟား ဟား ဟား ဟား ဟား”
ယမမင္းသည္ အေတာမသတ္ေအာင္ ရယ္ေနသည္။ သူ႔ရယ္သံမွာ လူေတြကုိ နာက်ည္းေနသည့္ အသံပါသည္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္။
“ေဆးအစြမ္းက ဘာလဲဆရာ”
“ေျပာျပလုိ႔ မဆံုးႏုိင္ေအာင္ေပါ့ကြာ၊ ေအးမင္းတုိ႔ လူၿပိန္းနားလည္ေအာင္ ေျပာျပရရင္ေတာ့ ဒီေဆးနဲ႔ လူေတြကုိ ငါတုိ႔ ႀကိဳက္သလုိ ခုိင္းလုိ႔ရတယ္၊ ခုေခတ္ လူေတြကေတာ့ တုိ႔ေဆးလုိ႔ ေခၚၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အစြမ္းကေတာ့ အဲဒီထက္ အမ်ားႀကီး စြမ္းတယ္ကြာ”
“ေျပာၾကည့္ပါဦးဆရာ”
“ေနာက္ေတာ့ မင္းသိမေပါ့ကြာ မင္းသိမေပါ့”
“က်ေနာ္လည္း သံုးလုိ႔ ရမလားဆရာ”
“ဟ မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ မသံုးလုိ႔ ဘယ္သူ သံုးမလဲကြ”
“ဘယ္လုိ လုပ္ရဦးမလဲဆရာ”
ဆရာယမမင္းသည္ သူ႔အား စုပ္ထုိးနည္း သင္ေပးသည္။ ၿပီးလွ်င္ သူ႔အား ငယ္ထိပ္မွ ေျခဖ်ားအထိ ဂါထာမန္းမႈတ္၍ အစက္နီနီေလးျဖင့္ ေပါက္ေပးသည္။ သူကလည္း ဆရာ့ကုိ ျပန္ထုိးေပးရသည္။ သူျပန္ထုိးေပးေတာ့ ဆရာက ဂါထာမန္းမႈတ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မိန္းမထမီအထက္ဆင္၊ အတြင္းခံႏွင့္ ေဘာ္လီကုိ မီး႐ိႈ႔ကာ ျပာခ်ၿပီး အရည္ေဖ်ာ္သည္။ ဂါထာမန္းမႈတ္ကာ ေသာက္သည္။ တပတ္လံုးလံုး ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေျမႀကီးထဲ တဝက္ျမဳပ္ကာ ေနသည္။ ပါးစပ္ ဟထားၿပီး ပါးစပ္ထဲ ဝင္သမွ် အေကာင္ အကုန္စားရသည္။ မိုက္ခဲလည္း ဘုမသိ ဘမသိ လုိက္လုပ္ရသည္။ တပတ္ျပည့္ေတာ့ ညအခ်ိန္ ေရေခ်ာင္းတခုတြင္ ေရသြားခ်ိဳးၾကသည္။ အားလံုး သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ေလး ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ဝတ္သည္။
“ၿပီးၿပီကြ”
“က်ေနာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ”
“နက္ဖန္က်ရင္ ငါတုိ႔ ေတာင္ေအာက္ ခဏဆင္းမယ္၊ သခ်ိ ဳၤင္း ဟုိဘက္က ၿခံမွာ ခင္စီ တေယာက္ထဲ အလုပ္လာလုပ္ေလ့ရွိတယ္၊ သူ႔ကုိ အရင္ စမ္းၾကည့္မယ္”
“ဟင္ ဆရာကလည္း က်ေနာ္က ပစၥည္းေတြပဲ ယူ၊ လူခ်မ္းသာေအာင္ အရင္လုပ္ခ်င္တာ”
“ငါက ဘာလုပ္မယ္လုိ႔ ေျပာေနလုိ႔လဲကြ”
“ခင္စီဆုိေတာ့ သူက မိန္းကေလးေလ ဆရာ”
“ဆုိေတာ့ ဘာျဖစ္တာတုန္းကြ”
“ဟုိ ဟုိ ... ဟုိ”
“မင္းဆုိတဲ့ေကာင္ကေတာ့ကြာ၊ လာခဲ့”
ဆိုကာ ေဆးအိတ္ထဲမွ ေဆးတခ်ိဳ႕ယူကာ မုိက္ခဲ၏ လိင္တံေပၚလူးေပးသည္။ လိင္တံက ေတာ္ေတာ္မတ္လာသည္။ ႀကီးလည္း ႀကီးလာသည္။
“ဆ ဆရာ ႀကီးႀကီးလာတယ္ ဆရာ၊ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲ”
“နက္ဖန္ေရာက္လုိ႔မွ မင္းမိန္းခေလး တေယာက္ေယာက္နဲ႔ မအိပ္ဘူးဆုိရင္ ႀကီးသထက္ ပုိႀကီးလာၿပီ ေပါက္ကြဲမွာေပါ့ကြာ”
“ၿပီး ၿပီးေတာ့ေရာ ဆရာ”
“ဒီတခါ မင္းတကယ္ေသၿပီေပါ့”
“ခင္ဗ်ာ...”
နက္ဖန္ မနက္ေရာက္လာေတာ့ သူတုိ႔ ခင္စီျခံဘက္ေရာက္လာသည္။ ခင္စီက စပါးခင္းထဲ ျမက္ထုိင္ႏႈတ္ေနသည္။ ဆရာႀကီးက လက္ေဖ်ာက္သံုးခ်က္တီးလုိက္သည္။ ခင္စီက လွည့္ၾကည့္လာသည္။ မ်က္လံုးအိမ္တြင္ မည္းခနဲ တခ်က္တက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္၍ ပံုမွန္ ျဖစ္လာသည္။ မုိက္ခဲ ခင္စီကုိ သိပါသည္။ အရပ္ပုပုႏွင့္ ခ်စ္စရာေလး ျဖစ္ကာ မ်က္ႏွာဝုိင္းေသာ္လည္း ေမးေစ့ခပ္ခၽြန္ခၽြန္ေလး ျဖစ္သည္။ ထုိေန႔က သူမမွာခရမ္းျပာေရာင္ အက်ႌနဲ႔ ထမီကုိ ဝတ္ထားသည္။
“ခင္စီ အလုပ္နားေတာ့ နင္တဲထဲ ဝင္ေတာ့”
“ဟုတ္ကဲ့”
ခင္စီက ခေမာက္ေလးခၽြတ္ကာ ျခံေထာင့္ရွိ တဲသုိ႔ ဝင္သြားသည္။ ထဲထဲတြင္ ကြပ္ပ်စ္ေလး တခုရွိသည္။
“ခင္စီ ကြပ္ပ်စ္ေပၚအိပ္ၿပီ နင့္ထမီပင့္ထားေပးစမ္း”
ခင္စီက ကြတ္ပ်စ္ေပၚ အိပ္ကာ ထမီကုိ ပင့္လုိက္သည္။
“အေပၚထိပင့္ေလ၊ အတြင္းခံပါခၽြတ္ ဘာလုပ္ေနလဲ”
ခင္စီသည္ ဆရာႀကီးေျပာသည့္အတုိင္း တေဝမတုိင္း လိုက္လုပ္သည္။ ေစာက္ေမြးမည္းမည္းႀကီးတြင္ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလး ေပၚလာသည္။
“ေပါင္ကားေလ”
ခင္စီက ေပါင္ကားသည္။ ေစာက္ေစ့ရဲတ်ာေလး ေပၚလာသည္။ ဆရာႀကီးက ပုဆုိးခၽြတ္ခ်ကာ ခင္စီေပၚေမွာက္အိပ္ခ်လုိက္သည္။ ၿငိမ္ေနေသာ ခင္စီ အခနဲ တခ်က္ေအာ္သည္။ ဆရာႀကီး ခင္စီကုိ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ လုိးေနသည္။ ကုိယ့္ေရွ႕တြင္ ဒီလုိ လုိးေနတာ မျမင္ဖူးေသာ မုိက္ခဲတေယာက္ ေနမထိ ထုိင္မသာ ျဖစ္လာသည္။ လီးေတြကလည္း ေတာင္လာသည္။ ကုိယ့္လီးကုိယ္ကုိင္ကာ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္လာသည္။ ဆရာႀကီးက သိေနၿပီးသား လုိေနာက္လွည့္ၾကည့္လာသည္။
“ခင္စီ နင္ငါ့လီးစုပ္”
ဆရာႀကီးက ထကာ ခင္စီေဘးတြင္ဒူးေထာက္၍ ခင္စီေခါင္းကုိ မခ်ီလုိက္သည္။ ခင္စီက ပါးစပ္ အသာဟကာ ဆရာႀကီးလီးကုိ စုပ္ေပးသည္။
“လုိးေလ ေဟ့ေကာင္”
မုိက္ခဲမွာ ေတာ္ေတာ္လုိးခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ပုဆုိးခၽြတ္ခ်ကာ ခင္စီကုိ ဝင္ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ဆရာႀကီးလုိးထားၿပီးသားေနရာမုိ႔ ေစာက္ဖုတ္က ဟေနေသးရာ ခ်က္ခ်င္း ဝင္သြားသည္။ အလုိလုိ သိေသာ ပညာရပ္မ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ မုိက္ခဲတေယာက္ ခင္စီကုိ အားပါးတရေဆာင့္လုိးပါေတာ့သည္။ ေစာက္ဖုတ္လုိးသည္ဆုိသည့္ အေတြ႕အႀကံဳ တခါမွ မရွိဖူးသျဖင့္ ငါးမိနစ္ေလာက္သာ ၾကာလုိက္သည္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ လီးစုပ္ခုိင္းေနရာမွ ျပန္လုိးသည္။
“ထြီ ေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ေကာင္ ေစာက္ဖုတ္က မင္းအရည္နဲ႔ ျပည့္သြားၿပီ၊ ေနာက္ဆုိ လရည္ကုိ အျပင္မွာထုတ္ကြ”
ဆုိကာ ဆက္လုိးၿပီးေနာက္ လရည္ကုိ ေဘးသုိ႔ လႊတ္ခ်လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ခင္စီကုိ အတြင္းခံ ျပန္ဝတ္ခုိင္း ထမီျပန္ျပင္ခုိင္းသည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ေဖ်ာက္တခ်က္ တီးလုိက္ရာ ခင္စီ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
“လာ ျပန္ရေအာင္”
ဆုိကာ ယာတဲေလးမွ ထြက္ျပန္ခဲ့သည္။ မုိက္ခဲသည္ မ႐ုိးမရြေလး ျဖစ္ေနသည္။ ဆရာႀကီးလုိးတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္။ သူလုိးတာက်ေတာ့ ေလးမိနစ္ပင္ နည္းနည္းေလး ေက်ာ္႐ံုနဲ႔ ၿပီးသြားသည္။ သူ သိပ္မေက်နပ္။ ဆရာႀကီးေဆာင့္ထည့္လုိက္တုိင္း ခင္စီမ်က္ႏွာေလး ညိဳးညိဳးတက္သြားသည္။ ေနာက္ပုိင္း ေအာ္ေတာင္ သိပ္မေအာင္ႏုိင္သေလာက္ ျဖစ္ေတာ့မွ ဆရာႀကီးက ၿပီးသြားသည္။
“ခင္စီျပန္ႏုိးလာရင္ ဘယ္လုိ ျဖစ္မလဲဆရာ”
“ငါတုိ႔ သူ႔ကုိ လာလုိးသြားတာကုိ ျပန္ေတြးမေပါ့ကြာ”
“ခင္ဗ်ာ ဒါဆုိ သူ သူသိၿပီေပါ့”
“ဒါေပမယ့္...”
ဆရာႀကီး စကားကုိ မုိက္ခဲ ဆံုးေအာင္ နားမေထာင္ႏုိင္ေတာ့။
“ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လဲဆရာ”
“သူ ငါတုိ႔ကုိ တမ္းတမ္းစြဲသြားၿပီကြ”
“ခင္ဗ်ာ ေကာင္းလုိက္တာ”
မုိက္ခဲမွာ အံ့လည္းအံ့ၾသ သေဘာလည္းက်သျဖင့္ ေကာင္းလုိက္တာဟု ညည္းမိသြားသည္။
“ဘာလဲ မင္းထပ္လုိးခ်င္ေနေသးတာ မဟုတ္လား”
“ဟုတ္ ကဲ့ အဲ ဟဲဟဲ ဆရာကလဲ”
“အစတုန္းကေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႔”
“က်ေနာ္တုိ႔ ဘာဆက္လုပ္မလဲဆရာ”
“ငါတို႔ ဒီရြာမွာ ခဏေနမယ္၊ ၿပီးရင္ ပုိက္ဆံစုမယ္၊ ပုိက္ဆံစုတယ္ဆုိတာကလည္း လံုးခနဲ ခဲခနဲ ယူလုိက္ရင္ ရတယ္ကြ၊ ဒါေပမယ့္ ငါတုိ႔အဲလုိ လုပ္လုိ႔ မျဖစ္ေသးဘူး၊ နည္းနည္းခ်င္းစီစုမယ္၊ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ တုိက္ခန္း တခန္း ဝယ္ႏုိင္တဲ့ထိ စုမယ္၊ ၿမိဳ႕ေရာက္ရင္ ကုိယ္ပုိင္ အိမ္တလံုး ဝယ္ႏုိင္တဲ့ထိ ထပ္စုမယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ငါတုိ႔ လုပ္ခ်င္တာ ဆက္လုပ္မယ္ေပါ့ကြာ”
“က်ေနာ္ေတာ့ ခင္စီကုိ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေသးတာပဲ ဆရာ”
“ေအး မင္းခင္စီဆီကေန ပညာေတြ အမ်ားႀကီး သင္ရဦးမယ္ ငါ့တပည့္”
“ဟင္ ဘယ္လုိ”
ဆုိကာ ဆရာႀကီးယမမင္းသည္ တေနရာတြင္ ရွိေသာ ေသတၱာကုိ ဖြင့္လုိက္သည္။ ထုိထဲတြင္ အုိင္ပက္နဲ႔ ဆုိလာဘက္ထရီထုတ္လာသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဆုိလာျဖင့္ ဘက္ထရီသြင္းကာ အုိင္ပက္ကုိ အားသြင္းသည္။
“ဆရာက ေခတ္လည္း မီတယ္ေနာ္”
“ငါက အမ္ဘီဘီအက္စ္ဘြဲ႕ရထားတာလုိ႔ ဆက္ေျပာရင္ မင္းပုိအံ့ၾသသြားမယ္ထင္တယ္”
“အမ္ဘီဘီအက္စ္ဆုိတာ ဘာလဲဆရာ”
“အာ မင္းက ေတာသားဆုိတာ ငါေမ့သြားသကြာ”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ငါက ဆရာဝန္ကြ၊ ေဆးကုတဲ့ ဆရာဝန္၊ ဒါေပမယ့္ ငါဟာ ယုတ္မာတဲ့ မိန္းမတေယာက္ေၾကာင့္ ဘဝပ်က္ခဲ့ရတယ္ ေတာက္!”
ဆရာႀကီးသည္ ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္ကာ မုိင္းဆဲဗင္းစီးကရက္ကုိ ဖြာလုိက္သည္။ ဆရာက ၿမိဳ႕ႀကီးသား တစ္ဦးပဲဆုိသည္ကုိ မုိက္ခဲ သေဘာေပါက္လာသည္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလုိ ျဖစ္ေနပါလိမ့္။ သူ ဆရာ့အေၾကာင္း ေမးၾကည့္ခ်င္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ခက္ထန္လွေသာ ဆရာ့မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ရင္း မေမးရဲ။ ညတြင္ ဆရာက အုိင္ပက္ထဲမွ ဖူးကားတခ်ိဳ႕ျပသည္။ မုိက္ခဲမွာ ခင္စီကုိသာ ျမင္ေယာင္ေနေလေတာ့သသည္။ ဆရာက သူ႔ကုိ ၾကည့္ရင္း ျပံဳးသည္။ ေနာက္ေန႔လင္းသည္နဲ႔ မုိက္ခဲတေယာက္ ခင္စီဆီ သြားခ်င္စိတ္ တဖြားဖြားေပၚေနသည္။ ဆရာၾကည့္ေတာ့ ေအးေဆးျဖစ္ေနသျဖင့္ သူမခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာသည္။
“ခင္စီဆီ မသြားဘူးလားဆရာႀကီး”
“ေနၾကည့္လိုက္ဦးကြ၊ ခုမွ ထန္းတဖ်ားပဲ ရွိေသးတာ၊ ခုမွ ခင္စီ ျခံထဲေရာက္ကာစပဲ ရွိေသးတာ”
“က်ေနာ္ ခင္စီကုိ ေတြ႕ခ်င္ေနၿပီဗ်ာ”
“ဒါဆုိလည္း သြားတာေပါ့ကြာ”
ဆုိကာ ခင္စီျခံရွိရာဆီ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။
“က်မ ေမွ်ာ္ေနတာ”
မုိက္ခဲက မွန္လွေသာ သူ႔ဆရာစကားေၾကာင့္ ဆရာကုိ အထင္တႀကီးလွမ္းၾကည့္သည္။
“ဒါဆုိ နင့္တဲထဲ သြားရေအာင္ေလ ခင္စီ”
မုိက္ခဲက ေနာက္မွ ခင္စီအုိးေလးကုိ ၾကည့္ရင္း ေတာင္လာေသာ သူ႔လီးေၾကာင့္ နည္းနည္း လမ္းသြားခက္ေသာ္လည္း အေတြးက မေလွ်ာ့။
“ညက ဗြီဒီယုိထဲလုိ လုပ္ၾကည့္မလားဆရာ”
ဆရာႀကီးအား တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာသည္။
“ဗြီဒီယုိထဲကလုိဆုိ အဖုတ္ယက္တဲ့ အခန္းလည္းပါတယ္ေနာ္”
“အကုန္ လုပ္ၾကည့္မယ္ေလဆရာ”
“ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္မက အပ်ိဳမစစ္ဘူး၊ တျခားေယာက္က်ားေတြ လုိးၿပီးသားကြ၊ ငါ့အထင္ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ေလာက္က သူ႔ကုိ ခဏခဏ လုိးဖူးတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိတယ္ကြ”
“ဟင္ ”
သိလြန္းလွေသာ ဆရာႀကီးအား မုိက္ခဲ အံ့ၾသၿပီးရင္း အံ့ၾသေနေတာ့သည္။
“မင္း မယံုရင္ ေမးၾကည့္ေလ”
“ေနာက္မွ ေမးမယ္ဆရာ ခုေတာ့ လုိးခ်င္ေနၿပီ”
တဲထဲေရာက္လာေတာ့ ခင္စီက ထမီပင့္ကာ အတြင္းခံခၽြတ္ရင္း ေစာင့္ေနသည္။
“ခင္စီ နင္အကုန္ခၽြတ္ေလ”
မုိက္ခဲက ဗြီဒီယုိၾကည့္ထားသမုိ႔ ဗြီဒီယုိထဲကလုိ ျဖစ္ခ်င္ေနသည္။ ခင္စီကလည္း ႏွစ္ခြန္းမေျပာရ။
“ဆရာ”
“မင္းအရင္ဆြဲေလ”
“မဟုတ္ဘူးဆရာ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား”
“လုပ္ပါကြာ၊ မင္းလ်က္ေပးခ်င္တယ္ဆုိ လ်က္ေပးၾကည့္ေပါ့”
“ဆရာ မလုိးဘူးလား”
“လုိးမွာေပါ့ကြ၊ ေအးေဆး”
မုိက္ခဲမွာ စူအိပြင့္အာေနေသာ ခင္စီေစာက္ဖုတ္ကုိ ျမင္ကတည္းက မေနႏုိင္ မထုိင္ႏုိင္ျဖစ္ေနရာ မေန႔ညက ဆရာႀကီး ျပထားေသာ ဗြီဒီယုိထဲကလုိ လုပ္ခ်င္စိတ္ကလည္း ျပင္းထန္ေနသျဖင့္ ခင္စီေပါင္ကုိ နည္းနည္းဆြဲကားၿပီး ေခါင္းငံု႔ကာ လ်က္ေပးေလေတာ့သည္။
“အား”
အာေခါင္ထဲမွ လာေသာ ခင္စီညည္းသံေၾကာင့္ ငံက်ိက်ိျဖစ္ေနေသာ္လည္း မုိက္ခဲက မသိေတာ့။ ေစာက္ဖုတ္ကုိသာ လ်က္ေနေတာ့သည္။ အက္ေၾကာင္းထဲ လွ်ာထုိးထည့္ၿပီး ေမႊေပးသည္။ ခင္စီမွာ ေကာ့ေနသည္။ ေနာက္ ခင္စီကုိ ခြတက္ၿပီး မ်က္ႏွာကုိ ဆြဲေမာ့ကာ ခင္စီပါးစပ္ထဲ လီးကုိထည့္သည္။ ခင္စီလည္း သူ႔လီးကုိ ငံုသည္။ သူက ခင္စီလီးကုိ ငံုထားမွ ပုဆုိးေတြ အက်ႌေတြ ခၽြတ္ေတာ့သည္။ လုိးခ်င္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ခၽြတ္ၿပီးေတာ့ လုိးပါေတာ့သည္။
“အုန္”
႐ုတ္တရက္ မိုက္ခဲက ေဆာင့္လုိးသျဖင့္ ခင္စီက နာသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ အသက္ ငယ္ငယ္ေလးသာ ရွိေသးေသာ မုိက္ခဲသည္ ခုထိ ဘယ္လုိ လုိးရမည္ဆုိသည္ကုိ မသိေသးေပ။ ခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေဆာင့္လုိးသျဖင့္ သိပ္မၾကာခင္ ၿပီးသြားသည္။ ဆရာက ေျပာထားသျဖင့္သာ လရည္ကုိ အျပင္ထုတ္လုိက္သည္။ ထပ္လုိးခ်င္ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆရာႀကီး ဝင္လာသျဖင့္ သူေနာက္ဆုတ္လုိက္သည္။ ဆရာႀကီးက ခင္စီ၏ ႏႈတ္ခမ္းကုိ လက္မျဖင့္ ပြတ္ကစားသည္။ ခင္စီက လက္မကုိ စုပ္သည္။ ဆရာႀကီးက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္လုိက္သည္။ ခင္စီမွာ ဆရာႀကီးအက်ႌကုိ ခၽြတ္ေပးရင္း ေကာ့ေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ခင္စီႏုိ႔ကုိ ပြတ္ေခ်ကစားရင္း စုပ္သည္။ ေနာက္ လီးကုိ ခင္စီႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့လုိက္ေတာ့ ခင္စီက စုပ္ေပးသည္။ လတံႀကီးကုိ လ်က္လုိက္ ထိပ္ကုိ စုပ္လုိက္ လုပ္သည္။ ခင္စီေစာက္ဖုတ္ကုိ ဆရာႀကီးက ႏိႈက္သည္။ ခင္စီမွာ ေကာ့ေနသည္။
“ခင္စီေလးဘက္ေထာက္ကုန္းလုိက္”
ဆရာႀကီးေျပာသလုိ ခင္စီေနေပးသည္။ ဆရာႀကီးက ခင္စီအုိးကုိ ပြတ္ကစားၿပီးမွ ေတ့သြင္းလုိက္သည္။ လီးက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝင္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ ခင္စီခါးကုိကုိင္ကာ ေဆာင့္သည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္သည္။ တခါခါ လီးကုိ အျပင္ထိထုတ္ၿပီးမွ သြင္းရင္းေဆာင့္ထည့္သည္။ ခင္စီမွာ ေမာ့ကာ ေမာ့ကာျဖင့္ ေအာ္သည္။ ဆရာႀကီးမွာ ခင္စီကုိ ေနာက္ကေန ေဆာင့္လုိးရင္း တြဲက်တုန္ခါေနေသာ ခင္စီႏုိ႔ကုိ ကုိင္သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာလာေတာ့ ခင္စီလက္မေထာက္ႏုိင္ေတာ့။ သုိ႔ေသာ္ ဆရာႀကီးကေတာ့ ဆက္ေဆာင့္သည္။ လံုးဝမခၽြတ္။ လုိးရင္းတန္းလန္းပင္ ခင္စီကုိယ္ကုိ ေဘးတေစာင္းဆြဲလွည့္ကာ ႏုိ႔ေတြကုိ ကစားရင္း ေဆာင့္သည္။ ခင္စီ ဒူးပင္ မေထာက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ လဲက်သည္အထိ ဆရာႀကီး ဆက္လုိးသည္။ ခင္စီ ေကာင္းေကာင္း မညည္းႏိုင္ေတာ့သည့္အခါ ဆရာႀကီးက လရည္ကုိ ခင္စီကုိယ္ေပၚ လႊတ္ခ်သည္။ ခါးေစာင္းမွ ဗုိက္ေပၚသုိ႔ လရည္ေတြစီးက်ကုန္သည္။ ခင္စီက ၿပံဳး၍ လရည္ကုိ ကုိယ္ေပၚ ပြတ္သပ္ကစားသည္။ လက္ေခ်ာင္းေပၚ ေပေနေသာ လရည္မ်ားကုိ လ်က္သည္။
“နင္လုိးဦးမလား”
“ဆြဲလုိက္ဦး မုိက္ခဲ”
ခင္စီက သူကုိ ေမးသည္။ ဆရာႀကီးက ဆြဲခုိင္းသည္။ သူလည္း မေနႏုိင္ျပန္ေတာ့သည္မုိ႔ အရွက္ေျပ ျပန္ေကာက္ဝတ္ထားေသာ ပုဆုိးကုိ ခၽြတ္ခ်ကာ ထပ္လုိးလုိက္ျပန္သည္။ ဆရာႀကီးလုိ ႏုိ႔ေတြ ဘာေတြဆြဲေပးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သိပ္မၾကာျပန္။ ဆရာႀကီးလုပ္သလုိ လရည္ကို ခင္စီကုိယ္ေပၚ လႊတ္ခ်လုိက္သည္။ ခင္စီက သူ႔လီးကုိ ကုိင္ေပးသည္။
“ရွင့္ဆရာႀကီးဆီ ပညာေတြ သင္လုိက္ဦး”
ခင္စီက ထုိကဲ့သိ႔ုေျပာေတာ့ သူနည္းနည္းရွက္သည္။ နည္းနည္းပါးပါး ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္လာခဲ့သည္။ အေဝးေရာက္ေတာ့ ျပန္လွည့္ၾကည့္သည္။ ခင္စီ ယာခင္းထဲ ျမက္ႏႈတ္ေနသည္။
“မင္း အားရပံု မေပါက္ေသးဘူး ဟုတ္လား မုိက္ခဲ”
“က်ေနာ္ ဆရာ့လုိအၾကာႀကီး လုိးခ်င္တယ္ဗ်ာ”
“တတ္လာမွာေပါ့ကြာ၊ ဒါနဲ႔ မင္းအသက္က ဘယ္ေလာက္လဲ”
“၁၇ ပါဆရာ”
“ငါက ၄၂ ႏွစ္ကြ။ သမၻာအရာ ငါကႀကီးေပမယ့္ အားကေတာ့ မင္းေလာက္မရွိေတာ့ဘူးေပါ့ကြာ၊ ျဖည္းျဖည္းေတာ့ မင္းတတ္လာမွာပါ”
“ဆရာ မနက္ဖန္ သြားဦးမလား”
“မင္းသြားခ်င္ေနမွေတာ့ သြားရေသးတာေပါ့ကြာ”
ေနာက္ေန႔ ေနထန္းတဖ်ားေက်ာ္ေတာ့ သူတုိ႔ ခင္စီယာခင္းထဲ ေရာက္လာသည္။ သည္ေန႔ေတာ့ ဆရာႀကီး သင္ေပးထားသျဖင့္ နည္းနည္းေအာင့္ထားတတ္လာသည္။ ဆရာႀကီးေရာ သူတခ်ီစီၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးက ေမးသျဖင့္ ခင္စီက သူမအေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
“ငါ့လရည္ကုိ နင္ေအးေဆး ေသာက္ရဲတာဆုိေတာ့ အရင္လည္း ေသာက္ဖူးၿပီးသားေပါ့”
“က်မ ခဲအုိေတြေပါ့”